Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

POSTANOWIENIE

Dnia 23 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny - Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Ireneusz Płowaś

Sędziowie: SO Janusz Kasnowski

SO Aurelia Pietrzak (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 23 grudnia 2014 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku R. P.

przeciwko małżonce dłużnika S. O.– J. O.

o nadanie klauzuli wykonalności przeciwko małżonce dłużnika

na skutek zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 2 października 2014 r., sygn. akt XII Co 7895/14

postanawia:

1.  sprostować oczywistą omyłkę pisarską w postanowieniu Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 2 października 2014 r. sygnatura akt XII Co 7895/14 w ten sposób, iż w rubrum w miejsce nazwiska dłużnika „O. (1)” wpisać „O.”,

2.  oddalić zażalenie.

II Cz 797/14

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 2 października 2014 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy oddalił wniosek R. P. o nadanie klauzuli wykonalności przeciwko małżonce dłużnika S. O.– J. O.. W uzasadnieniu orzeczenia Sąd wskazał na treść przepisu art. 787 k.p.c. i uznał, iż nie została spełniona jego przesłanka w postaci przedłożenia przez wierzyciela dokumentu stwierdzającego, że wierzytelność objęta tytułem egzekucyjnym powstała z czynności prawnej dokonanej za zgodą małżonki dłużnika.

Zażalenie na powyższe orzeczenia wniosła wierzycielka, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania. Skarżąca zarzuciła Sądowi I instancji naruszenie art. 787 k.p.c. i art. 47 k.r.o. oraz niewyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne.

Jak trafnie wskazał Sąd pierwszej instancji, postępowanie klauzulowe uregulowane w art. 787 k.p.c. ma ściśle formalny charakter, ograniczony do badania treści załączonych do wniosku dokumentów urzędowych lub prywatnych. Badanie to zmierza do stwierdzenia, czy na podstawie treści dokumentu można ustalić, że małżonek dłużnika wyraził zgodę na czynność prawną stwierdzoną tytułem egzekucyjnym. Fakt wyrażenia zgody musi jednoznacznie wynikać z tego dokumentu. Nie jest dopuszczalne stosowanie w tym zakresie jakichkolwiek domniemań faktycznych, o czym przesądził Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 18 marca 2011 r. (III CZP 117/10, OSNC 2011, nr 11, poz. 120). Postuluje się, aby dokument, o którym mowa w art. 787 k.p.c. był wystawiony przez małżonka dłużnika. Wynikający z powyższego przepisu nakaz wykazania zgody małżonka dłużnika dokumentem wyłącza możliwość jej dowodzenia takimi środkami dowodowymi jak przesłuchanie stron czy zeznania świadków.

W niniejszej sprawie wnioskodawczyni nie przedłożyła do wniosku żadnego dokumentu, z którego wynikałaby zgoda małżonki dłużnika na czynność prawną dłużnika będącą źródłem wierzytelności stwierdzonej w tytule egzekucyjnym, wskazując jedynie, że przed rozpoczęciem w 2010 r. współpracy między wierzycielką a dłużnikiem, nie poinformował on o zawarciu w 2009 r. z małżonką umowy o rozdzielności majątkowej. Skarżąca powołała się przy tym na art. 787 ² k.p.c. i art. 47 ¹ k.r.o.

Ustosunkowując się do twierdzeń wierzycielki, należy wskazać, iż kwestia skuteczności umowy majątkowej małżeńskiej dłużnika i jego małżonka względem wierzyciela nie stanowi przedmiotu badania w postępowaniu klauzulowym. W postępowaniu tym bowiem Sąd bada przesłankę z art. 787 k.p.c., a więc tę najważniejszą (oczywiście oprócz istnienia tytułu egzekucyjnego przeciwko dłużnikowi), czy wierzyciel wykazał dokumentem urzędowym lub prywatnym, że stwierdzona tytułem egzekucyjnym wierzytelność powstała z czynności prawnej dokonanej za zgodą małżonka dłużnika.

W niniejszej sprawie ta okoliczność nie została wykazana przez wierzycielkę, więc: po pierwsze – nie ma podstaw do tego, by rozważać okoliczności podniesione przez wierzycielkę w kwestii zawarcia umowy małżeńskiej majątkowej między dłużnikiem a jego małżonką; a po drugie – jak wspominano powyżej, ta kwestia nie stanowi przedmiotu badania w postępowaniu klauzulowym (vide: Przemysław Telenga, Komentarz aktualizowany do art.787 ² Kodeksu postępowania cywilnego, LEX)

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. oddalił zażalenie jako niezasadne.