Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

POSTANOWIENIE

Dnia 20 listopada 2013r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny – Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Janusz Kasnowski

po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2013 r. w Bydgoszczy na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa

Gminy N.

przeciwko

Z. R. i M. R.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego Z. R.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Szubinie V Zamiejscowego Wydziału Cywilnego z siedzibą w Nakle nad Notecią z dnia 26 czerwca 2013r. w sprawie o sygn. V Nc 271/13

postanawia:

oddalić zażalenie.

Na oryginale właściwe podpisy.

Sygn. akt II Cz 691/13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Szubinie V Zamiejscowy Wydział Cywilny w Nakle nad Notecią postanowieniem z dnia 26 czerwca 2013 r. na podstawie art. 504 § 1 kpc w zw. z
art. 503 § 2 kpc odrzucił sprzeciw pozwanego Z. R. od nakazu zapłaty z dnia 18 marca 2013 r. wydanego w sprawie V Nc 271/13.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w związku ze złożeniem przez pozwanego Z. R. sprzeciwu od nakazu zapłaty z dnia 18 marca 2013 r., został on wezwany do dołączenia sprzeciwu oraz jego odpisu na urzędowym formularzu, w terminie 7 dni pod rygorem jego odrzucenia. Pozwany odebrał to wezwanie w dniu 4 czerwca 2013 r. Skarżący dopiero w dniu 18 czerwca 2013 r. złożył sprzeciw na urzędowym formularzu, jednakże nie dołączył do niego odpisu.

W zażaleniu na postanowienie pozwany Z. R. wniósł o jego uchylenie i nadanie biegu złożonemu sprzeciwowi od nakazu zapłaty z dnia 18 marca 2013 r. wydanemu w sprawie V Nc 271/13.

Skarżący wyjaśnił, że uchybienie przez niego terminowi do złożenia przedmiotowego środka zaskarżenia spowodowane było tym, że nie mieszka on na stałe w N. przy ul. (...), gdzie doręczana jest przeznaczone dla niego korespondencja z Sądu. Tam mieszka jego ojciec, który nie posiada telefonu i dlatego nie może powiadomić go, że nadeszła dla niego przesyłka z Sądu. Skarżący podkreślił, że po otrzymaniu pisma z Sądu stara się dotrzymać wyznaczonego mu terminu na wykonanie nakazanych czynności (zażalenie – k.46).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie pozwanego nie jest zasadne. Sąd I instancji prawidłowo ustalił, iż zaszły przesłanki do odrzucenia złożonego przez Z. R. sprzeciwu od nakazu zapłaty z dnia 18 marca 2013 r. wydanego w sprawie V Nc 271/13. Skarżący nie uzupełnił wszystkich braków formalnych złożonego środka zaskarżenia, bo wymagany sprzeciw na urzędowym formularzu wniósł 7 dni po upływie ustawowo wyznaczonego terminu i nie przedłożył odpisu sprzeciwu na urzędowym formularzu. Jak słusznie wskazał Sąd Rejonowy, skoro pozwany otrzymał wezwanie w dniu 4 czerwca 2013 r., to braki formalne środka zaskarżenia powinien był uzupełnić do dnia 11 czerwca 2013r. (włącznie), natomiast on swoje pismo złożył w dniu 18 czerwca 2013r.

Okoliczności wskazane przez skarżącego w zażaleniu nie mogą usprawiedliwiać przekroczenia przez niego terminu do uzupełnienia braków formalnych środka zaskarżenia. Skoro Z. R. wskazał Sądowi jako adres do korespondencji – N. ul. (...), to doręczanie przesyłek pod ten adres wywołuje skutek jakby zostały mu one wręczone osobiście. Nie może on tłumaczyć się, że nie mieszka pod tym adresem, a zamieszkujący tam jego ojciec nie był w stanie powiadomić go o nadejściu korespondencji z Sądu. Pozwany winien w taki sposób zorganizować odbiór korespondencji z tego miejsca, aby być w stanie dochować ustawowego terminu do wykonania wezwań skierowanych do niego przez Sąd. Mógł także, po otrzymaniu już pierwszej korespondencji z Sądu wskazać inny adres dla doręczeń, ale tego nie uczynił. W sprzeciwie od nakazu zapłaty złożonym bez zachowania wymaganej formy (formularza) wskazał adres w N. przy ul. (...), a więc taki sam, jak w wskazany przez powoda w pozwie inicjującym postępowanie. W zażaleniu, które Sąd odwoławczy rozpoznaje, wskazał jedynie miejscowość (N. n./N.) bez dalszego sprecyzowania adresu (k.46), co nie świadczy o należytej dbałości o swoje interesy.

W tym stanie rzeczy Sąd odwoławczy oddalił jego zażalenie, jako nieuzasadnione (na podstawie art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc).