Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 06 sierpnia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonej Z. K. prawa do renty socjalnej, ponieważ Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 30.07.2015 r. nie uznała jej za osobę całkowicie niezdolną do pracy.

Odwołanie od tej decyzji złożyła ubezpieczona, nie zgadzając się z opinią Komisji Lekarskiej ZUS. Ubezpieczona podniosła, że od najmłodszych lat jest osobą niedowidzącą. Kończyła szkołę dla niewidzących i słabo widzących w L. i w B... Do 31 maja 2015 r. uprawniona była do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, a obecnie do renty rodzinnej po matce. Stanjej zdrowia nie uległ poprawie i nadal jest osoba całkowicie niezdolna do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił i zważył, co następuje: '

Powódka była uprawniona do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy do dnia 31 maja 2015 r., z której zrezygnowała na rzecz prawa do renty rodzinnej rolniczej po matce przyznane jej od dnia 1.12:2014 r. W dniu 13 kwietnia 2015 r. złożyła wniosek o ustalenie prawa do renty socjalnej. W dniu 1 czerwca 2015 r. została poddana badaniom przez lekarza orzecznika ZUS, który po uwzględnieniu konsultacji okulistycznej nie stwierdził całkowitej niezdolności ubezpieczonego do pracy. Na skutek wniesionego sprzeciwu poddano ją badaniu przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z dnia 30.07.2015 roku również nie stwierdziła całkowitej niezdolności do pracy.

dowód: orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS -dokumentacja medyczna ZUS

orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS -dokumentacja medyczna ZUS

W celu zweryfikowania ustaleń dokonanych przez organ rentowy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy o specjalnościach: okulista, neurolog, pulmonolog

W o.inii z dnia 17.11.2016 r. rozpoznali oni u powódki:

- nadwzroczność wysoką obu oczu,

- niedowidzenie dużego stopnia obu oczu,

- chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z towarzyszącym zespołem bólowym szyjno-barkowym,

- nadciśnienie tętnicze.

Na podstawie przeprowadzonego badania, zebranego wywiadu i dokumentacji, biegli stwierdzili, że stan zdrowia ubezpieczonej czyni ją całkowicie niezdolną do pracy od daty zgodnej z orzeczeniem OKiZ z dnia 3.02.1976 r. Niezdolność ta powstała przed 16 rokiem życia i spowodowana jest przede wszystkim schorzeniem narządu wzroku, a stan zdrowia w tym względzie nie uległ istotnej poprawie. Całkowita niezdolność do pracy ma charakter trwały. Stan zdrowia nie rokuje istotnej poprawy. Biegli* stwierdzili, że zgodnie z orzeczeniem OKiZ z 3.03.1976 r. ubezpieczona została uznana za inwalidę II grupy z powodu schorzenia narządu wzroku, a inwalidztwo to wystąpiło przed 16 rokiem życia. Orzeczeniem OKiZ z dnia 24.05.1982 r. zaliczono ją do inwalidów I grupy. Ubezpieczona wprawdzie podejmowała pracę w okresie od 1972 do 1992 r. w Spółdzielni Pracy (...) na stanowisku dostosowanym do inwalidztwa oraz w (...). Aktualny stan ubezpieczonej pozwala na przyjęcie, że jest ona całkowicie niezdolna do pracy na otwartym rynku pracy.

Z uwagi na powyższe biegli nie zgodzili się z orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS i Komisji Lekarskiej ZUS

dowód: opinia biegłych sądowych z dnia 17.11.2016 r. (k. 43-44 akt) Zastrzeżenia do opinii wniósł organ rentowy podnosząc, że aktualny stan ubezpieczonej nie daje podstaw do ustalenia trwałej całkowitej niezdolności do pracy powstałej przed 16 rokiem życia zgodnie z opinią lekarza okulisty - konsultanta ZUS z dnia 28.05.2015r.

Sąd nie podzielił stanowiska organu rentowego, nie znalazł także podstaw do powołania dowodu z opinii uzupełniającej biegłych.

Wbrew zastrzeżeniom organu rentowego, to właśnie lekarze ZUS już od 1976 r. zaliczali ubezpieczoną do inwalidów H grupy, a później I grupy inwalidów i nadal do 31 maja 2015r. uznawali ją za osobę całkowicie niezdolną do pracy. Również przyznanie prawa do renty rodzinnej po matce warunkowane jest występowaniem całkowitej niezdolności do pracy przed 16 rokiem życia. Zupełnie niezrozumiałe jest z jakich powodów aktualnie lekarz orzecznik ZUS i Komisja Lekarska uznają powódkę z osobę częściowo niezdolną do pracy skoro stan narządu wzroku nie uległ poprawie i nie rokuje takiej poprawy na przyszłość.

Sąd w pełni podzielił stanowisko biegłych sądowych zaprezentowane w opinii. Biegli są doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadają schorzeniom powódki. Opinię wydali po zapoznaniu się z dokumentami leczenia, zebraniu wywiadu i przeprowadzeniu badań ubezpieczonej. Stanowisko swoje fachowo, logicznie uzasadnili. Sąd nie uwzględnił zastrzeżeń organu rentowego gdyż nie mają one uzasadnienia merytorycznego i stanowią jedynie nietrafną polemikę z prawidłowymi ustaleniami zespołu biegłych sądowych. Szczegółowo opisany przez biegłych stan narządu wzroku ubezpieczonej jest na tyle poważny, że podjecie pracy zarobkowej przez ubezpieczoną na otwartym rynku pracy jest niemożliwe.

Zgodnie z art. 4 ustawy z 27.06.2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz. 1268 ze zm.), renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1) przed ukończeniem 18. roku życia;

2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25. roku życia;

3) w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

W przedmiotowej sprawie biegli lekarze sądowi stwierdzili trwałą całkowitą niezdolność ubezpieczonej do pracy, która wystąpiła przed 16 rokiem życia.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że zostały spełnione wszystkie z przesłanek przyznania ubezpieczonej prawa do renty socjalnej.

Z uwagi na powyższe, Sąd na podstawie art. 47714 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

W pkt 2 wyroku zgodnie z treścią art 118 a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /j.t. Dz. U. z 1996 r. poz. 887 ze zm./, Sąd orzekł z urzędu o odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Sąd miał na uwadze, iż organ rentowy dysponował pełną dokumentacją niezbędną dla dokonania prawidłowej oceny stopnia niezdolności do pracy ubezpieczonej już na etapie badania przez lekarza orzecznika i komisję lekarską ZUS.

SSO Elżbieta Pietrzak