Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II Ca 288/13 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Bydgoszczy z 2013-11-27

Sygn. akt II Ca 288/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia

27 listopada 2013r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący

SSO Janusz Kasnowski (spr.)

Sędziowie

SO Aurelia Pietrzak

SR del. Sylwia Suska-Obidowska

Protokolant

sekr. sądowy Tomasz Rapacewicz

po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2013r. w Bydgoszczy

na rozprawie

sprawy z powództwa G. K. i A. K.

przeciwko Skarb Państwa - Starostwo Powiatowe (...)

o ustalenie

na skutek apelacji powodów

od wyroku Sądu Rejonowego w Nakle nad Notecią

z dnia 18 grudnia 2012r. sygn. akt. I C 51/11

I/ zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 1 (pierwszym) jedynie w ten sposób, że ustaloną kwotę 21730,20 zł obniża do kwoty 21727,02 zł (dwadzieścia jeden tysięcy siedemset dwadzieścia siedem 2/100),

II/ oddala apelację w pozostałej części,

III/ zasądza od powodów solidarnie na rzecz pozwanego kwotę 1200 zł (jeden tysiąc dwieście) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Na oryginale właściwe podpisy.

Sygn. akt II Ca 288/13

UZASADNIENIE

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. przekazało Sądowi Rejonowemu w Nakle nad Notecią sprzeciw A. i G. K. z dnia 1 lutego 2011 r., od jego orzeczenia z dnia 12 stycznia 2011r., dotyczącego opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości stanowiącej działki nr (...), położonej w obrębie P. gm. (...), dla której Sąd Rejonowy w Nakle nad Notecią prowadzi księgę wieczystą nr (...), celem rozpoznania w trybie art. 80 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Sąd Rejonowy w Nakle nad Notecią wyrokiem z dnia 10 grudnia 2012r. ustalił opłatę roczną od użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w obrębie P., stanowiącej działki nr (...), dla której ten Sąd prowadzi księgę wieczystą nr (...), na kwotę 21 730,20 zł (w punkcie 1); zasądził od powodów solidarnie na rzecz pozwanego kwotę 1 564,80 zł z tytułu zwrotu kosztów procesu (w punkcie 2) i nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego w Nakle nad Notecią od powodów solidarnie kwotę 673,40 zł, a od pozwanego kwotę 113,30 zł z tytułu zwrotu reszty kosztów opinii biegłego (w punkcie 3 wyroku).

Z ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd I instancji wynikało, że powodowie są użytkownikami wieczystymi wyżej opisanej nieruchomości. W dniu 18.10.2010r. pozwany Starosta (...) wypowiedział powodom wysokość dotychczasowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego tej nieruchomości oraz złożył ofertę przyjęcia nowej wysokości tej opłaty w kwocie 25 384,20 zł. Od tej decyzji sprzeciw do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. złożyli powodowie, gdyż ich zdaniem wysokość naliczonej opłaty jest nieprawidłowa. W dniu 12.01.2011r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze wydało orzeczenie, w którym oddaliło wniosek stron o ustalenie, że podwyższenie opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego w/w nieruchomości jest nieuzasadnione w zaproponowanej wysokości i o obniżenie opłaty rocznej. Powodowie od powyższego orzeczenia Kolegium złożyli sprzeciw do Sądu Rejonowego, w którym wnieśli o ustalenie opłaty rocznej za wieczyste użytkowanie nieruchomości w prawidłowej wysokości. W celu ustalenia wysokości opłaty Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z dziedziny szacowania nieruchomości na okoliczność wartości nieruchomości powodów. Biegły sądowy inż. A. S. w opinii z dnia 20.08.2012r. określił wartość działek, będących w użytkowaniu wieczystym powodów na kwotę 724 234 zł. Sąd I instancji podzielił wnioski tej opinii ze względu na jej sformułowanie w sposób jasny, logiczny, spójny i kategoryczny. Pełnomocnik powodów na rozprawie wniósł o ustalenie wysokości opłaty rocznej przy uwzględnieniu wartości nieruchomości określonej przez biegłego. Sąd Rejonowy na podstawie art. 72 ustawy o gospodarce


nieruchomościami
ustalił wysokość opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste nieruchomości powodów na kwotę 21 730,20 zł. O kosztach Sąd orzekł zgodnie z art. 100 kpc.

Apelację od tego wyroku złożyli powodowie. Zaskarżyli wyrok w całości i domagali się jego uchylenia i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, a ewentualnie jego zmiany poprzez rozłożenie kwoty zaktualizowanej opłaty rocznej na raty (zgodnie z art. 77 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami), a także zmiany w zakresie orzeczenia o kosztach postępowania w sprawie.

Skarżący zarzucili Sądowi Rejonowemu:

- naruszenie art. 77 ust. 2a w/w ustawy o gospodarce nieruchomościami poprzez jego niezastosowanie w sprawie, co skutkowało ustaleniem opłaty rocznej w pełnej wysokości określonej od wartości ustalonej w opinii biegłego bez rozłożenia jej na odpowiednie raty przewidziane w tym przepisie;

- naruszenie art. 98 kpc poprzez jego niezastosowanie w sprawie, co doprowadziło do obciążenia ich kosztami procesu, który wygrali;

- że wysokość opłaty rocznej ustalonej na podstawie niekwestionowanej przez strony wyceny opracowanej przez biegłego powinna wynosić 21 727,02 zł, a nie jak przyjął Sąd Rejonowy 21 730,20 zł.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powodów jest zasadna jedynie w nieznacznej (znikomej) części.

Sąd Rejonowy prawidłowo przyjął, że podstawę prawną ustalenia wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania nieruchomości pozostającej w dyspozycji A. i G. K. stanowi art. 72 ust. 3 pkt 5 ustawy z dnia 21.08.1997r. o gospodarce nieruchomościami. Przepis ten przewiduje, że dla nieruchomości o takim przeznaczeniu opłata roczna wynosi 3% wartości nieruchomości. Sąd I instancji, przy określaniu wartości rynkowej przedmiotowej nieruchomości oparł się na wycenie sporządzonej przez biegłego sądowego A. S., której strony nie kwestionowały. Ustalając jednak ostateczną wysokość opłaty dopuścił się błędu rachunkowego, bowiem 3% wartości nieruchomości wycenionej na kwotę 724234 zł stanowi suma 21 727,02 zł, a nie jak to określił Sąd Rejonowy 21 730,20 zł.

Nie mieli racji skarżący zarzucając Sądowi Rejonowemu, że ustalając wysokość przedmiotowej opłaty winien był – po myśli art. 77 ust. 2a w/w ustawy – rozłożyć jej spłatę na stosowne raty. W orzecznictwie Sądu Najwyższego ugruntowane jest bowiem stanowisko, że wyrok Sądu ustalający wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego ma charakter konstytutywny, wobec czego dopiero z chwilą uprawomocnienia się takiego wyroku następuje ustalenie zaktualizowanej opłaty rocznej ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 06.12.2012r. w sprawie III CSK 62/12 i uchwała Sądu Najwyższego z dnia 23.06.2005r. w sprawie III CZP 37/05 – opublikowane w systemie informacji prawnej LEX) . W związku z tym przyjąć należy, że przywołany przez apelujących przepis art. 77 ust. 2a nie nakłada na Sąd obowiązku, ani też nie przyznaje mu uprawnienia do rozłożenia świadczenia na raty. Natomiast przyznaje on użytkownikowi wieczystemu uprawnienie do wnoszenia tej opłaty przez okres 3 lat w ratach określonych w tym przepisie. Mianowicie w przypadku gdy zaktualizowana wysokość opłaty przewyższa co najmniej dwukrotnie wysokość dotychczasowej opłaty, to w roku, w którym nastąpiła aktualizacja, użytkownik wnosi opłatę w wysokości odpowiadającej dwukrotności dotychczasowej opłaty. W kolejnym roku uiszcza ją w wysokości stanowiącej sumę dwukrotności dotychczasowej opłaty i połowy nadwyżki ponad dwukrotność tej opłaty, a w trzecim roku od aktualizacji wnosi opłatę w wysokości stanowiącej sumę opłaty ustalonej w drugim roku i połowy nadwyżki ponad dwukrotność dotychczasowej opłaty (patrz bliżej – uchwała Sądu Najwyższego z dnia 28.02.2013r. w sprawie III CZP 110/12 – opublikowana jw .). Zatem można powiedzieć, że w tym przypadku powodowie mają ustawowo zagwarantowaną możliwość ponoszenia opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste nieruchomości, ustalonej przez Sąd w ogólnej kwocie, w sposób określony w art. 77 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami. W praktyce właściwy organ pozwanego powinien opracować i przedstawić powodom harmonogram rozliczenia należnej opłaty w zgodzie z tym przepisem.

W związku z tym, że wysokość opłaty rocznej została nieco zawyżona (choć w stopniu znikomym) Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w punkcie 1 (pierwszym) poprzez jej obniżenie z kwoty 21 730,20 zł do kwoty 21 727,02 zł (na podstawie art. 386 § 1 kpc). Oddalił apelację powodów w pozostałej części, a wiec prawie w całości, jako nieuzasadnioną (na podstawie art.385 kpc). W tym nie podzielił stanowiska skarżących, że przy rozstrzyganiu o kosztach postępowania w sprawie Sąd Rejonowy niezasadnie skorzystał z zasady wyrażonej w art.100 kpc. O kosztach postępowania apelacyjnego orzekł po myśli art.98 § 1 kpc w związku z art.108 § 1 kpc i § 6 pkt 4 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Wanda Ślużyńska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Bydgoszczy
Data wytworzenia informacji: