Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

UZASADNIENIE

Powód J. K. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Funduszu (...) Oddziału (...) w B. na swoją rzecz kwoty 47.387 zł z ustawowymi odsetkami oraz kosztów procesu. Powód wywodził swoje roszczenie z faktu przejęcia prowadzenia apteki w P. i punktu aptecznego w S. po zmarłej dnia 19 maja 2012 r. żonie W. K., która zawarła z pozwanym w dniu 5 stycznia 2012 r. dwie umowy na wydawanie refundowanych leków w wyżej wymienionej aptece oraz punkcie aptecznym. Powód twierdził, że pozwany odmówił refundacji cen wydanych leków w obu placówkach za okres rozliczeniowy od dnia 16 do 31 maja 2012 r. oraz za okres od dnia 1 do 15 czerwca 2012 r.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu. Wskazał, że umowy na wydanie refundowanych leków zawarte z W. K. wygasły z chwilą jej śmierci, tj. 19 maja 2012 r., a kolejne umowy o wydanie leków refundowanych w powyższych placówkach zawarte z powodem w dniach 18 i 20 czerwca 2012 r., obejmowały swoim zasięgiem czasowym sprzedaż od dnia 16 czerwca 2012 r.

Wyrokiem z dnia 13 września 2013 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy oddalił powództwo (punkt 1) oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2.400 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (punkt 2).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W. K. prowadziła aptekę ogólnodostępną o nazwie (...) w miejscowości P. na podstawie koncesji na prowadzenie apteki wydanej dnia 9 czerwca 2000 r. przez (...)Inspektora (...)w B. oraz punkt apteczny o takiej samej nazwie w miejscowości S. na podstawie zezwolenia z dnia 12 marca 2008 r.

W dniu 5 stycznia 2012 r. W. K. zawarła z pozwanym umowę na wydanie refundowanego leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobu medycznego na receptę w aptece o nazwie (...) w P. na czas nieokreślony, obowiązującą od dnia 1 stycznia 2012 r. Na mocy umowy (§ 4) pozwany zobowiązał się do refundowania ceny leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych wydanych na receptę zrealizowaną zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa oraz postanowieniami umowy. W tym samym dniu zawarła z pozwanym identyczną umowę odnośnie punktu aptecznego w S..

Wskazane umowy nie zawierały postanowień regulujących skutki śmierci osoby fizycznej – podmiotu prowadzącego aptekę i zawierającego umowę z pozwanym.

W. K. zmarła dnia 19 maja 2012 r. Spadek po niej na podstawie testamentu przypadł w całości jej mężowi J. K., co zostało stwierdzone postanowieniem Sądu Rejonowego w Świeciu z dnia 13 czerwca 2012 r., sygn. akt: I Ns 326/12. Po śmierci W. K. apteka w P. oraz punkt apteczny w S. kontynuowały działalność dokonując sprzedaży leków tak za pełną odpłatnością jak i leków refundowanych.

W okresie rozliczeniowym od 16 do 31 maja 2012 r. sprzedawano leki, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyroby medyczne w aptece w P. oraz w punkcie aptecznym w S., stosując się do postanowień umów zawartych przez W. K., a wysokość refundacji ich cen ustalona zgodnie z ich zapisami stanowi kwotę 28.292,59 zł, zaś w okresie rozliczeniowym od 1 do 15 czerwca 2012 r. stanowi kwotę 19.093,96 zł.

W dniu 18 czerwca 2012 r. powód zawarł z pozwanym umowę na wydanie refundowanego leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobu medycznego na receptę w punkcie aptecznym w S. o nazwie (...) na czas określony, obowiązującą od dnia 16 czerwca 2012 r. do 12 grudnia 2012 r. W dniu 20 czerwca 2012 r. strony zawarły identyczną umowę odnośnie apteki w P. o nazwie (...), na taki sam czas określony, co umowa z dnia 18 czerwca 2012 r.

W piśmie z dnia 30 lipca 2012 r. powód zwrócił się do pozwanego o wypłatę z tytułu refundacji za okres od 16 do 31 maja 2012 r. oraz za okres od 1 do 15 czerwca 2012 r. odnośnie sprzedaży w aptece w P. i w punkcie aptecznym w S.. W odpowiedzi pozwany odmówił wypłaty za okres od 20 maja do 15 czerwca 2012 r. wskazując na brak do tego podstaw prawnych, albowiem w dniu 19 maja 2012 r. umowy o realizację recept wygasły na skutek śmierci W. K.. W odpowiedzi na pismo powoda z dnia 27 września 2012 r. pozwany w piśmie z dnia 15 października 2012 r. podtrzymał swoje stanowisko.

Z uwagi na wniosek powoda z dnia 24 października 2012 r. (...)Inspektor (...)w B. decyzją z dnia 30 października 2012 r. zmienił zezwolenie wydane dnia 12 marca 2008 r. na prowadzenie punktu aptecznego w S. wpisując w miejsce W. K. powoda – J. K.. Kolejną decyzją – wydaną tego samego dnia – powyższy Inspektor zmienił w ten sam sposób zezwolenie wydane w dniu 12 marca 2008 r. na prowadzenie apteki w P..

Przechodząc do rozważań prawnych Sąd Rejonowy zaznaczył, że okoliczności stanu faktycznego były między stronami bezsporne, zaś osią sporu była ocena skutków prawnych śmierci W. K. dla bytu prawnego dwóch umów z dnia 5 stycznia 2012 r.

Na wstępie Sąd zaznaczył, że sprawa zezwolenia na prowadzenia apteki lub punktu aptecznego stanowi odrębną kwestię od problemu sukcesji praw i obowiązków z umowy o realizację recept w rozumieniu art. 41 ustawy o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych. Odnośnie pierwszego zagadnienia Sąd wskazał na art. 99 ust. 1 ustawy – Prawo farmaceutyczne, zgodnie z którym apteka ogólnodostępna może być prowadzona tylko na podstawie uzyskanego od wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego zezwolenia na jej prowadzenie. Co do zasady zezwolenie takie wygasa z chwilą śmierci osoby fizycznej, której zostało ono udzielone (art. 104 ust. 1 pkt 1). Niemniej na podstawie art. 104 ust. 1a oraz 1b w takiej sytuacji zezwolenie nie wygasa, jeżeli jeden z następców prawnych spełnia wymagania, o których mowa w art. 99 ust. 3-4b i art. 101 pkt 2-4 omawianej ustawy, tj. istnieją przesłanki pozytywne powołane w art. 99 ust. 3-4b, przy jednoczesnym nie istnieniu przesłanek negatywnych, których wystąpienie powoduje odmowę udzielenia zezwolenia (art. 101 pkt 2-4).

Następnie Sąd Rejonowy podkreślił, że zezwolenie na prowadzenie apteki przybiera postać decyzji administracyjnej, która ma charakter konstytutywny. W efekcie tego powyższe zezwolenie nie może być przedmiotem obrotu cywilnoprawnego, nie może być przedmiotem dziedziczenia, co wynika z treści art. 922 k.c.

Przechodząc do kwestii sukcesji praw i obowiązków z umowy na realizację recept, co w ocenie Sądu jest odrębnym problemem w niniejszej sprawie, Sąd ten wskazał, że swoboda kształtowania takiej umowy jest ograniczona regulacjami prawnymi, przede wszystkim przepisami rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 grudnia 2011 r. w sprawie ogólnych warunków umów na realizację recept oraz ramowego wzoru umowy na realizację recept. Treść przedmiotowych umów jest zgodna z postanowieniami ramowego wzoru umowy. Jednakże nie zamieszczono w nich zapisów dotyczących wpływu na ich byt zdarzenia prawnego w postaci śmierci osoby prowadzącej aptekę. Z odesłania do § 10 ust. 1 i 2 owu w tym zakresie wynika jedynie, że umowa wygasa z dniem ostatecznego stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki.

Sąd Rejonowy zaznaczył, że przyjęcie punktu widzenia powoda sprowadzającego się do tego, że umowa na realizację recept nie wygasa z chwilą śmierci osoby fizycznej prowadzącej aptekę, skutkowałoby uznaniem, że prawa i obowiązki z niej wynikające wchodzą w skład spadku po tej osobie i przypadałyby jej spadkobiercom i to niezależnie od tego, czy byliby oni podmiotami, które posiadają zezwolenie na prowadzenie apteki, a także niezależnie od tego, czy mogą takie zezwolenie uzyskać. Byłoby to sprzeczne z treścią ustawy o refundacji leków, która wyraźnie przewiduje, że zawarcie przedmiotowej umowy jest możliwe jedynie z podmiotem prowadzącym aptekę (art. 41 ust. 1), a zatem posiadającym zezwolenie na jej prowadzenie. Skłania to do wniosku, że umowa na realizację recept wygasa z chwilą śmierci osoby prowadzącej aptekę, gdyż inaczej jej stroną mogłyby zostać osoby do tego nieuprawnione.

Zdaniem Sądu za takim stanowiskiem przemawia pośrednio także treść § 12 ust. 1 tychże umów, który stanowi, że przeniesienie praw i obowiązków wynikających z umowy na realizację recept wymaga zgody stron umowy. Wynika z tego, że strona prowadząca aptekę nie ma możliwości dokonania swobodnej zmiany podmiotowej. W takiej sytuacji potrzebna jest zgoda (...) Funduszu (...) Trudno przy tym zgodzić się z poglądem, że strony umowy godziły się jednocześnie na to, że w razie śmierci prowadzącego aptekę wstępowałaby w jego miejsce osoba lub osoby z dowolnego kręgu spadkobierców testamentowych lub ustawowych.

Jednocześnie Sąd nie podzielił argumentacji powoda dotyczącej konieczności zapewnienia stałego dostępu do leków i związanych z tym obowiązków posiadania produktów leczniczych i wyrobów medycznych w ilości i asortymencie niezbędnym do zaspokojenia potrzeb zdrowotnych miejscowej ludności (art. 95 ust. 1 ustawy – Prawo farmaceutyczne), albowiem brak umowy o realizację recepty nie wyłącza przecież sprzedaży leków w ogólności, lecz skutkuje jedynie prowadzeniem ich sprzedaży po cenach rynkowych, bez refundacji. Natomiast wyżej wskazany obowiązek, z racji wygaśnięcia umowy o realizację recept ulega dezaktualizacji.

Dodatkowo Sąd Rejonowy zaznaczył, że z ogólnych warunków umowy wynika, że każdemu prowadzącemu aptekę służy uprawnienie do złożenia wniosku o zawarcie przedmiotowej umowy, do czego dochodzi niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni o złożenia kompletnego wniosku. Zatem hipotetyczny czas ewentualnych zakłóceń w funkcjonowaniu apteki nie jest długi w przypadku przejęcia zezwolenia na określonych warunkach, jak to nastąpiło w niniejszej sprawie. Dodatkowo Sąd zaznaczył, że podmiot przejmujący zezwolenie na prowadzenie apteki obowiązany jest przecież spełnić inne wymogi prawne związane z rozpoczęciem działalności, zatem zawsze istnieje możliwość postania konieczności czasowego zaprzestania świadczenia usług farmaceutycznych.

Z powyższych względów Sąd Rejonowy uznał, że umowy zawarte z pozwanym przez W. K. wygasły w chwili jej śmierci. Tym samym wywodzone z nich przez powoda roszczenie o zapłatę z tytułu refundacji po dniu 19 maja 2012 r. nie posiada podstaw prawnych. Nadto Sąd nie uwzględnił żądania obejmującego okres od 16 do 19 maja 2012 r., które weszło do spadku po zmarłej, albowiem powód nie wykazał jego wysokości podając w pozwie jedynie sumę globalną swojego żądania. Tym samym powództwo zostało w całości oddalone.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku złożył powód domagając się zmiany zaskarżonego orzeczenia poprzez zasądzenie w całości roszczenia dochodzonego pozwem. Nadto wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu za obie instancje.

Powód zarzucił Sądowi pierwszej instancji błędną wykładnię przepisów prawa administracyjnego materialnego, tj. ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych w zw. z § 10 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 grudnia 2011 r. w sprawie ogólnych warunków umów na realizację recept oraz ramowego wzoru umowy na realizację recept w zw. z art. 104 ust. 1a ustawy – Prawo farmaceutyczne, poprzez odrzucenie konstrukcji polegającej na sukcesji przez powoda praw i obowiązków po osobie zmarłej prowadzącej aptekę i punkt apteczny, z tytułu umów zawartych z(...)Funduszem (...)

Pozwany w odpowiedzi na apelację wniósł o jej oddalenie oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu za drugą instancję.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda znajduje uzasadnienie.

Sąd Rejonowy dokonał w sprawie prawidłowych ustaleń faktycznych, które zresztą nie były sporne pomiędzy stronami. Sąd odwoławczy akceptuje te ustalenia i przyjmuje je za podstawę także własnego orzeczenia, przy czym nie podziela interpretacji przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (tekst jednolity – Dz. U. 2008 r., Nr 45, poz. 271 ze zm.; dalej: „u.p.f.”) i rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 grudnia 2011 r. w sprawie ogólnych warunków umów na realizację recept oraz ramowego wzoru umowy na realizację recept (tekst jednolity – Dz. U. 2013 r., poz. 364) przeprowadzonej przez Sąd pierwszej instancji, a co za tym idzie, oceny prawnej roszczenia powoda.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że przedmiotowe umowy zostały zawarte z W. K. w dniu 5 stycznia 2012 r. Na rozprawie przed Sądem Rejonowym w dniu 24 maja 2013 r. świadek H. M., będąca pracownikiem pozwanego, zeznała natomiast, że właśnie dopiero od stycznia 2012 r. zawierano umowy z prowadzącymi apteki na wydawanie refundowanych leków. Wcześniej takiej konieczności nie było, a apteki działały na podstawie zezwolenia. Z twierdzeń tych wynika, że u pozwanego wówczas nie wywiązała się praktyka postępowania w sytuacji takiej, jaka zaistniała w niniejszej sprawie. Umowy na wydawanie leków refundowanych stanowiły nowe rozwiązanie we współpracy pomiędzy Funduszem a osobami prowadzącymi apteki. Rozbieżności pomiędzy stronami odnośnie interpretacji właściwych przepisów i trafności ich zastosowania przez pozwanego skutkowały powstaniem przedmiotowego sporu.

Przede wszystkim nie można odrywać zapisów ustawy – Prawo farmaceutyczne od treści wyżej wskazanego rozporządzenia Ministra Zdrowia – tak jak uczynił to Sąd Rejonowy – i tym samym od postanowień przedmiotowych umów. Na poczynienie takiego założenia nie pozwalała chociażby treść umów z dnia 5 stycznia 2012 r., albowiem w ich § 11 wprost wskazano, że w sprawach nieuregulowanych jej zapisami mają zastosowanie między innymi przepisy ustawy – Prawo farmaceutyczne. Tym samym analizę prawną należy rozpocząć od przepisów tej właśnie ustawy, istotnych z punktu widzenia przedmiotowego roszczenia.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 tej ustawy, apteka ogólnodostępna może być prowadzona tylko na podstawie uzyskanego zezwolenia na prowadzenie apteki. Zezwolenie takie wygasa w przypadku śmierci osoby, jeżeli zostało ono wydane na jej rzecz, jako osoby fizycznej (art. 104 ust. 1 pkt 1 u.p.f.). Odstępstwo od tej zasady zostało przewidziane wprost w art. 104 ust. 1a u.p.f., z którego wynika, że zezwolenie na prowadzenie apteki nie wygasa w przypadku śmierci osoby fizycznej, jeżeli choćby jeden z jej następców prawnych spełnia przesłanki pozytywne, konieczne do uzyskania zezwolenia, wymienione w art. 99 ust. 3-4b u.p.f., i jednocześnie nie wypełnia przesłanek negatywnych uzasadniających odmowę udzielenia zezwolenia, wymienionych w art. 101 ust. 2-4 u.p.f. Taki następca prawny jest obowiązany wystąpić do wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego o dokonanie zmian w zezwoleniu w zakresie określenia podmiotu, na rzecz którego zostało wydane, w terminie 6 miesięcy, od dnia śmierci osoby fizycznej, co przewiduje art. 104 ust. 1b u.p.f. W piśmiennictwie wskazuje się, że ustępy 1a i 1b zostały dodane do art. 104, by zapewnić nieprzerwane funkcjonowanie apteki jako placówki zdrowia publicznego, mimo śmierci jej właściciela (M Koremba, Komentarz do art. 104 ustawy – Prawo farmaceutyczne, LEX 2009). Powód, jako spadkobierca po W. K., spełnił powyższe wymagania, o czym świadczy fakt, iż w dniu 30 października 2012 r. decyzjami (...)Inspektora (...)w B. istniejące zezwolenia na W. K. dotyczące prowadzenia apteki w P. i punktu aptecznego w S. zostały przepisane na niego. Nie ulega przy tym wątpliwości, iż ze stosownym wnioskiem o wydanie powyższych decyzji powód wystąpił przed upływem 6 miesięcy od śmierci żony. Wobec tego stwierdzić należy, że zezwolenia nie wygasły z chwilą śmierci W. K., ale funkcjonują nadal w obrocie prawnym z tą tylko zmianą, że obecnie dotyczą one powoda.

Mając na uwadze powyższe, brak podstaw do stwierdzenia, że z chwilą śmierci W. K. wygasły umowy na realizację recept z dnia 5 stycznia 2012 r., które zostały zawarte na czas nieokreślony, albowiem nie zaistniała żadna z przesłanek zawartych w § 10 rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie ogólnych warunków umów na realizację recept oraz ramowego wzoru umowy na realizację recept. Zgodnie z tym przepisem umowa na realizację recept wygasa z dniem ostatecznego uchylenia, stwierdzenia nieważności, stwierdzenia wygaśnięcia lub cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki. Skoro, jak już była mowa, zezwolenia na prowadzenie apteki i punktu aptecznego nie wygasły z momentem śmierci W. K., tylko zostały zmienione w zakresie podmiotowym, to tym samym nie mogło dojść do wygaśnięcia umów z dnia 5 stycznia 2012 r. Gdyby natomiast ustawodawca wiązał z okolicznością śmierci osoby fizycznej posiadającej wymagane zezwolenie fakt wygaśnięcia umowy, to biorąc pod uwagę treść omawianego przepisu, z pewnością zawarłby w nim odpowiedni zapis w tym względzie. Skoro jednak takiego zapisu nie ma, kwestię wygaśnięcia umowy należy wiązać nie z chwilą samego wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki, a z dniem stwierdzenia takiej okoliczności, do czego w rozpoznawanej sprawie nie doszło. Zgodnie z art. 104 ust. 2 u.p.f. stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia następuje w drodze decyzji organu, który ją wydał. Zatem nawet gdyby powód nie spełniał odpowiednich wymagań, to przedmiotowe umowy nie mogłyby utracić bytu prawnego z chwilą śmierci W. K., a z dniem wydania decyzji stwierdzającej wygaśnięcie zezwolenia na skutek jej śmierci. Taka konstrukcja zawarta w omawianym § 10, w powiązaniu z art. 104 ust. 2 u.p.f., pozwoliła powodowi na podjęcie działań w celu uzyskania zmiany decyzji zezwalającej na prowadzenie apteki i punktu aptecznego, na co według art. 104 ust. 1b u.p.f. miał 6 miesięcy od chwili śmierci żony, i w ten sposób na zapewnienie ciągłości w funkcjonowaniu placówek. Wszystkie warunki spełnił, zatem organ nie miał podstaw do wydania decyzji stwierdzającej wygaśnięcie zezwolenia.

Jednocześnie Sąd Okręgowy zwraca uwagę, że przedmiotowa umowa o refundację recept dotycząca punktu aptecznego w S. nie została zawarta tylko przez W. K., ale również między innymi przez powoda, jako kierownika tej placówki. Powyższe rozporządzenie przewiduje, że wskazaną umowę podpisuje także kierownik apteki – farmaceuta posiadający wiedzę na temat realizacji recept – jako gwarant prawidłowego jej wykonywania. On wówczas odpowiada za przechowywanie recept i rozliczanie się z nich. Zatem nie sposób przyjąć, aby zamiarem ustawodawcy było to, że z chwilą śmierci osoby fizycznej posiadającej zezwolenie na prowadzenie apteki, niemożliwe się staje realizowanie recept przez tę aptekę. Tym bardziej, że w art. 95 ust. 1a u.p.f. wprost wskazano, że apteki, które są związane umową o refundację leków są także obowiązane zapewniać dostępność do leków i produktów spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, na które ustalono limity finansowania. Zatem apteka ma obowiązek prowadzić sprzedaż takich leków. Wobec tego nielogiczne i niezapewniające ciągłości byłoby uznanie, że co prawda aptekę można dziedziczyć, ale już umowy, które dotyczą jej prowadzenia i które zawarł spadkodawca tracą byt prawny na skutek dokonania zmiany podmiotowej. W konsekwencji nie można się z nich wywiązywać, póki nie zostania zawarta nowa umowa, której stroną będzie następca prawny. Takie rozumowanie w ocenie Sądu Okręgowe jest niespójne i niezgodne z intencją ustawodawcy. Tym samym stwierdzić należy, że zarówno § 10 rozporządzenia, jak również art. 104 ust. 1 i 1a należy interpretować ścisłym powiązaniu ze sobą, co zresztą postulował apelujący. Taka ich interpretacja, która została poczyniona powyżej, skutkowała zmianą zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości. Umowy z dnia 5 stycznia 2012 r. po śmierci W. K. nadal obowiązywały i na ich podstawie pozwany winien zapłacić powodowi dochodzoną kwotę tytułem refundacji za okresy wskazane w pozwie, której wysokość nie była kwestionowana.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy n podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a)  w punkcie 1 zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 47.386,55 zł z ustawowymi odsetkami: od kwoty 28.292,59 zł od dnia 21 czerwca 2012 r. oraz od kwoty 19.093,96 zł od dnia 6 lipca 2012 r. – do dnia zapłaty,

b)  w punkcie 2 zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.787 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Odnośnie odsetek ustawowych Sąd Okręgowy wskazuje, że terminy rozpoczęcia ich naliczania od wskazanych kwot zostały ustalone zgodnie z art. 46 ust. 3 w zw. z art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz. U. 2011 r. Nr 122, poz. 622 ze zm.), według których apteki przekazują zestawienia zbiorcze w następujących terminach: za okres od 1 do 15 dnia danego miesiąca – do pięciu dni roboczych od dnia zakończenia okresu rozliczeniowego; za okres od 16 dnia do końca miesiąca – do pięciu dni roboczych od dnia zakończenia okresu rozliczeniowego. Refundacja zaś jest dokonywana przez właściwy oddział wojewódzki Funduszu nie później niż 15 dni od dnia otrzymania powyższego zestawienia.

Na koszty procesu poniesione przez powoda przed Sądem pierwsze instancji składały się następujące kwoty: 2.370 zł – opłata od pozwu, 2.400 zł – wynagrodzenie pełnomocnika powoda oraz 17 zł – opłata skarbowa od pełnomocnictwa.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.570 zł (§ 12 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu – t.j. Dz. U. 2013 r., poz. 490).

Na oryginale właściwe podpisy

Za zgodność z oryginałem