Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

POSTANOWIENIE

Dnia 30 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym :

Przewodniczący: SSO Bogumił Goraj (spr.)

Sędziowie: SO Piotr Starosta

SO Wojciech Borodziuk

po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2014 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy egzekucyjnej z wniosku PPHU (...)spółki jawnej, K. P., (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M., (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ż., (...)DmbH w V., (...) Federacji (...) w W., (...) Spółdzielni (...) w P., (...) Spółki Akcyjnej w W., Biura(...) w B., Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W., E. i I. A., (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. G. K., S. M., (...)(L.), (...) Banku Spółki Akcyjnej z siedzibą w W., (...)Kasy(...)” we W., W. B. i A. P.

przeciwkoA. J., M. J. i J. J.

o egzekucję świadczenia pieniężnego

na skutek zażalenia dłużników

od postanowienia Sądu Rejonowego w Świeciu z dnia 3 lutego 2014 r. sygn. akt I Co 211/08

postanawia: oddalić zażalenie.

II Cz 350/14

UZASADNIENIE

Dłużnicy złożyli wniosek o wyłączenie SSR A. L.od prowadzenia sprawy podnosząc zarzut wątpliwości co do jej bezstronności wynikający z nierozpoznania w terminie skarg na czynności komornika.

Sąd Rejonowy w Świeciu postanowieniem z dnia 3 lutego 2014 r. oddalił wniosek. W uzasadnieniu wskazał, że zarzuty o braku bezstronności sędziego nie zostały potwierdzone, a w szczególności nie świadczy o tym przeprowadzenie licytacji nieruchomości mimo złożonych bezpośrednio przed terminem licytacji skarg na czynność komornika. Dlatego stwierdzając brak okoliczności wskazanych w przepisie art. 49 k.p.c. Sąd Rejonowy wniosek oddalił.

Zażalenia na to postanowienie wnieśli dłużnicy. Zarzucili Sądowi Rejonowemu błąd w ustaleniach faktycznych prowadzący do wniosku, że nie zachodzą przesłanki uzasadniające wyłączenie sędziego. Dlatego domagali się zmiany zaskarżonego postanowienie poprzez wyłączenie SSR A. L., bądź uchylenia tego postanowienia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne. Stwierdzić należy, iż prawo polskie zna dwa rodzaje wyłączenia sędziego, a mianowicie: wyłączenie z mocy ustawy w sytuacjach wyliczonych w art. 48 k.p.c. oraz wyłączenie na żądanie samego sędziego lub na wniosek strony postępowania, z mocy postanowienia o wyłączeniu sędziego, przewidziane w wypadku, gdy pomiędzy sędzią a jedną ze stron lub jego przedstawicielem zachodzi stosunek osobisty tego rodzaju, że mógłby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego - art. 49 k.p.c.

Podkreślenia wymaga, że instytucja wyłączenia sędziego ma charakter wyjątkowy, jest wyjątkiem z reguły mówiącej, iż każdy sędzia może rozpoznawać każdą sprawę. Oznacza to, że przesłanki wyłączenia sędziego należy interpretować ściśle, w myśl zasady exceptiones non sunt extentendae.

Przyczyny wyłączenia sędziego z mocy ustawy zostały szczegółowo wymienione w przepisie art. 48 k.p.c. W tym miejscu należy zauważyć, ze żadna z podanych w w/w przepisie podstaw wyłączenia sędziego w niniejszej sprawie nie występuje, zresztą sam pozwany, składając wniosek o wyłączenie, na żadną z nich nie powołuje się.

Przesłanką wyłączenia sędziego na wniosek strony jest przede wszystkim istnienie okoliczności tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w danej sprawie. W przedmiotowej sprawie takie okoliczności nie występują. Sąd Apelacyjny w Poznaniu w postanowieniu z dnia 30 sierpnia 2013 r. wydanego w sprawie I ACz 1337/13 wyraził pogląd, że wyłączenia sędziego nie może uzasadniać samo przeświadczenie strony co do tego, że sędzia prowadzi proces wadliwie, zwłaszcza nieobiektywnie; nie może ona, poprzez składanie nieuzasadnionego wniosku o wyłączenie sędziego, wpływać na skład sądu rozpoznającego sprawę. Okoliczność, iż skarga na czynność komornika nie została rozpoznana przed licytacja nieruchomości sama w sobie nie stanowi podstawy do wyłączenia sędziego. Sąd po licytacji i wysłuchaniu jej uczestników odroczył wydanie postanowienia o przybiciu do czasu rozstrzygnięcia skarg i wniosków dłużników. W ten sposób zabezpieczył prawidłowość postępowania. Ponadto należy stwierdzić, że nawet naruszenie przepisów procedury przez sędziego nie prowadzi do jego wyłączenia od prowadzenia sprawy, a powinno być usunięte w drodze zaskarżenia orzeczeń przez niego wydanych.

Dlatego Sąd Okręgowy uznał zażalenia za bezzasadne i na podstawie przepisów art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. je oddalił.