Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 stycznia 2022 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Ewa Milczarek

po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2022 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

odwołań: B. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 25 maja 2021 r., znak: (...)

w sprawie: B. S.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o świadczenie uzupełniające i dodatek pielęgnacyjny

1)  zmienia zaskarżone decyzje w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonej prawo do świadczenia uzupełniającego i dodatku pielęgnacyjnego od dnia 14 kwietnia 2021 r. do dnia 13 kwietnia 2024 r.,

2)  stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt VI U 955/21

U Z A S A D N I E N I E punktu 2 wyroku z dnia 12 stycznia 2022 r.

Zaskarżonymi decyzjami Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonej B. S. prawa do świadczenia uzupełniającego i dodatku pielęgnacyjnego.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż Komisja Lekarska
w swoim orzeczeniu uznała, że ubezpieczona nie jest niezdolna do samodzielnej egzystencji.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona, domagając się zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania prawa do świadczeń.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie
i podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona B. S. choruje na miastenię gravis o szybko postępującym przebiegu, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, nadciśnienie tętnicze regulowane, cukrzycę t.2 leczone lekami doustnymi bez jawnych powikłań narządowych i przebyte zaburzenia depresyjne nawracające.

We wnioskach opinii biegłych powołanych przez Sąd ( neurologa, psychiatrę, specjalisty medycyny pracy i specjalisty chorób wewnętrznych ) stwierdzono, że badana jest okresowo niezdolna do samodzielnej egzystencji od daty wystawienia wniosku tj. od dnia 14.04.2021 r. do 15.04.2024 r. Przyczyną tego stanu rzeczy jest, w ocenie biegłych ciężki szybko postępujący przebieg miastenii gravis z pełnym obrazem klinicznym. Biegli przyjęli datę powstania niezdolności do samodzielnej egzystencji od daty złożenia wniosku ( pomimo hospitalizacji z czerwca 2021 r. ) z uwagi na szybką dynamikę schorzenia i wskazali, że w epikryzie tej hospitalizacji zaznaczono pogorszenie hospitalizacji od 2 tygodni. Biegli wskazali w swojej opinii , że lekarze orzecznicy ZUS opracowali opinie zaocznie bez badania klinicznego neurologicznego ubezpieczonej w maju 2021 r. Organ rentowy złożył zastrzeżenia do tej opinii, wskazując, że Komisja Lekarska ZUS wydała orzeczenie 25.05.2021r. o braku niezdolności do samodzielnej egzystencji po analizie dokumentacji medycznej i nie dysponowała kartą informacyjną leczenia szpitalnego od 28.06.2021 r. do dnia 12.07.2021 r., gdzie zaznaczono pogorszenie dolegliwości od 2 tygodni.

Wątpliwości organu rentowego wzbudziła więc data powstania niezdolności do samodzielnej egzystencji.

W opinii uzupełniającej biegli, podtrzymali swoją opinię i wyjaśniając wskazaną datę powstania niezdolności do samodzielnej egzystencji jako datę wystawienia wniosku biegli wyjaśnili, że wystawione przez leczącego ubezpieczoną neurologa zaświadczenie o stanie z zdrowia z dnia 14.04.2021r. wskazywało na konieczność wdrożenia leczenia immunosupresyjnego i świadczyło o postępującym już wówczas przebiegu choroby i progresję objawów słabo poddających się leczeniu Mestinonem i sterydami. Zdaniem biegłych kolejna hospitalizacja w Klinice Neurologii potwierdzała jedynie stan zdrowia ubezpieczonej, co znalazło potwierdzenie w epikryzie nadmieniającej o pogorszeniu stanu zdrowia przed 2 tygodniami.

dowód: akta organu rentowego – wniosek o rentę socjalną , orzeczenie Lekarza Orzecznika, orzeczenie Komisji Lekarskiej, opinia biegłych a dnia 11.08.2021r. i 17.11.2021 r.- k.23-24 i k.49

Organ rentowy, po doręczeniu opinii uzupełniającej stwierdził, że nie wnosi zastrzeżeń do opinii co do daty powstania niezdolności do samodzielnej egzystencji.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił przede wszystkim w oparciu
o dowód z opinii biegłych sądowych .Sąd w całości podzielił wnioski zawarte w tych opiniach, ponieważ były uzasadnione, spójne i logiczne. Podstawą do wydania opinii i wysnucia wniosków były: przeprowadzone badanie przedmiotowe oraz dokumentacja zgromadzona w aktach sprawy, w tym dokumentacja medyczna, a także wywiad od ubezpieczonej. Wobec tego rzetelność opinii nie budzi żadnych wątpliwości. Biegli są doświadczonymi specjalistami z dziedzin medycyny adekwatnych do schorzeń ubezpieczonego, w związku z czym fachowość biegłych jest bezsprzeczna.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania ubezpieczonej zasługiwały na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 2 ust. 1-2 ustawy z dnia 31 lipca 2019 r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji, świadczenie uzupełniające przysługuje osobom, które ukończyły 18 lat i których niezdolność do samodzielnej egzystencji została stwierdzona orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji albo orzeczeniem o niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy
w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo orzeczeniem o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji, zwanym dalej "osobami uprawnionymi". Świadczenie uzupełniające przysługuje osobom uprawnionym, które nie posiadają prawa do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych albo suma tych świadczeń o charakterze innym niż jednorazowe, wraz z kwotą wypłacaną przez zagraniczne instytucje właściwe do spraw emerytalno-rentowych, z wyłączeniem renty rodzinnej przyznanej
w okolicznościach, o których mowa w art. 68 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1270 i 2245 oraz z 2019 r. poz. 39, 730
i 752), zasiłku pielęgnacyjnego oraz innych dodatków i świadczeń wypłacanych wraz z tymi świadczeniami na podstawie odrębnych przepisów przed dokonaniem odliczeń, potrąceń i zmniejszeń, nie przekracza kwoty 1600 zł miesięcznie.

Zgodnie z art.75 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS prawo do dodatku pielęgnacyjnego przysługuje osobie uznanej za całkowicie nie zdolnej do pracy i samodzielnej egzystencji.

Sąd Okręgowy na podstawie cytowanych przepisów uznał, że ubezpieczona spełnia warunki do uzyskania prawa do świadczenia uzupełniającego i dodatku pielęgnacyjnego i dlatego na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w punkcie 1. wyroku.

W punkcie 2 wyroku Sąd, zgodnie z przepisem art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z FUS, z urzędu orzekł w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. W okolicznościach przedmiotowej sprawy,
w ocenie Sądu, wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego, gdyż dowody zaprezentowane w trakcie postępowania sądowego były tożsame z dowodami, którymi dysponował pozwany organ rentowy w trakcie prowadzonego postępowania orzeczniczego. Oznacza to, że przyczyną, dla której ubezpieczona uzyskała prawo do żądanych świadczeń dopiero w następstwie postępowania sądowego nie były dowody, do których organ rentowy nie mógłby się wcześniej ustosunkować a jedynie sama odmienna, niż przyjęli to biegli sądowi, ocena stanu zdrowia ubezpieczonego dokonana przez organ w trakcie postępowania orzeczniczego. Sam fakt, że lekarze organu rentowego opracowali swoje opinie zaocznie, bez badania klinicznego ubezpieczonej i na tej podstawie wydane zostały organ rentowy zaskarżone decyzje oznaczało, że organ rentowy poprzez swoich lekarzy niewłaściwie realizował swoje zadania, bo prawidłowo i kompleksowo przeprowadzone badanie ubezpieczonej musiałoby doprowadzić ten organ do takich wniosków do jakich doszli biegli w swojej opinii. To, że organ rentowy miał wątpliwości co do daty początkowej powstania niezdolności do samodzielnej egzystencji z powołaniem na brak karty leczenia informacyjnego z leczenia przeprowadzonego od 28.06.2021 r. do dnia 12.07.2021 r., również nie uzasadnia twierdzenia organu rentowego o braku podstaw do ustalenia braku odpowiedzialności tego organu za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Jak wynika z opinii uzupełniającej z dnia 11.08.2021 r. biegli wyjaśnili, odpowiadając na zastrzeżenia organu rentowego, że wystawione przez leczącego ubezpieczoną neurologa zaświadczenie o stanie z zdrowia z dnia 14.04.2021r. wskazywało już na konieczność wdrożenia leczenia immunosupresyjnego i świadczyło o postępującym już wówczas przebiegu choroby i progresję objawów słabo poddających się leczeniu Mestinonem i sterydami. Biegli wyjaśnili, że kolejna hospitalizacja ubezpieczonej w Klinice Neurologii potwierdzała jedynie stan zdrowia ubezpieczonej, co znalazło potwierdzenie w epikryzie nadmieniającej o pogorszeniu stanu zdrowia przed 2 tygodniami.

Z tych względów orzeczono jak w punkcie 2 wyroku.

SSO Ewa Milczarek