Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

UZASADNIENIE

Wnioskodawca (...) złożył wniosek o wpis zmian w Rejestrze, domagając się ujawnienia zmian w statucie (...), a także zarejestrowania statutu wnioskodawcy oraz dokonanych w nim zmian.

Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 10 czerwca 2014 r. (sygn. akt BY XIII Ns-Rej KRS 4905/14/211) uwzględniono wniosek w części dotyczącej wpisania zmian statutu (...) przyjętych w dniach 29 czerwca 2013 r. i 28 września 2014 r. -uwzględniając wpis dokonany przez Sąd Rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie dla (...), którego oddziałem jest wnioskodawca (przy założeniu, że oddział terenowy stowarzyszenia - jakim jest wnioskodawca - nie może mieć wpisanych innych informacji o statucie, niż stowarzyszenie, którego jest oddziałem).

Postanowieniem tym referendarz sądowy oddalił natomiast wniosek dotyczący ujawnienia statutu wnioskodawcy uchwalonego w dniu 21 listopada 2013 r., ze zmianami z dnia 28 kwietnia 2014 r. z tym uzasadnieniem, iż przez sam fakt nabycia osobowości prawnej oddział terenowy stowarzyszenia nie uzyskuje autonomii w zakresie statutowej. Oddział pozostaje nadal częścią tej organizacji, której jednostkę terenową stanowi, chociaż posiada samodzielność działania i niezależność w sferze stosunków cywilnoprawnych. Wyłącznie dla w pełni niezależnych osób prawnych ustawodawca przewidział możliwość zrzeszania się w związki stowarzyszeń, których członkowie posiadają własny statut, w przypadku jednak wnioskodawcy prowadziłoby to do zerwania więzi ze stowarzyszeniem, którego jest częścią. W takim przypadku oddział stowarzyszenia posiadałby dwa statuty, co nie może być aprobowane.

Skargę na orzeczenie referendarza sądowego - w części oddalającej wniosek — złożył wnioskodawca domagając się jego zmiany poprzez orzeczenie o wpisaniu statutu (...) wraz z przyjętymi zmianami.

W uzasadnieniu skarżący zwrócił uwagę, że poprzez oddalenie wniosku o zarejestrowanie jego statutu wnioskodawca pozbawiony został możliwości funkcjonowania, w tym statutowego realizowania swojej działalności. W ocenie skarżącego funkcjonowanie (...)na podstawie wpisanego statutu (...) jest praktycznie niemożliwe, Sąd jednak - wpisując zmiany dotyczące tego ostatniego

1

(zarejestrowane uprzednio przez Sąd Rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy) — usankcjonował m.in. zapis § 39 ust. 4 statutu (...), umożliwiający przyjęcie statutu (...). Wnioskodawca podkreślił, że obecnie jego członkami jako stowarzyszenia są wyłącznie osoby fizyczne (statut wnioskodawcy dzieli ich na członków zwyczajnych, honorowych, wspierających i stowarzyszonych), które powinny mieć możliwość realizacji swoich praw i obowiązków, tymczasem statut (...), jako polskiego związku sportowego przewiduje w § 10, iż jego członkiem zwyczajnym mogą być wyłącznie kluby sportowe, związki sportowe oraz inne osoby prawne, których statut, umowa lub akt założycielski przewiduje prowadzenie działalności w zakresie sportu lotniczego — członkowie zwyczajni uczestniczą w najwyższej władzy związku, tj. Walnym Zgromadzeniu Delagatów (Kongresie) poprzez swoich przedstawicieli (nie przewidziano w w/w statucie jako członków osób fizycznych, stąd też nie jest możliwe stosowanie statutu (...) przez (...)). Wnioskodawcy uniemożliwiono ponadto nie tylko funkcjonowanie jego władz, lecz również prowadzenie księgowości, a w konsekwencji podstawowej działalności operacyjnej na swoim majątku, w tym w zakresie składania oświadczeń woli i zaciągania zobowiązań, co w ocenie skarżącego powoduje, iż zaskarżone rozstrzygnięcie sprzeczne jest z zasadami współżycia społecznego (art. 5 k.c). Zdaniem skarżącego każdy aeroklub regionalny powołany jako jednostka terenowa (...) posiada osobowość prawną i de facto jest samodzielnym stowarzyszeniem, prowadząc działalność gospodarczą na własny rachunek. W takim też charakterze na podstawie obowiązujących przepisów zarejestrowany został w Krajowym Rejestrze Sądowym również wnioskodawca. Skarżący podkreślił ponadto, że zmiany tożsame z żądanymi w niniejszej sprawie zostały zarejestrowane przez inne sądy rejestrowe m.in. w odniesieniu do (...)(KRS Nr (...)), (...) (KRS Nr (...)), (...) (KRS Nr (...)) oraz (...) (KRS Nr (...)).

Sąd rejestrowy postanowieniem z dnia 22 sierpnia 2014 r. oddalił skargę a kosztami postępowania wywołanymi wniesieniem skargi w wysokości 100 zł obciążył wnioskodawcę uznając je za uiszczone.

W ocenie Sądu rejestrowego ujawnienie żądanej przez wnioskodawcę informacji o jego statucie - z uwagi na zawarte tam zapisy przewidujące jego samodzielność jako osoby prawnej - naruszałoby bezwzględnie obowiązujące przepisy prawa.

2

Biorąc pod uwagę aktualny stan rejestru Sąd Rejonowy zważył, iż wnioskodawca -(...) - ujawniony jest w Krajowym Rejestrze Sądowym jako oddział (jednostka terenowa) (...) (Numer KRS : (...)), podobnie jak i pozostałe aerokluby regionalne. Rację ma wnioskodawca, że biorąc pod uwagę aktualną treść wpisu w rejestrze (...) stanowi polski związek sportowy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, tj. podmiot utworzony w celu organizowania i prowadzenia współzawodnictwa w danym sporcie.

Sąd I instancji zważył także, iż członkiem polskiego związku sportowego powinien być obecnie wyłącznie klub sportowy, związek sportowy oraz inna osoba prawna, której statut, umowa albo akt założycielski przewiduje prowadzenie działalności w danym sporcie, zaś obowiązkiem w/w podmiotów było dostosowanie swojej działalności, w szczególności obowiązujących w nich statutów do wymagań ustawy w terminie dwóch lat od dnia jej wejścia w życie. Przewidziane w świetle przytoczonej regulacji ustawowe ograniczenie wolności zrzeszania się poprzez całkowite wykluczenie możliwość bezpośredniego uczestnictwa osób fizycznych w polskim związku sportowym, a w konsekwencji także kolizja pomiędzy zmienioną treścią statutu (...) - przesądzającą o tym, iż jego członkami zwyczajnymi mogą być wyłącznie osoby prawne - a obecną sytuacją jego jednostki organizacyjnej jaką pozostaje (...), w dalszym ciągu zrzeszającą osoby fizyczne, nie może jeszcze przesądzać o zasadności wniosku.

Przepis art. 7 ust. 3 u. o s. przesądza zaś w ocenie Sądu o tym, iż do polskiego związku sportowego w sprawach nieuregulowanych w tej ustawie stosować należy przepisy ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach . Zgodnie zaś z art. 17 ust. la Pr. stów. dopuszczalne jest utworzenie terenowych jednostek organizacyjnych takiego podmiotu, które mogą uzyskać nawet osobowość prawną, jeżeli będzie to przewidywał statut stowarzyszenia (a zatem także polskiego związku sportowego). W w/w statucie należy określić strukturę organizacyjną i zasady tworzenia tych jednostek (art. 10 ust. 2 Pr. stów.), zarząd terenowej jednostki organizacyjnej jest obowiązany zawiadamiać organ nadzorujący — właściwy ze względu na siedzibę tej jednostki - o powołaniu i zmianach w składzie zarządu tej jednostki oraz o adresie siedziby jednostki, a ponadto doręczać organowi nadzorującemu statut podmiotu, którego jest jednostką organizacyjną wraz z jego zmianami (art. 20 ust. 1 i 2 w zw. z art. 27 Pr. stów.).

Sąd rejestrowy wskazał, iż w statucie (...) powyższa materia jest obecnie uregulowana w § 39 przewidującym możliwość powołania jego terenowej jednostki organizacyjnej posiadającej osobowość prawną. Organami takiej jednostki są Zarząd i

3

Komisja Rewizyjna lub Rada (§ 39 ust. 3 w/w statutu), a szczegółowe zasady jej działania, w tym w szczególności sposób wyboru i kompetencje jej organów określa statut terenowej jednostki organizacyjnej uchwalony przez Zarząd (...) . Nadto zdaniem Sądu Rejonowego charakter prawny terenowych jednostek organizacyjnych stowarzyszeń (które uzyskały osobowość prawną), jak również wzajemnych relacji pomiędzy w/w osobami prawnymi (stowarzyszeniem i jego terenowymi jednostkami organizacyjnymi) budzi wątpliwości. W tym zakresie Sąd uznał za przekonujący pogląd wyrażony przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu w uzasadnieniu wyroku z dnia 21 listopada 2007 r., I ACa 906/07 („Orzecznictwo Sądów Gospodarczych" 2009 nr 7, poz. 54, str. 63) zgodnie z którym nabycie osobowości prawnej przez oddział nie oznacza nabycia przez niego pełnej samodzielności. Oddział, po wpisaniu do rejestru, jako osoba prawna, zyskuje zdolność do samodzielnego działania i niezależność w sferze stosunków cywilnoprawnych, jak też praw majątkowych. Nie korzysta jednak z autonomii w zakresie działalności statutowej, nie może być również mowy o odrębnie pojmowanym członkostwie w stowarzyszeniu oraz w jego jednostce organizacyjnej. Oddziały, jako jednostki organizacyjne stowarzyszenia, składają się na jednolitą i scentralizowaną organizację, w której - będąc osobami prawnymi - stanowią jednocześnie jego wewnętrzne komórki organizacyjne. Sąd Rejonowy stanął na stanowisku, że terenowa jednostka organizacyjna stowarzyszenia, posiadając osobowość prawną, nie staje się przez to członkiem tego stowarzyszenia, członkami takimi bowiem w dalszym ciągu pozostają osoby objęte zakresem działania danej jednostki terenowej (zob. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 5 maja 1994 r., I ACr 280/94, Przegląd Sądowy 1996, nr 2, wkładka - Orzecznictwo Sądów Apelacyjnych, str. 17 -19).

Sąd I instancji nadto wyjaśnił, że obowiązujące przepisy nie przewidują prowadzenia odrębnych rejestrów dla jednostek organizacyjnych stowarzyszeń, które uzyskują osobowość prawną bez rejestracji, zatem do takiej jednostki organizacyjnej stowarzyszenia, należy stosować na zasadzie analogii przepisy prawa o stowarzyszeniach w zakresie właściwości sądu rejestrowego oraz samego postępowania rejestrowego (zob. uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 24 października 1990 r., I PZ 111/90, LEX nr 1135829).

Sąd Rejonowy podkreślił, iż w doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że członków stowarzyszenia zrzeszonych w oddziale wiążą uchwały i decyzje władz naczelnych stowarzyszenia, jak i przepisy statutu stowarzyszenia (nawet jeśli oddział posiada własny statut, to musi on być zgodny ze statutem stowarzyszenia). Uzyskanie osobowości prawnej przez oddział ma znaczenie jedynie dla zakresu czynności prawnych, które ta jednostka może podejmować samodzielnie, zgodnie z postanowieniami statutu stowarzyszenia, bez

4

konieczności ich podejmowania przez władze naczelne. Przyjmuje się także, że taka jednostka terenowa dzieli los prawny podmiotu, którego jest częścią, a zatem ustanie bytu prawnego stowarzyszenia prowadzić musi także do wykreślenia z rejestru jego oddziału, posiadającego osobowość prawną. Nie jest w takim przypadku możliwa „kontynuacja" bytu takiej jednostki (por. P. Suski Stowarzyszenia i fundacje Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005, str. 180).

Sąd podkreślił, że także terenowa jednostka organizacyjna polskiego związku sportowego - nawet jeśli nabyła ona osobowość prawną (art. 17 ust. la Pr. stów. z zw. z art. 7 ust. 3 u. o s.) nie jest stowarzyszeniem, zaś obowiązujące przepisy nie przewidują procedury „przekształcenia" takiej jednostki terenowej w odrębne i samodzielne stowarzyszenie, czy też w jakąkolwiek inną osobę prawną (jak czyni to ustawodawca w art. 551 - 584 k.s.h. w odniesieniu do spółek). Zgodnie bowiem z art. 35 k.c. powstanie, ustrój i ustanie osób prawnych określają właściwe przepisy, statut zaś jedynie w wypadkach i w zakresie w przepisach tych przewidzianych.

Nie ulega wątpliwości w ocenie Sądu rejestrowego, że przepis art. 82 ust. 2 u. o s. nakłada na (...) obowiązek dostosowania swojej działalności i statutu do zapisów w/w ustawy nie tylko gdy chodzi o katalog podmiotów, które mogą być członkami tego związku lecz również w zakresie funkcjonowania jego jednostek organizacyjnych. Odrębnym jednak zagadnieniem - pozostającym zdaniem Sądu poza zakresem rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie - jest znalezienie zgodnego z prawem rozwiązania w sytuacji gdy poprzednio członkami polskiego związku sportowego (...) były wyłącznie osoby fizyczne (zrzeszone w nim w ramach jego jednostek terenowych), podczas gdy obowiązujące przepisy prawne przewidują, iż członkami takiego związku mogą być wyłącznie osoby prawne.

Ustawodawca w art. 36 i nast. Pr. stów. przewidział ustanie bytu prawnego stowarzyszenia poprzez jego rozwiązanie i likwidację, a następnie wykreślenie z rejestru (dopuszcza się w praktyce także odpowiednie zastosowanie takiej procedury dla wykreślenia z rejestru oddziału istniejącego stowarzyszenia). Sąd wskazał , że Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały z dnia 20 września 2005 r., III SZP 1/05 (OSNAPiUS 2005 nr 24, poz. 401, str. 1145) - na tle ustawy o związkach zawodowych - wyraził pogląd o niedopuszczalności prostego „połączenia przez przejęcie" jednego związku zawodowego przez inny, wskazując na konieczność właściwej przeprowadzenia procedury likwidacyjni

(inkorporowany) i czy likwidacja (przejęcie) majątku podmiotu przejmowanego nastąpiła z zachowaniem interesów prawnych, w tym majątkowych, osób trzecich.

Zdaniem Sądu rejestrowego powyższe uwagi są w pełni aktualne także w sytuacji gdy w ramach osoby prawnej miałoby dojść do „usamodzielnienia" jej jednostek terenowych (posiadających osobowość prawną). W takim przypadku dla zabezpieczenia interesów innych uczestników obrotu konieczne jest przeprowadzenie procedury likwidacji takich oddziałów, a następnie założenie przez zainteresowane osoby nowych stowarzyszeń (zob. także P. Suski, Stowarzyszenia i fundacje Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005, str. 273 i 275).

W sytuacji zatem, gdy kwestionowany statut (...) przyjęty przez Zarząd (...) uchwałą nr (...) z dnia 21 listopada 2013 r., zmieniony następnie uchwałą nr (...)z dnia 28 kwietnia 2014 r., przewiduje iż (...) jest odrębnym stowarzyszeniem (...)terenem jego działania jest obszar całego kraju (...)), ma on samodzielnie określać swoje cele, program działania i struktury organizacyjne oraz uchwalać akty wewnętrzne określające jego działalność (...)), a działać ma on wyłącznie w oparciu o niniejszy statut i przepisy prawa (...)), przewiduje ponadto odrębne w nim członkostwo (...)), jego władzami mają być Walne Zgromadzenie (zgromadzenie delegatów), Zarząd, Komisja Rewizyjna, Sąd Koleżeński (...)) - co stoi w sprzeczności z postanowieniem § (...) statutu (...), zgodnie z którym organami jednostki organizacyjnej są jedynie Zarząd i Komisja Rewizyjna lub (...)uchwalenie zmian statutu i przyjęcie jego tekstu jednolitego ma należeć do Walnego Zgromadzenia (...) - co z kolei stoi w sprzeczności z postanowieniem (...) statutu (...), zgodnie z którym statut terenowej jednostki organizacyjnej uchwalony jest przez Zarząd Związku, a wreszcie przewiduje podejmowanie przez Walne Zgromadzenie uchwały o likwidacji wnioskodawcy (...)) - co stoi w sprzeczności z postanowieniem(...) statutu (...), zgodnie z którym terenową jednostka organizacyjna może zostać rozwiązana przez Związek uwzględnienie wniosku nie jest możliwe, gdyż doprowadziłoby to w istocie rzeczy do niezgodnego z prawem usamodzielnienia się wnioskodawcy. Sad Rejonowy nadto wyjaśnił, że nie są mu znane treść oraz motywy zarejestrowania statutów pozostałych jednostek organizacyjnych (...), wzmiankowanych w treści skargi, nadto rozstrzygnięcia te nie mogą być uznane za wiążące w niniejszej sprawie.

6

Mając na uwadze przytoczone okoliczności Sąd Rejonowy orzekł jak w sentencji. O kosztach postępowania rozstrzygając na podstawie art. 694 ⁽⁸⁾ § 1 k.p.c. i art. 58 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych obciążając nimi wnioskodawcę.

Apelację od postanowienia Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 22 sierpnia 2015 r. wywiódł wnioskodawca. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił;

-naruszenie przepisu art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sadowym poprzez uznanie, iż dołączone do wniosku dokumenty nic są zgodne pod względem formy i treści z przepisami prawa

-naruszenie przepisu art. 82 ust. 1 i 2 w zw. z art.7 ust. 2i 3 , art. 8 ust. 1 , art. 11 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie poprzez błędną ich wykładnie i niezastosowanie przy rozpoznaniu wniosku wnioskodawcy o wpis zmian w Krajowym Rejestrze Sądowym -naruszenie art.2 ust. 2, art. 17 ust.la,art.21 w zw. z art. 10 ust.l ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach poprzez błędna ich wykładnie i niezastosowanie przy rozpoznawaniu wniosku wnioskodawcy

-naruszenie art.2, art. 12 i 32 w zw. z art. 8 ust.2 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Polska poprzez naruszenie konstytucyjnych zasad równości wobec prawa i równego traktowania przez władze publiczne oraz zasady zaufania obywateli do państwa i zasady państwa prawnego i wolności zrzeszania się i nie uwzględnienie przy rozpoznawaniu wniosku wnioskodawcy o wpis zmian w Krajowym Rejestrze Sądowym okoliczności dokonania przez inne sądy wpisu zmian ok. 30 Aeroklubów na terenie całego kraju w oparciu o identyczne okoliczności faktyczne i prawne

-naruszenie przepisu art. 20 a ust.3 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym poprzez jego niezastosowanie i zaniechanie wezwania wnioskodawcy do usunięcia przeszkody do dokonania wpisu.

Wskazując na powyższe podstawy apelujący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Sądowi rejestrowemu.

S ąd Okręgowy zważył co następuje;

Apelacja wnioskodawcy była uzasadniona w zakresie w jakim wnosiła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

7

Zgodnie z przepisem art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie polskie związki sportowe oraz podmioty o statusie polskiego związku sportowego stają się polskimi związkami sportowymi w rozumieniu niniejszej ustawy, zgodnie zaś z ust. 2 cytowanego przepisu polskie związki sportowe , o których mowa w ust. 1 , a także osoby prawne będące ich członkami dostosują swoją działalność w szczególności obowiązujące w nich statuty oraz regulaminy do wymagań niniejszej ustawy w terminie 2 lat od dnia wejścia w życie tej ustawy.

W chwili obecnej niewątpliwie (...) stanowi polski związek sportowy, a członkami polskiego związku sportowego mogą być ; klub sportowy, związek sportowy oraz inna osoba prawna ( art. 8 ustawy o sporcie).

W konsekwencji na skutek zmiany statutu (...) jego członkami zwyczajnymi mogą być wyłącznie klub sportowy, związek sportowy oraz inna osoba prawna, której statut, umowa albo akt założycielski przewiduje prowadzenie działalności w danym sporcie . Natomiast zgodnie ze statutem (...) może on zrzeszać dalej również osoby fizyczne.

Sąd Odwoławczy co do zasady podziela stanowisko Sądu I instancji, iż na podstawie wskazanych w uzasadnieniu postanowienia przepisów prawa brak podstaw do zarejestrowania zmian o które wnosił wnioskodawca.

Niewątpliwie przepis art. 7 ust. 3 ustawy o sporcie przesądza o tym, ze do polskiego związku sportowego w sprawach nieuregulowanych stosuje się przepisy ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach , zaś zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 Prawa o stowarzyszeniach dopuszczalne jest utworzenie terenowych jednostek organizacyjnych, które mogą posiadać osobowość prawną.

W doktrynie i orzecznictwie dominuje pogląd, iż charakter prawny stowarzyszeń oraz terenowych jednostek organizacyjnych stanowi, iż członków stowarzyszenia zrzeszonych w oddziale wiążą uchwały i decyzje władz stowarzyszenia jak i przepisy statutu stowarzyszenia. Nawet jeżeli oddział posiada własny statut to musi być on zgodny ze statutem stowarzyszenia.

Racje ma także Sąd Rejonowy , iż ustawodawca w art. 36 i nast. Prawa o stowarzyszeniach przewidział ustanie bytu prawnego stowarzyszenia a w konsekwencji i jego terenowej jednostki organizacyjnej jedynie poprzez rozwiązanie i likwidację a następnie wykreślenie z rejestru.

Sąd I instancji jednak nie zauważył, iż w niniejszej sprawie mamy do czynienia z luką prawną, a obowiązujący nas system prawny zakłada swoją zupełność.

8

Luka zaistniała na tle przedmiotowego stanu faktycznego jest luką logiczną tj. mamy do

czynienia ze sprzecznością dwóch obowiązujących ze sobą norm prawnych .

Z jednej strony mamy do czynienia z przepisem art. 89 ustawy o sporcie, który nakazuje

osobom prawnym będącym członkami polskich związków sportowych dostosować swoją

działalność w szczególności obowiązujące w nich statuty oraz regulaminy do wymagań

ustawy o sporcie. Z drugiej strony ustawa Prawo o stowarzyszeniach nie pozwala na

dostosowanie się jednostkom organizacyjnym polskich związków sportowych do przepisów

ustawy o sporcie z przyczyn o których była mowa w wcześniejszej części uzasadnienia.

Jedyną dostępną ścieżką prawną na którą wskazuje Sąd Rejonowy w uzasadnieniu swojego

rozstrzygnięcia jest likwidacja dotychczasowej terenowej jednostki organizacyjnej i

utworzenie nowego stowarzyszenia.

Jednakże zważyć trzeba, iż taka droga nie daje gwarancji zachowania ciągłości prawnej oraz

sukcesji w zakresie praw majątkowych (...)- podmiotu o

kilkudziesięcioletniej tradycji.

Zaistniała luka jest także luką de legę ferenda, która może zostać usunięta tylko przez zmianę

przepisów prawa.

Wskazać w tym miejscu trzeba, iż ustawodawca dostrzegł już zaistniały problem i projekcie

nowelizacji ustawy o sporcie wprowadza przepis art. 89 a stanowiący, iż „osoby prawne

dzia łające jako terenowe jednostki organizacyjne (...)i zrzeszające członków

b ędących osobami fizycznymi, stają się z mocy prawa odrębnymi stowarzyszeniami w

rozumieniu ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach ".

Przedmiotowy projekt został już skierowany do Sejmu i obecnie został przesłany do pracy w

podkomisjach.

W celu uzupełnienia luki prawnej powstałej, gdy system norm bezpośrednich nie wypowiada się o danym stanie faktycznym, chociaż powinien , tworzone są przez organ stosujący prawo normy pośrednie powstałe w wyniku zastosowania reguł tzw. argumentacji prawniczej.

Znane są dwa rodzaje analogii; analogia legis, która występuje wtedy gdy, do jakiegoś stanu faktycznego nieuregulowanego normą bezpośrednią stosuje się normy prawne odnoszące się bezpośrednio do innego stanu (istotne jest przy tym podobieństwo obu stanów faktycznych i z podobieństwa tych stanów wnioskuje się o podobieństwie skutków prawnych) oraz analogia iuris ,gdy istnieje luka w uregulowaniach prawnych dotyczących specyficznych spraw, ale sprawy te nie są podobne do żadnych innych unormowanych . Zastosowanie

9

anologii legis nie jest wtedy możliwe. W takim przypadku można oprzeć rozstrzygnięcie na normie pośredniej dedukowanej z rozumowania analogicznego na gruncie systemu prawa.

Zatem Sąd Rejonowy przy ponownym rozpoznaniu sprawy wobec braku norm bezpośrednich winien rozważyć zastosowanie norm pośrednich powstałych w wyniku rozumowania per analogiam.

Z opisanych względów Sąd Okręgowy uchylił zaskarżone postanowienie na podstawie art. 386 § 4 k.p.c. pozostawiając Sądowi Rejonowemu rozstrzygniecie o kosztach postępowania apelacyjnego .

10