Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 141/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 13 listopada 2023 r., sygn. IX K 62/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy – jego pełnomocnik

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

2

3

4 a,b,c.

Obrońca zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1. obrazę przepisów postępowania karnego, mającą wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a mianowicie: art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez nie wszechstronne rozpatrzenie materiału dowodowego, a w szczególności poprzez niedostatecznie wnikliwe rozpatrzenie wyjaśnień oskarżonej M. G. (1) w świetle pozostałych dowodów zgromadzonych w sprawie i uznanie wyjaśnień oskarżonej za częściowo niewiarygodnych, podczas gdy wyjaśnienia te były spójne, konsekwentne co nie pozwala odmówić im waloru prawdomówności i znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym;

2.  błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść wyroku, polegający na błędnym ustaleniu na podstawie faktów i dowodów, że:

- oskarżona korzystała z komputera, który był własnością spółki (...) sp. z o.o., w sytuacji, gdy z treści wyjaśnień oskarżonej, protokołu oraz wyciągu z rozprawy z dnia 21 kwietnia 2021 r.; opinii prywatnej, a w szczególności opinii biegłego D. K., wynika, że oskarżona korzystała wyłącznie z komputera prywatnego zmarłego męża J. G.;

- oskarżona otworzyła służbową skrzynkę mailową J. G., po jego śmierci, czyli bez zgody, nie będąc osobą uprawnioną, w sytuacji w której oskarżona korzystała wyłącznie z protokołu (...), czyli danych pobranych za życia zmarłego męża zapisanych na dysku twardym prywatnego komputera męża, a nie na serwerach poczty należących do spółki i tym samym nie logowała się na skrzynkę e-mail J. G., a dane zostały odczytane bez konieczności dostępu do serwera poczty czy systemu informatycznego, w szczególności, iż dostęp do serwera poczty został zablokowany;

- przyjęciu, że oskarżona otworzyła zamknięte pismo tj. korespondencję elektroniczną przesłaną na służbową pocztę elektroniczną w sytuacji w której oskarżona korzystała wyłącznie z niezabezpieczonego komputera prywatnego męża i niezabezpieczonego archiwum protokołu (...), czyli danych pobranych za życia zmarłego męża zapisanych na dysku twardym komputera, a nie na serwerach poczty i tym samym nie mogła otworzyć zamkniętego pisma tj. korespondencji elektronicznej przesłanej na służbową pocztę elektroniczną. zgodnie z oprogramowaniem, dokonuje automatycznego przetwarzania danych komputerowych, jak również danych przechowywanych, przetwarzanych, odzyskanych lub przekazanych przez nie w celach ich eksploatacji, użycia, ochrony lub utrzymania.

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego wyrokowi zarzucił:

3.  naruszenie przepisów postępowania, które miały wpływ na treść wyroku, tj. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie wadliwej, dowolnej i sprzecznej ze zgromadzonym materiałem dowodowym oceny dowodów, w szczególności w zakresie dowodu z opinii biegłego, zeznań świadka M. G. (2) i M. J. oraz wyjaśnień oskarżonej M. G. (1), która to ocena doprowadziła do częściowo wadliwego ustalenia stanu faktycznego w tym w zakresie czasu działania oskarżonej i opisu czynu przypisanego oskarżonej oraz podstaw do wydania wyroku warunkowo umarzającego postępowanie;

4.  błąd w ustaleniach faktycznych, który miał wpływ na treść wyroku polegający na przyjęciu, że:

a.  oskarżona M. G. (1) w okresie od 21 września 2020r. do 21 kwietnia 202 Ir. bez uprawnienia uzyskała dostęp do systemu informatycznego i informacji dla niej nieprzeznaczonej otwierając zamknięte pisma, tj. korespondencję elektroniczną przesłaną na służbową pocztę elektroniczną (...) Sp. z o.o. w B., podczas gdy oskarżona uzyskała dostęp do systemu informatycznego oraz skrzynki mailowej w dniach 10 maja 2021 r. oraz 13 maja 2021 r. a nie w okresie od dnia 21 września 2020 r. do dnia 21 kwietnia 2021 r.,

b.  oskarżona M. G. (1) przedstawiła w Sądzie Rejonowym w Bydgoszczy wydruki wiadomości z poczty elektronicznej J. G. w postępowaniu sądowym w przedmiocie stwierdzenia nabycia spadku po zmarłym J. G. za sygn. akt II NS 1526/20 pozyskane w okresie od dnia 21 września 2020 r. do dnia 21 kwietnia 2021 r., podczas gdy oskarżona nie mogła przedłożyć w Sądzie w sprawie II NS 1526/20 pozyskanych wyżej wskazanych wiadomości z komputera marki (...) model (...) o numerze seryjnym „ (...)” badanego w niniejszej sprawie, albowiem dokumenty przedłożone w sprawie II NS 1526/20 zostały przez nią pozyskane z innego komputera należącego do spółki (...) sp. z o.o.,

c.  działania oskarżonej M. G. (1) nie były ukierunkowane na wyrządzenie szkody komukolwiek i było podyktowane ochroną jej praw, a tym samym wina i stopień społecznej szkodliwości jej czynu nie są znaczne, podczas gdy działania podjęte przez oskarżoną miały na celu zaszkodzenie M. G. (2) oraz spółce (...) sp. z o.o., albowiem oskarżona pozyskiwała dokumenty stanowiące tajemnice przedsiębiorstwa oraz tajemnicę radcowską obejmującą korespondencją pomiędzy zmarłym J. G. a pełnomocnikiem spółki, a jednocześnie pozyskiwanie przez oskarżoną dokumentów z różnych komputerów należących do (...) sp. z o.o. świadczy o wysokiej determinacji oskarżonej w nielegalnym pozyskiwaniu dokumentów i nieprzypadkowym działaniu z jej strony, co świadczy o wysokim stopniu winy i społecznej szkodliwości jej czynu.

☐ zasadne

☒ częściowo zasadne

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1- 4 a, b. Zarzuty zasadne. albowiem znacznej części argumentom na ich poparcie nie można odmówić słuszności. Ocena ta jest konsekwencją ujawnienia w wyniku kontroli instancyjnej, błędów Sądu zawartych w części motywacyjnej wyroku, pominięcia niektórych dowodów i aspektów faktycznych sprawy, które mogły mieć wpływ na poczynione ustalenia i w efekcie treść zaskarżonego wyroku.

Sąd Rejonowy dokonał oceny dowodów a w konsekwencji ustaleń faktycznych dokonał z obrazą art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k.

Zgodnie z art.410 kpk podstawę wyroku może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej. Oznacza to, że sąd orzekający nie tylko nie może opierać się na tym, co nie zostało ujawnione na rozprawie, ale też to, że wyroku nie wolno wydawać na podstawie części ujawnionego materiału dowodowego. Sąd ferując wyrok musi poddać analizie całokształt ujawnionych okoliczności. Dopiero wszechstronna analiza i ocena wszystkich dowodów i wynikających z nich okoliczności może prowadzić do wykrycia prawdy i poczynienia prawidłowych w tym zakresie ustaleń. Pominięcie istotnych dla sprawy okoliczności mogących mieć wpływ na rozstrzygnięcie kwestii winy, stanowi oczywistą obrazę przepisu art.410 kpk.

W rozpoznawanej sprawie Sąd Rejonowy z obrazą art.410 kpk pominął w swych ustaleniach i rozważaniach istotne dowody i fakty, czyniąc swe ustalenia w sprzeczności z nimi. Tym samym zasadna jest konstatacja, że ustalenia faktyczne w sprawie nie zostały poczynione w oparciu o ocenę całokształtu materiału dowodowego.

Nadto w wielu fragmentach ocena dowodów nie spełnia też wymogów art.7 kpk , gdy dyspozycja art. 7 k.p.k. obliguje Sąd do dokonania ustaleń faktycznych na podstawie wszystkich dowodów, a nie dowodów traktowanych w sposób wybiórczy. Sąd nie przeanalizował całości materiału dowodowego, a dokonana analiza w niektórych elementach sprzeczna jest z zebranymi dowodami.

Wysunięte przez skarżących zastrzeżenia co do przypisanego oskarżonej czynu , niewątpliwie budzą wątpliwości co do zasadności wydanego wyroku.

Co do kwestii szczegółowych:

- dalece wątpliwym jawi się przyjęcie przez sąd, że oskarżona uzyskała dostęp do wiadomości następnie ujawnionych na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2021 roku na komputerze spółki z którego korzystał jej mąż;, w sytuacji, gdy przeczy temu treść wyjaśnień oskarżonej, protokół oraz wyciągu z rozprawy z dnia 21 kwietnia 2021 r.; „opinia prywatna”, a zwłaszcza treść opinii biegłego D. K., który wprost wykluczył możliwość uzyskania dokumentów z tego komputera w okresie objętym zarzutem i przypisanym w wyroku Sądu; z wniosków opinii tego biegłego nie wynika, aby ktokolwiek od 21 września 2020 r. (data śmierci J. G. do 21 kwietnia 2021 r. (data przedłożenia wydruków na rozprawie przed Sadem ) otwierał archiwum poczty na komputerze spółki (...) (...) o numerze seryjnym „ (...)”; w konsekwencji logiczne jest, że ten komputer spółki nie mógł posłużyć oskarżonej do pozyskania wydruków przedłożonych na rozprawie w dniu 21.04. 2021 r ;

- z uzasadnienia wyroku wynika, że sąd swój wyrok oparł min. na „opinii prywatnej biegłego”, choć swoje ustalenia poczynił w istotnej części w sprzeczności z nią; tymczasem opinia prywatna, czyli pisemne opracowanie zlecone przez oskarżoną a nie przez uprawniony organ procesowy, nie jest opinią w rozumieniu art. 193 k.p.k. w zw. z art. 200 § 1 k.p.k., i nie może stanowić dowodu w sprawie. Takie opracowanie stanowi tylko oświadczenie strony zawierające informację o dowodzie. Dla uznania określonego stanowiska za "opinię biegłego" nie wystarczy sporządzenie go przez osobę ustanowioną i wpisaną na listę biegłych sądowych. Wszak biegłym może być każda osoba, o której wiadomo, że ma odpowiednią wiedzę w danej dziedzinie (art. 195 k.p.k.). Nie wystarczy również nazwanie takiego opracowania "opinią" i podpisanie go przez biegłego sądowego lub przez osobę powszechnie znaną z posiadania wiadomości specjalnych. Koniecznym warunkiem uznania ustnej lub pisemnej wypowiedzi określonej osoby za opinię biegłego jest poprzedzenie jej postanowieniem organu procesowego o zasięgnięciu opinii tej osoby jako biegłego. Postanowienie zapadłe w trybie art. 193 i 194 k.p.k. kreuje określoną osobę biegłym w sprawie. Dopiero więc z chwilą wydania tej decyzji procesowej wskazana osoba staje się uczestnikiem postępowania, zaś jej wypowiedzi - czynnościami procesowymi. Inne nie mają tego waloru, czyli cechy "opinii" w rozumieniu wymienionych wyżej przepisów. Opracowanie prywatne nie jest żadnym z dokumentów, o których mowa w § 1 art. 393 k.p.k., ani nie wywołuje skutków przewidzianych w § 3 tego przepisu;

- skoro jak twierdzi oskarżona, korzystała wyłącznie z danych pobranych za życia zmarłego męża zapisanych na dysku twardym jego prywatnego komputera, a nie na serwerach poczty należących do spółki i tym samym nie logowała się na skrzynkę e-mail J. G., a dane zostały odczytane bez konieczności dostępu do serwera poczty czy systemu informatycznego, co ma potwierdzać „ opinia prywatna „, a więc skoro owa „ opinia „ dotyka istotnych dla rozstrzygnięcia kwestii, to rzeczą sądu było procesowe zweryfikowanie powyższego, dopuszczenie dowodu z opinii biegłego i dokonanie stosownych, wiążących ustaleń, które ważyłyby na treści wyroku;

- osobną kwestią jest argumentacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, który negował fakt, by oskarżona mogła przedłożyć w sądzie w sprawie o stwierdzenie nabycia spadku, pozyskane wiadomości z komputera (...) model (...) o numerze seryjnym „ (...)”, podkreślał, że dokumenty te zostały przez nią pozyskane z innego komputera należącego do spółki (...); wg tego skarżącego, oskarżona z komputera (...) model (...) o numerze seryjnym „ (...)” nie mogła uzyskać wydruków wiadomości z poczty elektronicznej J. G. i następnie przedłożyć je na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2021 r., albowiem od śmierci J. G. do dnia rozprawy nie korzystała z tego komputera a dokumenty przedłożone w sądzie zostały przez oskarżoną pozyskane z innego komputera stanowiącego własność (...) sp. z o.o.; jest zatem otwartą kwestią ustalenie o jaki komputer chodzi, oskarżyciel winien wykazać ów fakt, przedłożyć dowody na poparcie takiego twierdzenia a dalszą rzeczą będzie poczynienie ustaleń w kontekście stawianego oskarżonej zarzutu;

- niewątpliwie ma też rację skarżący pełnomocnik prezentując analizę opinii biegłego D. K. i eksponując fakt : uruchamiania komputera będącego własnością (...) sp. z o.o. w dniach 10 maja 2021 r. oraz 13 maja 2021 r. oraz przeglądania plików znajdujących się na tym komputerze i przeglądania oraz pobierania ze skrzynki e-mail pliki stanowiące załączniki do wiadomości elektronicznych wysyłanych za pomocą programu pocztowego „O.; z opinii wynika, że w komputerze uruchamiano program (...); ujawniono wpisy świadczące o otwieraniu plików bazy danych programu pocztowego o nazwie (...), o nazwach (...) w dniu (...) oraz (...) w dniu (...)r.; ujawniono wpisy świadczące o przeglądaniu w dniu 10.05.2021 r. załączników wiadomości elektronicznych przesyłanych za pomocą wyżej wymienionego programu.; nie jest jednak uprawnione twierdzenie pełnomocnika, przypisujące powyższe działania oskarżonej; na tym etapie postepowania teza ta nie jest udowodniona, nie toczyło się żadne postępowanie mające na celu ustalenie, kto tego dokonał, kto miał taką sposobność, kto mógł mieć dostęp do komputera itp; kwestia ta winna być dopiero przedmiotem postepowania; sam fakt, że komputer w okresie 10 - 13 maja 2021 r., był w dyspozycji oskarżonej, nie przesądza jeszcze jej odpowiedzialności za czyn z art. 267 kk; przy tym eksponowane w apelacji doświadczenie życiowe, jako podstawa dla tego typu wnioskowania, nie jest tu, co oczywiste wystarczające.

Ad. 4 c. Co do tego zarzutu apelacji oskarżyciela stwierdzić należy, iż na etapie postępowania odwoławczego nie jest zasadnym przesądzanie o jego zasadności lub bezzasadności. W konsekwencji zgodnie z art. 436 k.p.k. Sąd ograniczył rozpoznanie tych środków odwoławczych do poszczególnych uchybień, podniesionych przez skarżących oraz podlegających uwzględnieniu z urzędu, gdyż rozpoznanie w tym zakresie jest wystarczające do wydania orzeczenia, a rozpoznanie wskazanego wyżej uchybienia jest przedwczesne i bezprzedmiotowe dla dalszego toku postępowania..

Orzeczenie bowiem o represji karnej wobec oskarżonej , może mieć miejsce dopiero po prawidłowym ustaleniu stanu faktycznego, jego należytej subsumpcji do wskazanych przepisów prawa, ewentualnego ustalenia winy oskarżonej i jej stopnia. W tym, rzeczą sądu będzie dopiero ustalenie czy „ działania oskarżonej nie były ukierunkowane na wyrządzenie szkody komukolwiek i było podyktowane ochroną jej praw, a tym samym wina i stopień społecznej szkodliwości jej czynu nie są znaczne, czy działania podjęte przez oskarżoną miały na celu zaszkodzenie M. G. (2) oraz spółce (...) sp. z o.o…..” w sposób wskazany przez skarżącego w jego apelacji.

Co oczywiste, dopiero po dokonaniu powyższych ustaleń i ewentualnego zawinienia oskarżonej, Sąd oceni eksponowaną ową „ … determinację oskarżonej w nielegalnym pozyskiwaniu dokumentów i nieprzypadkowym działaniu z jej strony, stopień winy i społecznej szkodliwości jej czynu…” a w dalszej konsekwencji rodzaj i wysokość represji karnej.

Wniosek

Obrońca wniósł o uniewinnienie oskarżonej lub uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

1.  zakwalifikowanie czynu oskarżonej M. G. (1) z art. 267 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.,

2.  zmianę opisu czynu przyjmując, że oskarżona M. G. (1) w dniach 10 maja 2021 r. oraz 13 maja 2021 r. bez uprawnienia uzyskała dostęp do systemu informatycznego w postaci komputera przenośnego marki (...) model (...) o numerze seryjnym „ (...)” oraz skrzynki e-mail będących własnością (...) sp. z o.o. i przeglądała oraz pobierała z tej skrzynki pliki stanowiące załączniki do wiadomości elektronicznych wysyłanych za pomocą programu pocztowego (...),

3.  uznanie oskarżonej M. G. (1) za winną popełnienia czynu opisanego w punkcie 2) powyżej,

4.  wymierzenie oskarżonej M. G. (1) kary pozbawienia wolności według uznania Sądu.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadne

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Argumentacja jak wyżej. W zaskarżonym wyroku zabrakło należytej analizy zgromadzonych dowodów, sąd rozstrzygając sprawę pominął przy ocenie materiału dowodowego oraz następnie w ustaleniach faktycznych istotne dowody i fakty, czyniąc swe ustalenia w sprzeczności z nimi; w konsekwencji wyrok uznający winę oskarżonej za przypisany czyn nie mógł się ostać; nadto sąd I instancji powinien przeprowadzić postępowanie dowodowe w całości, zwłaszcza co do zdarzeń z dnia 10 i 13 maja 2021 roku, o których mowa w opinii biegłego D. K.; przedmiotem dotychczasowego postępowania nie były bowiem zdarzenia z maja 2021 roku; dlatego też niezbędnym będzie przeprowadzenie wszelkich dowodów, które okażą się niezbędne dla poczynienia prawidłowych ustaleń faktycznych w sprawie a w dalszej kolejności do oceny czy oskarżona dopuściła się przestępstwa czy nie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zawarta w części motywacyjnej wyroku ocena zebranych dowodów, pominięcie niektórych aspektów faktycznych sprawy, które mogły mieć wpływ na poczynione ustalenia i w efekcie treść zaskarżonego wyroku uprawnia konstatację, że Sąd Rejonowy dokonał oceny dowodów z obrazą art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. a swoje przekonanie o winie oskarżonej w zakresie przypisanego jej czynu , nie ukształtował na całokształcie materiału dowodowego, pomijając istotne dowody i aspekty sprawy. W konsekwencji wyrok uznający winę oskarżonej za przypisany czyn nie mógł się ostać.

Nadto sąd I instancji powinien przeprowadzić kompletne postępowanie dowodowe, zwłaszcza co do zdarzeń z dnia 10 i 13 maja 2021 roku, o których mowa w opinii biegłego D. K.; przedmiotem dotychczasowego postępowania nie były bowiem zdarzenia z maja 2021 roku; nie ulega bowiem wątpliwości, że dotychczas prowadzone postępowanie nie obejmowało tych zdarzeń; sąd nie czynił żadnych ustaleń w tym zakresie, sporządzone uzasadnienie w sprawie nie odnosi się do tego aspektu niniejszej sprawy; w konsekwencji nie jest zasadne domaganie się przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego uznania winy oskarżonej przez sąd odwoławczy i przyjęcie , że to „oskarżona M. G. (1) w dniach 10 maja 2021 r. oraz 13 maja 2021 r. bez uprawnienia uzyskała dostęp do systemu informatycznego komputera (...) model (...) o numerze seryjnym „ (...)” oraz skrzynki e-mail będących własnością (...) sp. z o.o. i przeglądała oraz pobierała z tej skrzynki pliki stanowiące załączniki do wiadomości elektronicznych wysyłanych za pomocą programu pocztowego (...); bez przeprowadzenia całości postępowania dowodowego w tym zakresie, nie jest możliwe przesądzanie o winie lub niewinności oskarżonej.

W konsekwencji niezbędnym będzie przeprowadzenie wszelkich dowodów, które okażą się niezbędne dla poczynienia prawidłowych ustaleń faktycznych w sprawie a w dalszej kolejności dla oceny czy oskarżona dopuściła się przestępstwa czy nie.

Powyższe względy powodowały konieczność uchylenia wyroku i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Powyższe uwagi nie przesądzają kwestii winy, czy niewinności oskarżonej , gdyż będzie to możliwe dopiero po ponownym przeprowadzeniu postępowania dowodowego, jego uzupełnienia we wskazanym wyżej zakresie co do czynu przypisanego oskarżonej w wyroku, po prawidłowej ocenie zebranych w tym zakresie dowodów, nie noszącej cech dowolności oraz po uwzględnieniu okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonej a także po przeprowadzeniu postępowania dowodowego w całości, co do zdarzeń wynikających z opinii biegłego, stwierdzającego że w dniach 10 maja 2021 r. oraz 13 maja 2021 r. była ingerencja w system informatyczny w postaci komputera marki (...) model(...) o numerze seryjnym „ (...)” oraz skrzynki e-mail będących własnością (...) sp. z o.o.

Nie ulega wątpliwości, że dotychczas prowadzone postępowanie nie obejmowało tych zdarzeń; sąd nie czynił żadnych ustaleń w tym zakresie, sporządzone uzasadnienie w sprawie nie odnosi się do tego aspektu niniejszej sprawy; bez przeprowadzenia całości postępowania dowodowego w tym zakresie nie jest możliwe przesądzanie o winie lub niewinności oskarżonej.

Co więcej do rozstrzygnięcia jest też kwestia wstępna a mianowicie tożsamości czynu zarzucanego i ewentualnie przypisanego sprawcy, wstępnie podnoszona już przez obrońcę w odpowiedzi na apelację pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego.

Choć ostatecznie kwestię tą rozstrzygnie sąd I instancji, to sąd odwoławczy na tym etapie postępowania stwierdza, że nie udało się dotąd skonstruować pozytywnego katalogu cech na podstawie których można byłoby w bezbłędny sposób orzec o istnieniu lub braku tożsamości czynu. W konsekwencji zawsze rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie oparte będzie w mniejszym lub większym zakresie na wykładni i interpretacji realiów sprawy a więc będzie kwestią ocenną. W doktrynie uznaje się że granice oskarżenia są utrzymane, gdy czyn przypisany w wyroku, dotyczy tego samego zdarzenia, które stanowiło podstawę zarzutu określonego w akcie oskarżenia (T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Wydanie IV, s. 984). Podstawowe kryteria tożsamości wyznacza zdarzenie faktyczne opisane w akcie oskarżenia (tak R. Kmiecik w: R. Kmiecik, E. Skrętowicz, Proces karny. Część ogólna, Kraków - Lublin 2002, s. 76; K. Marszał, Proces karny, Katowice 1998, s. 59). Istotna jest tożsamość czynu wyznaczona faktycznymi ramami zdarzenia wskazanymi w akcie oskarżenia (A. Murzynowski, Istota i zasady procesu karnego, Warszawa 1994, s. 168). S. Ś. stwierdził natomiast, że "tożsamość czynu zachodzi, gdy orzeczenie sędziowskie nie wyszło poza granice tego samego zdarzenia faktycznego, które jest podstawą oskarżenia i które miał na myśli oskarżyciel, dopatrując się w jego przebiegu przestępstwa (S. Śliwiński, Polski proces karny, Warszawa 1948, s. 447 ). S. W. (Proces karny. Zarys systemu, Warszawa 2005, s. 27) wskazuje, że dopiero ujawnienie różnic dotyczących miejsca, czasu, przedmiotu wykonawczego lub ustawowych znamion pozwala na wyłączenie tożsamości czynu a sąd nie jest związany opisem czynu zarzucanego, i po wyjaśnieniu wszystkich istotnych okoliczności może i powinien nadać mu w wyroku określenie, które może odbiegać od opisu przyjętego w akcie oskarżenia. Tak więc dla respektowania zasady tożsamości czynu zarzucanego i przypisanego niezbędne jest tylko zachowanie niezmienności co do podmiotu czynu, przedmiotu ochrony, a w razie nawet innych ustaleń co do czasu i miejsca czynu, także tożsamości osoby pokrzywdzonej.

Podobnie judykatura przyjmuje, że granice oskarżenia zostają utrzymane dopóty, jak długo w miejsce czynu zarzuconego, w ramach tego samego zdarzenia faktycznego (historycznego) można przypisać oskarżonemu czyn nawet ze zmienionym opisem i jego oceną prawną, ale mieszczący się w tym samym zespole zachowań człowieka, które stały się podstawą poddania w akcie oskarżenia przejawów jego działalności wartościowaniu z punktu widzenia przepisów prawa karnego materialnego.

Finalnie zatem sąd winien mieć na względzie powyższe uwagi a nadto istotną wskazówką jawią się ramy czasowe czynu oskarżonej zakreślone w akcie oskarżenia tj. do dnia 9 lipca 2021 roku.

Podniesione wyżej zastrzeżenia i wątpliwości w zakresie oceny materiału dowodowego sprawy, żadną miarą nie mogą być jednak rozumiane jako negacje prawa sądu I instancji do swobodnej oceny materiału dowodowego. Sąd ponownie rozpoznający sprawę ma jedynie obowiązek przeprowadzenia prawidłowo postępowania dowodowego i następnie szczegółowego rozważenia i pogłębionej analizy wszystkich dowodów we wzajemnym powiązaniu i uwarunkowaniu przy uwzględnieniu zasad rozsądnego rozumowania opartego o względy logiki i doświadczenia życiowego. Nie może sąd pominąć także tych dodatkowych faktów, które wynikają z opinii biegłego sądowego ( vide k. 205– 224).

Rozpoznając ponownie sprawę sąd I instancji po rozstrzygnięciu kwestii tożsamości czynu, powinien przeprowadzić postępowanie dowodowe w całości, zwłaszcza co do zdarzeń z dnia 10 i 13 maja 2021 roku , o których mowa w opinii biegłego D. K., począwszy od przesłuchania oskarżonej i przeprowadzenia dowodów, które okażą się niezbędne dla poczynienia prawidłowych ustaleń faktycznych w sprawie a w dalszej kolejności do oceny czy oskarżona dopuściła się przestępstwa czy nie.

Ocena zaś dowodów w ewentualnie sporządzonym uzasadnieniu zapadłego wyroku winna pozostawać w zgodzie z zasadami prawidłowego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego (art.7 kpk) uwzględniając także wszelkie te dalsze wymogi ustawy, jakie przewidziane są w treści art.424 kpk. W szczególności rzeczą tego Sądu będzie należyta i wnikliwa ocena poszczególnych dowodów, uwzględniając jednocześnie zapatrywania niniejszego wyroku.

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  PODPIS