Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 czerwca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2018 r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołania: Z. C.

od decyzji : Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 14 listopada 2017 r., znak: (...)

w sprawie: Z. C.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o emeryturę

I zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu Z. C. prawo do emerytury od 1 października 2017 r. ;

II nie stwierdza odpowiedzialności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt VIU 199/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 listopada 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. po rozpoznaniu wniosku Z. C. z dnia 30 października 2017 roku, odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury. Organ rentowy w uzasadnieniu tej decyzji powołał się na artykuł 184 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dziennik Ustaw z 2017 roku, pozycja 1383 ze zmianami) oraz na paragraf 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dziennik Ustaw z 1983 roku, numer 8, pozycja 43 ze zmianami) podając, że zgodnie z tymi przepisami ubezpieczonemu urodzonemu po dniu 31 grudnia 1948 roku emerytura przysługuje, jeżeli spełnił łącznie następujące warunki: po 1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn, po 2) nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa; po 3) w dniu wejścia w życie przepisów Ustawy emerytalnej, to jest 1 stycznia 1999 roku osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 25 lat dla mężczyzn, w tym okres zatrudnienia w szczególnych warunkach wykonywanego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, wynoszący co najmniej 15 lat. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wyjaśnił w uzasadnieniu tej decyzji, iż przyczyną odmowy przyznania wnioskodawcy emerytury było to, że w świadectwach wykonywania prac w szczególnych warunkach w Pralni (...) w B., brakuje powołania się na Rozporządzenie Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku. Jednocześnie organ rentowy wskazał w treści uzasadnienia tej decyzji, iż na podstawie dowodów dołączonych do wniosku i uzyskanych wyników przeprowadzonego postępowania, przyjął za udowodnione na dzień 1 stycznia 1999 roku, okresy nieskładkowe ubezpieczonego w wymiarze 2 miesięcy 10 dni, okresy składkowe ubezpieczonego 23 lata 5 miesięcy i 8 dni, okresy uzupełniające pracy na roli 2 lata 4 miesiące i 3 dni oraz stażu sumarycznego 25 lat. Odwołanie od tej decyzji wniósł ubezpieczony zaskarżając ją w całości, domagając się jej zmiany i przyznania prawa do emerytury. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszon..., naruszenie paragrafu 1 ustępu 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku, poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji uznanie, że powołanie się przy określaniu rodzaju wykonywanej przez ubezpieczonego pracy w szczególnych warunkach w świadectwie pracy, wystawiony przez Pralnię (...) w B., na Wykaz stanowiący Załącznik do Zarządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 września 1983 roku w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w jednostkach organizacyjnych resortu obrony narodowej, zamiast na Rozporządzenie nie daje prawa do zakwalifikowania wykonywanej przez ubezpieczonego pracy na stanowisku pracy palacza pieca wysokoprężnego oraz kierowcy samochodu ciężarowego, za wykonywaną w szczególnych warunkach w rozumieniu Rozporządzenia, podczas, gdy resortowe wykazy stanowisk ustalone na podstawie paragrafu 1 ustępu 2 Rozporządzenia, stanowią uzupełnienie Załączników A i B Rozporządzenia, jeśli zakres wskazanych w nich prac mieści się w zakresie prac wyszczególnionych w Rozporządzeniu, to brak przeszkód dla uznania ich za wykonywane w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Skarżący naruszył..., zarzucił także naruszenie artykułu 184 ustępu 1 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, w związku z paragrafem 2 ustępem 1 i paragrafem 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku, poprzez ich niewłaściwą wykładnię oraz zastosowanie i w konsekwencji przyjęcie, że nie posiada on wymaganego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, albowiem w świadectwach pracy wystawionych przez Pralnię (...)w B., brak powołania się na Rozporządzenie, podczas, gdy ze zgromadzonych w aktach sprawy dokumentów, w tym świadectw pracy wynika jednoznacznie, że pracując w Pralni Garnizonowej na stanowisku palacza kotłów wysokoprężnych oraz kierowcy samochodu ciężarowego, faktycznie świadczył pracę w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w rozumieniu Rozporządzenia, zaś samo powołanie się w świadectwie pracy na Rozporządzenie nie stanowi przesłanki koniecznej uznania danej pracy za wykonywaną w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. W uzasadnieniu zaskarżenia ubezpieczony, powoływał się na świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach, wystawione mu przez Pralnię (...)w B., które potwierdzały wykonywanie przez niego pracy w szczególnych warunkach wskazanej w Dziale XIV, pozycji 1 wykazu A, stanowiącego Załącznik do Rozporządzenia z 7 lutego 1983 roku oraz w wykazie A, Dziale VIII, punkcie 2 Rozporządzenia Rady Ministrów. W pierwszym przypadku wykonywał on pracę na stanowisku palacza kotłów wysokoprężnych, w drugim kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania, powołując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Ponadto organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie, przychylał się do wniosku ubezpieczonego o dopuszczenie dowodów z zeznań zawnioskowanych przez niego świadków oraz dowodów z akt osobowych za sporne okresy. Sąd Okręgowy ustalił i rozważył, co następuje. Ubezpieczony Z. C., urodzony (...), 60 lat ukończył w dniu (...), a w dniu 30 października 2017 roku złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddziale w B. wniosek o emeryturę, z tytułu pracy w szczególnych warunkach, rozpoznany negatywnie zaskarżoną w niniejszej sprawie decyzją z dnia 14 listopada 2017 roku. Okolicznością niesporną między stronami było to, iż organ rentowy uznawał, iż ubezpieczony legitymuje się 25-letnim okresem składkowym i nieskładkowym na dzień 1 stycznia 1999 roku, to jest na dzień wejścia w życie obowiązując Ustawy emerytalnej. Spór w niniejszej sprawie dotyczył, natomiast zaliczania do okresów pracy w szczególnych warunkach, okresu wskazanych w świadectwach wykonywania prac w szczególnych warunkach bez daty wystawionych, jako załączniki do świadectwa pracy z dnia 31 maja 2001 roku (karta od 7 do 9 akt emerytalnych). W świadectwach tych Pralnia (...) w B. potwierdziła, że ubezpieczony od 1 lutego 1980 roku do 18 maja 1994 roku, był zatrudniony w Pralni (...) i w tym okresie od 1 lutego 1980 roku do 31 grudnia 1991 roku, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego, wymienioną w wykazie A, w Dziale VIII, pozycji 2, punkcie 1, wykazu stanowiącego załącznik do Zarządzenia Ministra Obrony Narodowej, Numer 48/MON z dnia 12 września 1983 roku (Dziennik Rozkazów MON z 1983 roku, pozycja 53) w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w jednostkach organizacyjnych resortu obrony narodowej; a w okresie od 1 stycznia 1992 roku do 31 października 1993 roku, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę palacza kotłów wysokoprężnych na stanowisku
[ kaszel 00:11:11.446] palacza kotłów wysokoprężnych, wymienionych w wykazie A, Dziale XIV, pozycji 1, w punkcie 3, wykazu stanowiącego Załącznik do Zarządzenia Ministra Obrony Narodowej wspomnianego wcześniej z dnia 12 września..., Numer 48/MON z dnia 12 września 1983 roku. Ponadto w punkcie 9 świadectwa pracy z dnia 31 maja 2001 roku (karta 7 akt emerytalnych), pracodawca wskazał, że ubezpieczony wykonywał pracę w szczególnych warunkach, jako, w okresie od 1 sierpnia 1994 roku do 31 maja 2001 roku kierowcy samochodu ciężarowego, Dział VIII, pozycja 2, punkt 1 wykazu do Zarządzenia Ministra Obrony Narodowej numer 48/MON. Na podstawie dowodów z dokumentów z akt osobowych ubezpieczonego, nadesłanych do akt sprawy przez Archiwum Wojskowe w T., a dotyczące zatrudnienia w..., ubezpieczonego w Pralni (...) w B. oraz na podstawie dowodów z akt osobowych ubezpieczonego, dotyczącego nadesłanych do akt sprawy przez (...) Urząd(...) w B., a dotyczących okresu zatrudnienia ubezpieczonego w Przedsiębiorstwie (...) w B. Sąd Okręgowy ustalił, iż ubezpieczony pracował jako kierowca betoniarki. Jak również na podstawie dowodów z zeznań świad..., z osobowych źródeł dowodowych, z zeznań świadków E. M.
[ f 00:13:50.749], D. B.
[ f 00:13:56.729], H. C.
[ f 00:13:57.869], L. K.
[ f 00:13:58.839], K. R.
[ f 00:14:00.799] i J. R. (1)
[ f 00:14:03.569] oraz dowodu z przesłuchania ubezpieczonego (e-protokół rozprawy - karta 33, skrócony protokół rozprawy - karta 28, 31 oraz e-protokół rozprawy - karta 81 i skrócony protokół rozprawy - karta od 75 do 80) Sąd Okręgowy ustalił, iż w okresie od 24 sierpnia 1979 roku do 22 grudnia 1979 roku, łącznie 4 miesiące ubezpieczony spra..., zatrudniony był w Przedsiębiorstwie (...) na stanowisku...
[ K. części 00:15:30.346] FNK010963_02
[ Przewodniczący 00:15:30.403] Kierowcy betoniarki o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Potwierdzają to zarówno zeznania ubezpieczonego złożone w trakcie dowodu z przesłuchania go w charakterze strony, jak również dowody z dokumentów, na przykład pisma z 11 września 1979 roku, powierzającego Z. C. obowiązki kierowcy betoniarki, pismo z 10 października 79 roku powierzające mu obowiązki kierowcy betoniarki - karta 19 i 20 akt osobowych dotyczących jego zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w B.. Betoniarka, jak wskazują zasady doświadczenia życiowego, jest samochodem o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, pojazdem specjalistycznym, wymagającym wykonywania prac w szczególnych warunkach, wskazanej w stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, w Wykazie A, Dziale VIII w transporcie pod pozycją 2, gdzie wskazano prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów. Na podstawie dowodów z dokumentów z akt osobowych ubezpieczonego dotyczących jego zatrudnienia w pralni (...)w B., Sąd Okręgowy ustalił, iż w okresie od 1 lutego 1980 roku do 31 grudnia 1990 roku - 10 lat, 11 miesięcy, ubezpieczony pracował jako kierowca samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony marki S., a do jego obowiązków było wożenie brudnej bielizny z jednostek wojskowych do pralni i rozwożenie wypranej bielizny i umundurowania do jednostek wojskowych po ich oczyszczeniu w pralni garnizonowej. Pracę tę ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, w powyższym okresie, jak również w okresie od 1 sierpnia 1994 roku do 3 maja 1995 roku - 9 miesięcy i 3 dni oraz od 3 czerwca 1995 roku do 31 grudnia 1998 roku - 3 lata, 6 miesięcy i 28 dni. W przerwach między tymi dwoma okresami, a więc od 4 maja 1995 roku do 2 czerwca 1995 roku ubezpieczony korzystał z urlopu bezpłatnego. Powyższe ustalenia znalazły potwierdzenie w dokumentach z akt osobowych ubezpieczonego, gdzie ubezpieczony wskazywano, że jest zatrudniony jako kierowca, a dowody z zeznań świadków potwierdzały, że wykonywał on pracę w przeważającej części, w pełnym wymiarze czasu pracy, kierowcy samochodu ciężarowego. Podkreślić należy, że także na karcie 96 znajduje się pismo z 24 maja 2000 roku, gdzie wskazuje się, że ubezpieczony pracuje jako kierowca samochodu ciężarowego, a fakt zatrudnienia ubezpieczonego jako kierowcy samochodu ciężarowego, w powyższych okresach, potwierdzały zarówno dowody z zeznań świadków, jak i świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach i świadectwo pracy - karta od 7 do 9 akt sprawy. Przy czym, jak po skonfrontowaniu z dokumentami z akt osobowych, Sąd Okręgowy uznał, iż ubezpieczony był kierowcą samochodów ciężarowych do 31 grudnia 1990 roku, a nie do 31 grudnia 1991 roku, jak wskazano to w świadectwie pracy, ponieważ wynika to z angażów zamieszczonych w aktach osobowych. Łącznie okres pracy ubezpieczonego na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony wyniósł, przy uwzględnieniu wyżej wskazanych okresów zatrudnienia w pralni garnizonowej w B. oraz w Przedsiębiorstwie (...) w B., 15 lat, 7 miesięcy i 1 dzień. Dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności zeznań świadków złożonych na rozprawie, Sąd Okręgowy wskazuje, iż świadkowie generalnie potwierdzili, że ubezpieczony pracował jako kierowca samochodów ciężarowych i jeździł samochodami marki S.. Okoliczność pracy ubezpieczonego na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego potwierdziła E. M.
[ f 00:23:25.815] Wskazała, że były to duże samochody wojskowe, prawdopodobnie marki S., ciężar całkowity wynosił powyżej 3,5 tony. Także inni świadkowie potwierdzili fakt pracy ubezpieczonego jako kierowcy samochodów ciężarowych powyżej 3,5 tony marki S.. Świadek D. B.
[ f 00:24:20.209] zeznała, że pamięta, iż jeździł ubezpieczony dużym wojskowym S., rozwoził upraną bieliznę po poszczególnych jednostkach wojskowych i przywoził brudną bieliznę oraz umundurowanie do pralni. Ubezpieczona podkreślała, że były jeszcze mniejsze pojazdy takie, jak N. i Ż., ale ubezpieczony jeździł nimi rzadko. W skali miesiąca mógł jeździć N. jeden, dwa razy, a ubezpieczony był generalnie przypisany do samochodu marki S.. Okoliczności pracy ubezpieczonego jako kierowcy samochodu marki S. potwierdził także, choć mniej stanowczo, H. C.
[ f 00:25:25.570] wskazując, że czasami tylko ubezpieczony zmieniał samochód ze S. na Ż., a ubezpieczony jeździł samochodem marki S. o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony wożąc pranie i odzież do jednostek wojskowych i przywożąc do prania umundurowanie i odzież i bieliznę i pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako kierowca samochodu ciężarowego. Wskazał też, że ubezpieczony jeździł więcej samochodem marki S.. Także L. K.
[ f 00:26:35.868] potwierdziła, że ubezpieczony jeździł dużym samochodem marki S. i woził brudną odzież i woził czystą i wyprasowaną. Podobnie, jak świadek K. R.
[ f 00:26:50.666] która twierdziła, że pamięta, że ubezpieczony jeździł dużymi samochodami ciężarowymi marki S., a rzadko tylko Ż., Ż. czy N.. Było to nawet rzadziej niż jeden raz w tygodniu, czy dwa razy w tygodniu. Świadek J. R. (2)
[ f 00:27:28.741] potwierdził, że dobrze pamięta, że ubezpieczony jeździł dużym samochodem S. o ciężarze powyżej 3,5 tony, a jedynie sporadycznie zdarzyło się, że jeździł N.. Jak była wożona bielizna do jednostek wojskowych, to ubezpieczony jeździł S., a tylko, jak były zawożone obrusy do kasyn wojskowych, to jeździł N., może najwyżej trzy razy w miesiącu, a resztę jeździł S.. Przeważająca część kursów była wykonywana samochodem marki S., a w większości widział ubezpieczonego, jak mu się wydaje, za kierownicąS.. Także ubezpieczony zeznając jako strona potwierdził powyższe okoliczności wskazując, że samochody Ż. i N. ściągnięte dopiero w latach 90-tych i jeździł tymi samochodami najwyżej sporadycznie, bo były to stare samochody z jednostek wojskowych i zostały sprowadzone dwa, bo często się psuły. Trzy razy w miesiącu po godzinie jeździł N. lub Ż., a resztę jeździł cały czas S., który miał ciężar całkowity powyżej 3,5 tony, a ubezpieczony pracował nawet 300 godzin w miesiącu. Podkreślał ubezpieczony w swoich zeznaniach, że pracodawca nie wystawiłby mu świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach, gdyby nie było tak, iż w przeważającej części jeździł samochodami ciężarowymi o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, z punktu widzenia dyrektyw interpretacyjnych wskazanych w artykule 233 paragraf 1 Kodeksu postępowania cywilnego, Sąd Okręgowy wskazuje, iż materiał ten w sposób przekonujący i wiarygodny potwierdził pracę ubezpieczonego na stanowiskach kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, wykonywaną stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, w okresach od 1 lutego 1980 roku do 31 grudnia 1990 roku, od 1 sierpnia 1994 roku do 3 maja 1995 roku i od 3 czerwca 1995 roku do 31 grudnia 1998 roku, a także w pralni (...) w B., a także wcześniej w Przedsiębiorstwie (...) w B. na stanowisku kierowcy betoniarki od 24 sierpnia 1979 roku do 22 grudnia 1979 roku.
[ koniec 00:30:59.955] FNK010963_03
[ Przewodniczący 00:31:02.338] Dokonując oceny zebranego materiału dowodowego Sąd Okręgowy wskazuje, że ustalenie, iż ubezpieczony sporadycznie kilka razy w miesiącu jeździł innym samochodem niż o ciężarze całkowitym powyżej 3 i pół tony nie wyklucza zakwalifikowania jego pracy do pracy w szczególnych warunkach. Co prawda Sąd Najwyższy wielokrotnie wskazywał, że nie jest dopuszczalne uwzględnianie przy ustalaniu okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu wymaganych do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym innych równocześnie wykonywanych prac w ramach dobowej miary czasu pracy, które nie oddziaływały szkodliwie na organizm pracownika, to jednak od tej reguły istnieją odstępstwa. Pierwsze dotyczy sytuacji, kiedy inne równocześnie wykonywane prace stanowią integralną część immanentną cechę większej całości dającej się zakwalifikować pod określoną pozycją załącznika do Rozporządzenia Rady Ministrów z 7-go lutego 1983 roku, ale także drugie odstępstwo dotyczy przypadków, kiedy czynności wykonywane w warunkach nienarażających na działalnie czynników szkodliwych dla zdrowia mają charakter incydentalny, krótkotrwały i uboczny. Tak poruszone wyroki Sądu Najwyższego z dnia 22-go stycznia 2008 roku I UK dwa..., 210/07 OSNP 2009 rok numer 5, 6 pozycja 75 oraz z dnia 12-go kwietnia 2012 roku II UK 233/11 OSNP 2013 rok numer 7, 8 pozycja 86. Należy także podkreślić, że z dowo..., zebrane w sprawie dowody wskazywały na to, że ubezpieczony pracował nie tylko w nominalnym czasie pracy, ale także w godzinach nadliczbowych. Zatem nawet, gdyby wykonywał marginalnie pracę, jako kierowca samochodu marki Ż., czy N. jeden, czy trzy razy w miesiącu, to porównując, jak zeznawał ubezpieczony te kil..., kilka dni do jego pracy w godzinach nadliczbowych w wymiarze 300 godzin miesięcznie, co często miało miejsce, to praca niewykonywana w warunkach szczególnych miała rzeczywiście marginalne znaczenie i nie może wykluczać nabycia, nie może przekreślać pracy w szczególnych warunkach wykonywanej przez ubezpieczonego także w godzinach nadliczbowych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego. Jeśli natomiast chodzi o pracę ubezpieczonego, na którą się powoływał również w odwołaniu i która jest wskazana w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach na stanowisku palacza kotłów wysokoprężnych, to Sąd Okręgowy uznał, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na zaliczenie tego okresu do pracy w szczególnych warunkach wskazanej w załączniku do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7-go lutego dwa 1983 roku w dziale w wykazie A, dziale 14 pod pozycją 1 prace niezautomatyzowane palaczy i rusztowych kotłów parowych lub wodnych typu przemysłowego. Wskazać bowiem należy, że świadectwo pracy potwierdza wykonywanie pracy przez powoda na stanowisku palacza kotłów wysokoprężnych. Natomiast prze..., pozycja 1 działu 14 wykazu A wymaga, aby praca była wykonywana w przy obsłudze kotłów parowych lub wodnych typu przemysłowego. Jest to zatem rozbieżność istotna. Dodatkowo wskazać należy, że zarówno powód karta 26 akt sprawy, ja..., złożył do akt sprawy, jak i w aktach osobowych ubezpieczonego znajdują się zaświadczenia kwalifikacyjne do wykonywania zawodu palacza kotłów centralnego ogrzewania wodnych niskotemperaturowych i parowych niskoprężnych. Także na karcie 11 akt osobowych ubezpieczonego nadesłanych przez Archiwum Wojskowe w T.. Akt dotyczących zatrudnienia w pralni garnizonowej, gdzie wskazano, że ubezpieczony le..., ukończył kurs czy, czy zdobył uprawnienia zaświadczenie kwalifikacyjne potwierdza uprawnienia ubezpieczonego. Zaświadczenie numer 944/91 stwierdza, że spełnia dodatkowe wymagania kwalifikacyjne w zakresie gospodarki energetycznej i może prowadzić eksploatację na stanowisku eksploatacji następujących urządzeń i instalacji energetycznych kotłów wysokoprężnych typu(...) do 1 MPA oraz kotłów CO wodnych i parowych niskoparametrowych. W związku z tym nie były to kotły typu przemysłowego wbrew twierdzeniom odwołania i nie były to też kotły wysokoprężne. Niemniej jednak okres pracy ubezpieczonego na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3 i pół tony został przez ubezpieczonego wykazany zebranymi w sprawie dowodami w wymiarze ponad 15-tu lat. Dokonując zatem subsumpcji ustalonego w sprawie stanu faktycznego pod właściwe przepisy prawa materialnego Sąd Okręgowy wskazuje, iż zgodnie z artykułem 184 Ustawy z dnia 17-go grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2017 roku pozycja 1383 ze zmianami ubezpieczonym urodzonym po dniu 31-szym grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w artykule 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie Ustawy osiągnęli po pierwsze okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn, okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w artykule 27 Ustawy emerytalnej. Zgodnie z ustępem 2 artykułu 184 emerytura, o której mowa w ustępie 1 przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do Otwartego Funduszu Emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w Otwartym Funduszu Emerytalnym za pośrednictwem zakładu na dochody budżetu państwa. Okolicznością niesporną między stronami było to, iż ubezpieczony nie był nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego. A zatem wskazać należy, że spełnił ten wymóg nabycia prawa do dochodzonego świadczenia. Ponadto wskazać należy, że osiągnął on wiek emerytalny przed złożeniem wniosku o emeryturę w dniu 30-go października 2017 roku. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wskazał, że ubezpieczony nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego. Pozostałe przesłanki określone wymagane i określone w przepisach do nabycia prawa do emerytury, to legitymowanie się wiekiem em..., ogólnym stażem emerytalnym wskazanym w artykule 27 ustępie 1 punkcie 1 w przy..., punkcie 2 w przypadku mężczyzn 25 lat oraz co najmniej 15-letnim okresem zatrudnienia w szczególnych warunkach w rozumieniu przepisów Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7-go lutego 1983 roku. W paragrafie 4 wskazano, że pracownik, który wykonywał pracę tego Rozporządzenia wskazano, że pracownik w paragrafie 4 ustępie 1 wskazano, że pracownik, który wykonywał pracę w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki. Osiągnął wiek emerytalny wynoszą 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn. Ma wymagany okres zatrudnienia, chodzi o wymagany okres wskazany w paragra..., także w paragrafie 3 Rozporządzenia 25 lat w przypadku mężczyzn, w tym, co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Z uwagi na to, że postępowanie dowodowe wykazało w sposób jednoznaczny, iż ubezpieczony legitymuje się co najmniej 15-letnim okresem pracy w szczególnych warunkach na dzień 1-go stycznia 1999 roku oraz spełnił pozostałe warunki nabycia prawa do emerytury, Sąd Okręgowy zmienił zaskarżoną decyzję na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego w związku z powołanymi przepisami prawa materialnego i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od pierwszego dnia miesiąca, w którym złożył on wniosek o to świadczenie, gdyż pozostałe warunki nabycia prawa do świadczenia ubezpieczony spełnił. Przypomnieć zatem należy, że zgodnie z artykułem 129 Ustawy emerytalnej świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu z uwzględnieniem ustępu 2. W punkcie 2 wyroku Sąd nie stwierdził odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Istotnych dla rozstrzygnięcia sporu ustaleń Sąd dokonywał na podstawie dowodów z dokumentów z akt osobowych ubezpieczonego i dowodów z zeznań świadków, którymi nie dysponował organ rentowy. Dlatego, ponadto dowody z dokumentów świadectw wykonywania prac w szczególnych warunkach złożone przez ubezpieczonego w postępowaniu administracyjnym dotknięte były mankamentem formalnym wskazywanym przez organ rentowy w zaskarżonym w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, nie powoływały się na przepisy Rozporządzenia Rady Ministrów z 7-go lutego 1983 roku. Dlatego nie było podstaw do orzeczenia o odpowiedzialności zakładu za nieustalanie o, ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji na podstawie artykułu 118 ustęp 1 a Ustawy emerytalno-rentowej. Na tym wygłoszenie uzasadnienia zakończono.