Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

POSTANOWIENIE

Dnia 30 lipca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Ireneusz Płowaś (spr.)

Sędziowie: SO Piotr Starosta

SO Irena Dobosiewicz

po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2015 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym sprawy

z powództwa P. K.

przeciwko Gminie B.

o zapłatę

na skutek skargi powoda

od postanowienia Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 27.01.2014 roku,

sygn. akt I C 1531/10

postanawia:

umorzyć postępowanie zażaleniowe.

Sygn. akt II Cz 239/15

UZASADNIENIE

Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego w Bydgoszczy w dniu 27 stycznia 2014 roku wydał postanowienie, w którym przyznał biegłemu sądowemu W. G. wynagrodzenie za sporządzenie pisemnych opinii w sprawie w kwocie 1468,08 zł oddalając wniosek w pozostałej części.

W uzasadnieniu Sąd wskazał na treść przepisu art. 89 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, zgodnie z którym biegłemu powołanemu w sprawie przysługuje wynagrodzenie za wykonaną pracę. Wysokość tego wynagrodzenia ustala się uwzględniając kwalifikacje oraz potrzebny do wydania opinii czas i nakład pracy.

W przedmiotowej sprawie biegły sporządził pisemną opinię a następnie opinię uzupełniającą i przedłożył rachunki na kwoty 2.437,56 zł (opinia główna) i 886,39 zł (opinia uzupełniająca). W karcie pracy dotyczącej podstawowej opinii biegły wskazał, iż zapoznanie i analiza materiału dowodowego zajęły 6 godzin, badanie wahaczy – 4 godziny, elementy rekonstrukcji zdarzenia i ocena stanu (...) – 16 godzin, kalkulacja naprawy – 8 godzin, a opracowanie opinii 10 godzin. Natomiast w przypadku opinii uzupełniającej zapoznanie się z pismem powoda zajęło biegłemu 2 godziny, udzielenie odpowiedzi – 8 godzin, a opracowanie opinii uzupełniającej 6 godzin.

Sąd wskazał, że zgodnie z przepisem § 3 ust. 2 i § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24.04.2013 roku w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu udokumentowania niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu cywilnym stawka wynagrodzenia biegłych powołanych przez sąd za każdą rozpoczętą godzinę pracy biegłego posiadającego stopień doktora wynosi 2,55% kwoty bazowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. Obecnie kwota bazowa wynosi 1.766,46 zł, natomiast górną granicę należności ustalonej na tej podstawie za jedną godzinę pracy biegłego stanowi kwota 45,04 zł. W niniejszej sprawie biegły w przedłożonym rachunku ustalił wysokość stawki za 1 godzinę właśnie na kwotę maksymalną 45,04 zł.

Sąd uznał jednak, że wskazany w kartach pracy czas na sporządzenie opinii w sprawie nie wydaje się adekwatny do nakładu pracy biegłego (44 godziny w przypadku opinii podstawowej i 16 godzin na sporządzenie opinii uzupełniającej).

Uzasadnione wątpliwości budzi wskazany przez biegłego czas pracy przeznaczony na sporządzenie kalkulacji w systemie A. (8 godzin), która to czynność jest w znacznej mierze skomputeryzowana, dlatego czas potrzebny biegłemu na wprowadzenie danych i dokonanie obliczeń należy określić na maksymalnie 2 godziny.

Ponadto sporządzenie opinii w sprawie nie powinno zająć biegłemu więcej niż 6 godzin. Również czas 16 godzin przeznaczonych przez biegłego na elementy rekonstrukcji zdarzenia i ocena stanu (...) wydaje się być nieuzasadniony w świetle stwierdzenia przez biegłego w opinii, że rekonstrukcja zdarzenia w oparciu o materialne źródła dowodowe nie jest możliwa, a oceny stanu (...) dokonano na podstawie materiału dowodowego znajdującego się w aktach sprawy. W ocenie Sądu Rejonowego wskazane wyżej czynności powinny zająć biegłemu maksymalnie 4 godziny.

W przypadku opinii uzupełniającej za nieuzasadniony uznał Sąd czas poświęcony przez biegłego na zapoznanie się z pismem powoda, które zawiera 2 strony. Sąd uznał, że powinna to zająć maksymalnie 30 minut. Pozostałe czynności biegły określił łącznie na 14 godzin. Sąd wskazał, że czynności te w o wiele obszerniejszej opinii głównej zajęły biegłemu łącznie 10 godzin. Udzielenie odpowiedzi na pismo powoda będące jednocześnie opinią uzupełniającą (odpowiedź na pytania zajmuje 3 strony) nie powinno zająć biegłemu więcej niż 4 godziny.

Wobec powyższego Sąd uznał, że sporządzenie opinii podstawowej powinno zająć biegłemu maksymalnie 22 godziny a opinii uzupełniającej 4,5 godziny.

W takiej też wysokości odpowiadającej nakładowi pracy biegłego Sąd przyznał mu wynagrodzenie.

Skargę na to postanowienie wniósł powód, zaskarżając je w całości i domagając się jego uchylenia ewentualnie zmiany.

Powód zarzucił naruszenie przepisu art. 89 ust. 1 i 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Powód wskazał, że w innych sprawach dla analogicznych sporządzonych przez innych biegłych opinii Sąd Okręgowy uznał za zasadne wynagrodzenie dla biegłego M. w kwocie 366 zł – odpowiadające 11,5 godzinom pracy, a Sąd Rejonowy dla biegłego M. wynagrodzenie w kwocie 477.90 zł.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie zgodnie z art. 398 ²² § 1 kpc w zw. z art. 394 § 1 pkt 9 kpc jedynym dopuszczalnym środkiem zaskarżenia postanowienia z dnia 27.01.2014 roku wydanego przez referendarza sądowego jest skarga. Z takiego środka zaskarżenia prawidłowo skorzystał powód.

Sąd Rejonowy jednak błędnie nadał skardze bieg właściwy przy zażaleniu tj. przesłał akta sprawy Sądowi Okręgowemu celem rozpoznania skargi powoda czym uruchomił postępowanie zażaleniowe.

Skoro zgodnie z art. 398 ²² § 3 kpc sądem właściwym do rozpoznania skargi na orzeczenie referendarza sądowego jest sąd I instancji, za niedopuszczalne należy uznać rozpoznania sprawy przez Sąd II instancji.

Wobec tego na mocy art. 355 § 1 kpc w zw. z art. 391 § 1 kpc wszczęte na skutek przedstawienia akt sprawy przez Sąd I instancji postępowanie zażaleniowe należało umorzyć albowiem wydanie postanowienia w niniejszej sprawie przez Sąd II instancji jest niedopuszczalne.

Po zwrocie akt sprawy Sądowi Rejonowemu Sąd ten winien niezwłocznie rozpoznać skargę powoda na postanowienie referendarza sądowego z dnia 27.01.2014 roku w sposób zgodny z treścią art. 398 ²² § 3 kpc