Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 października 2018 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący - SSO Janusz Madej

Protokolant – st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 4 października 2018 r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołania: N. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 19 września 2017 r., znak: (...)

w sprawie: N. P.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

I zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonej N. P. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 września 2017 roku do 31 maja 2020 r.;

II stwierdza odpowiedzialność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

VI U 1656/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 września 2017 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., po rozpoznaniu wniosku N. P. z dnia 26 lipca 2017 roku, odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 września 2017 roku. W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy powołał się na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 14 września 2017 roku, w którym to orzeczeniu komisja lekarska ZUS ustaliła, iż ubezpieczona wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy, a zatem brak prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 września 2017 roku. Odwołanie od tej decyzji wniosła ubezpieczona, domagając się zmiany decyzji i przyznania jej prawa do dochodzonego świadczenia. Ubezpieczona wskazywała, że nie zgadza się z decyzją lekarzy orzeczników ZUS i twierdziła, że aktualne ograniczenia ruchowe występują u niej w takim stopniu nasilenia, że powoduje ona częściową, przynajmniej częściową niezdolność do pracy. W odwołaniu ubezpieczona wskazywała, że miała wykonany rezonans magnetyczny z 3 marca 2017 roku, wynik tego badania nic poważnego nie wykazał. Później jednak stan kolana zaczął się pogarszać tak, że dnia 26 lipca 2017 roku ortopeda W. B. wypisał jej skierowanie na zabieg artroskopowy kolana prawego. Wnioskodawczyni podnosiła także, że zmuszona jest chodzić przy pomocy kuli. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania, powołując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Sąd Okręgowy ustalił i rozważył, co następuje: ubezpieczona N. P., urodzona (...), uprawniona była do pobierania świadczenia rehabilitacyjnego do dnia 25 lutego 2017 roku. Następnie decyzją z dnia 24 marca 2017 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. przyznał jej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 26 lutego 2017 roku, to jest od zakończenia pobierania świadczenia rehabilitacyjnego do dnia 31 sierpnia 2017 roku. W dniu 26 lipca 2017 roku ubezpieczona złożyła wniosek o ponowne ustalenie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Orzeczeniem z dnia 17 sierpnia 2017 roku lekarz orzecznik ZUS ustalił, iż ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy, a po rozpoznaniu sprzeciwu ubezpieczonej od tego orzeczenia, komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 14 września 2017 roku także ustaliła, iż ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. Orzeczenie komisji lekarskiej ZUS stanowiło podstawę dla organu rentowego do wydania decyzji z dnia 19 września 2017 roku odmawiającej przyznania N. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W celu zweryfikowania stanowiska organu rentowego, opartego na orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS, Sąd Okręgowy dopuścił dowody z opinii biegłych sądowych: specjalisty chirurgii urazowej i ortopedii oraz specjalisty medycyny przemysłowej. W opinii z dnia 12 maja 2018 roku - karta 21-23 akt sprawy. Biegły sądowy specjalista chirurgii urazowej i ortopedii rozpoznał u ubezpieczonej stan po leczeniu operacyjnym podwichnięcia bocznego rzepki lewej, stan po leczeniu operacyjnym chondromalacji stawu rzepkowo-udowego prawego z dysplazją stawu rzepkowo-udowego prawego, wczesny okres pooperacyjny. W badaniu przedmiotowym biegły sądowy odnotował dolegliwości bólowe kolana prawego i lewego ubezpieczonej, stwierdził chód dwunożny naprzemienny, utykający na kończynę dolną prawą z zastosowaniem jednej lub dwóch kul łokciowych poza mieszkaniem. Stwierdził, że staw kolanowy prawy jest bez deformacji, blizny po leczeniu operacyjnym w obrębie kolana prawego, kolano stabilne, obrzęknięte, deficyt wyprostu 15 stopni, zgięcie 100 stopni. Stwierdził także zanik mięśnia 4-głowego uda prawego, upośledzenie wydolności statyczno-dynamicznej kończyny dolnej prawej. Jeśli chodzi o kończynę dolną lewą, to stwierdził blizny w obrębie stawu kolanowego lewego po leczeniu operacyjnym, obrysy stawu kolanowego lewego nieznacznie poszerzone przez pogrubienie maziówki w obrębie stawu kolanowego, rzepka ustawiona wysoko, objawy tarcia wewnątrzstawowego, zakres ruchu prawidłowy, staw stabilny. Według biegłego sądowego, ubezpieczona ze względu na schorzenia narządu ruchu jest częściowo niezdolna do pracy zarobkowej. Przyczyną częściowej niezdolności do pracy jest dysfunkcja stawu kolanowego prawego, po leczeniu operacyjnym i częściowej rehabilitacji nie uzyskano wystarczającej poprawy w funkcjonowaniu kończyny dolnej prawej, mogącej uzasadniać uzyskanie zdolności do pracy. Niezdolność do pracy biegły sądowy stwierdził od czasu wykorzystania świadczenia rehabilitacyjnego - 25 lutego 2017 roku do maja 2020 roku. Zdaniem biegłego sądowego, stan zdrowia ubezpieczonej nie uległ poprawie, wręcz przeciwnie, na skutek dysfunkcji stawu kolanowego prawego musiała być leczona ubezpieczona operacyjnie, a w chwili obecnej jest rehabilitowana. Nie zgodził się z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS stwierdzając, że dysfunkcja narządu ruchu i jej stopień zaawansowania czynią ubezpieczoną częściowo niezdolną do pracy. Z kolei specjalista medycyny przemysłowej w opinii z dnia 25 czerwca 2018 roku - karta 35-36 akt sprawy - stwierdził po przeprowadzonym badaniu przedmiotowym i zapoznaniu się z zebraną w sprawie dokumentacją medyczną, że stan zdrowia N. P. czyni ją częściowo niezdolną do pracy, okresowo od 25 lutego 2017 roku po zakończeniu świadczenia rehabilitacyjnego do maja 2020 roku z powodu niesprawności i dysfunkcji ruchowej stawów kolanowych prawego i lewego. Rozpatrując okres niezdolności, biegła wzięła pod uwagę przewidzianą operację rzepki lewej, przewidzianą na 1 marca 2018 roku i konieczny okres rehabilitacji po tej operacji. Ubezpieczona jest osobą, która utraciła w znacznym stopniu zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Zdaniem biegłej sądowej, stan zdrowia ubezpieczonej nie uległ poprawie, a wręcz pogorszeniu, czego dowodem jest konieczność dokonania kolejnej operacji w 2019 roku, tym razem kolana lewego. Biegła stwierdziła, że podstawę uznania za częściowo niezdolną do pracy ubezpieczonej były nie tylko badania, które posiadał ZUS z 14 września 2017 roku, ale też po tym terminie, między innymi wypis z leczenia szpitalnego z dnia 30 stycznia 2018 roku oraz najnowsze badanie biegłego ortopedy z 12 maja 2018 roku. W związku ze znacznym aktualnym pogorszeniem stanu zdrowia N. P., nie podzieliła ona opinii lekarza orzecznika ZUS i komisji lekarskiej ZUS. Dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, Sąd Okręgowy wziął także pod uwagę zastrzeżenia organu rentowego, zgłoszone do opinii biegłych sądowych w piśmie z 16 lipca 2018 roku, w którym organ rentowy podzielił opinię biegłego ortopedy co do częściowej niezdolności do pracy z powodu dysfunkcji narządu ruchu, natomiast nie podzielił tej opinii w zakresie daty powstania częściowej niezdolności do pracy. Organ rentowy podnosił w tym piśmie procesowym, że podczas badania przez komisję lekarską ZUS oraz w opinii lekarza konsultanta z dziedziny ortopedii nie stwierdzono długotrwałej niezdolności do pracy, badana była po leczeniu operacyjnym podwichnięć rzepek w 2011 i 2015 roku; w trakcie badania przez komisję lekarską ZUS nie było cech istotnej niestabilności rzepek, objawy obecności zmian malacyjnych chrząstki w stawach kolanowych. Brak było podstaw do orzeczenia, zdaniem organu rentowego, długotrwałej niezdolności do pracy. Ponadto, organ rentowy podnosił, że biegły sądowy dysponował nowym wypisem szpitalnym z Kliniki Ortopedii, niedostępnym podczas badania przez komisję lekarską ZUS w dniach 28 stycznia 2018 roku i 30 stycznia 2018 roku, celem leczenia operacyjnego stawu kolanowego prawego. Za datę powstania częściowej niezdolności do pracy, zdaniem organu rentowego, należy przyjąć datę przyjęcia do szpitala w dniu 28 stycznia 2018 roku. Organ rentowy podkreślał, że postępowanie dowodowe przed Sądem w sprawie o świadczenia uzależnione od niezdolności do pracy powinno zmierzać do ustalenia, czy w dacie orzekania przez organ rentowy po stronie ubezpieczonego występowały w tym zakresie wszystkie przesłanki warunkujące przyznanie świadczenia. Zdaniem organu rentowego, w dacie badania przez komisję lekarską ZUS, częściowa niezdolność do pracy ubezpieczonej nie istniała. W związku z powyższymi zastrzeżeniami. Organ rentowy wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej celem zajęcia przez biegłych stanowiska wobec powyższych argumentów, a w przypadku odmowy uwzględnienia tego wniosku o oddalenie odwołania. Mając na względzie dyrektywy dowodowe z artykułu 233 paragraf 1 Kodeksu postępowania cywilnego Sąd Okręgowy nie widział już potrze..., podstaw do kontynuowania postępowania dowodowego, a dowody z opinii biegłych sądowych dawały w ocenie Sądu Okręgowego podstawy do stwierdzenia, że także w..., od..., w dacie badania ubezpieczonej przez lekarza orzecznika ZUS i komisję lekarską ZUS była ona częściowo niezdolna do pracy w ciągłości od dnia 25..., 26 lutego 2017 roku. Organ rentowy przyznał ubezpieczonej prawo do renty od 26 lutego 2017 roku do 31 sierpnia 2017 roku wcześniejszą decyzją i nie ma żadnych podstaw w zebranym w sprawie do..., materiale dowodowym do twierdzenia, aby od dnia 1 września 2017 roku ubezpieczona odzyskała zdolność do pracy. Przeciwnie, schorzenia, które były znane zarówno lekarzowi leczącemu, co wynika z zaświadczenia o stanie zdrowia, wystawionego przez tego lekarza 26 lipca 2012 roku, jak i z dowodów z opinii biegłych sądowych wynika, że ubezpieczona nie odzyskała zdolności do pracy, a stan je zdrowia ulegał pogorszeniu. Zresztą ubezpieczona już w lipcu 2016 roku, co wynikało z jej oświadczeń, dysponowała skierowaniem na zabieg operacyjny kolana prawego, który został przeprowadzony. Specjalista chirurgii urazowej i ortopedii odnotowując fakt, iż ubezpieczona jest po leczeniu operacyjnym i częściowej rehabilitacji, zabieg przeprowadzony pod koniec stycznia 2018 roku, wskazywał w sposób jednoznaczny w swojej opinii, iż stan zdrowia ubezpieczonej nie uległ poprawie, wręcz przeciwnie, na skutek dysfunkcji stawu kolanowego prawego ubezpieczona musiała przejść operację. Nie było to schorzenie stawu kolanowego, które powstało po dniu wydania zaskarżonej decyzji i po dniu orzekania w sprawie przez lekarza orzecznika i komisję lekarską ZUS lecz ist..., schorzenie to istniało w organizmie ubezpieczonej także w czasie przeprowadzania badania przez organy orzecznicze ZUS. Wynika to jednoznacznie z opinii biegłego sądowego specjalisty chirurgii urazowej i ortopedii, jak również z opinii specjalisty medycyny przemysłowej, który potwierdził w swojej opinii, że stan zdrowia N. P. czyni ją częściowo okresowo niezdolną do pracy od 25 lutego 2017 roku po zakończeniu świadczenia rehabilitacyjnego do maja 2020 roku z powodu niesprawności i dysfunkcji ruchowej stawów kolanowych prawego i lewego. Biegła podkreśliła tak, że ubezpieczona ma planowaną operację stawu kolanowego lewego na..., przewidzianą na 1 marca 2019 roku. Będzie musiała także przejść konieczną rehabilitację po tej operacji, stąd okoliczność tę uwzględniła przy ocenie daty końcowej stwierdzonej częściowej niezdolności do pracy. Stwierdzenie biegłego sądowego o tym, że znacz..., w związku ze znacznym aktualnie pogorszeniem stanu zdrowia N. P., o czym nie mógł wiedzieć ani orzecznik, ani komisji..., ani komisja ZUS, w związku z tym biegła nie podziela ich opinii, należy tylko rozumieć, że organy orzecznicze ZUS nie mogły wiedzieć o wynikach i dacie zabiegu operacyjnego, ale oczywistym było, że ubezpieczona do takiego zabiegu była już kwalifikowana w lipcu 2018 roku..., przepraszam, w lipcu 2017 roku, a więc w momencie, gdy składał wniosek o rentę na dalszy okres. W związku z tym nie można tego stwierdzenia z opinii biegłych sądowych inter..., z opinii biegłej sądowej, specjalisty medycyny przemysłowej interpretować, jakoby organ rentowy nie miał obiektywnych możliwości orzeczenia, przeprowadzenia postępowania orzeczniczego, które w sposób obiektywny dokumentowałoby ówczesny stan zdrowia ubezpieczonej. Zdaniem Sądu Okręgowego opinie biegłych sądowych są szczegółowe, precyzyjnie określają okoliczności, na których biegli oparli się formułując swoje opinie. Wydane zostały te opinie w oparciu o specjalistyczną wiedzę medyczną, w związku z tym nie było konieczności kontynuowania postępowania dowodowego w niniejszej sprawie. Dokonując subsumpcji ustalonego w sprawie stanu faktycznego pod właściwe przepisy prawa materialnego Sąd Okręgowy podkreśla, że zgodnie z artykułem 57 ustępem pierwszym renta..., Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, tekst jednolity dzień..., Dziennik Ustaw z 2018 roku pozycja 1270, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczanemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w punkcie 3-cim ustępu 1-go artykułu 57-go, albo nie później niż w ciągu 18-tu miesięcy od ustania tych okresu. Niespornym, nie ma ustalonego prawa do emerytury lub renty, lub nie spełnia warunków do jej przyznania - tak stanowi punkt 4-ty artykułu 50-go..., ustępu 1-go artykułu 57-go. Jedyną sporną między stronami przesłanką umożliwiającą uznanie, że ubezpieczona spełniła warunki do nabycia prawa do dochodzonego świadczenia był to czy jest nadal niezdolna do pracy. Opinie biegłych sądowych w sposób niebudzący wątpliwości Sądu Okręgowego potwierdziły jej stan niezdolności do pracy. Schorzenia kolan w sposób istotny ograniczają bowiem jej możliwości zarobkowe zgodnie z posiadanymi przez ubezpieczoną kwalifikacjami zawodowymi technika handlowca i kasjerki w kasie kolejowej. Podkreślić należy, że tę ocenę sformułował także specjalista medycyny przemysłowej. Przypomnieć też należy, że zgodnie z artykułem 12-tym ustępem 1-szym, 2-gim i 3-cim niezdolną do pracy w rozumieniu Ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Z kolei artykuł 13-ty ustęp 1-szy Ustawy emerytalno-rentowej wskazuje, że przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze - stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji. Po drugie - możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psycho-fizyczne. Powyższe kryteria orzecznicze zostały zastosowane do oceny kwestii czy ubezpieczona jest nadal częściowo niezdolna do pracy także przez biegłych sądowych formułujących na zlecenie Sądu opinie specjalistyczne w niniejszej sprawie. Z powyższych motywów na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego, w związku z artykułem 57-ym i 58-my oraz 12-tym i 13-tym Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Sąd Okręgowy zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł o przyznaniu w punkcie 1-szym wyroku, o przyznaniu ubezpieczonej prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres orzeczony w opiniach biegłych sądowych. W punkcie 2-gim wyroku Sąd stwierdził odpowiedzialność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji w oparciu o artykuł 118-ty ustęp 1a Ustawy emerytalno-rentowej, albowiem oparcie zaskarżonej decyzji na wadliwym obiektywnie orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS w sytuacji, gdy ubezpie..., gdy organy rentowe miały możliwość prawidłowej oceny stanu zdrowia ubezpieczonej w oparciu o przekładaną przez nią już wówczas dokumentację medyczną, w tym skierowanie na zabieg operacyjny, Sąd Okręgowy orzekł, jak w punkcie 2-gim wyroku. Na tym wygłoszenie uzasadnienia zakończono.