Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

POSTANOWIENIE

Dnia 7 lipca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny - Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący - SSO Piotr Starosta

Sędziowie - SO Irena Dobosiewicz

SO Aurelia Pietrzak (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2015 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Miasta B.

przeciwko H. K.

o wydanie

na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 27 stycznia 2015 r. w sprawie I C 1652/14

postanawia:

1.  oddalić zażalenie,

2.  zasądzić od powoda na rzecz pozwanego kwotę 150 zł (sto pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

II Cz 324/15

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 27 stycznia 2015 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy zawiesił postępowanie w sprawie do czasu zakończenia postępowania ze skargi pozwanego na decyzję SKO nr (...) z dnia 8 grudnia 2014 r. Rozstrzygnięcie swe Sąd oparł o treść art. 177 § 1 pkt 3 k.p.c. W uzasadnieniu wskazał, że powód wystąpił z pozwem o wydanie nieruchomości położonej w B. przy ul. (...), działka nr (...) o pow. 0,1248 ha, dla której Sąd Rejonowy w Bydgoszczy prowadzi księgę wieczystą KW nr (...). W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o zawieszenie postępowania do czasu prawomocnego zakończenia postępowania administracyjnego o wydanie decyzji na podstawie art. 200 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Sąd Rejonowy uznał, iż wprawdzie postępowanie administracyjne zakończyło się wydaniem ostatecznej decyzji przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w dniu 8 grudnia 2014 r., to z uwagi na fakt, iż w tym przedmiocie zapadały już ostateczne decyzje administracyjne, lecz już kilkakrotnie były uchylane przez sądy administracyjne. Sąd miał na uwadze, że decyzja administracyjna jest ostateczna, gdy nie służy jej odwołanie w administracyjnym toku instancji lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy (art. 16 § 1 k.p.a.), jednakże w myśl art. 16 § 2 k.p.c. decyzje mogą być zaskarżane do sądu administracyjnego z powodu ich niezgodności z prawem. W niniejszej sprawie powyższe przemawiało, w ocenie Sądu I instancji, za zawieszeniem postępowania do czasu zakończenia postępowania przed sądem administracyjnym.

Zażalenie na to postanowienie wniósł powód, domagając się jego uchylenia, zarzucając Sądowi Rejonowemu naruszenie art. 177 § 1 pkt 3 k.p.c. poprzez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że rozstrzygnięcie żądania windykacyjnego powoda zależy od uprzedniej decyzji administracyjnej dotyczącej ewentualnego uwłaszczenia przedsiębiorstwa nabytego przez pozwanego w sytuacji, gdy ostateczna decyzja administracyjna negatywna dla pozwanego została wydana w dniu 8 grudnia 2014 r.

W odpowiedzi na zażalenie pozwany wniósł o jego oddalenie i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania zażaleniowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie powoda nie jest zasadne.

Zawieszenie postępowania ze względu na prejudycjalne znaczenie decyzji administracyjnej następuje wtedy, gdy sąd - z uwagi na niedopuszczalność drogi sądowej - nie może w sposób wiążący rozstrzygnąć kwestii należących do drogi administracyjnej, a brak jest prejudycjalnej decyzji organu administracji publicznej lub organu samorządu. Takie znaczenie dla postępowania sądowego może mieć jedynie ostateczna decyzja administracyjna, czyli taka, od której nie służy odwołanie w toku instancji (- postanowienie SN z dnia 25 lutego 2009 r., II CSK 501/08, LEX nr 528129). Jednakże w niniejszej sprawie pozwany zaskarżył ostateczną decyzję SKO z 8 grudnia 2014 r.

Z dokumentów dołączonych do akt sprawy, jak również z odpowiedzi na pozew wynika, że ostateczne decyzje administracyjne w tej sprawie były już kilkukrotnie wydawane, a następnie uchylane przez sąd administracyjny, a nawet przez NSA. Z uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 11 kwietnia 2013 r. sygn. akt II SA/Bd 1250/12 wynika, że postępowanie administracyjne o stwierdzenie nabycia przez H. K. prawa użytkowania wieczystego spornej nieruchomości i własności posadowionej na niej budynków w trybie art. 200 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, trwa od 31 sierpnia 2007 r. Zapadały w niej już kilkukrotnie ostateczne decyzje administracyjne, które następnie były uchylane przez sąd administracyjny.

Mając powyższe na uwadze, oczywistym jest dla Sądu Okręgowego, że prejudykatem w tej sprawie jest takie rozstrzygnięcie w postępowaniu administracyjnym między stronami, które nie będzie już podlegało zaskarżeniu ani w zwykłej instancji administracyjnej, ani do sądu administracyjnego.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. oddalił zażalenie jako niezasadne.

O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. i art. 108 § 1 k.p.c. Na koszty te składa się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego (jako strony wygrywającej postępowanie zażaleniowe) w kwocie 150 zł ustalone w oparciu o § 12 ust. 2 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490 j.t.).