Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 grudnia 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. w oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 11.12.2013 r., odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na dalszy okres.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła ubezpieczona wnosząc o przyznanie jej prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Ubezpieczona podniosła, że stan jej zdrowia nie uległ poprawie i w dalszym ciągu uniemożliwia jej podjęcie zatrudnienia.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując argumentację zawartą w decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W myśl art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Zgodnie natomiast z treścią art. 13 ust. 1 ustawy przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Ubezpieczona D. E. była uprawniona do renty z tytułu okresowej częściowej niezdolności do pracy do dnia 30 grudnia 2012 r. W wyniku rozpoznania kolejnego wniosku o rentę Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 11.12.2012 r. stwierdziła, że badana nie jest niezdolna do pracy.

okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania ustaleń dokonanych przez organ rentowy Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych z dziedziny pulmonologii, psychiatrii, psychologii i chorób wewnętrznych.

Biegli po zapoznaniu z dokumentacja medyczną, zebraniu wywiadu i przeprowadzeniu badania, rozpoznali u ubezpieczonej następujące schorzenia:

1.  astmę oskrzelową postać umiarkowaną, trudną do kontrolowania lekami z częstymi wskazaniami do sterydoterapii systemowej – z upośledzeniem wentylacji płuc

2.  zaburzenia typu dystymii

3.  obserwacja w kierunku mukowsicydozy

4.  przewlekłe nadżerkowe zapalenie błony śluzowej żołądka

W dalszej części orzeczenia biegli stwierdzili, że badana jest nadal częściowo niezdolna do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji na okres - od poprzednio zakończonej niezdolności tj. od 01.12.2012r. do 30. 11. 2015r. r. Przyczyna stwierdzonej niezdolności jest astma oskrzelowa upośledzeniem wentylacji płuc - trudna do kontrolowania i wymagająca stałego systematycznego leczenia w tym stosowania sterydoterapii układowej oraz choroba żołądka przebiegająca ze znacznymi dolegliwościami gastrycznymi. Występują także u ubezpieczonej zaburzenia nastroju i funkcjo poznawczych. W porównaniu z poprzednim badaniem mimo systematycznego leczenia, nie nastąpiła poprawa w stanie zdrowia ubezpieczonej. Biegli nie zgodzili się z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS.

dowód: opinia biegłych sądowych lekarzy z dnia 14.03.2010 r. (k. 14-15 akt)

Organ rentowy wniósł zastrzeżenia do opinii biegłych wskazując w nich, że astma oskrzelowa jest chorobą o dużej zmienności parametrów w ciągu doby. Pojedyncze badanie spirometryczne nie jest dowodem obiektywnym na występowanie długotrwałej niezdolności do pracy . Zarzucono też, że nie dokonano dostatecznej obiektywizacji objawów, w tym także dotyczących choroby gastrologicznej. Również konieczność leczenia w PZP nie jest zdaniem organu rentowego, podstawą do orzeczenia niezdolności do pracy. (vide k. 24 akt)

W opinii uzupełniającej biegli podtrzymali swoje stanowisko wskazując, iż ubezpieczona choruje na astmę od 10 roku życia była wielokrotnie leczona szpitalnie. W badaniu spirometrycznym z dnia 9.0.2013 r. stwierdzono zaburzenia wentylacji typu obturacyjnego dużego stopnia. Jednocześnie stosowane leczenie sterydami powoduje zapalenie błony śluzowej żołądka . Także stan psychiczny nie uległ poprawie. Powyższe objawy kwalifikują badaną do orzeczenia częściowej niezdolności do pracy.

dowód: opinia uzupełniająca (k. 28 akt)

Organ rentowy wniósł także zastrzeżenia do opinii uzupełniającej wskazując w nich, że opinia biegłych nie została oparta na dowodach obiektywnych i dlatego nie powinna zostać uwzględniona jako dowód w sprawie. (vide k. 31 akt)

Sąd nie uwzględnił zastrzeżeń organu rentowego, podzielił natomiast wnioski zawarte w opinii biegłych. Nie budzi wątpliwości, iż ocena niezdolności do pracy w zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania pracy wymaga z reguły wiadomości specjalnych. Jednakże ostateczna ocena, czy ubezpieczony jest niezdolny do pracy musi uwzględniać także inne elementy, w tym zwłaszcza poziom kwalifikacji ubezpieczonego, możliwości zarobkowania w zakresie tych kwalifikacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Ocena taka ma charakter prawny i może jej dokonać wyłącznie sąd, a nie biegły. Zastrzeżenia pozwanego Zakładu podnoszone w sprawie stanowiły w zasadzie wyłącznie nietrafną polemikę z prawidłowymi ustaleniami biegłych sądowych. Wbrew temu stanowisku opinia oparta jest na dowodach obiektywnych, w tym zwłaszcza wysokospecjalistycznym badaniu spirometrycznym, które jednoznacznie potwierdza zaburzenia wentylacji płuc typu obturacyjnego dużego stopnia.

Sąd podzielił w całości opinię biegłych sądowych specjalistów. Opinia , a zwłaszcza opis poszczególnych badań zawartych w protokole jest bardzo szczegółowy i wyczerpujący, a wnioski oparte na badaniach logiczne i zgodne z zakresami fachowej wiedzy medycznej. Biegli lekarze sądowi są doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadają schorzeniom wnioskodawczyni. Opinię wydali po zapoznaniu się z dokumentami leczenia, zebraniu wywiadu i przeprowadzeniu badania. Wbrew twierdzeniom pozwanego organu, schorzenie pulmonologiczne występujące u ubezpieczonej, uniemożliwiają jej w dalszym ciągu kontynuowanie pracy w zawodzie dotychczas wykonywanym, tj. zawodzie pielęgniarki. Jest to niewątpliwie praca wymagająca pełnej sprawności psychofizycznej. Wynika to z konieczności niesienia pomocy w warunkach stresu oraz nagłych ciężkich wysiłków fizycznych. Przede wszystkim jednak należy podnieć, że ubezpieczona była dotychczas uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, a w stanie jej zdrowia nie nastąpiła istotna poprawa mogąca skutkować orzeczeniem o zdolności do podjęcia zatrudnienia.

Mając na względzie powyższą argumentację Sąd uznał, iż ubezpieczona spełnia nadal wszystkie warunki dla przyznania jej prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od daty zakończenia poprzedniej niezdolności do dnia 30 listopada 2015 roku.

Z uwagi na powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł, jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

Przedmiotem rozstrzygnięcia pozostawało także w niniejszej sprawie, czy organ rentowy w ramach swoich uprawnień i kompetencji poczynił wszystkie możliwe ustalenia faktyczne i wyjaśnił wszystkie okoliczności konieczne do wydania decyzji. W zakresie tym Sąd ustalił, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych na etapie postępowania orzeczniczego mógł powziąć wątpliwości co do aktualnego stanu zdrowia ubezpieczonej ponieważ niezdolność do pracy wiąże się ze schorzeniem o dużej zmienności nasilenia objawów i stosunkowo trudnej do diagnozowania. Z uwagi na powyższe w punkcie 2 wyroku zgodnie z art. 118 ust 1a ustawy emerytalnej stwierdzono, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

SSO Karolina Chudzinska - Koczorowicz