Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lutego 2016 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2016 r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołania R. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 16 grudnia 2014 r., znak: (...)

w sprawie: R. G.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o ponowne ustalenie kapitału początkowego

oddala odwołanie.

Na oryginale właściwy podpis

Sygn. akt VI U 186/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 grudnia 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonemu R. G. ponownego ustalenia wartości kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r., ponieważ nie został on zgłoszony do ubezpieczenia społecznego w okresie od 1 stycznia 1973 r. do 31 marca 1974 r.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony, który domagał się zaliczenia okresu zatrudnienia od 1 stycznia 1973 r. do 31 marca 1974 r. Odwołujący wniósł o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków H. Ł. i J. K..

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Pozwany zawnioskował o przeprowadzenie dowodów z zeznań wskazanych przez odwołującego świadków oraz akt osobowych i płacowych powoda ze spornego okresu pracy u E. Ł., na okoliczność jego pracy w w/w okresie.

Na rozprawie w dniu 22 września 2015 r. ubezpieczony wyjaśnił, że starał się w ZUS o emeryturę z tytułu pracy w szczególnych warunkach i okazało się, że na dzień 1 stycznia 1999 r. brakuje mu 5 miesięcy do uzyskania wymaganego ogólnego stażu emerytalnego w wymiarze 25 lat.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Spór w niniejszej sprawie dotyczył decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. odmawiającej ponownego obliczenia wartości kapitału początkowego ubezpieczonego R. G., z uwzględnieniem okresu zatrudnienia podanego przez odwołującego we wniosku o ponowne przeliczenie kapitału początkowego tj. okresu zatrudnienia od 1 stycznia 1973 r. do 31 marca 1974 r.

W ocenie Sądu Okręgowego zebrany w sprawie materiał dowodowy nie wykazał w sposób nie budzący wątpliwości, że ubezpieczony był zatrudniony u E. Ł. w w/w okresie. Należy podkreślić, że w procesie cywilnym, w tym również w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, wszczętym na skutek odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego, obowiązuje strony procesu ciężar dowodu. Ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania i to one są zobowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c.). Innymi słowy ten, kto powołując się na przysługujące mu prawo, obowiązany jest udowodnić fakty (okoliczności faktyczne) uzasadniające to żądanie.

Zgodnie z ukształtowanym orzecznictwem w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Jednocześnie, jak wskazał Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 3 marca 2015 r., sygn. III AUa 388/14 ( LEX 1665812), ustalenie wysokości emerytury na podstawie dowodów innych niż zaświadczenie pracodawcy o zatrudnieniu i wynagrodzeniu albo legitymacji ubezpieczeniowej, jako wyjątek od zasady opierania się na wyżej wskazanych dokumentach, musi wynikać z materiału dowodowego pozwalającego z wysokim stopniem prawdopodobieństwa graniczącym z pewnością ustalić wysokość wynagrodzeń wypłaconych indywidualnie ubezpieczonemu, od których odprowadzono składki na ubezpieczenie społeczne, a ciężar udowodnienia tych okoliczności spoczywa na ubezpieczonym zgodnie z zasadą rozkładu ciężaru dowodu wynikającą z art. 6 k.c.

W ocenie Sądu Okręgowego odwołującemu nie udało się w toku procesu udowodnić, iż był on zatrudniony w okresie wskazanym w odwołaniu u E. Ł.. Zbyt wiele jest bowiem wątpliwości by móc stwierdzić to zatrudnienie. Po pierwsze wskazać należy, że ubezpieczony nie dysponował żadnym dokumentem potwierdzającym w/w zatrudnienie, tj. ani świadectwem pracy, ani odrębnym zaświadczeniem, ani umową o pracę. Po drugie, jak wynika z akt rentowych H. Ł., zeznającego w niniejszej sprawie w charakterze świadka, jego ojciec - E. Ł. wystawiał takie zaświadczenia. Na w/w zaświadczeniu znajduje się pieczątka firmowa i podpis E. Ł. potwierdzający, że H. Ł. pracował w Zakładzie (...) w I. od dnia 20 sierpnia 1972 r. do 12 października 1975 r.( k. 10 akt rentowych tego świadka ). Dla Sądu nie jest zatem przekonujące, dlaczego synowi E. Ł. miał wystawić zaświadczenie stwierdzające fakt zatrudnienia, a ubezpieczonego miał dyskryminować i takowego zaświadczenia nie wystawić. Ponadto Sąd miał na uwadze, iż zeznania świadków nie były stanowcze. Wprawdzie potwierdzali oni pracę ubezpieczonego przez osiem godzin, jednak co do okresu zatrudnienia nie byli tak precyzyjni i zgodni.

Podkreślenia wymaga, iż odwołujący miał się zatrudnić u E. Ł. jeszcze przed ukończeniem osiemnastu lat, zatem musiałoby to nastąpić za zgodą jego rodziców. Świadek H. Ł. zeznawał, że dziadek na pewno nie zatrudniał osób niepełnoletnich, nie miał też uczniów oraz, że zatrudnił się u niego będąc już osobą pełnoletnią. W innym fragmencie swoich zeznań świadek podał, że w tamtych latach nie zwracano uwagi na wiek, w związku z czym mogło tak być, że ojciec zatrudniał niepełnoletnich. Z powyższego jednoznacznie wynika, że niniejsze zeznania nie były spójne, a tym samym nie stanowią wiarygodnego dowodu zatrudnienia ubezpieczonego.

Sąd uwzględnił również, iż dowód z przesłuchania odwołującego nie potwierdza w sposób wiarygodny tego zatrudnienia, o czym świadczy między innymi okoliczność, że ubezpieczony nie pamięta daty podjęcia zatrudnienia a jedynie stwierdził, że mogło to być w styczniu jak skończył Szkołę Podstawową dla Pracujących w I., podczas gdy w odwołaniu i we wniosku do organu rentowego okres zatrudnienia został wskazany precyzyjnie.

Wątpliwości Sądu wzbudziło także to, że według znajdującego się w aktach rentowych zaświadczenia z dnia 20 listopada 2014 r. z Urzędu Miasta w I. i według informacji, którą Sąd uzyskał z tegoż (...) (k. 41 akt sprawy) E. Ł. miał uzyskać zezwolenie na rozpoczęcie tej działalności dopiero 2 czerwca 1973 r.

Wiarygodność twierdzeń ubezpieczonego co do zatrudnienia w Zakładzie (...) oraz zeznań świadków w tym zakresie podważał – zdaniem Sądu Okręgowego - fakt nieujawnienia przez ubezpieczonego ponadrocznego zatrudnienia ani w życiorysie z dnia 29 kwietnia 1976 r. złożonym u pracodawcy - Przedsiębiorstwie (...) (akta osobowe), u którego podjął zatrudnienie po odbyciu zasadniczej służby wojskowej, ani w kwestionariuszu osobowym u następnego pracodawcy (akta osobowe ubezpieczonego z (...) S.A. W.). W ocenie Sądu Okręgowego nie było żadnych przeszkód, aby w życiorysie czy w kwestionariuszu osobowym ubezpieczony ujawnił fakt tego zatrudnienia. Tego rodzaju informacja niewątpliwie powinna zostać przez ubezpieczonego wskazana, gdyby rzeczywiście wykonywał on tę pracę. Ponadto wcześniejsze zatrudnienie powodowało by zwiększenie jego uprawnień pracowniczych ( np. w zakresie urlopu ), a także świadczyło by o wyższych kwalifikacjach i doświadczeniu zawodowym pracownika.

Z uwagi na to, że odwołujący w toku niniejszego procesu nie udowodnił, nie wykazał w sposób pewny lub graniczący z pewnością, zgodnie z art. 232 k.p.c. oraz art. 6 k.c., że rzeczywiście wykonywał przez rok i trzy miesiące pracę z Zakładzie (...), Sąd Okręgowy na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie ubezpieczonego.

Na oryginale właściwy podpis.