Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 maja 2019r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., działając na podstawie art. 138 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jedn. Dz.U. z 2018r., poz. 1270 ze zm. ) stwierdził, że J. M. pobrał nienależne świadczenie za okres od 01.01.2019r. do 31.01.2019r. po zmarłej A. M. i zobowiązał go do zwrotu pobranego świadczenia w kwocie 1.851,20 zł.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł J. M., domagając się jej zmiany i uznania, że nie jest zobowiązana do zwrotu świadczenia pobranego po śmierci matki A. M., podnosząc, że świadczenie to zostało w całości przeznaczone na leki i żywność.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując sią ponownie na przepisy i okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

Zgodnie z art. 138 ust 1 i 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – osoba, która nienależnie pobrała świadczenia, jest obowiązana do ich zwrotu, przy czym za nienależnie pobrane świadczenie uważa się m.in. świadczenie wypłacone z przyczyn niezależnych od organu rentowego osobie innej, niż wskazana w decyzji tego organu.

Natomiast na podstawie art. 101 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – prawo do świadczeń ustaje wraz ze śmiercią osoby uprawnionej.

Jak wynika z akt sprawy i co jest bezsporne między stronami, uprawniona do świadczenia - A. M. zmarła w dniu 16 stycznia 2019r. Natomiast w dniu 19 stycznia 2019r. odwołujący odebrała przekazane przez organ rentowy za pośrednictwem Poczty Polskiej świadczenie pobierane wcześniej przez matkę odwołującego.

Jak wynika z przytoczonego wyżej art. 138 ust. 1 i 3 – odwołujący w dniu 19 stycznia 2019r. pobrał nienależne mu świadczenie, albowiem zostało ono wypłacone po śmierci osoby uprawnionej i to na rzecz osoby trzeciej, nie wymienionej w decyzji organu rentowego o przyznaniu świadczenia. Należy przy tym zauważyć, że art. 138 ust. 3 nie wymaga pouczenia takiej osoby o zaistnieniu okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczenia albo wstrzymanie ich wypłaty w całości lub w części, a okoliczność, iż zostało ono w całości przeznaczone na leki i żywność, nie ma wpływu na obowiązek jego zwrotu.

Mając na uwadze, że zaskarżona decyzja stwierdza, że J. M. pobrał nienależne świadczenie za okres od 01.01.2019r. do 31.01.2019r. po A. M. a następnie domaga się jego zwrotu, należy stwierdzić, że wniesione od niej odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie, albowiem jak wynika z przytoczonych wyżej przepisów, świadczenie pobrane przez J. M. było faktycznie świadczeniem nienależnym i jako takie podlega zwrotowi. Dlatego też Sąd działając na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. wniesione odwołanie oddalił.

O kosztach orzeczono w myśl art. 98 k.p.c. w zw. z § 8 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu.

Sędzia Karolina Chudzinska - Koczorowicz