Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 556/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 7 kwietnia 2025 r., sygn. IX K 1058/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy – jego pełnomocnik

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońcy

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

2

3

Prokurator wyrokowi zarzucił:

1.  obrazę przepisu prawa materialnego, tj. art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, poprzez jego niezastosowanie do zarzucanego oskarżonemu czynu, opisanego w pkt II. 1 części wstępnej wyroku, w następstwie błędnej wykładni przepisu art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, skutkującej przyjęciem przez Sąd Rejonowy, iż posiadanie przez oskarżonego przy sobie w dniu 6 stycznia 2023 r. w B., przy ul. (...), wbrew przepisom ustawy substancji psychotropowej w postaci amfetaminy i jej soli o masie netto 2,89 grama, stanowi czyn współukarany, wobec przypisanego A. O. w pkt 7 sentencji wyroku występku z art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, polegającego na udzieleniu G. K. w dniu 6 stycznia 2023 r. w B., przy ul. (...), substancji psychotropowej w postaci amfetaminy i jej soli o masie netto 3,46 grama, w konsekwencji skutkującą niezasadnym umorzeniem postępowania o ten czyn, na podstawie art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k., podczas gdy prawidłowa wykładnia art. 62 ust. 1 powołanej ustawy w świetle poczynionych przez Sąd I instancji prawidłowych ustaleń faktycznych, wskazujących na udzielenie przez oskarżonego substancji psychotropowej o masie netto 3,46 grama oraz odrzucenia na widok funkcjonariuszy Policji pudełka z zawartością substancji psychotropowej o masie netto 2,89 grama, powinna doprowadzić Sąd Rejonowy do wniosku, iż jedynie posiadanie amfetaminy i jej soli o masie netto 3,46 grama stanowi czyn współukarany uprzedni wobec czynu polegającego na jej udzieleniu, zaś posiadanie pozostałych zabezpieczonych narkotyków o masie netto 2,89 grama, jako niepozostające w związku sytuacyjnym z przypisanym oskarżonemu występkiem z art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, stanowi występek z art. 62 ust. 1 wymienionej ustawy

Obrońca oskarżonego A. O. wyrokowi zarzucił:

2.  rażącą surowość kary pozbawienia wolności orzeczonej jako kara zasadnicza wobec za czyn opisany w pkt 7 wyroku, w jasnej sytuacji popełnienia przez oskarżonego czynu oczywiście będącego wypadkiem małej a nawet kolokwialnie rzecz tę ujmując bardzo małej wagi, i przy uwzględnieniu oczywiście wyższej niż kara pozbawienia wolności skuteczności oddziaływania karnego ( tak w zakresie prewencji indywidualnej jak i generalnej) na osobę oskarżonego poprzez orzeczenie o karze ograniczenia wolności za jego czyn.

Obrońca oskarżonego G. K. wyrokowi zarzucił:

3.  rażącą niewspółmierność:

- orzeczonych względem oskarżonego jednostkowych kar pozbawienia wolności oraz kary łącznej pozbawienia wolności poprzez orzeczenie kar bezwzględnych, bez warunkowego zawieszenia ich wykonania, podczas gdy w przedmiotowej sprawie istnieją przesłanki pozwalające w sposób przekonywujący i wiarygodny budować przypuszczenie, iż w przypadku orzeczenia względem oskarżonego kar ograniczenia wolności, bądź kar pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania, jej cele również zostaną osiągnięte,

- orzeczonego względem oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów.

☐ zasadne

☒ częściowo zasadne

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1. Zarzut zasadny albowiem znacznej części argumentom prokuratora na ich poparcie nie można odmówić słuszności. Ocena ta jest konsekwencją ujawnienia w wyniku kontroli instancyjnej, błędów Sądu zawartych w części motywacyjnej wyroku, pominięcia niektórych dowodów i aspektów faktycznych sprawy, które mogły mieć wpływ na poczynione ustalenia i w efekcie treść zaskarżonego wyroku.

Sąd Rejonowy dokonał oceny dowodów a w konsekwencji ustaleń faktycznych dokonał z obrazą art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k.

Zgodnie z art.410 kpk podstawę wyroku może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej. Oznacza to, że sąd orzekający nie tylko nie może opierać się na tym, co nie zostało ujawnione na rozprawie, ale też to, że wyroku nie wolno wydawać na podstawie części ujawnionego materiału dowodowego. Sąd ferując wyrok musi poddać analizie całokształt ujawnionych okoliczności. Dopiero wszechstronna analiza i ocena wszystkich dowodów i wynikających z nich okoliczności może prowadzić do wykrycia prawdy i poczynienia prawidłowych w tym zakresie ustaleń. Pominięcie istotnych dla sprawy okoliczności mogących mieć wpływ na rozstrzygnięcie kwestii winy, stanowi oczywistą obrazę przepisu art.410 kpk.

W rozpoznawanej sprawie Sąd Rejonowy z obrazą art.410 kpk pominął w swych ustaleniach i rozważaniach istotne dowody i fakty, czyniąc swe ustalenia w sprzeczności z nimi. Tym samym zasadna jest konstatacja, że ustalenia faktyczne w sprawie nie zostały poczynione w oparciu o ocenę całokształtu materiału dowodowego.

Tymczasem nie ulega wątpliwości, że w pojeździe G. K. w dniu 6 stycznia 2023 roku ujawniono substancję psychotropową w postaci amfetaminy i jej soli o masie netto 3,46 grama. a w realiach sprawy istniały podstawy dla uznania, że nabył je od A. O.. Ustalenie to znalazło odzwierciedlenie w opisie czynu przypisanego G. K. w pkt 1 części dyspożytywnej wyroku. Jednocześnie choć prawidłowo uznano, że A. O. na widok funkcjonariuszy Policji odrzucił pudełko z zawartością substancji psychotropowej o masie netto 2,89 grama, to jednak Sąd Rejonowy nie poczynił żadnych ustaleń wskazujących, iż całość będących w posiadaniu przez A. O. narkotyków była przedmiotem transakcji przeprowadzonej z udziałem drugiego z oskarżonych w niniejszej sprawie.

Jak się wydaje zasadna jest konstatacja skarżącego, że „ ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego pozwalają na przyjęcie, że jedynie pomiędzy posiadaniem przez A. O. amfetaminy i jej soli o masie netto 3,46 grama i jej udzieleniem drugiemu z oskarżonych zachodzi związek sytuacyjny i czasowy wymagany dla uznania, że posiadanie tej porcji narkotyków stanowi czyn współukarany i odwołanie się w tej mierze do stanowiska wypracowanego w tej mierze w orzecznictwie sądowym, w tym przywołanym przez Sąd meriti.”. W konsekwencji posiadanie przez A. O. innych narkotyków przy sobie, tych które następnie odrzucił na widok policjantów, wobec braku więzi sytuacyjnej z wcześniejszym zachowaniem polegającym na udzieleniu substancji psychotropowej G. K., nie było czynem współukaranym z wcześniejszym zachowaniem i może sugerować wyczerpanie znamion występku z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. W konsekwencji nie było podstaw dla umorzenia postepowania wobec tego oskarżonego w tej części.

Ad.2. Wobec uchylenia wyroku do ponownego rozpoznania, ocena rozstrzygnięcia co do kary wymierzonej A. O., jest bezprzedmiotowa .

Ad. 3. Zarzut niezasadny:

- „rażąca niewspółmierność kary”, o jakiej traktuje treść art.438 pkt 4 kpk zachodzi wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można było przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną, a tą jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary wskazanych w art.53 kk i art.54§1 kk oraz zasad wymiaru kary ukształtowanych ugruntowaną praktyką orzeczniczą. Nie chodzi przy tym o każdą ewentualną różnicę w ocenach wymiaru kary, ale różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną można by nazwać, także w potocznym znaczeniu tego słowa „rażąco niewspółmierną”, to jest w stopniu nie dającym się zaakceptować;

- w ocenie sądu Okręgowego orzeczone kary jednostkowe pozbawienia wolności nie mogą być uznane za rażąco niewspółmiernie surowe w rozumieniu art. 438 pkt 4 kpk; niewątpliwie bowiem ustalone okoliczności przedmiotowe i podmiotowe przypisanych G. K. czynów, a także prezentowane przez wymienionego właściwości i warunki osobiste powodują, że niepodobna jest skutecznie wywodzić, że wymierzone oskarżonemu kary rażą surowością; podobnie rzecz się ma z karą łączną orzeczoną w istotnym zakresie przy zastosowaniu zasady absorpcji;

- Sąd I instancji przeprowadził wszelkie te dowody, które leżały u podstaw rozstrzygnięcia w przedmiocie wymiaru kary względem oskarżonego, a swoje stanowisko w tym względzie przekonująco uzasadnił;. Sąd odwoławczy stanowisko to podziela;

- rozstrzygając w tej materii w szczególności Sąd Rejonowy należycie ocenił okoliczności łagodzące zwłaszcza przyznanie się do winy i obciążające w postaci kilkukrotnej karalności za przestępstwa; w tej sytuacji apelacja obrońcy jest wyłącznie polemiką z rozstrzygnięciem Sądu I instancji;

- brak jest pozytywnej prognozy na przyszłość w przypadku tego oskarżonego; choć prawidłowo funkcjonuje w ZK w trakcie odbywania kary w innej sprawie, czyni starania dla wyjścia z uzależnienia; wcześniejsze 3 - krotne skazania za przestępstwa z art. 180 a kk oraz 244 kk każą bowiem uznać, iż jest on niepoprawny, nagminnie lekceważy porządek prawny, nie stosuje się do orzeczeń sądowych; skoro wcześniejsze kary wolnościowe nie przyniosły spodziewanego efektu, nie sposób uznać zasadnym ponowne orzeczenie tego rodzaju kar lub kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania;

- podobnie rzecz się ma z orzeczonym względem oskarżonego środkiem karnym w postaci zakazu prowadzenia pojazdów skoro wcześniej orzeczone, kilkuletnie zakazy tego rodzaju, nie przyniosły żadnej pozytywnej refleksji u oskarżonego, nie wdrożyły go do przestrzegania prawa; w konsekwencji uznać należy, że wymiar tego zakazu ( 4 lata ), tym razem skutecznie powstrzyma go przed ponownym popełnieniem przestępstwa z art. 180a kk;

- nie bez znaczenia jest, że orzekając karę sąd uwzględnia też potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Chodzi tu o wpływ, jaki orzeczona kara powinna wywrzeć w kierunku ugruntowania w społeczeństwie prawidłowych ocen prawnych i stosownego do tych ocen postępowania, o potwierdzenie przekonania, że w walce z przestępczością zwycięża praworządność, a sprawcy są sprawiedliwie karani; wymierzona w niniejszej sprawie łagodna kara bezwzględna pozbawienia wolności powyższe kryteria spełnia; w sytuacji bowiem niepoprawności oskarżonego, wymierzanie kary wolnościowej lub pozbawienia wolności w dolnej granicy ustawowego zagrożenia z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, nie ma jakiegokolwiek uzasadnienia.

Wniosek

Prokurator wniósł o uchylenie pkt 6 części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku i przekazanie w tym zakresie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania

Obrońca oskarżonego A. O. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w jego pkt 7 przez orzeczenie wobec oskarżonego O. kary 10 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu prac społecznic użytecznych w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

Obrońca oskarżonego P. K. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

— orzeczenie kar jednostkowych oraz kary łącznej w znacznym stopniu złagodzonych tj. kar ograniczenia wolności, bądź kar pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania,

— orzeczenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów w stopniu znacząco złagodzonym

☐ zasadny

☒ częściowo zasadne

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Argumentacja jak wyżej. Wobec zasadności argumentacji prokuratora wniosek o uchylenie wyroku wobec A. O. jest konieczny; rozstrzygnięcie tej treści jest zdeterminowane przez wyrażony w art. 454 § 1 k.p.k. zakaz ne peius, wyłączający możliwość skazania przez Sąd odwoławczy oskarżonego, który został uniewinniony w pierwszej instancji lub co do którego w pierwszej instancji umorzono postępowanie.

Wnioski obrońcy G. K. są niezasadne zarówno co do postulowanego wymierzenia oskarżonemu kary łagodniejszego rodzaju, bądź kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, jak i orzeczenia wobec oskarżonego łagodniejszego środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych; wobec ustaleń i argumentacji Sądu Rejonowego skarżący nie przedstawił żadnej przekonującej argumentacji pozwalającej na zmianę zaskarżonego wyroku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcie sądu wobec oskarżonego G. K.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec ustaleń i argumentacji Sądu Rejonowego skarżący nie przedstawił przekonującej argumentacji pozwalającej na zmianę zaskarżonego wyroku w postulowanym kierunku.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

Konieczność ponownego przeprowadzenia postępowania wobec A. O., poczynienia prawidłowych ustaleń faktycznych a następnie kompleksowej oceny zarzucanych mu czynów w powiązaniu ze sobą; nadto art. 454 § 1 k.p.k. ( zakaz ne peius,) wyłącza możliwość skazania przez Sąd odwoławczy oskarżonego, który został uniewinniony w pierwszej instancji lub co do którego w pierwszej instancji umorzono postępowanie.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zawarta w części motywacyjnej wyroku ocena zebranych dowodów, pominięcie niektórych aspektów faktycznych sprawy, które mogły mieć wpływ na poczynione ustalenia i w efekcie treść zaskarżonego wyroku uprawnia konstatację, że Sąd Rejonowy dokonał oceny dowodów z obrazą art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. a swoje przekonanie o konieczności umorzenia postępowania co do czynu z art. 62 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, nie ukształtował na całokształcie materiału dowodowego, pomijając istotne dowody i aspekty sprawy; posiadanie przez A. O. innych narkotyków przy sobie niż te znalezione w pojeździe u G. K. , a więc tych które następnie odrzucił na widok policjantów, wobec braku więzi sytuacyjnej z wcześniejszym jego zachowaniem nie było czynem współukaranym i może wręcz sugerować wyczerpanie znamion występku z art. 62 ust. 1 cyt. ustawy; w konsekwencji wyrok wobec A. O. nie mógł się ostać, nie było podstaw dla umorzenia postepowania wobec tego oskarżonego w tej części.

Uchyleniu podlegał wyrok wobec A. O. w całości albowiem niezbędnym jest ponowne prawidłowe ustalenie stanu faktycznego w sprawie; poszczególne zdarzenia miały miejsce tego samego dnia, niemalże jednocześnie i niezbędne jest ustalenia sekwencji zdarzeń w ich wzajemnym powiązaniu, co ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego wyrokowania w sprawie; nadto w razie potwierdzenia się zarzutów przyjętych przez oskarżyciela w akcie oskarżenia, niezbędnym będzie ponowna ocena przyjętej kwalifikacji prawnej ( być może uznanie działania w ciągu przestępstw ) ewentualnie wymierzenie kary łącznej, co w razie uchylenia wyroku tylko w części postulowanej w apelacji oskarżyciela, implikowałoby konieczność wszczęcia dodatkowego postępowania o wydanie wyroku łącznego.

W konsekwencji niezbędnym będzie przeprowadzenie wszelkich dowodów, które okażą się niezbędne dla poczynienia prawidłowych ustaleń faktycznych w sprawie a w dalszej kolejności dla oceny czy oskarżony dopuścił się przestępstw czy nie oraz ocena przyjętej kwalifikacji prawnej czynów.

Powyższe względy powodowały konieczność uchylenia wyroku i przekazania sprawy A. O. Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania

.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Rozpoznając ponownie sprawę sąd I instancji powinien ponownie przeprowadzić postępowanie dowodowe, co do zdarzeń z dnia 6 stycznia 2023 roku , przeprowadzić dowody, które okażą się niezbędne dla poczynienia prawidłowych ustaleń faktycznych w sprawie a w dalszej kolejności dla oceny czy oskarżony dopuścił się przestępstw czy nie oraz czy mamy do czynienia ze współukaranym czynem uprzednim i w jakim zakresie oraz dokonanie prawidłowej kwalifikacji prawnej przypisanych czynów. .

Ocena zaś dowodów w ewentualnie sporządzonym uzasadnieniu zapadłego wyroku winna pozostawać w zgodzie z zasadami prawidłowego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego (art.7 kpk) uwzględniając także wszelkie te dalsze wymogi ustawy, jakie przewidziane są w treści art.424 kpk. W szczególności rzeczą tego Sądu będzie należyta ocena poszczególnych dowodów, uwzględniając jednocześnie zapatrywania niniejszego wyroku.

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze wobec G. K. orzeczono po myśli art.636§1 k.p.k. Skoro to oskarżony spowodował postępowanie odwoławcze to wobec nieuwzględnienia środka odwoławczego jego obrońcy, to on ponosi jego koszty.

Opłatę wymierzono oskarżonemu w oparciu o przepisy art. 2 ust 1 pkt. 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r.o opłatach w sprawach karnych. ( Dz. U. z 1983r, Nr. 49 , poz. 223 z późn. zm.)

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1.

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca G. K.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 7 kwietnia 2025 r., sygn. IX K 1058/23

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2.

Podmiot wnoszący apelację

obrońca osk. A. O.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 7 kwietnia 2025 r., sygn. IX K 1058/23

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3.

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 7 kwietnia 2025 r., sygn. IX K 1058/23

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana