Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

VI U 1091/13 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Bydgoszczy z 2013-10-02

Sygn. akt.

VI U 1091/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia

2 października 2013r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

na rozprawie w składzie:

Przewodniczący:

SSO Jan Kalinowski

Protokolant:

st. sekr. sądowy Hanna Kauczor

po rozpoznaniu w dniu

2 października 2013r.

w Bydgoszczy

odwołania

E. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

z dnia

15 marca 2013 r.

Nr

(...)

w sprawie

E. G.

przeciwko:

Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o emeryturę

1.  zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. z dnia 15 marca 2013r. nr (...) w ten sposób, iż przyznaje ubezpieczonemu E. G. prawo do emerytury, począwszy od dnia 26 marca 2013r.

2.  stwierdza, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji

Sygn. akt VI U 1091/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 marca 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania ubezpieczonemu E. G. prawa do emerytury. Organ rentowy powołał się na przepisy art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /Dz. U z 2009 roku, nr 153, poz. 1227/ i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. Nr 8 z 1983 r., poz. 43.)

W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż ubezpieczony nie spełnia wymogów określonych w /w przepisach, ponieważ nie udokumentował wymaganego 15 letniego okresu pracy w szczególnych warunkach.

Ubezpieczony złożył odwołanie od tej decyzji, wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie mu prawa do emerytury, wskazując, iż w warunkach szczególnych był zatrudniony w okresach od dnia 11 sierpnia 1976 roku do dnia 25 czerwca 1984 roku, od dnia 30 sierpnia 1984 roku do dnia 10 sierpnia 1988 roku, od dnia 1 stycznia 1989 roku do dnia 1 maja 1989 roku, od dnia 19 sierpnia 1989 roku do dnia 31 grudnia 1991 roku, od dnia 1 stycznia 1992 roku do dnia 23 lipca 1992 roku i przez cały ten okres wykonywał prace na wysokościach, prace w kurzu i wysokiej temperaturze, prace w hałasie, przy malowaniu farbami szkodliwymi dla zdrowia.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując dotychczasowe stanowisko. Nadto pozwany wskazał, iż nie uwzględnił ubezpieczonemu jako pracy wykonywanej w warunkach szczególnych podawanych przez niego okresów zatrudnienia wskazanych na świadectwie wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 7 listopada 2003 roku wystawionym przez likwidatora (...) sp. z o.o. w Ś.. Do dnia 31 grudnia 1991 roku ubezpieczony był pracownikiem Zakładów (...) S. A. ( późniejsza nazwa (...) S. A.), Zakład (...)powstał od dnia 1 stycznia 1992 roku po usamodzielnieniu dawnego Wydziału (...) Zakładów (...) i nie jest upoważniony do wystawiania świadectw pracy w warunkach szczególnych.

Zatem zdaniem pozwanego, za powyższe okresy zatrudnienia świadectwo winien wystawić (...) S. A. lub jego następca prawny. Zgodnie z wystawionym świadectwem pracy ubezpieczony w /w okresie stale iż w pełnym wymiarze pracował na stanowisku malarza.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony E. G. (ur. dnia (...)), dnia 26 lutego 2013 złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury. Organ rentowy uznał za udokumentowany staż ubezpieczeniowy na dzień 31 grudnia 1998 roku w wymiarze 28 lat, 3 miesięcy i 25 dni w tym żadnego okresu pracy w warunkach szczególnych. Ubezpieczony nie pozostaje w zatrudnieniu, nie jest członkiem OFE.

- okoliczności bezsporne

Sporną pozostawała okoliczność, czy ubezpieczony przez okres, co najmniej 15 lat był zatrudniony w warunkach szczególnych, czy taki charakter miało zatrudnienie ubezpieczonego we wskazanym przez niego okresie.

Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe, na podstawie, którego ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony E. G. w okresie od dnia 11 sierpnia 1976 roku do dnia 31 grudnia 1992 roku był zatrudniony w Zakładzie (...)Spółka z o.o. w Ś.. (- poprzednio Zakłady (...) w Ś.)W okresach od dnia11 sierpnia 1976 roku do dnia 25 czerwca 1984 roku, od dnia 30 sierpnia 1984 roku do dnia 10 sierpnia 1988 roku, od dnia 1 stycznia 1989 roku do dnia 1 maja 1989 roku, od dnia 19 sierpnia 1989 roku do dnia 31 grudnia 1991 roku, od dnia 1 stycznia 1992 roku do dnia 23 lipca 1992 roku ubezpieczony zajmował stanowisko malarza, zajmował się malowaniem, gumowaniem zbiorników, wykładaniem wykładzin chemoodpornych, niektóre z pracy ubezpieczony wykonywał w czasie ruchu zakładu. Z tytułu warunków pracy ubezpieczony otrzymywał posiłki regeneracyjne, oraz dodatki pieniężne z tytułu prac w warunkach szkodliwych. Ubezpieczony był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, nie miał dłuższych przerw w pracy, jak również nie korzystał z urlopów bezpłatnych. Razem z ubezpieczonym w jednej brygadzie pracował A. J., który otrzymał świadectwo pracy w warunkach szczególnych i z tego tytułu uprawniony jest do wcześniejszej emerytury, oraz A. K., który również otrzymał świadectwo pracy w warunkach szczególnych.

-dowód: zeznania świadków: A. J. k. 17-18 akt sądowych, A. K. k. 18 akt sądowych, dokumentacja z okresu zatrudnienia k. 22 akt sądowych, świadectwo pracy w warunkach szczególnych z okresu zatrudnienia w (...) sp. z o.o. w Ś. wystawione świadkowi A. J. k. 17 akt emerytalnych świadka,

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dokonał oceny omówionego wyżej stanu faktycznego w kontekście przepisów art.184 i 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /Dz. U. z 2009 roku, nr 153,poz.1227 / oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. Nr 8 z 1983 r., poz. 43.)

Zgodnie z treścią art. 184 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego.( art. 184 ust 2 )

Zgodnie z treścią art.32 ust 1 cytowanej wyżej ustawy ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1 ( 65 lat dla mężczyzn, 60 lat dla kobiet.)

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w cytowanym wyżej przepisie, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Z kolei przepisy rozporządzenia wykonawczego z dnia 7 lutego1983r, które nadal zachowały swoją moc na warunkach określonych w art. 32 ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.), mają zastosowanie do wszystkich pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zgodnie z § 2 tego rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku, a okresy te stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy.

Niemniej jednak należy wskazać, iż w przypadku, gdy zainteresowany wykaże, że nie może przedstawić zaświadczeń potwierdzających okresy wykonywania pracy w szczególnych warunkach z przyczyn od siebie niezależnych, art. 472 i 473 k.p.c. umożliwiają ustalenie tych okoliczności w drodze postępowania odwoławczego przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z ww. artykułami w postępowaniu w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych każdy fakt mający wpływ na prawo do świadczenia lub jego wysokość może być dowodzony wszelkimi środkami, które sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe. Sąd nie jest związany środkami dowodowymi określonymi dla dowodzenia przed organem rentowym.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe, w tym zeznania świadków jak również dowody z w/w dokumentów pozwalają na stwierdzenie, iż ubezpieczony w okresach od dnia11 sierpnia 1976 roku do dnia 25 czerwca 1984 roku, od dnia 30 sierpnia 1984 roku do dnia 10 sierpnia 1988 roku, od dnia 1 stycznia 1989 roku do dnia 1 maja 1989 roku, od dnia 19 sierpnia 1989 roku do dnia 31 grudnia 1991 roku, od dnia 1 stycznia 1992 roku do dnia 23 lipca 1992 roku w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu cytowanego przepisu art. 184 ust 1, ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Wykonywana przez niego praca odpowiada czynnościom ujętym w wykazie „A” dziale XIV poz.25 ( -prace budowlano- montażowe oraz budowlano – remontowe na oddziałach będących w ruchu w których jako podstawowe są wykonywane prace wymienione w wykazie) Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. Nr 8 z 1983 r., poz. 43.) i jest pracą o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości.

Sąd uznał, że zeznania świadków są wiarygodne, świadkowie dokładnie określili charakter pracy wykonywanej przez wnioskodawcę, ponadto w tym samym czasie byli również zatrudnieni w tym samym przedsiębiorstwie, co powód, zatem często widywali powoda w pracy, nadto ich zeznania znajdują potwierdzenie w dokumentach składających się akta osobowe odwołującego. Stwierdzić także należy, iż świadkowi A. J. wystawione zostało świadectwa pracy w warunkach szczególnych i z tego tytułu świadek uprawniony jest do wcześniejszej emerytury.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że ubezpieczony ma wymagany łączny ponad 15 letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych, uprawniający do przyznania prawa do wcześniejszej emerytury na mocy cytowanego art. 32 w zw. z art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Zaliczenie wymienionego wyżej okresu spowodowało, że odwołujący spełnia warunki konieczne do przyznania emerytury określone w cytowanych wyżej przepisach ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku i § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 z 1983 r., poz. 43 ze zm.)

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 14 § 2 kpc zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych.

W punkcie II wyroku Sąd Okręgowy zgodnie z przepisem art. 118 1a ustawy emerytalno- rentowej FUS z urzędu orzekał w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zdaniem Sądu Okręgowego, w okolicznościach przedmiotowej sprawy brak było podstaw do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego, pomimo uwzględnienia odwołania ubezpieczonego. Ubezpieczony za sporny okres zatrudnienia przedłożył wprawdzie świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych, które z przyczyn formalnych zostały zakwestionowane przez pozwany organ rentowy. Mając na uwadze sformalizowany przebieg postępowania przed organem rentowym jak również występujące ograniczenia dowodowe, do przyznania ubezpieczonemu prawa do żądanego świadczenia konieczne było przeprowadzenie postępowania dowodowego na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego na okoliczność świadczenia przez odwołującego zatrudnienia w warunkach szczególnych.

SSO Jan Kalinowski

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Janina Winter
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Bydgoszczy
Data wytworzenia informacji: