Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

POSTANOWIENIE

Dnia 27 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny - Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Barbara Jankowska - Kocon

Sędziowie: SO Janusz Kasnowski

SO Aurelia Pietrzak (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2014 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa(...)Rzecznika Konsumentów w I. działającego na rzecz R. W.

przeciwko W. K.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 17 grudnia 2013 r., sygn. akt I C 1066/13

postanawia:

odrzucić zażalenie.

Sygn. akt II Cz 237/14

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 17 grudnia 2013 roku Sąd Rejonowy w Inowrocławiu oddalił wniosek pozwanego o wyłączenie sędziego sprawozdawcy – SSRK. M..

Postanowienie, jak i jego uzasadnienie nie zostało podpisane przez wszystkich członków składu orzekającego (k. 44 akt).

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył pozwany.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Postępowanie odwoławcze zainicjowane wniesionym zażaleniem doprowadziło do odrzucenia zażalenia.

Zgodnie z treścią art. 361 k.p.c. do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy o wyrokach. Zgodnie zaś z treścią art. 324 § 3 k.p.c. sentencję wyroku, odpowiednio więc i postanowienia, podpisuje cały skład sądu. W przedmiotowej sprawie natomiast, brak jest tak pod sentencją postanowienia jak i pod uzasadnieniem podpisów członków składu orzekającego o wniosku o wyłączenie sędziego sprawozdawcy od rozpoznania sprawy (k. 44). W myśl art. 52 § 2 k.p.c. postanowienie w sprawie wniosku o wyłączenie sędziego wydaje sąd w składzie trzech sędziów zawodowych. W niniejszej sprawie sentencję postanowienia i jego uzasadnienie podpisał tylko jeden sędzia zawodowy.

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Sądu Najwyższego wyrok, którego sentencji skład sądu nie podpisał nie istnieje w znaczeniu prawnoprocesowym, nawet wówczas gdy został on ogłoszony (tak. Sąd Najwyższy w uchwale z 26 września 2000 roku, III CZP 29/00, OSNC 2011/2/25). Wskazując na atrybuty dokumentu związane z podpisem, takie jak autentyczność dokumentu, dopełnienie stawianych przez prawo wymagań formalnych, zgodność osnowy z wolą osoby podpisującej, jak też podkreślając powagę i funkcję wyroku, Sąd Najwyższy uznał, że podpis pod sentencją wyroku jest jednym z jego konstytutywnych elementów, sprawiających między innymi, iż podjęta w procesie czynność sądowa uzyskuje walor aktu jurysdykcyjnego. Wskazując na rozumowanie a contrario, brak podpisu sędziego pozbawia wydane orzeczenie mocy jurysdykcyjnej i powoduje, że nie istnieje ono w sensie prawnoprocesowym.

Skoro wydane w sprawie orzeczenie nie istnieje, nie można też wnosić od niego środka odwoławczego jakim jest zażalenie. Wniesione zaś zażalenie, jako niedopuszczalne winno ulec odrzuceniu w oparciu o art. 370 k.p.c.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 373 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. odrzucił zażalenie.