Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10.04. a następnie 26.04.2013 r. roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania J. Z. prawa do emerytury. Powód przed organem rentowym nie udowodnił wymaganego okresu pracy w szczególnych warunkach.

Ubezpieczony z tak wydaną decyzją nie zgodził się. Pracował jako kierowca samochodu ciężarowego i była to praca w warunkach szczególnych.

Pozwany organ rentowy podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji i domagał się oddalenia odwołania.

Sąd ustalił i zważył, co następuje :

26.03.2013 r. ubezpieczony, urodzony (...), złożył wniosek o przyznanie mu prawa do emerytury. Na dzień 01.01.1999 roku udowodnił łączny staż pracy w wymiarze 28 lat, 8 miesięcy i 8 dni okresu składkowego, 16 dni nieskładkowego oraz 5 miesięcy i 13 dni okresu uzupełniającego. Organ rentowy nie uwzględnił do stażu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach zatrudnienia powoda od 2.12.1978 r. do 14.09.1984 r. kiedy ubezpieczony zatrudniony był w (...) Zakładach (...) gdyż brak z tego okresu świadectwa pracy wykonywanej w warunkach szczególnych. Do takich prac zaliczono natomiast okres 12 lat, 9 miesięcy i 1 dzień.

Natomiast faktycznie w spornym czasie w (...) Zakładach (...) powód pracował jako kierowca Była to praca w pełnym wymiarze czasu pracy. Jeździł ciągnikiem z przyczepą, samochodem ciężarowym.

Dowód : dokumenty w aktach ZUS, akta osobowe k. 12, zeznania świadków S. P., C. Z. i odwołującego J. Z. k. 20

Sąd uznał zeznania ubezpieczonego i świadków za wiarygodne, zeznania te nie zawierają sprzeczności co do okoliczności istotnych dla rozpoznania niniejszej sprawy, tworzą w miarę spójną, logiczną całość, nadto znajdują potwierdzenie w dokumentach znajdujących się w aktach ZUS. Żadna ze stron nie kwestionowała natomiast wiarygodności dokumentów zebranych w sprawie.

Sporną pozostawała okoliczność czy ubezpieczony przez okres co najmniej 15 lat był zatrudniony w warunkach szczególnych, czy taki charakter miało zatrudnienie ubezpieczonego w okresie od 2.12.1978 r. do 14.09.1984 r. kiedy ubezpieczony zatrudniony był w (...) Zakładach (...).

Obowiązujące normy prawne w sposób jednoznaczny rozstrzygają, jakie środki dowodowe mogą stanowić podstawę do ustalenia konkretnych okoliczności w postępowaniu przed organem rentowym. W związku z tym organ rentowy, rozpoznając wniosek w sprawie prawa do emerytury , co do zasady może uwzględnić wyłącznie te okresy pracy, które zostały udowodnione za pomocą odpowiednich dokumentów. W przypadku, gdy zainteresowany wykaże, że nie może przedstawić zaświadczeń potwierdzających okresy wykonywania pracy z przyczyn od siebie niezależnych, przepisy kodeksu postępowania cywilnego umożliwiają ustalenie danych okoliczności w drodze postępowania odwoławczego przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. W postępowaniu w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych każdy fakt mający wpływ na prawo do świadczenia lub jego wysokość może być dowodzony wszelkimi środkami, które sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe.

Zaliczenie spornych okresów pracy w szczególnych warunkach do stażu pracy uprawniającego do wcześniejszej emerytury wymaga dowodów nie budzących wątpliwości, spójnych i precyzyjnych. Takie też dowody zostały zgromadzone w niniejszym postępowaniu.

Sąd ponadto dokonał oceny omówionego wyżej stanu faktycznego w kontekście przepisów art.184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /Dz. U. z 2009 roku, nr 153,poz.1227 / oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. Nr 8 z 1983 r., poz. 43.)

Zgodnie z dyspozycją Art. 184 . 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.09.153.1227), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

2. Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Z kolei przepisy rozporządzenia wykonawczego z dnia 7 lutego1983r, mają zastosowanie do wszystkich pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zgodnie z § 2 tego rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku, a okresy te stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy.

Sąd uznał, iż dowody zgromadzone w toku postępowania sądowego tj. zeznania świadków oraz odwołującego , dają podstawę do zaliczenia spornego okresu, tj. 2.12.1978 r. do 14.09.1984 r. kiedy ubezpieczony zatrudniony był w (...) Zakładach (...) do okresów pracy w szczególnych warunkach. Praca jaką wykonywał powód w spornym okresie wymieniona jest w wykazie A dział VIII rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. Nr 8 z 1983 r., poz. 43.). Pozostałych przesłanek koniecznych do nabycia prawa do emerytury organ rentowy nie kwestionował.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od miesiąca złożenia wniosku.

W punkcie 2 wyroku Sąd Okręgowy zgodnie z przepisem art. 118 1a ustawy emerytalno- rentowej FUS z urzędu orzekał w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zdaniem Sądu Okręgowego, w okolicznościach przedmiotowej sprawy brak było podstaw do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego, pomimo uwzględnienia odwołania ubezpieczonego. Ubezpieczony za sporny okres zatrudnienia nie przedłożył świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych, które z uwagi na wymogi formalne było wymagane przez pozwany organ rentowy. Mając na uwadze sformalizowany przebieg postępowania przed organem rentowym jak również występujące ograniczenia dowodowe, do przyznania ubezpieczonemu prawa do żądanego świadczenia konieczne było przeprowadzenie postępowania dowodowego na okoliczność świadczenia pracy w warunkach szczególnych.

SSO Joanna Siupka - Mróz