Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23.07.2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił M. M. prawa do emerytury z powodu braku udowodnienia do dnia 01.01.1999 r. wymaganego 15 letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Ubezpieczony nie zgodził się z tak wydaną decyzją. Nie jest w stanie przedłożyć innych dokumentów dotyczących jego zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w B. , gdzie wykonywał prace na samochodach ciężarowych o ładowności powyżej 3,5 tony.

Organ rentowy domagał się oddalenia odwołania. Podtrzymał stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje :

M. M., urodzony (...), w dniu 15.07.2013 r. złożył wniosek o przyznanie mu emerytury. Organ rentowy na podstawie przedłożonych dokumentów na dzień 01.01.1999 r. uwzględnił staż pracy w wymiarze 26 lat, 6 miesięcy i 5 dni. Nie uznano żadnego okresu pracy w warunkach szczególnych albowiem ubezpieczony nie przedłożył właściwego świadectwa wykonywania pracy w takich warunkach.

Odwołujący był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w B. , gdzie w okresie od 17.05.1974 r. do 30.04.1992 r. wykonywał prace kierowcy na samochodach ciężarowych o ładowności powyżej 3,5 tony. Wykonywał prace transportowe. Nie wykonywał innej pracy. Była to praca w pełnym wymiarze czasu pracy, nie miał dłuższych przerw w pracy. Na wyjeździe eksportowym, na który wysłany był z macierzystej firmy, bez urlopu bezpłatnego, wykonywał taką samą pracę.

Dowód; zeznania świadków M. D., L. U., Z. W. i zeznania odwołującego k. 34., świadectwa pracy w aktach ZUS, akta osobowe k. 12

Sąd uznał zeznania ubezpieczonego i świadków za wiarygodne, zeznania te nie zawierają sprzeczności, tworzą spójną, logiczną całość, nadto znajdują potwierdzenie w dokumentach składających się na akta pracownicze ubezpieczonego.

Świadkowie dokładnie opisali charakter pracy wykonywanej przez wnioskodawcę, pracowali bowiem w tym samym zakładzie, znając dokładnie specyfikę i uwarunkowania pracy powoda.

Sporną pozostawała okoliczność czy ubezpieczony przez okres co najmniej 15 lat był zatrudniony w warunkach szczególnych.

Sąd dokonał oceny omówionego wyżej stanu faktycznego w kontekście przepisów art.184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /Dz. U. z 2009 roku, nr 153,poz.1227 / oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. Nr 8 z 1983 r., poz. 43.)

Zgodnie z dyspozycją Art. 184 . 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.09.153.1227), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

2. Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Z kolei przepisy rozporządzenia wykonawczego z dnia 7 lutego1983r, mają zastosowanie do wszystkich pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zgodnie z § 2 tego rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku, a okresy te stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy.

Obowiązujące normy prawne w sposób jednoznaczny rozstrzygają, jakie środki dowodowe mogą stanowić podstawę do ustalenia konkretnych okoliczności w postępowaniu przed organem rentowym. W związku z tym organ rentowy, rozpoznając wniosek w sprawie prawa do emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach, może uwzględnić wyłącznie te okresy pracy w szczególnych warunkach, które zostały udowodnione za pomocą dokumentów. W przypadku, gdy zainteresowany wykaże, że nie może przedstawić zaświadczeń potwierdzających okresy wykonywania pracy w szczególnych warunkach z przyczyn od siebie niezależnych, przepisy k.p.c. umożliwiają ustalenie tych okoliczności w drodze postępowania odwoławczego przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. W postępowaniu w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych każdy fakt mający wpływ na prawo do świadczenia lub jego wysokość może być dowodzony wszelkimi środkami, które sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe.

Zaliczenie spornych okresów pracy w szczególnych warunkach do stażu pracy uprawniającego do wcześniejszej emerytury wymaga dowodów nie budzących wątpliwości, spójnych i precyzyjnych. Takie też dowody zostały zgromadzone w niniejszym postępowaniu.

Sąd uznał, iż wystawione ubezpieczonemu świadectwa pracy, jak również pozostałe dowody zgromadzone w toku postępowania sądowego tj. zeznania oraz dokumenty z akt ubezpieczonego, dają podstawę do uznania, że na dzień 01.01.1999 r. powód legitymował się co najmniej 15 letnim stażem pracy wykonywanej w warunkach szczególnych w pełnym wymiarze czasu pracy uwzględniając zatrudnienie odwołującego w okresie od 17.05.1974 r. do 30.04.1992 r. kiedy to niewątpliwie pracował jako kierowca samochodów ciężarowych.

Wykonywana przez niego praca kierowcy samochodu ciężarowego wymieniona jest w wykazie A, Dział VIII. ust. 2. Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. Nr 8 z 1983 r., poz. 43.) - prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów

Natomiast jak wynika z § 4. 1. w/wym rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn

oraz ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w

szczególnych warunkach.

W konsekwencji powyższych rozważań należy stwierdzić, że ubezpieczony ma wymagany łączny 15 letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych, uprawniający do przyznania prawa do wcześniejszej emerytury. Spełnienia przez ubezpieczonego pozostałych przesłanek koniecznych do nabycia prawa do spornego świadczenia organ rentowy nie kwestionował.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od (...)r.

W punkcie 2 wyroku Sąd Okręgowy zgodnie z przepisem art. 118 1a ustawy emerytalno- rentowej FUS z urzędu orzekał w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zdaniem Sądu Okręgowego, w okolicznościach przedmiotowej sprawy brak było podstaw do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego, pomimo uwzględnienia odwołania ubezpieczonego. Ubezpieczony za sporny okres zatrudnienia nie przedłożył świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych, które z uwagi na wymogi formalne było wymagane przez pozwany organ rentowy. Mając na uwadze sformalizowany przebieg postępowania przed organem rentowym jak również występujące ograniczenia dowodowe, do przyznania ubezpieczonemu prawa do żądanego świadczenia konieczne było przeprowadzenie postępowania dowodowego na okoliczność świadczenia pracy w warunkach szczególnych.

SSO Joanna Siupka - Mróz