Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

POSTANOWIENIE

Dnia 18 marca 2016 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Aurelia Pietrzak

po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2016 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa R. N.

przeciwko J. F.

o zapłatę

oraz z powództwa wzajemnego J. F.

przeciwko R. N.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego J. F. (powoda wzajemnego) na postanowienie Sądu Rejonowego w Nakle nad Notecią z dnia 16 grudnia 2015 roku, sygn. akt I C 302/15

postanawia:

oddalić zażalenie.

II Cz 157/16

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 16 grudnia 2015 r. Sąd Rejonowy w Nakle nad Notecią oddalił wniosek pozwanego J. F. (powoda wzajemnego) o zwolnienie od kosztów sądowych. W uzasadnieniu orzeczenia wskazał, że pozwany złożył wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego, a wezwany do uiszczenia zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego, złożył wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych. Z oświadczenia majątkowego J. F. wynika, iż osiąga dochód miesięczny w kwocie 7000 zł, ma gospodarstwo rolne o powierzchni 8,40 ha oraz zobowiązany jest do spłaty kredytu w kwocie 3000 zł i w ciągu 3 lat kwoty 68.000 zł za nadprodukcję mleka. Sąd Rejonowy zwrócił również uwagę na fakt, iż z wysłuchania powoda wynika, że pracuje on poza granicami kraju i z pracy tej uzyskuje dochód. W ocenie Sądu Rejonowego, powyższe nie dało podstaw do zwolnienia powoda od kosztów sądowych.

Zażalenie na powyższe orzeczenie złożył pełnomocnik pozwanego (powoda wzajemnego) oświadczają, że z uwagi na nieobecność pozwanego nie jest w stanie przedłożyć żadnych innych dokumentów, a pozwany nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie pozwanego J. F. (powoda wzajemnego) nie jest zasadne.

Zwolnienie od kosztów sądowych jest instytucją wyjątkową, bowiem intencją ustawodawcy było, aby traktowano ją jako wyjątek od zasady samofinansowania przez strony procesu lub postępowania nieprocesowego. Zwolnienie od kosztów sądowych stanowi w istocie pomoc Państwa dla osób, które z uwagi na ich sytuację materialną nie mogą uiścić kosztów sądowych bez wywołania uszczerbku w koniecznych kosztach utrzymania siebie i rodziny. Ubiegający się o taką pomoc winien więc w każdym przypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach do granic zabezpieczenia kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające może zwrócić się o pomoc Państwa.

W niniejszej sprawie Sąd I instancji prawidłowo uznał, że sytuacja majątkowa skarżącego nie powoduje konieczności pomocy Państwa w pokryciu kosztów sądowych. Powód nie jest osobą ubogą, potrzebującą wsparcia Państwa, ma środki finansowe zarówno z dochodu miesięcznego (z produkcji mleka) jak i z pracy poza granicami kraju. W zeznaniach na k. 85v akt pozwany wskazał, że z pracy z Niemiec przywiózł 6000 zł. Poza tym pozwany został zobowiązany do uiszczenia zaliczki w wysokości 100 zł, więc przy jego dochodach (uwzględniając wydatki), w ocenie Sądu odwoławczego, jest w stanie ponieść koszty sądowego bez uszczerbku w utrzymaniu koniecznym siebie i rodziny.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. oddalił zażalenie jako bezzasadne i nie zawierające żadnych argumentów.