Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

POSTANOWIENIE

Dnia 26 listopada 2013 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Piotr Starosta
Sędziowie: SO Wojciech Borodziuk

SO Tomasz Adamski (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2013 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa G. D. i D. D.

przeciwko L. C.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego

na postanowienie Sądu Rejonowego w Szubinie z dnia 24 lipca 2013 roku

sygn. akt I C 43/13

postanawia:

1.  odrzucić zażalenie co do punktu I zaskarżonego postanowienia;

2.  uchylić zaskarżone postanowienie w punkcie II.

Na oryginale właściwe podpisy.

II Cz 707/13

UZASADNIENIE

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Szubinie z dnia 24 lipca 2013 roku zarządzono zwrot wniosku pozwanego o zwolnienie od kosztów sądowych (punkt I) oraz odrzucono apelację pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Szubinie z dnia 31 maja 2013 roku.

Sąd I instancji wskazał, że wniesiona przez pełnomocnika pozwanego apelacja nie została opłacona, co skutkować musiało jej odrzuceniem na podstawie art. 370 kpc.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł pozwany skarżąc postanowienie w całości i domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Skarżący podnosił, że sąd winien po dokonaniu zwrotu wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych wezwać pełnomocnika do uiszczenia opłaty od apelacji, a dopiero w razie bezskutecznego upływu do wniesienia opłaty, mógł odrzucić apelację zgodnie z regulacją art. 370 kpc w zw. z art. 130 ²§2 kpc. Dodał, że w niniejszej sprawie nie znajduje zastosowania regulacja opisana w art. 112 ust. 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, gdyż dotyczy on sytuacji gdy wniosek o zwolnienie od kosztów został oddalony, nie zaś zwrócony jak w niniejszej sprawie. Powodowie wnieśli o oddalenie zażalenia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jest zasadne w części - co do punktu II zaskarżonego postanowienia, niedopuszczalne jest co do rozstrzygnięcia sądu zawartego w punkcie I.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że sąd I instancji prawidłowo zwrócił na podstawie art. 102 ust.4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach

2

cywilnych wniosek o zwolnienie pozwanego od kosztów sądowych, skoro wniosek taki został złożony przez jego pełnomocnika będącego radcą prawnym, a do wniosku nie zostało dołączone oświadczenie o stanie majątkowym pozwanego. Zażalenie na postanowienie sądu o zwrocie pisma zawierającego wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych nie przysługuje, zatem - jako niedopuszczalne - zażalenie w tej części podlegało odrzuceniu (art. 370 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc).

Nie jest natomiast trafne orzeczenie sadu I instancji w części w której dokonano odrzucenia apelacji pozwanego. W niniejszej sprawie sąd I instancji

-

jak należy domniemywać, gdyż sąd nie przedstawił bliżej wywodu prawnego

-

zastosował w drodze analogii przepis art. 112 ust. 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych stwierdzając, że pełnomocnik w każdej sprawie, gdy nie wniósł skutecznego wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych winien uiścić samodzielnie obliczoną opłatę od apelacji, gdyż w przeciwnym razie naraża się na jej odrzucenie. Stanowisko to nie znajduje żadnego uzasadnienie w obowiązującym stanie prawnym (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2012 roku, If CZ 12/12), tym bardziej, że w niniejszej sprawie po dokonaniu zwrotu wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych sąd nie umożliwił pełnomocnikowi pozwanego w tygodniowym terminie od dnia doręczenia takiego zarządzenia uiszczenia samodzielnie obliczonej opłaty od apelacji, tylko niezwłocznie apelację odrzucił jako nieopłaconą co skutkować musiało uchyleniem zaskarżonego orzeczenia w punkcie II na podstawie przepisów art. 386 § 1 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc. Sąd odwoławczy wskazuje, że sąd I instancji winien w sytuacji, gdy w sprawie nie złożono skutecznie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych wezwać pełnomocnika apelującego do uiszczenia opłaty od apelacji w zakreślonym terminie, a następnie rozstrzygnąć w przedmiocie dopuszczalności apelacji.