Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 28 października 2011 roku skierowanym przeciwko (...) S.A. w W. powódka A. K. wniosła o zapłatę kwoty 15.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 18 marca 2014 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy zasądził od powoda na rzecz powódki kwotę 10.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 18 marca 2014r. do dnia zapłaty (w punkcie 1); oddalił powództwo w pozostałym zakresie (w punkcie 2); zasądził od pozwanego na rzecz powódki zwrot kosztów procesu według zasady stosunkowego ich rozdzielenia, pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu (w punkcie 3); nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Bydgoszczy od powódki z zasądzonego na jej rzecz roszczenia kwotę 1190,76 zł tytułem nieopłaconych kosztów sądowych tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa (w punkcie 4) i nakazał pobrać od pozwanego kwotę 2381,52 tytułem nieopłaconych kosztów sądowych tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa (w punkcie 5 wyroku).

Sąd Rejonowy ustalił, że w okresie od 17 maja 2010 r. do 24 maja 2010r. powódka była hospitalizowana w Klinice(...) Szpitala (...)w Ł. – (...) Szpitala (...), gdzie przeszła zabieg operacyjny. W dniu 27 maja 2010r. powódka zgłosiła się do pogotowia z powodu ropienia i krwawienia rany pooperacyjnej. Na podstawie wymazu pobranego od powódki z rany pooperacyjnej wyhodowano staphylococcus koagulazoujemny. Zakażenie u powódki z całą pewnością jest związane przyczynowo – skutkowo z odbytą procedurą operacyjną. Po podjętym leczeniu rana powódki ulegała wygojeniu, a leczenie zostało zakończone 29.09.2010 r. Pismem z dnia 13 maja 2011r. pozwany (...) S.A. w W. odmówił powódce wypłaty zadośćuczynienia.

Sąd Rejonowy wskazał, na podstawie których dowodów dokonał ustaleń faktycznych, przyznając walor prawdziwości zeznaniom powódki oraz opierając się głównie na opinii biegłego sądowego B. S. i wyjaśnił przyczyny, dla których nie była przydatna w sprawie opinia biegłego sądowego W. M..

W świetle tak ustalonego stanu faktycznego Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego ubezpieczyciela na rzecz powódki kwotę 10 000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę (na podstawie art.445 k.c. i przy uwzględnieniu treści art. 430 k.c. oraz art. 822 k.c.). Szerzej uzasadnił wysokość tego zadośćuczynienia, które uznał za odpowiednie. W części istotnej z punktu widzenia zakresu zaskarżenia apelacją powódki wskazał, że odsetki ustawowe za opóźnienie w zapłacie zadośćuczynienia przez pozwanego zasądził od dnia wyrokowania, mając na uwadze treść art.363 § 2 kc oraz art.316 § 2 kpc (tu odwołał się także do stanowiska Sądu Najwyższego wyrażonego w wyroku z dnia 20.03.1998r. w sprawie II CKN 650/97). O kosztach postępowania w sprawie orzekł na podstawie art.108 § 1 i art.100 kpc.

Apelację od powyższego wyroku złożyła powódka A. K.. Zaskarżyła wyrok w części oddalającej powództwo i wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego na jej rzecz odsetek ustawowych od kwoty 10 000 zł od dnia 28.10.2011r ( tj. od dnia wniesienia pozwu ) do dnia 17 marca 2014 r. oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Skarżąca zarzuciła Sądowi Rejonowemu:

- naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 817 § 1 k.c. oraz art. 14 ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym (…) (Dz.U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.) w zw. z art. 481 § 1 k.c. poprzez przyjęcie, że odsetki od zasądzonego wyrokiem zadośćuczynienia za krzywdę należą się powodowi od daty wyrokowania.

W uzasadnieniu zarzutu wywodziła, że już w toku postępowania likwidacyjnego przed organami pozwanego ubezpieczyciela określiła dokładnie wysokość swojego żądania na 20 000 zł, a pozwany dysponował kompletna dokumentacją medyczną, ale odmówił jej wypłaty zadośćuczynienia. W tym stanie rzeczy zachodzą – zdaniem skarżącej – uzasadnione podstawy do przyjęcia, że pozwany pozostawał w opóźnieniu w zapłacie zadośćuczynienia co najmniej od dnia wniesienia pozwu w sprawie (apelacja powódki – k. 163 do 165).

W odpowiedzi na apelację pozwany domagał się jej oddalenia i zasądzenia zwrotu kosztów postepowania apelacyjnego według norm przepisanych (k.172 – 173).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powódki okazała się zasadna, co skutkowało zmianą zaskarżonego wyroku w postulowanym zakresie.

Na tym etapie postępowania niesporne pozostawały między stronami zarówno ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy, które legły u podstaw zasądzenia zadośćuczynienia na rzecz powódki, jak też jego wysokość określona na 10 000 zł. Sporną kwestią wyznaczoną przez granice zaskarżenia pozostała jedynie data, od jakiej należą się powódce odsetki ustawowe za opóźnienie pozwanego w zapłacie zadośćuczynienia. Sąd pierwszej instancji, rozstrzygając tę kwestię, stwierdził, że z uwagi na ustalenie wysokości zadośćuczynienia według stanu istniejącego w chwili zamknięcia rozprawy, odsetki za opóźnienie w zapłacie zadośćuczynienia mogą być przyznane jedynie od daty wyrokowania.

Zważyć jednak trzeba, że w przypadku zasądzenia zadośćuczynienia możliwe jest przyjęcie różnych rozwiązań w zakresie ustalenia początkowego terminu, od którego zostaną zasądzone należne odsetki ustawowe z uwagi na opóźnienie dłużnika w jego zapłacie. Rację ma Sąd Rejonowy, że w sytuacji, gdy wysokość ustalonego zadośćuczynienia ustalona zostaje na dzień wyrokowania i jedynie na ten czas pozostaje ona aktualna, to odsetki ustawowe należne wierzycielowi za opóźnienie w jego zapłacie przez dłużnika mogą być naliczone najwcześniej od daty wyrokowania. Możliwe jest jednak, i znajduje to zastosowanie w przedmiotowej sprawie, żeby strona może domagać się zasądzenia odsetek ustawowych już od daty wytoczenia powództwa. Dzieje się tak wówczas, gdy kwota dochodzonego zadośćuczynienia ustalona na czas wniesienia powództwa, pozostaje aktualna także na czas wyrokowania. W tej sprawie wysokość zadośćuczynienia zasądzonego na rzecz powódki w kwocie 10 000 zł była aktualna także na czas wniesienia przez nią powództwa. Powódka w piśmie z 15 lutego 2011 r. złożonym w toku postępowania likwidacyjnego określiła tytuł swojego żądania, jego podstawy i wysokość (20 000 zł). Zatem w chwili kiedy powódka wezwała pozwanego do wypłaty świadczenia, okoliczności które legły u podstaw zasądzonego zadośćuczynienia były już ubezpieczycielowi znane. Ubezpieczyciel nie wykazał, by podjął jakieś kroki, celem weryfikacji wysokości świadczenia należnego powódce, bądź by istniały przyczyny usprawiedliwiające przekroczenie trzydziestodniowego terminu do wypłaty świadczenia (art. 817 § 1 k.c., w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 ze. zm). Skoro jeszcze przez złożeniem pozwu w sprawie powódka wezwała pozwanego ubezpieczyciela do zapłaty zadośćuczynienia, czego ten nie uczynił, a kwota 10 000 zł z tego tytułu okazała się aktualna nie tylko na czas wyrokowania w sprawie, ale i na czas wniesienia pozwu, to miała ona uzasadnione prawo domagania się zasądzenia odsetek ustawowych już od daty wniesienia pozwu. Obecnie w orzecznictwie dominuje już pogląd, że zadośćuczynienie w rozmiarze, w jakim należy się ono wierzycielowi w dniu, w którym dłużnik ma je zapłacić (art. 455 k.c.), powinno być oprocentowane z tytułu opóźnienia (art. 481 § 1 k.c.) od tego dnia, a nie dopiero od daty jego zasądzenia (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 2000 r. w sprawie II CKN 725/98; z dnia 8 sierpnia 2001 r. w sprawie I CKN 18/99; z dnia 30 stycznia 2004 r. w sprawie I CK 131/03; z dnia 16 lipca 2004r. w sprawie I CK 83/04 – opublikowane w systemie informacji prawnej LEX).

Ponadto należało mieć na uwadze, że od wytoczenia powództwa przez A. K. do chwili wyrokowania przez Sąd Rejonowy nie upłynął znaczny okres i sytuacja faktyczna nie uległa na tyle istotnej zmianie by uznać, że zasądzona przez Sąd Rejonowy kwota 10 000 zł zadośćuczynienia nie była kwotą odpowiednią w chwili wytoczenia w sprawie powództwa. Brak było zatem przeszkód, by uwzględnić żądanie powódki o zasądzenie odsetek od przyznanego zadośćuczynienia już od chwili wytoczenia powództwa.

Uwzględniając zatem apelację strony powodowej Sąd Okręgowy zasądził od pozwanego na rzecz powódki należne odsetki ustawowe od zasądzonej kwoty zadośćuczynienia także za okres wcześniejszy tj. od dnia 28 października 2011r. do dnia 17marca 2014r., a więc poprzedzającego dzień wyrokowania. Zmiany zaskarżonego orzeczenia w punkcie drugim Sąd odwoławczy dokonał na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. O kosztach postępowania apelacyjnego należnych powódce od pozwanego orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. oraz art.108 § 1 kpc, a ich wysokość ustalił zgodnie z § pkt 3 i § 12 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Min. Sprawiedliwości z dnia 28.092002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ….(Dz.U. z 2013r. poz.490).