Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lutego 2015 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Włodzimierz Wojtasiński

Sędziowie SO Danuta Lesiewska

SO Włodzimierz Hilla (sprawozdawca)

Protokolant sekr. sądowy Anna Jagieło-Pick

przy udziale Gizeli Kubickiej - Prokuratora Prokuratury Okręgowej
w Bydgoszczy

po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2015 roku

sprawy E. J. , s. W. i M. ur. (...) w J.

oskarżonego z art. 178 a§ 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Inowrocławiu

z dnia 17 października 2014 roku sygn. akt II K 456/14

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie przed Sądem I instancji i obciąża nimi Skarb Państwa; zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

IV Ka 1071/14

UZASADNIENIE

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie była apelacja prokuratora od wyroku Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z 17 października 2014 r. (sygn. akt II K 456/14) w odniesieniu do oskarżonego E. J. odnośnie czynu z art. 178a § 1 k.k.

Odnosząc się do sformułowanego w niniejszym środku odwoławczym zarzutu apelacyjnego, a dotyczącego wydania wyroku z obrazą przepisów art.art.: 343 § 7 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k., stwierdzić należy, że rację ma prokurator wywodząc, że w sprawie doszło do obrazy cyt. przepisów ustawy.

W doktrynie słusznie podnosi się, że wprawdzie przepis art. 335 k.p.k. nie konstytuuje wprost „porozumienia” stron, lecz bez niego niezrozumiały byłby wniosek prokuratora o określone koncesje na rzecz oskarżonego. Do istoty tego „porozumienia” należy negocjacja warunków, na jakich oskarżony gotów jest wyrazić zgodę na skazanie, przy czym zgoda ta musi być wyrażona osobiście (por. R.A.Stefański [w:] Komentarzu do Kodeksu postępowania karnego, pod red. Zb.Gostyńskiego.. Warszawa 1998, t.II, s. 161 i n.). Stosownie zaś do treści przepisu art. 335 § 1 k.p.k. owo uzgodnienie może obejmować także poniesienie przez oskarżonego kosztów postępowania.

Prokurator, przed wystąpieniem do sądu z takowym wnioskiem, uzgodnił z oskarżonym, że nie będzie on ponosił kosztów tegoż postępowania, nie domagając się w konsekwencji tego w swym wniosku (k. 14 i 19, podczas gdy sąd orzekający, wbrew temu uzgodnieniu i treści wniosku prokuratora, obciążył oskarżonego kosztami sądowymi w sprawie, w tym wymierzając mu stosowną opłatę (pkt 6).

Wniosek prokuratora o skazanie oskarżonego bez przeprowadzenia rozprawy oczywiście nie jest wiążący dla sądu, który może go uwzględnić lub odmówić skazania i skierować sprawę na rozprawę. Sąd nie może jednak uwzględnić wniosku prokuratora częściowo, w innym aniżeli ustalono zakresie; w przeciwnym wypadku sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych.

W konsekwencji zatem, uznać należało, że w realiach niniejszej sprawy, organ a quo orzekając w powyższy sposób i łamiąc ten sposób warunki owej „umowy”, naruszył przepisy postępowania, które w sposób oczywisty miały wpływ na treść zapadłego wyroku (art. 438 pkt 2 k.p.k.).

Nie było równocześnie przeszkód, by skonwalidować ten stan rzeczy na rozprawie odwoławczej, zwłaszcza wobec zgodnych oświadczeń stron w tej mierze (sąd ad quem pozostaje na stanowisku, że tego rodzaju możliwość procesowa istnieje także na tym etapie postępowania, co w konsekwencji w sprawie nastąpiło - k. 50) - (por. szerzej: tamże, s. 204).

Rozstrzygnięcie odnośnie kosztów sądowych w postępowaniu przed sądem drugiej instancji miało swe oparcie w treści przepisów art. 634 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k., uwzględniając sytuację życiową i materialną oskarżonego, a także fakt, że to nie on wywołał postępowanie odwoławcze w sprawie.