Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

UZASADNIENIE

Powód D. T. wniósł o zasądzenie od M. T. 2001,51 zł z odsetkami i kosztami.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż pozwana jest siostrą powoda, która mieszka z nim przy ul. (...) w B.. Od stycznia 2009 r. nie ponosi kosztów utrzymania domu, które winna pokrywać w 1/3.

W dniu 26 stycznia 2010 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy wydał nakaz zapłaty zgodnie z żądaniem pozwu. Powód wyegzekwował należność dochodzona pozwem w całości. Sprzeciw został wniesiony przez pozwaną skutecznie po wyegzekwowaniu należności z uwagi na brak prawidłowego doręczenia nakazu zapłaty i odpisu pozwu.

Pozwana w sprzeciwie domagała się oddalenia powództwa w całości. Wskazała, iż powód źle dokonał obliczenia należnych mu kosztów, bowiem jej przysługuje tylko udział w 1/6 nieruchomości, nadto od połowy czerwca 2009 r. pozwana nie mieszkała przy ul. (...), w związku z tym nie ma obowiązku ponoszenia kosztów utrzymania nieruchomości.

W odpowiedzi na sprzeciw powód wniósł o umorzenie postępowania w związku z tym, że należność została w całości wyegzekwowana. Ponadto powód sprecyzował czego dotyczyło żądanie wskazując, iż domaga się:

-

za gaz 1372,84 zł za okres od 02.12.2008 r. do 3 listopada 2009 r.

-

za wodę 295,24 zł za okres 31 grudnia 2008 r. do 15 września 2009 r. w tym z faktury(...) na kwotę 133,41 zł za obiór techniczny przyłącza kanalizacyjnego, sprawdzenie podejścia pod wodomierz i plombowanie wodomierza.

-

ze energię elektryczną 245,39 zł za okres od 17 grudnia 2008 r. do 22 sierpnia 2009 r.

-

za wywóz śmieci 61,39 zł za miesiące styczeń - marzec 2009 r. i lipiec - wrzesień 2009 r.

-za węgiel 203,34 zł oraz koks 289,34 zł zakupione w dniu 29
października 2009 r.

-za podatek od nieruchomości 29,17 zł.

Powód wskazał, iż pozwana w 2009 r. wpłaciła kwotę 442,70 zł.

Pierwotne żądanie pozwu opiewało na kwotę 2001,51 zł, po sprecyzowaniu podstawy powództwa powód domagał się kwoty 2054,01 zł.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 13 marca 2013r. umorzył postępowanie w zakresie kwoty 51,38 zł, w pozostałym zakresie powództwo oddalił, nie obciążył pozwanej kosztami procesu i zasądził od powoda na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Bydgoszczy 77,75 zł częściowo zwróconej a częściowo nieuiszczonej opłaty sądowej.

Z motywów rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego wynikało co następuje:

Pozwana M. T. jest współwłaścicielem nieruchomości położonej w B. przy ul. (...) w 1/6 wraz ze swoim bratem D. T., któremu przysługuje 5/6 udziału w nieruchomości.

W 2009 r. w domu przy ul. (...) stałe miejsce zamieszkania miała M. T. początkowo z jednym dzieckiem a od lipca 2009 r. z dwójką dzieci, D. T. z synem oraz Z. T.. Do 2009 r. zamieszkujący dom rozliczali media w ten sposób, że Z. T. pokrywała 1/3 kosztów, D. T. wraz z synem pokrywał 1/3 kosztów i taką samą część pokrywała M. t.płacąc za siebie i dziecko.

Od początku 2009 r. pomiędzy M. T. i D. T. narastał konflikt. Wielokrotnie była wzywana policja, strony składały na siebie doniesienia. M. T. opowiadała policji, znajomym i konkubentowi, że jest źle traktowana przez brata i korzystając z uprzejmości innych osób zdarzało się, że myła się, gotowała, prała i nocowała poza domem.

Pozwana w czasie objętym pozwem była współwłaścicielką 1/6 nieruchomości. Z dochodzonych kwot do wydatków i ciężarów związanych z nieruchomością należały wyłącznie: 175 zł podatku od nieruchomości oraz obiór techniczny przyłącza wodociągowego w kwocie 133,41 zł. Ze wskazanych kwot pozwana winna była uiścić po 1/6 a więc odpowiednio 29,15 zł oraz 22,23 zł - łącznie 51,38 zł. Kwoty te stały się wymagalne po upływie stycznia i lutego 2009 r., a więc nie sposób przyjąć, ze wpłacona przez pozwaną kwota 442,70 zł mogła pokryć te obciążenia.

Sąd uznał roszczenie za zasadne w zakresie kwoty 51,38 zł i w tym zakresie zgodnie z żądaniem powoda postępowanie umorzył ze względu na uprzednie wyegzekwowanie tej kwoty na podstawie art. 355 § 1 kpc, który stanowi, iż sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne.

W pozostałym zakresie Sąd uznał cofnięcie powództwa (zawierającego się we wniosku o umorzenie postępowanie) za niedopuszczalne w związku z tym, że powództwo w tym zakresie podlegało oddaleniu i umorzenie postępowania spowodowałoby obejście prawa. Zgodnie z art. 203 § 4 kpc Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

Roszczenie o zwrot kosztów za media powoda wynika z konstrukcji bezpodstawnego wzbogacenia. Zgodnie z art. 405 kc kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. To powód ponosił wydatki związane z zużytymi mediami, a pozwana korzystając z nich nie ponosiła z tego tytułu kosztów. Powód miał prawo domagać się od pozwanej takiej części wydatków, w jakiej zużyła ona prąd, wodę, gaz czy przyczyniła się do powstania odpadów komunalnych.

W związku z powyższym podkreślić należy, iż zakres zwrotu poniesionych opłat za media nie jest związany z wielkością udziału w ruchomości a z rzeczywistym zużyciem, chyba, że coś innego wynika z nowy pomiędzy osobami wspólnie zamieszkującymi nieruchomość.

W niniejszej sprawie do 2009 r. strony zgodnie ponosiły koszty mediów w 1/3. W tym czasie zaczął narastać konflikt pomiędzy stronami a pozwana zaczęła coraz częściej przebywać poza domem korzystając z uprzejmości aych osób - spała u nich, myła się, robiła pranie i gotowała.

W związku z tym Sąd uznał, iż powód nie udowodnił, iż pozwana żyła 1/3 wody, prądu, gazu, czy też w 1/3 przyczyniła się do powstania wywożonych śmieci. Co więcej powód nie udowodnił, iż zakupiony przez niego na koniec października 2009 r. węgiel i koks został zużyty w czasie tym mieszkała tam pozwana.

Mając powyższe na względzie Sąd w pozostałym zakresie powództwo oddalił.

Zgodnie z art. 100 kpc w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny. Pozwana uległa tylko w nieznacznej części, tak więc Sąd nałożył owiązek poniesienia wszelkich kosztów na przegrywającego sprawę woda.

W związku z przedwczesnym uprawomocnieniem nakazu zapłaty stała zwrócona powodowi część opłaty. Obliczona od ostatecznej wartości przedmiotu sporu - 2054,01 zł opłata wyniosła 103 zł. Pozostała uiszczona łata 25,25 zł. W związku z tym Sąd zasądził od powoda na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Bydgoszczy kwotę 77,75 zł brakującej opłaty.

Apelację od powyższego wyroku wniósł powód. Zarzucał naruszenie przepisów prawa procesowego mające wpływ na rozstrzygnięcie tj. art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów polegające na braku wszechstronnego rozważenia oraz wnikliwej oceny materiału dowodowego, w szczególności wskutek uznania za niewiarygodne zeznań świadka Z. T. oraz powoda D. T. co do okoliczności, że nieobecność pozwanej w domu w okresie objętym sporem to zaledwie kilka dni w skali miesiąca, naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 353 (1) k.c. poprzez jego niezastosowanie w danej sytuacji, naruszenie przepisów prawa materialnego art. 5 k.c. wskutek jego niezastosowania w niniejszej sprawie, pomimo ustalenia w sposób bezsporny iż pozwana mieszkała w nieruchomości wraz z dwójką swoich dzieci i korzystała ze wszystkich mediów znajdujących się w budynku i nie uiszczała żadnych opłat z tego tytułu oraz naruszenie przepisów prawa procesowego tj. art. 322 k.p.c. k.c. poprzez jego niezastosowanie w danej sytuacji i wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku w całości poprzez uwzględnienie powództwa, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji oraz zasądzenia od pozwanej na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, przed sądem II instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda jedynie częściowo zasługiwała na uwzględnienie.

Słuszny był zarzut podniesiony w apelacji jako pierwszy naruszenia przepisu art.233§1 kpc.

Dla oceny zasadności powództwa niezbędne było w przedmiotowej sprawie dokonanie oceny czy pozwana M. T. zamieszkiwała w dacie od stycznia do października 2009r. w nieruchomości przy ulicy (...) w B.. Było to o tyle istotne, że strony jako współwłaściciele nieruchomości w okresie wspólnego zamieszkiwania umówili się, że będą rozliczali koszty zużycia mediów odpowiednio po 1/3.

Zatem jedynie wypowiedzenie tej umowy, czy też wyprowadzenie się z nieruchomości jednej ze stron mogło prowadzić do zmiany sposobu rozliczenia mediów.

Tymczasem Sąd Rejonowy w powyższym zakresie nie poczynił wystarczających ustaleń faktycznych w oparciu o zebrany materiał dowodowy.

Sąd Okręgowy, będący również sądem merytorycznym po wszechstronnym rozważeniu zebranego w sprawie materiału dowodowego ustalił, że pozwana T. w okresie od stycznia do listopada 2009r. zamieszkiwała przy ulicy (...) w B..

Dom znajdujący się na tej nieruchomości stanowił niewątpliwie jej centrum życiowe. Twierdzenia pozwanej że „w 2009r. w większości przebywała gdzie indziej, np. u koleżanki M. S.” nie potwierdziły zeznania zawnioskowanych świadków.

Świadek M. S., twierdziła, że pozwana przychodziła do niej w odwiedziny, bywała raz na dwa tygodnie i zdarzało się, że nocowała dwie noce. Również konkubent pozwanej świadek J. B. przyznał, że pozwana wyprowadziła się z (...) po urodzeniu dziecka, tj. po 29.07.2009r., ale jeszcze wtedy wszystkich swoich rzeczy nie zabrała.

Okoliczność, że pozwana wyprowadziła się do K. dopiero w listopadzie 2009r. i wówczas przywiozła swoje rzeczy potwierdziła świadek M. L.. Z zeznań tego świadka wynikało ponadto, że w roku 2009 pozwana mieszkała przy(...). W K. zaś bywała dwa, trzy razy w tygodniu i jechała z powrotem. Tydzień jej nie było i znowu przyjeżdżała na dwa dni.

Reasumując zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje na to, że pozwana w spornym okresie tzn. do jesieni 2009r. swoje centrum życiowe miała przy ulicy (...). Przebywanie w lokalu było niewątpliwie utrudnione ze względu na trwający między stronami konflikt rodzinny.

Ta ostatnia okoliczność jednak sama w sobie nie mogła stanowić dostatecznej przyczyny do zwolnienia pozwanej z obowiązku pokrycia kosztów zużycia mediów w takim zakresie, w jakim wynikało to z obowiązującej umowy. Istotne jest również to, że konflikt spowodowany był zachowaniem zarówno jednej, jak i drugiej strony. Mając na względzie powyższe Sąd Okręgowy ocenił, że uzasadnione było żądanie powoda w części w której domagał się on zasądzenia kwoty 1841,45 zł ( 1372,84 zł za gaz, 161,83 zł za wodę, 245,39 za energię, 61,39 zł za wywóz śmieci. W sprawie bezspornym było to, że pozwana uiściła na rzecz powoda kwoty 442,70 zł.

Zatem roszczenie zasadne było do kwoty 1398,75zł. W tym stanie zreczy Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w punkcie II na podstawie art. 386§1 kpc w ten sposób, że umorzył postępowanie co do kwoty 1398,75 zł ze względu na uprzednie wyegzekwowanie tej kwoty (art. 355§1 kpc)

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu, ponieważ powód w istocie nie udowodnił aby zakupiony pod koniec października węgiel, koks zostały zużyte w okresie, kiedy w nieruchomości mieszkała pozwana. Z tych również względów apelacja powoda podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 kpc.

O kosztach procesu Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 100 kpc stosunkowo je rozdzielając.

Powód żądał zasądzenia od pozwanej kwoty 2001,51 zł, natomiast powództwo uwzględnione zostało do kwot 1450, 13 zł. Zatem powód wygrał sprawę w 75% i w takiej części należy mu się od pozwanej zwrot kosztów procesu, na które składają się ¾ opłat od pozwu i ¾ wynagrodzenia pełnomocnika ustalonego w oparciu § 6 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. Również w postępowaniu odwoławczym Sąd Okręgowy zastosował zasadę słusznego rozdzielania kosztów przyjmując, że powód wygrał postępowanie apelacyjne w ¾ części. Z tych względów zasądzono od pozwanej na rzecz powoda kwoty 298 zł, na którą składa się ¾ opłat od apelacji oraz ¾ kosztów wynagrodzenia pełnomocnika w postępowaniu apelacyjnym tj. kwota 298,50 zł (75% z 398 zł).

Na oryginale właściwe podpisy

Za zgodność z oryginałem