Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

POSTANOWIENIE

Dnia 31 lipca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Ireneusz Płowaś (spr.)

SSO Piotr Starosta

SSO Aurelia Pietrzak

po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2013 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym sprawy

z powództwa K. S.

przeciwko Powiatowi (...)

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda

od postanowienia Sądu Rejonowego w Świeciu VI Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Tucholi w przedmiocie kosztów procesu zawartego w punkcie 2 wyroku zaocznego z dnia 05.02.2014 roku, sygn. akt VI C 1516/13

postanawia:

zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że zasądzić od pozwanego na rzecz powoda tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 1.147 zł (tysiąc sto czterdzieści siedem).

Sygn. akt II Cz 310/14

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Świeciu w VI Zamiejscowym Wydziale Cywilnym w Tucholi wyrokiem zaocznym z dnia 05.02.2014 roku zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.509 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 2.500 zł od dnia 11.10.2013 roku do dnia zapłaty i od kwoty 9 zł od dnia 17.11.2013 roku do dnia zapłaty. W punkcie 2 tego wyroku zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 787 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kwotę 651 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu postanowienia o kosztach procesu zawartego w punkcie 2 wyroku zaocznego Sąd Rejonowy wskazał, iż powódka w 3 pozwach domagała się zasądzenia od pozwanego kwot odpowiednio: 1503 zł, 503 zł i 503 zł w każdym przypadku z tego samego tytułu tj. zwrotu nienależnie pobranej części opłaty za wydanie kart pojazdów. Zarządzeniem z dnia 29.11.2013 roku Sąd połączył wszystkie te sprawy do wspólnego rozpoznania z uwagi na tożsamość stron oraz roszczeń. Wyrokiem zaocznym z dnia 5 lutego 2014 roku Sąd Rejonowy uwzględnił żądania powódki w całości. Na zasądzone koszty procesu składały się: kwota 600 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego pełnomocnika powoda, 136 zł z tytułu opłat od pozwów i 51 zł. z tytułu opłat od pełnomocnictw procesowych. Jako podstawę praną tego rozstrzygnięcia Sąd Rejonowy wskazał art. 102 kpc w zw. z art. 98 § 1,3,4 kpc w zw. z art. 99 kpc, zgodnie, z którym Sąd w wypadkach szczególnie uzasadnionych może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami.

W ocenie Sądu Rejonowego zasądzenie od pozwanego wynagrodzenia procesowego za każdą z połączonych spraw stanowiłoby nadużycie prawa. Zdaniem Sądu nie jest do zaakceptowania sytuacja, w której pełnomocnik powódki w wyniku sztucznego rozdzielenia spraw ewidentnie nadających się do wniesienia w jednym pozwie uzyskuje za każdą z nich wynagrodzenie zgodne ze stawkami. Żaden z pozwów nie wymagał bowiem znacznego nakładu pracy pełnomocnika i żądna z połączonych spraw nie wymagała przeprowadzenia odrębnego postępowania dowodowego a nawet obecności pełnomocnika na rozprawie.

Zażalenie na postanowienie o kosztach procesu zawarte w punkcie 2 wyroku zaocznego wniosła powódka, żądając jego zmiany poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda łącznie kwoty 1.147 zł tytułem kosztów procesu w tym 960 zł. tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Powódka zarzuciła naruszenie § 6 pkt 2 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 roku poprzez ich niezastosowanie oraz błędne zastosowanie pkt 3. Skarżąca wskazała, iż w sprawie w której domagała się zasądzenia kwoty 1.503 zł stawka minimalna wynagrodzenia pełnomocnika wynosi 600 zł a w pozostałych sprawach gdzie wartość przedmiotu sporu wynosiła 503 zł wynagrodzenie minimalne wynosi 180 zł. Dodatkowo w uzasadnieniu zażalenia zwrócono uwagę, iż wobec skapitalizowania odsetek winny być one wliczone do wartości przedmiotu sporu. Powódka na potwierdzenie tego stanowiska przytoczyła postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 2007 roku w sprawie I CZ 38/07.

Powódka wskazała również na orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 22.11.2012 roku w sprawie III CZ 126/12, z którego wynika, iż połączenie spraw do wspólnego rozpoznania nie pozbawia ich samodzielności dlatego także koszty procesu winny być zasądzone odrębnie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie należało uznać za zasadne.

Sąd Okręgowy podziela podniesione w zażaleniu zarzuty.

Jak wynika z zaskarżonego postanowienia i uzasadnienia wyroku Sąd zasądzając koszty procesu w tym należne powodowi wynagrodzenie ustanowionego przez niego pełnomocnika procesowego przyjął stawkę obliczoną od zsumowanego łącznego żądania ze wszystkich połączonych spraw. Powód wnosi natomiast o przyznanie mu wynagrodzenia pełnomocnika procesowego obliczonego z uwzględnieniem wartości przedmiotu sporu wskazywanego w każdej z wnoszonych spraw oddzielnie.

Sąd Okręgowy stanowisko wyrażone przez powoda w zażaleniu uważa za prawidłowe. Sąd Najwyższy wielokrotnie wyraził pogląd, który w całości podziela Sąd Okręgowy, iż połączenie spraw na podstawie art. 219 kpc jest jedynie zabiegiem technicznym, który nie prowadzi do powstania jednej nowej sprawy i nie pozbawia połączonych spraw ich odrębności. W uzasadnieniu w/o postanowienia Sąd Najwyższy powołał się na 5 wcześniejszych swoich orzeczeń, w których wyrażono taki sam pogląd.

Tę linię orzeczniczą należy uznać za utrwaloną, bowiem znajduje ona odzwierciedlenie w licznych orzeczeniach sądów powszechnych. Jedynie dla przykładu wskazać należy wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 28.02.2013 roku w sprawie I ACa 1227/12, w którym stwierdzono, iż koszty nieopłaconej pomocy prawnej winny być liczone odrębnie dla każdej sprawy, pomimo ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Nie może być, zatem uznane za nadużycie prawa korzystanie przez stronę z możliwości dzielenia przysługującego mu roszczenia. Tym bardziej, żę po stronie pozwanej występuje organ samorządowy, który winien stosować prawo bez konieczności wytaczania przeciwko niemu powództw.

Dodatkowo zgodzić należy się ze skarżącą, iż art. 20 kpc nie ma zastosowania w sytuacji, gdy odsetki zostały skapitalizowane i są dochodzone za okres sprzed wniesienia powództwa.

Wobec powyższego na mocy art. 386 § 1 kpc w zw. z art. 397 § 1 i 2 kpc należało zmienić zaskarżone postanowienie zasądzając tytułem kosztów procesu od pozwanego na rzecz powoda w miejsce kwoty 787 zł kwotę 1.147 zł na którą składały się kwoty: 136 zł uiszczone tytułem opłat od pozwów, 51 zł z tytułu opłat skarbowych od pełnomocnictw procesowych i 960 zł z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika procesowego w 3 sprawach w każdej w wysokości minimalnej wynikającej z wartości przedmiotu zaskarżenia tj. 2 razy po 180 zł zgodnie z § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu i 600 zł zgodnie z § 6 pkt 3 w/o rozporządzenia.