Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 kwietnia 2025 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Karolina Chudzinska

po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2025 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy R. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania ubezpieczonego

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 9 stycznia 2024 roku, znak:(...)

oddala odwołanie

Sędzia Karolina Chudzinska

Sygn. akt VI U 190/24

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 stycznia 2024r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił R. J. prawa do renty na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2023r., poz. 1251 ze zm. ), uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 5 stycznia 2024r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego przyznania.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki :

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i pkt 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11, 12 i pkt 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, pkt 5 lit. a, pkt 6 i 12, oraz w okresach pobierania świadczenia pielęgnacyjnego lub specjalnego zasiłku opiekuńczego określonych w przepisach o świadczeniach rodzinnych lub zasiłku dla opiekuna określonego w przepisach o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Natomiast w myśl art. 61 – prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

Jak już wskazano wyżej, aby nabyć prawo do renty należy spełnić łącznie 3 przesłanki wymienione w art. 57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Przy czym w myśl z art. 58 ust. 1 pkt 5 w sytuacji, gdy niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat wymaga się posiadania przez ubezpieczonego wspomnianego 5 – letniego okresu składkowego i nieskładkowego, przy czym w myśl art. 5 ust. 2 przy ustalaniu prawa do emerytury i renty i obliczaniu ich wysokości okresy nieskładkowe uwzględnia się w wymiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej okresów składkowych.

Mając na uwadze, że ubezpieczony zakwestionował stanowisko organu rentowego oparte na orzeczeniu Komisji Lekarskiej ZUS wskazującej, że ubezpieczony nie jest osobą niezdolną do pracy, Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji :

- neurologa,

- kardiologa,

- specjalisty medycyny pracy,

którzy rozpoznali u ubezpieczonego schorzenia wymienione w opinii. Zdaniem biegłych sądowych ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy od daty wystawienia wniosku, tj. od 22.11.2023r. do czasu uzyskania wieku emerytalnego. Jako przyczynę stwierdzonej niezdolności biegli wskazali rozpoznane u ubezpieczonego schorzenia i związane z nimi dolegliwości.

- dowód – opinia biegłych sądowych ( k. 19 – 20 akt ).

Żadna ze stron nie wniosła zastrzeżeń do opinii, przy czym ubezpieczony w odpowiedzi na zarządzenie – w piśmie z dnia 30.12.2024r. oświadczył, że nie posiada innych okresów składkowych i nieskładkowych niż te, które zostały uwzględnione przez ZUS w karcie przebiegu zatrudnienia.

Jak wynika z dokumentów zgromadzonych w aktach ubezpieczony nie spełnia przesłanki wynikającej z przytoczonego wyżej art. 57 ust. 1 pkt. 2 a także pkt. 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, albowiem w 10 – leciu przed powstaniem częściowej niezdolności do pracy ( bądź złożeniem wniosku o rentę ) ubezpieczony nie posiada łącznego okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 5 lat, a stwierdzona przez biegłych częściowa niezdolność do pracy powstała po upływie 18 – tu miesięcy od ustania okresów wymienionych w art. 57 ust. 1 pkt 3.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy uznał, że odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. wniesione odwołanie oddalił.

Sędzia Karolina Chudzinska