Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II Ca 127/15 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Bydgoszczy z 2015-09-09

Sygn. akt II Ca 127/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia

9 września 2015r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący

SSO Barbara Jankowska-Kocon

Sędziowie

SO Maria Leszczyńska

SO Janusz Kasnowski (spr.)

Protokolant

sekr. sądowy Tomasz Rapacewicz

po rozpoznaniu w dniu 9 września 2015r. w Bydgoszczy

na rozprawie

sprawy z powództwa: U. M.

przeciwko: (...) Spółki Akcyjnej w

W.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Inowrocławiu

z dnia 27 października 2014r. sygn. akt. I C 1052/13

oddala apelację.

II Ca 127/15

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Inowrocławiu I Wydział Cywilny wyrokiem z dnia 27października 2014r. w sprawie z powództwa U. M. przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W. (sygn. akt I C 1052/13) zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 20.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 17 stycznia 2013 r. do dnia zapłaty (w punkcie 1); w pozostałej części powództwo oddalił (w punkcie 2) oraz orzekł o kosztach sądowych w sprawie(w punktach 3-5 wyroku).

Z ustaleń faktycznych Sądu Rejonowego wynikało, że w dniu 20 listopada 2006r. w miejscowości B. doszło do wypadku komunikacyjnego. Kierowca samochodu M. (...) poruszającego się z naczepą – D. G. nie zachował ostrożności w ruchu drogowym i najechał na tył jadących przed nim pojazdów: karetki pogotowia ratunkowego markiV., T., F., R. z naczepą oraz V. z naczepą, w wyniku czego śmierć poniosła pacjentka przewożona karetką pogotowia S. K. - matka powódki U. M.. Sprawca zdarzenia D. G., prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 19 lipca 2007r. w sprawie o sygn. akt IV K 365/07, uznany został za winnego popełnienia czynu z art. 177 § 2 k.k. i 177 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i skazany na karę dwóch lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 5 lat. W chwili wypadku samochód sprawcy posiadał obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w towarzystwie ubezpieczeniowym pozwanego.

W chwili śmierci S. K. miała 71 lat, była mężatką, zamieszkiwała w miejscowości T. koło I., w tym samym budynku co jej córka – powódka U. M.. Na skutek wypadku powódka utraciła kochaną osobę, która niosła jej życiowe wsparcie i z którą łączyła ją bardzo silna więź uczuciowa. Przeżywała przygnębienie, gniew i rozpacz, tęskniła za matką i nie mogła pogodzić się z jej stratą. Powódka bez wątpienia przeżyła szok spowodowany nagłą i tragiczną śmiercią S. K., jednakże nie korzystała z pomocy psychiatry czy psychologa. Od 2002 r. powódka przebywa na rencie i otrzymuje z tego tytułu świadczenie w wysokości 540 zł netto miesięcznie.

Śmierć matki S. K. wywołała u powódki U. M. zaburzenia emocjonalne określane jako stan żałoby. W tym czasie powódka miała wsparcie psychiczne ze strony osób jej bliskich, które wystarczyło, aby powódka zaakceptowała sytuację, w której się znalazła, uporała się z przygnębieniem i cierpieniem wynikłym z tragicznej i nagłej straty osoby najbliższej.

W ramach oceny prawnej tych ustaleń faktycznych Sąd Rejonowy odwołał się do treści art. 23 i 24 § 1 k.c oraz art.448 k.c.. Uznał, że usprawiedliwione było co do zasady żądanie zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki kwoty pieniężnej z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w związku z naruszeniem jego dobra osobistego w postaci zerwania więzi rodzinnej z matką S. K., którą straciła nagle w wyniku wypadku komunikacyjnego. W świetle przeprowadzonego postępowania dowodowego, w tym dowodu z pisemnej opinii biegłego sądowego z dziedziny psychologii, Sąd Rejonowy stwierdził, że nie miał żadnych wątpliwości, że nagła śmierć matki była dla powódki wielką stratą. Istniały między nimi bardzo dobre relacje. Zamieszkiwały w tym samym domu, spotykały się i rozmawiały kilka razy dziennie. Matka dla powódki była wsparciem i przyjaciółką. Odczuwane przez powódkę w związku ze śmiercią matki smutek, żal, gniew i osamotnienie są uczuciami charakterystycznymi dla osób, które straciły swoich najbliższych, ale z całą pewnością nasilenie tych uczuć wzrasta w sytuacji śmierci tragicznej i niespodziewanej. Sąd Rejonowy wskazał także, że obecnie powódka przejawia zaburzenia emocjonalne w postaci łagodnej depresji, mają one jednak związek z występowaniem u powódki chorób somatycznych. Zaburzenia spowodowane śmiercią matki nie spowodowały u niej ani długotrwałego, ani trwałego uszczerbku na zdrowiu, a dzięki wsparciu najbliższych powódka uporała się ze stanem żałoby.

W tych okolicznościach Sąd Rejonowy uznał, że powódce należy się od pozwanego zadośćuczynienie w kwocie 20 000 zł, którą uznał za odpowiednią do poniesionej przez powódkę straty i krzywdy (w ujęciu art.448 kc). Zasądzona kwota odpowiada równowartości ośmiu średnim miesięcznym wynagrodzeniom (netto) z chwili orzekania, przez co stanowi stosowną rekompensatę uwzględniającą także aktualne stosunki majątkowe społeczeństwa. Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie, jako nieuzasadnione. O należnych odsetkach od zasądzonej należności głównej Sąd orzekł na podstawie art. 476 k.c. i art. 481 k.c. w zw. z art. 817 k.c. W punktach 3-5 wyroku orzekł o kosztach postępowania, a to na zasadzie wyrażonej w art. 100 k.p.c. i art. 100 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j.- Dz. U z 2010r., Nr 90, poz. 94 ze zm.).

Apelację złożyła powódka, zaskarżając wyrok w części oddalającej powództwo, tj. w punkcie drugim. Powódka zarzuciła Sądowi I instancji:

- naruszenie przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 448 k.c. w zw. z art. 24 § 1 k.c. poprzez błędne przyjęcie, że przyznane jej zadośćuczynienie w kwocie 20.000 zł jest - w okolicznościach faktycznych sprawy - adekwatne do jej krzywdy, jaką wywołała śmierć matki S. K..

Zarzucając powyższe, powódka wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku w jego punkcie 2 (drugim) poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki dalszej kwoty 20.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17.01.2013 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna. Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych w sprawie, które Sąd odwoławczy w pełni podziela i przyjmuje za podstawę także własnego rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy podziela utrwalony już w orzecznictwie i piśmiennictwie prawniczym pogląd, że w razie śmierci osoby bliskiej w następstwie wypadku drogowego, któremu nie zawiniła, ma miejsce naruszenie dobra osobistego (w tym wypadku w postaci zerwania więzi rodzinnych), a sprawca tego naruszenia odpowiada wobec osoby, której dobro osobiste zostało naruszone na podstawie przepisu art. 448 k.c. Dotyczy to także sytuacji, gdy do zgonu doszło przez 3 sierpnia 2008 r. tj. przed wprowadzeniem do k.c. przepisu art. 446 § 4 k.c. Choćby w wyroku z dnia 7 sierpnia 2014r. w sprawie II CSK 552/13 ( LEX nr 1504553) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że najbliższemu członkowi rodziny zmarłego przysługuje na podstawie art. 448 k.c. w związku z art. 24 § 1 k.c. zadośćuczynienie pieniężne za doznaną przed dniem 3sierpnia 2008r. krzywdę, stanowiącą następstwo naruszenia deliktem dobra osobistego w postaci prawa do życia w pełnej rodzinie czy też szczególnej więzi rodzinnej ze zmarłym, której zerwanie powoduje ból, cierpienia psychiczne, poczucie krzywdy i osamotnienia, a zadośćuczynienie przewidziane w art. 448 k.c. jest roszczeniem samodzielnym, niezależnym od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia dobra osobistego, których wybór ustawa pozostawia pokrzywdzonemu.

Okoliczności faktyczne przedmiotowej sprawy, a związane ze śmiercią matki powódki nie były kwestionowane. Śmierć matki powódki nastąpiła w wyniku wypadku komunikacyjnego, a więc przestępstwa, co do zasady zatem powódka miała prawo domagać się odpowiedniego zadośćuczynienia z tytułu śmierci matki jako osoby bliskiej. Zadośćuczynienie przyznane na podstawie art. 448 k.c. w zw. z art. 24 k.c. obejmuje różne aspekty krzywdy spowodowanej śmiercią osoby bliskiej. Jego wysokość powinna być ustalona na takim poziomie, aby spełniało swój cel, jakim jest wynagrodzenie krzywdy związanej z gwałtowną zmianą sytuacji członków rodziny zmarłego. Suma zaś powinna uwzględniać przede wszystkim rozmiary krzywdy realnie odczuwanej przez osoby występujące z danym roszczeniem (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 24 czerwca 2015 r., sygn. akt I ACa 195/15, Lex nr 1761754). Pamiętać przy tym należy, że nie każde naruszenie dóbr osobistych czyni zasadnym żądanie zadośćuczynienia na podstawie art.448 kc, lecz tylko takie, których negatywne skutki są na tyle znaczne, że uzasadnionym jest ich złagodzenie poprzez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.

W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy przyznał powódce zadośćuczynienie w kwocie 20.000 zł, co Sąd Okręgowy uznaje za trafne rozstrzygnięcie. W chwili tragicznej śmierci matki w 2006r. powódka była już osobą dorosłą, posiadającą własną rodzinę, w związku z tym negatywne skutki tego zdarzenia, aczkolwiek znaczące, to nie wywołały przeżyć na tyle drastycznych, że spowodowały rozstrój zdrowia powódki na dłuższy okres i wymagały leczenia czy innej pomocy osób trzecich w codziennym życiu. Ustalone okoliczności faktyczne pokazują, że towarzyszące powódce przeżycia zasadniczo nie wykroczyły poza stan żałoby, jaki zazwyczaj towarzyszy śmierci osoby bliskiej. Nie bez znaczenia pozostaje też okoliczność, że od chwili zdarzenia upłynęło już wiele lat, co – jak uczy doświadczenie, niewątpliwie miało wpływa na złagodzenie skutków zdarzenia.

Mając zatem wskazane okoliczności na uwadze i podzielając argumenty przywołane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd odwoławczy oddalił apelację powódki, jako nieuzasadnioną (na podstawie art.385 kc). Wobec powyższego Sąd Okręgowy oddalił apelację pozwanego, jako nieuzasadniona (na podstawie.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Renata Wolsztyńska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Bydgoszczy
Data wytworzenia informacji: