Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

POSTANOWIENIE

Dnia 10 lutego 2014 r. Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny - Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący SSO Bogumił Goraj

Sędziowie SO Irena Dobosiewicz

SO Wojciech Borodziuk

po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2014 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku wierzyciela Skarbu Państwa- Naczelnika (...)

w B.

z udziałem dłużnika M. M.

o wyjawienie majątku

na skutek zażalenia dłużnika na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 27

września 2013 r. sygn. akt XII Co 7068/13,

postanawia:

odrzucić zażalenie.

II Cz 1027/13

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 27 września 2013 roku, sygn. akt XII Co 7068/13 Sąd Rejonowy w Bydgoszczy na podstawie art. 916 k.p.c. w związku z art. 163 § 2 k.p.c. nakazał przymusowe doprowadzenie dłużnika do Sądu Rejonowego w Bydgoszczy.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż na mocy art. 916 § 1 k.p.c. jeżeli dłużnik bez usprawiedliwionej przyczyny nie stawi się do sądu w celu złożenia wykazu lub przyrzeczenia albo stawiwszy się wykazu nie złoży lub odmówi odpowiedzi na zadane mu pytanie albo odmówi złożenia przyrzeczenia, sąd może skazać go na grzywnę lub nakazać przymusowe doprowadzenie oraz może zastosować areszt nieprzekraczający miesiąca, z uwzględnieniem art. 276 § 2. O skutkach tych dłużnik powinien być pouczony w wezwaniu na posiedzenie. W razie wykonania czynności przez dłużnika lub umorzenia postępowania grzywny niezapłacone do tego czasu ulegają umorzeniu.

W przedmiotowej sprawie na wniosek wierzyciela o wyjawienie majątku przez dłużnika referendarz sądowy wyznaczył termin posiedzenia, na który wezwał dłużnika, który jednak nie stawił się na posiedzenie, bez usprawiedliwienia. Referendarz sądowy wydał postanowienie nakazujące dłużnikowi złożenie wykazu majątku i przyrzeczenie w trybie art. 913 k.p.c. oraz skierował sprawę na posiedzenie niejawne celem wydania przez sędziego postanowienia o przymusowym doprowadzeniu dłużnika do sądu.

Sąd ustalił, że dłużnik był prawidłowo zawiadomiony i pouczony o skutkach niestawiennictwa, nadto nie stawił się dłużnik na posiedzenie, a swojej nieobecności nie usprawiedliwił.

Mając na uwadze powyższe Sąd Rejonowy na podstawie art. 916 k.p.c. w zw. z art. 163 § 2 k.p.c. orzekł o przymusowym doprowadzeniu.

Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł dłużnik, wnosząc o jego uchylenie. Skarżący wskazał, iż pracuje poza granicami kraju, ale nie uchyla się od stawiennictwa w Sądzie. Wskazał także, że nie otrzymał przesyłki z sądu, ale ustanowił już pełnomocnika dla doręczeń w kraju, ponadto deklaruje, że stawi się na wezwanie Sądu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jako niedopuszczalne podlegało odrzuceniu.

Na wstępie rozważań należy podkreślić, iż możliwość wniesienia zażalenia została przez ustawodawcę ograniczona. W postępowaniu egzekucyjnym, zgodnie z treścią art. 767 ⁴ k.p.c. zażalenie na postanowienie sądu przysługuje w wypadkach wskazanych w ustawie. Dotyczy to głównie wypadków szczegółowo wymienionych w części trzeciej kodeksu postępowania cywilnego, a następnie wypadków dopuszczalności zażalenia w procesie, zawartych w art. 394 § 1 k.p.c., który to przepis w postępowaniu egzekucyjnym znajduje odpowiednie zastosowanie na podstawie art. 13 § 2 k.p.c..

W przedmiotowej sprawie owszem treść art. 916 § 2 k.p.c. wskazuje na możliwość wniesienia zażalenia, jednakże co istotne tylko na postanowienie sądu w przedmiocie skazania na grzywnę oraz orzeczenia aresztu. Oznacza to, iż ustawodawca nie przewidział możliwości zaskarżenia postanowienia o przymusowym doprowadzeniu do sądu.

Reasumując żaden przepis kodeksu postępowania cywilnego nie przewiduje możliwości wniesienia zażalenia na postanowienie o przymusowym doprowadzeniu, nie jest ono bowiem ani postanowieniem kończącym sprawę, ani wymienione w art. 394 § 1 k.p.c. ani w żadnym innym przepisie szczególnym.

Podniesione w treści zażalenia argumenty pozostają poza polem rozważań Sądu Okręgowego wobec niedopuszczalności wniesienia zażalenia na przedmiotowe postanowienie.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 par.3 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. odrzucił zażalenie jako niedopuszczalne.