Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Bydgoszczy oddalił powództwo oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 617, 00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał, iż w związku ze zgłoszeniem przez pozwanego skutecznego zarzutu przedawnienia, powództwo na podstawie art. 117 §2 kc w zw. z art. 750 kc w zw. z art. 751 pkt 1 podlegało oddaleniu.

Od powyższego wyroku apelację wywiódł powód zarzucając mu naruszenie prawa procesowego, tj.:

- naruszenie art. 207 § 7 w zw. z art. 207 § 3 Kodeksu postępowania cywilnego, które miało wypływ na wynik sprawy, ze względu na niezwrócenie pozwanemu pisma procesowego z dnia 4 września 2013 r., chociaż zostało ono złożone, mimo że Sąd I instancji nie zobowiązał pozwanego do jego złożenia, co doprowadziło w konse­kwencji do przyjęcia, że pozwany podniósł skutecznie zarzut przedawnienia rosz­czeń i oddalenia powództwa w całości;

- naruszenie art. 227 Kodeksu postępowania cywilnego, które miało wpływ na wy­nik sprawy ze względu na oddalenie wniosków dowodowych powoda wskaza­nych w odpowiedzi na sprzeciw z dnia 21 sierpnia 2013 r. i w konsekwencji nie­rozpoznanie sprawy co do jej istoty;

Apelujący zarzucił także naruszenie prawa materialnego, tj. naruszenie art. 117 § 2 Kodeksu cywilnego poprzez błędną jego wykładnię i przy­jęcie, że pozwany pismem z dnia 4 września 2013 r. skutecznie podniósł w toku procesu zarzut przedawnienia i uchylił się od wykonania zobowiązania w sytuacji, gdy zarzut ten nie został skutecznie podniesiony, ponieważ pismo procesowe po­zwanego z dnia 4 września 2013 r. podlegało zwrotowi.

W związku z postawionymi zarzutami skarżący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 1.607,80 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi w następujący sposób:

- od kwoty 120,00 zł od dnia 26 października 2010 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 436,80 zł od dnia 14 listopada 2010 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 576,00 zł od dnia 15 grudnia 2010 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 475,00 zł od dnia 15 stycznia 2011 r. do dnia zapłaty;

ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji z pozostawieniem temu Sądowi rozstrzygnięcia o kosztach dotychczasowego postępowania. Domagał się również zwrotu kosztów postępowania za I i II instancję, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania przed sądem II instancji wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Z ostrożności procesowej pozwany zgłosił ponownie zarzut przedawnienia roszczenia.

Sąd Okręgowy, zważył co następuje.

Apelacja jest bezzasadna.

W ocenie sądu odwoławczego, Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, a ze zgromadzonego materiału wyprowadził poprawne wnioski. Ustalenia te Sąd Okręgowy w pełni podziela i przyjmuje za podstawę własnego rozstrzygnięcia.

Wbrew twierdzeniom powoda Sąd Rejonowy nie naruszył przepisu art. 207§7 w zw. z art. 207 §3 kpc poprzez niezwrócenie pozwanemu pisma procesowego z dnia 4 września 2013 r., w którym to piśmie pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczeń dochodzonych w niniejszym postępowaniu.

Podkreślić należy, że Sąd Okręgowy podziela zarówno stanowisko doktryny jak i orzecznictwa wyrażone wprawdzie na tle prekluzji dowodowej, o której mowa w art. 495 § 3 k.p.c, zachowujące jednak aktualność również w niniejszej sprawie. Wskazać należy, że zarzut przedawnienia jest zarzutem prawa materialnego, a skorzystanie z tego materialnoprawnego uprawnienia pozostawione jest do swobodnego uznania uprawnionego. Gdy zarzut przedawnienia opiera się na materiale dowodowym zebranym z zachowaniem reguł prekluzji, może być podniesiony w każdym czasie, także w toku postępowania apelacyjnego. Przewidziana w przepisach prawa procesowego prekluzja nie dotyczy zatem zarzutów materialnoprawnych, które w związku z tym mogą zostać zgłoszone aż do zamknięcia rozprawy apelacyjnej, w każdej fazie postępowania. (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 7 marca 2012 r., I ACa 97/12, LEX nr 1130079 ). Według obecnego modelu prezentowania materiału procesowego pominięciu podlegają więc jedynie spóźnione twierdzenia i dowody. Nie dotyczy to zatem w szczególności zarzutów o charakterze materialnym, o ile znajdują one oparcie w materiale dowodowym, zgromadzonym w sprawie z zachowaniem przewidzianych w postępowaniu cywilnym reguł prekluzji dowodowej. Taka zaś sytuacja, miała miejsce w niniejszym postępowaniu. Tym samym zgłoszony przez pozwanego w piśmie z 4 września 2013 r., ponowiony podczas rozprawy w dniu 12 września 2013 r. i zgłoszony w odpowiedzi na apelację zarzut przedawnienia, uznać należało za dopuszczalny.

Zarzut ten, jak prawidłowo ocenił Sąd I instancji jest również zasadny. W tym miejscu Sąd Okręgowy w pełni podziela rozważania prawne Sądu I instancji, poczynione na tle art. 108 kc, art. 123§1 pkt 2 kc, art. 177 §2 kc w zw. z art. 750 kc w zw z art. 751 kc. Przy czym podkreślenia wymaga fakt, iż apelujący nie kwestionował właściwie zasadności zarzutu przedawnienia w oparciu o powołane przepisy. Naruszenie art. 117 § 2 kc wywodził natomiast z naruszenia prawa procesowego w postaci niezwrócenia pisma z dnia 4 września 2013 r. Zarzuty powoda co do naruszenia art. 117 § 2 kc, w świetle powyższych rozważań są zatem nieuzasadnione.

Wbrew twierdzeniom apelującego Sąd I instancji, nie naruszył także art. 227 kpc poprzez oddalenie wniosków dowodowych powoda wskazanych w odpowiedzi na sprzeciw z dnia 21 sierpnia 2013 r.

Zgodnie z art. 227 kpc przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie. Skoro zatem przedmiotem postępowania dowodowego są tylko fakty mające istotne znaczenie dla merytorycznej oceny dochodzonego roszczenia, to domaganie się przez stronę przeprowadzenia dowodów na inne okoliczności, nie może być uwzględnione przez sąd orzekający, ponieważ prowadziłoby to do przewlekłości postępowania sądowego (zob. wyrok SN z dnia 13 lutego 1997 r., I PKN 71/96, OSNP 1997, nr 19, poz. 377; wyrok SA w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2006 r., III AUa 35/06, Apel.-W-wa 2006, nr 4, poz. 16).

Podniesienie zarzutu przedawnienia powoduje, iż Sąd w pierwszej kolejności rozpoznaje ten zarzut, zaś ustaliwszy, iż roszczenie jest przedawnione nie prowadzi dalej postępowania dowodowego. Takie działanie sądu, nie tylko nie uchybia przepisom prawa procesowego, przeciwnie - jest zgodne z treścią art. 227 kpc.

Ze względów wskazanych powyżej, apelacja jako niewykazująca uzasadnionych podstaw podlegała oddaleniu w oparciu o art. 385 kpc.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono w myśl art. 98 i 99 kpc w zw. z §12 ust 1 pkt 1 w zw. z §6 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490 j.t.).