Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lipca 2022r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Ewa Krakowska

po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2022 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

odwołania W. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 11 stycznia 2022 roku, znak: (...)

w sprawie W. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o odsetki

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonej W. S. prawo do odsetek ustawowych za opóźnienie
w wypłacie renty socjalnej za okres od 17 czerwca 2019r. do dnia zapłaty,

2.  oddala odwołanie w pozostałym zakresie.

SSO Ewa Krakowska

Sygn. akt VI U 197/22

UZASADNIENIE

w zakresie punktu 1 sentencji wyroku

Decyzją z dnia 11 stycznia 2022 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., po rozpoznaniu wniosku ubezpieczonej W. S. z dnia 29 grudnia 2021 roku, odmówił jej przyznania prawa do odsetek od renty socjalnej ustalonej na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 23 sierpnia 2021 roku w sprawie o sygn. akt VI U 168/20 na okres od dnia 1 sierpnia 2018 roku do dnia 30 czerwca 2020 roku. W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy wskazał, że w ww. wyroku Sąd Okręgowy wprawdzie ustalił odpowiedzialność organu rentowego za niewyjaśnienie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, aczkolwiek bezpośrednio nie orzekł o odsetkach. Natomiast na chwilę wydawania orzeczenia w przedmiocie prawa do renty socjalnej w art. 15 pkt 2 ustawy o rencie socjalnej nie zostały powołane przepisy art. 84 ust. 1 oraz art. 85 ustawy systemowej, co zdaniem organu rentowego oznacza, że nie było podstaw prawnych do ustalenia odsetek za zwłokę.

Odwołanie od ww. decyzji złożyła ubezpieczona W. S., zaskarżając ją w całości. Zdaniem odwołującej organ rentowy błędnie nie zastosował przepisu art. 85 ustawy systemowej, co doprowadziło do wydania wadliwej decyzji.
W uzasadnieniu odwołania wskazała, że w dacie wydawania zaskarżonej decyzji obowiązywał przepis art. 15 pkt 2 ustawy o rencie socjalnej, który stanowi, że w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się m.in. przepis art. 85 ustawy systemowej, który to ustanawia prawo do odsetek od świadczeń niewypłaconych terminowo przez organ rentowy. Wyrokiem z dnia 23 sierpnia 2021 roku Sąd Okręgowy w Bydgoszczy przyznał ubezpieczonej prawo do renty socjalnej za okres od dnia 1 sierpnia 2018 roku do dnia 30 czerwca 2020 roku i stwierdził odpowiedzialność organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, co jest równoznaczane z koniecznością przyznania ubezpieczonej prawa do odsetek od dnia, od którego organ rentowy powinien był wydać prawidłową decyzję. Odsetki te należą się więc od dnia 4 października 2018 roku, albowiem organ rentowy powinien wydać prawidłową decyzję w terminie 30 dni od dnia wydania orzeczenia przez Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 4 września 2018 roku. Wobec powyższego odwołująca wniósła o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie odsetek za opóźnienie w wypłacie renty socjalnej od dnia 4 października 2018 roku do dnia zapłaty i o zasądzenie kosztów procesu.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując stanowisko zaprezentowane w treści zaskarżonej decyzji. Jednocześnie wskazał, że ustawa z dnia 24 czerwca 2021 roku o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw wprowadziła nowe brzmienie art. 15 pkt 2 ustawy poprzez dodanie art. 85 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Zmiana ta weszła w życie z dniem 18 września 2021 roku. Z uwagi na fakt, że w dacie orzekania o rencie socjalnej brak było odesłania do
art. 85 ustawy systemowej, pozwany nie znalazł podstaw do ustalenia odsetek ustawowych za opóźnienie.

Sąd ustalił, co następuje:

W. S. urodziła się w dniu (...).

/okoliczności bezsporne/

W dniu 27 sierpnia 2018 roku ubezpieczona wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. z wnioskiem o przyznanie jej prawa do renty socjalnej.

Decyzją z dnia 31 października 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., po rozpoznaniu ww. wniosku, odmówił jej przyznania prawa do renty socjalnej, albowiem orzeczeniem z dnia 4 września 2019 roku Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że ubezpieczona wprawdzie jest całkowicie niezdolna do pracy, lecz całkowita niezdolność do pracy nie pozostaje w związku z naruszeniem sprawności organizmu powstałym przed ukończeniem 18 roku życia bądź w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej przed ukończeniem 25 roku życia.

Odwołanie od ww. decyzji złożyła ubezpieczona i zostało ono odrzucone postanowieniem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 28 lutego 2019 roku w sprawie o sygn. akt VI U 3013/18 z powodu braku sprzeciwu od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS do Komisji Lekarskiej ZUS. Postanowieniem z dnia 11 czerwca 2019 roku wydanym w sprawie o sygn. akt III AUz 178/19 Sąd Apelacyjny w Gdańsku oddalił zażalenie pełnomocnika ubezpieczonej na ww. postanowienie Sądu Okręgowego w Bydgoszczy.

Kolejną decyzją z dnia 21 maja 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., po wydaniu orzeczenia przez Komisję Lekarską ZUS z dnia 17 maja 2019 roku, powielającego w istocie treść wcześniejszego orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 4 września 2019 roku, odmówił ubezpieczonej prawa do renty socjalnej.

Na skutek odwołania złożonego od ww. decyzji wyrokiem z dnia 23 sierpnia 2021 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt VI U 168/20, Sąd Okręgowy w Bydgoszczy zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonej W. S. prawo do renty socjalnej od dnia 1 sierpnia 2018 roku do dnia 30 czerwca 2020 roku oraz stwierdził, że organ rentowy ponosi odposiwedizalność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezdbędnej do wydania decyzji.

W uzasadnieniu ww. wyroku Sąd Okręgowy wskazał, że z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, że stwierdzona u ubezpieczonej całkowita niezdolność do pracy pozostaje w związku z naruszeniem sprawności organizmu przed ukończeniem przez nią 18 roku życia bądź w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej przed ukończeniem 25 roku życia. Sąd uznał też, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, albowiem biegli sądowi doszli do odmiennych wniosków w stosunku do lekarzy orzeczników ZUS w oparciu o ten sam materiał dowodowy, którym dysponował organ rentowy na etapie postępowania orzeczniczego. Gdyby ocena stanu zdowia ubezpieczonej w kontekście jej zdolności do pracy została przez orzeczników ZUS przeprowadzona prawidłowo to nie byłoby potrzeby inicjowania postępowania odwoławczego przed Sądem. Wobec tego Sąd uznał, że nie ma podstaw do uwolnienia organu rentowego od tej odpowiedzialności.

Wykonując prawomocny wyrok Sądu Okręgowego w Bydgoszczy
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z dnia 28 września 2021 roku przyznał ubezpieczonej rentę socjalną od dnia 1 sierpnia 2018 roku,
tj. od daty określonej w wyroku do dnia 30 czerwca 2020 roku. Jednocześnie w decyzji tej organ rentowy poinformował ubezpieczoną, że ustawa nie przewiduje wypłaty odsetek ustawowych za opóźnienie w ustaleniu prawa do renty socjalnej lub wypłaty tego świadczenia i nie odsyła w tym zakresie do przepisu art. 85 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

/dowód: decyzja ZUS z dnia 28 września 2021 r., akta ZUS; wyrok Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 23 sierpnia 2021 r. w sprawie o sygn. akt
VI U 168/20 wraz z uzasadnieniem, akta VI U 168/20 załącznik do akt/

W dniu 23 lipca 2020 roku ubezpieczona W. S. ponownie wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. z wnioskiem o przyznanie jej prawa do renty socjalnej.

Decyzją z dnia 14 września 2020 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. przyznał ubezpieczonej prawo do renty socjalnej od dnia
1 lipca 2020 roku do dnia 31 sierpnia 2021 roku.

/dowód: wniosek o rentę socjalną, akta ZUS; decyzja ZUS z dnia 14 września 2021 r., akta ZUS/

W dniu 29 lipca 2021 roku ubezpieczona wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. z wnioskiem o przyznanie jej prawa do renty socjalnej na dalszy okres.

Decyzją z dnia 24 listopada 2021 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. przyznał jej prawo do renty socjalnej na okres od dnia
1 grudnia 2021 roku na stałe. W okresie od dnia 1 września 2021 roku do dnia
30 listopada 2021 roku renta socjalna została jej wypłacona z urzędu.

/dowód: wniosek o rentę socjalną na dalszy okres, akta ZUS; decyzja ZUS z dnia
24 listopada 2021 r., akta ZUS/

W dniu 29 grudnia 2021 roku ubezpieczona skierowała do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. pismo wzywające ww. organ do zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie w wypłacie renty socjalnej w łącznej wysokości 23.403,90 złotych, przyznanej jej na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 23 sierpnia 2021 roku w sprawie o sygn. akt VI U 168/20 za okres od dnia 1 sierpnia 2018 roku do dnia 30 czerwca 2020 roku.

/dowód: wezwanie do zapłaty, akta ZUS/

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie okoliczności bezspornych oraz na podstawie dokumentów zgromadzonych w sprawie, w tym w aktach rentowych ZUS oraz sprawie prawomocnie zakończonej tutejszego Sądu o sygn. akt VI U 168/20, których wiarygodność nie budziła wątpliwości Sądu, a które nie były kwestionowane przez żadną ze stron pod względem ich autentyczności, jak i prawdziwości zawartych w nich informacji.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 85 ustawy z dnia 13 października 1998 roku
o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r., poz. 1009),
jeżeli Zakład – w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń społecznych lub świadczeń zleconych do wypłaty na mocy odrębnych przepisów albo umów międzynarodowych – nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie określonych przepisami prawa cywilnego.
Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności (ust. 1).
Do odsetek, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów o finansach publicznych (ust. 1 a). Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady wypłacania odsetek (ust. 2).

Przepis art. 15 pkt 2 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 roku o rencie socjalnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r., poz. 240) stanowi zaś, że w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się m.in. przepis art. 85 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Przepis ten został wprowadzony w obecnym brzmieniu na mocy ustawy z dnia 24 czerwca 2021 roku o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 1621). Zmiany te weszły w życie z dniem 18 września 2021 roku. Wcześniej ustawa o rencie socjalnej nie zawierała odesłania do ww. przepisu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Kwestia sporna zaistniała pomiędzy stronami w niniejszej sprawie dotyczyła ustalenia tego, czy odwołująca W. S. uprawniona jest do odsetek za opóźnienie w wypłacie renty socjalnej przyznanej jej na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 23 sierpnia 2021 roku w sprawie o sygn. akt VI U 168/20 za okres od dnia 1 sierpnia 2018 roku do dnia 30 czerwca 2020 roku, czy też nie. Organ rentowy twierdził bowiem, że na chwilę orzekania o prawie do renty socjalnej nie było podstawy prawnej do przyznania odsetek za opóźnienie, albowiem przepis art. 15 pkt 2 ustawy socjalnej, odsyłający do art. 85 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych został wprowadzony później, bo w dniu
18 września 2021 roku. Odwołująca zaś jako podstawę zgłoszonego roszczenia konsekwentnie wskazywała przepisy art. 85 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 15 pkt 2 ustawy o rencie socjalnej, twierdząc, że jest uprawniona do wypłaty odesetek za zwłokę w przyznaniu jej świadczenia z renty socjalnej.

Stanowisko organu rentowego pozbawione jest uzasadnionych podstaw. Zwrócić trzeba uwagę na to, że jeszcze przed zmianą treści art. 15 pkt 2 ustawy o rencie socjalnej możliwym było skuteczne dochodzenie roszczenia o odsetki od opóźnienia w wypłacie renty socjalnej w oparciu o przepis art. 85 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Posiłkowano się wówczas art. 15 pkt 1 ustawy o rencie socjalnej, który odsyłał m.in. do art. 118 ust. 1-5 ustawy z dnia
17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Odesłanie to obejmowało także przepis art. 118 ust.1a, zgodnie z którym w razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego. Przepis art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ma zastosowanie w sprawach o rentę socjalną. Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 6 lipca 2011 roku wydanej w sprawie o sygn. akt II UZP 5/11 (opubl. Legalis nr 336071). W uchwale tej wyrażony został nadto jednoznaczny pogląd oraz został nakreślony kierunek wykładni, który należy w pełni zaaprobować, że przepis art. 85 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych określający obowiązek organu rentowego w zakresie zapłaty odsetek ubezpieczonemu z tytułu opóźnienia przy ustalaniu prawa do świadczeń lub przy ich wypłacie, stanowi o zwłoce w przyznaniu świadczenia nie tylko z ubezpieczenia społecznego, ale także świadczenia zleconego do wypłaty na mocy odrębnych przepisów lub świadczeń określonych na mocy umów międzynarodowych. Nie ulega wątpliwości, że renta socjalna mieści się w kategorii świadczenia zleconego do wypłaty na mocy odrębnych przepisów, do których należą ustawa o rencie socjalnej, ponieważ zgodnie z art. 12 ust. 1 tej ustawy, decyzję w sprawie przyznania renty socjalnej wydaje i świadczenie to wypłaca jednostka organizacyjna Zakładu Ubezpieczeń Społecznych właściwa ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu osoby ubiegającej się o rentę socjalną (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 6 lutego 2014 roku, wydany w sprawie III AUa 647/13, opublikowany Legalis nr 924518). Tak więc, późniejsza zmiana art. 15 pkt 2 ustawy o rencie socjalnej, nie stanowiła „nowości”, lecz jedynie usankcjonowała przewidzianą wcześniej możliwość stosowania art. 85 ustawy systemowej do renty socjalnej.

Mając na względzie prawomocny wyrok Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 23 sierpnia 2021 roku, przyznający ubezpieczonej W. S. prawo do renty socjalnej i stwierdzający odpowiedzialność organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, Sąd rozpoznający przedmiotową sprawę uznał, że ubezpieczona ma prawo do wypłaty odsetek za okres opóźnienia w wypłacie renty socjalnej. Przy czym Sąd uznał, że skoro orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS zostało wydane w dniu 17 maja 2019 roku, to organ rentowy miał możliwość wydania prawidłowej decyzji w terminie 30 dni, czyli do dnia 16 czerwca 2019 roku. Zgodnie z art. 118 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji, z uwzględnieniem ust. 2 i 3 oraz art. 120. W razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego. Zgodnie z § 2 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 lutego 1999 roku w sprawie szczegółowych zasad wypłacania odsetek za opóźnienie w ustaleniu lub wypłacie świadczeń z ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 12 poz 104) odsetki wypłaca się za okres od dnia następującego po upływie terminu na ustalenie prawa do świadczeń lub ich wypłaty, przewidzianego w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń – do dnia wypłaty świadczeń, z uwzględnieniem ust. 2-5. Skoro więc, Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 17 maja 2019 roku mogła prawidłowo ustalić okoliczności niezbędne do wydania prawidłowej decyzji, to należy uznać, że od dnia 17 czerwca 2019 roku (po upływie 30 dni) organ rentowy pozostawał w zwłoce i to właśnie od tego dnia należało przyznać ubezpieczonej prawo do odsetek.

Nie ma przy tym podstaw do przyznania prawa do odsetek od dnia wpływu do organu rentowego prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Bydgoszczy w przedmiocie przyznania prawa do renty socjalnej. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 11 września 2007 r. w sprawie o sygn. akt P 11/07 uznał, że art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych rozumiany w ten sposób, że za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uznaje się dzień wpływu prawomocnego orzeczenia tylko w sytuacji, gdy za nieustalenie tych okoliczności nie ponosi odpowiedzialności organ rentowy, jest zgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie jest niezgodny z art. 45 ust. 1 Konstytucji (OTK-A 2007/8/9). W uzasadnieniu tego wyroku Trybunał konstytucyjny wskazał, że „w zakresie stosowania odsetek i związanych z nimi terminów, od których zależy ustalenie prawa do świadczenia (lub jego wysokości), organ rentowy i ubezpieczony powinni być traktowani jednakowo. Umożliwia to interpretacja art. 118 ust. 1a ustawy o FUS, zaprezentowana w doktrynie, uwzględniająca kontekst normatywny art. 85 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z tą interpretacją, normę wyrażoną w kwestionowanym
art. 118 ust. 1a ustawy o FUS należy odczytać w następujący sposób: Za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji w sprawie świadczenia rentowego lub emerytalnego uznaje się dzień wpływu do organu rentowego prawomocnego orzeczenia sądu ustalającego prawo do tego świadczenia, o ile za nieustalenie tych okoliczności we wcześniejszym terminie nie ponosi odpowiedzialności organ rentowy. Tę interpretację, nadającą zaskarżonemu przepisowi treść zgodną z przywołanymi wzorcami konstytucyjnymi, przyjmuje Trybunał. A w konsekwencji „przepis art. 118 ust. 1a ustawy o FUS jest zgodny z Konstytucją, o ile za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uznaje się dzień wpływu do organu rentowego prawomocnego orzeczenia sądu tylko w sytuacji, gdy za nieustalenie tych okoliczności we wcześniejszym terminie nie ponosi odpowiedzialności organ rentowy. Jeżeli odpowiedzialność leży po stronie organu rentowego, termin do wydania decyzji i wypłaty świadczenia powinien być liczony od wcześniejszej daty, w której organ rentowy, gdyby działał prawidłowo, powinien był wydać decyzję, a ubezpieczony powinien mieć prawo do odsetek za stosowny okres”. W konkluzji Trybunał Konstytucyjny wskazał, że „po rozstrzygnięciu Trybunału termin ten powinien być liczony od dnia doręczenia wyroku sądu tylko wtedy, gdy ustalenie prawa do świadczenia dopiero w postępowaniu sądowym nie było następstwem okoliczności, za które ponosi odpowiedzialność organ rentowy. W przeciwnym wypadku, gdy opóźnienie w ustaleniu prawa do świadczenia było spowodowane okolicznościami, za które odpowiada organ rentowy (np. błędna interpretacja przepisów, zaniechanie podjęcia określonych działań z urzędu, błędne orzeczenie lekarza orzecznika ZUS lub komisji lekarskiej ZUS w sprawie niezdolności do pracy), termin ten będzie liczony od dnia, w którym organ rentowy, gdyby działał prawidłowo, powinien był ustalić prawo do świadczenia”.

W tym stanie rzeczy, Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.
częściowo zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującej W. S. prawo do odsetek za opóźnienie w wypłacie renty socjalnej, poczynając od dnia 17 czerwca 2019 roku do dnia zapłaty, o czym orzekł w punkcie 1 sentencji wyroku.