Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 16 kwietnia 2014 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy nadał klauzulę wykonalności Dokumentowi (...) C. - W. w B. nr rej. (...)z dnia 31 marca 2005r. zaopatrzonemu w zaświadczenie europejskiego tytułu egzekucyjnego z dnia 12.06.2012 r. Na powyższe postanowienie dłużnik w dniu 23 maja 2014 r. (data stempla pocztowego) złożył zażalenie wraz z wnioskiem przywrócenie terminu do jego wniesienia.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 17 czerwca 2014 r. oddalił wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia i odrzucił zażalenie.

Z motywów rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego wynikało, co następuje :

Postanowienia w przedmiocie klauzuli wykonalności są doręczane tylko wierzycielowi, od chwili wydania postanowienia zaczyna dla wierzyciela biec termin do zaskarżenia postanowienia. Wydanie wierzycielowi tytułu wykonawczego jest równoznaczne z wydaniem mu postanowienia w przedmiocie klauzuli wykonalności. Postanowienia dotyczące klauzuli wykonalności nie są natomiast doręczane dłużnikowi, o czym wyraźnie stanowi art. 795 § 2 k.p.c. zgodnie z którym termin do wniesienia zażalenia biegnie dla dłużnika - od daty doręczenia mu zawiadomienia o wszczęciu egzekucji.

W niniejszej sprawie jak wynika z analizy akt egzekucyjnych Kmp 68/13 zawiadomienie o wszczęciu egzekucji kierowane do dłużnika A. J. zostało odebrane w dniu 9 maja 2014 r. przez domownika Z. J.. Od tego też momentu biegł dla dłużnika 7 dniowy termin do zaskarżenia przedmiotowego postanowienia, który upływał z dniem 16 maja 2014 r. Zatem wniesione przez niego zażalenie w dniu 23 maja 2014 r. (data stempla pocztowego) uznać należało za wniesione po terminie.

Okoliczność, że dłużnik jak podał przebywał za granicą, nie zwalniała go z obowiązku przestrzegania terminów procesowych, albowiem doręczenie korespondencji dorosłemu domownikowi należało uznać za skuteczne w świetle art. 138 §1 ³ k.p.c. Zgodnie z tym przepisem jeżeli doręczający nie zastanie adresata w mieszkaniu, może doręczyć pismo sądowe dorosłemu domownikowi, a gdyby go nie było - administracji domu lub sołtysowi, jeżeli osoby te nie są przeciwnikami adresata w sprawie i podjęły się oddania mu pisma. Ponieważ wskazywana przez dłużnika przyczyna uchybienia terminowi do wniesienia zażalenia nie stanowi okoliczności uzasadniającej wniosek o przywrócenie tego terminu, Sąd orzekł jak w pkt. 1 sentencji. W konsekwencji, w pkt. 2 sentencji na podstawie art. 370 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc w zw. z art. 795 § 2 kpc odrzucił zażalenie na postanowienie z dnia 16 kwietnia 2014 r. uznając je za spóźnione.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł dłużnik. Zarzucał, że Sąd I instancji nie dokonał analizy zasadności wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia. Twierdził, że zachowany został termin do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu. Wskazywał, że nie złożył zażalenia w terminie z przyczyn od niego niezależnych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje .

Zażalenie dłużnika nie zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wyjaśnić należy, że zasadniczą przyczyną, dla której Sąd Rejonowy oddalił wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia było dokonanie przez ten sąd oceny, iż wskazana przez dłużnika przyczyna uchybienia terminowi do wniesienia zażalenia nie stanowi okoliczności uzasadniającej wniosek o przywrócenie terminu. Dokładna lektura uzasadnienia zaskarżonego postanowieni wskazuje na to , że Sad przyjął, iż wniosek ten złożony został w terminie. W przeciwnym razie wniosek ten zostałby odrzucony, a nie oddalony. W tym stanie rzeczy przyjąć należy, że podniesiony przez skarżącego zarzut dotyczący zachowania terminu do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia wynika bądź z niezrozumienia motywów, którymi się Sąd kierował, bądź z ignorancji tych motywów.

Bezpodstawny był również zarzut dotyczący analizy zasadności wniosku o przywrócenie terminu, Sąd Rejonowy wskazał że to, iż dłużnik przebywał za granica , nie zwalniało go z obowiązku przestrzegania terminów procesowych, a doręczenie korespondencji dorosłemu domownikowi było skuteczne. Sąd Okręgowy w całości podziela dokonana przez Sąd I instancji ocenę.

Przepis art. 168 § 1 k.p.c., który stanowił podstawę przywrócenia powodowi terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia i doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem, nie może być interpretowany w sposób rozszerzający, albowiem zasadą jest, że czynności procesowe powinny być dokonywane w terminie. O braku winy strony można mówić tylko wtedy, gdy istniała przyczyna, która spowodowała uchybienie terminowi. Przyczyna taka zachodzi wówczas, gdy dokonanie czynności było obiektywnie w ogóle niemożliwe jak również w przypadkach, w których w danych okolicznościach nie można było oczekiwać od strony, by zachowała dany termin procesowy.

W przedmiotowej sprawie taka sytuacja nie miała miejsca. Strona należycie dbającą o swoje interesy, w sytuacji, w której przez dłuższy czas przebywa poza swoim miejscem zamieszkania powinna zabezpieczyć w sposób należyty odbiór kierowanej do niej korespondencji. Jak wynika z twierdzeń dłużnika jego „pocztę” odbierali rodzice. Okoliczność, że nie przekazali oni informacji o odebranej od komornika korespondencji dłużnikowi nie świadczy o braku winy dłużnika w przekroczeniu terminu do złożenia zażalenia. Potwierdza jedynie, że dłużnik nie zadbał o to, by tak ważne informacje, jak ta dotycząca , docierały do niego w taki sposób i w takim terminie, by mógł podjąć ewentualne czynności procesowe we właściwym terminie. Innymi słowy, to dłużnik zawinił i w rezultacie nie zachował terminu do wniesienia zażalenia, zaś fakt jego przebywania za granicą nie stanowi dostatecznej przyczyny do przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia.

Mając na względzie powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. bezpodstawne zażalenie oddalił.