Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 października 2024r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Karolina Chudzinska

Protokolant – starszy sekretarz sądowy Małgorzata Myślińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 października 2024r. w Bydgoszczy

odwołania: M. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 12 lutego 2024r., znak: (...)

w sprawie: M. L.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o emeryturę pomostową

1.  Zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonemu prawo do emerytury pomostowej począwszy od dnia 1 grudnia 2023r.

2.  Stwierdza, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sędzia Karolina Chudzinska

Sygn. akt VI U 273/24

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 lutego 2024r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( t.j. Dz.U. z 2018r., poz. 1270 ze zm. ) oraz na podstawie art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych z dnia 19 grudnia 2008 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 1924), odmówił ubezpieczonemu M. L. prawa do emerytury pomostowej. Organ rentowy podniósł, iż ubezpieczony nie wykonywał przez co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony domagając się jej zmiany i przyznanie żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie przesłanki niezbędne do jego nabycia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie wniesionego odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony M. L. ( ur. (...) ) złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury pomostowej. Organ rentowy uznał za udowodniony łączny staż pracy w wymiarze 46 lat, 7 miesięcy i 29 dni oraz okres pracy w szczególnych warunkach w myśl art. 3 ustawy o emeryturach pomostowych w wymiarze 10 lat, 8 miesięcy i 20 dni ( od 01.01.2009r. do 31.12.2012r. oraz od 01.03.2016r. do 31.12.2022r. ).

Sporne pozostawało to, czy ubezpieczony posiada co najmniej 15 letni okres pracy w warunkach szczególnych.

Ubezpieczony M. L. pracował na cały etat w Zakładach (...) w B. od 1 września 1976r. do 30.09.1984r. ( od 01.09.1976r. do 06.1979r. uczył sią zawodu ) a następnie od 14.04.1987r. do 31.03.2013r. Pracę rozpoczął na stanowisku automatyka - mechanika aparatury pomiarowej. Na tym stanowisku pracował do 30.06.1992r. na Wydziale TDI/TDA. Ubezpieczona zajmował się m.in. wymianą zaworów, montażem aparatury pomiarowej, przy czym pracę wykonywał w czasie, gdy odbywała się produkcja fosgenu i chloru. Miał na sobie odzież ochronną kwasoodporną, kask, maskę p.gazową i w pogotowiu aparat powietrzny. Narażony był na działanie substancji toksycznych i żrących oraz hałas, do którego przyczyniała się praca sprężarek. W okresie od 01.07.1992r. do 18,01, 1994r. ubezpieczony pracował jako automatyk – pracownik transportowy – aparatowy na Wydziale produkcji wosku i żywic. Był odpowiedzialny za przetłaczanie ( przepływ ) wosku, żywić, kwasów, ługu ( otwierał i zamykał zawory ). Pracował w odzieży ochronnej kwasoodpornej, w pomieszczeniu, gdzie temperatura wynosiła 30 – 40 stopni Celsjusza. Następnie od 19.01.1994r. do 31.05.2000r. pracował na stanowisku aparatowego w dziale produkcji barwników, gdzie zajmował się naważaniem i przetłaczaniem poszczególnych składników np. kwasu, ługu. Miał na sobie odzież ochronną kwasoodporną oraz sprzęt ochrony osobistej. Od 01.06.2000r. do końca zatrudnienia ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku operatora a potem starszego operatora sprężarek na Wydziale Sprężarek, gdzie obsługiwał aparaturę ( sprężarki ) wytwarzającą powietrze wysyłane na poszczególne wydziały. Podczas pracy miał założone ochronniki słuchu z uwagi na duży hałas, przekraczający dopuszczalne normy. We wspomnianych okresach ubezpieczony nie korzystał z urlopów bezpłatnych, nie miał też dłuższych zwolnień lekarskich.

Ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę w warunkach szczególnych wymienioną w Wykazie A rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze : od lipca 1979r. do końca września 1984r. i od 14 kwietnia 1987r. do 30 czerwca 1992r. ( Wykaz A dział XIV poz. 25 ), od 1 lipca 1992r. do 18.01.1994r. ( Wykaz A dział IV poz. 17 ), od 19 stycznia 1994r. do 31 maja 2000r. ( Wykaz A dział IV poz. 28 ) a następnie od 1 czerwca 2000r. do końca zatrudnienia ( Wykaz A dział XIV poz. 9 )

Sąd dokonał ustalenia stanu faktycznego na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach sądowych ( w tym w sprawie VI U 2445/20 ), dokumentacji pracowniczej, jak i znajdującej się w aktach organu rentowego ZUS a także na podstawie zeznań odwołującego oraz zeznań świadka J. S. ( nagranie rozprawy dnia 17.10.2024r. ). Sąd uznał za wiarygodne zeznania ubezpieczonego oraz zeznania świadka z uwagi na to, iż sformułowane przez nich twierdzenia były jasne, spójne, logiczne i nie budzące wątpliwości. Dowody, które Sąd uznał za zasługujące na danie im wiary posłużyły do ustalenia okoliczności faktycznych, których ustalenie było niezbędne do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Przenosząc ustalony w sprawie stan faktyczny na grunt przepisów prawa stwierdzić należało, że odwołanie ubezpieczonego nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych z dnia 19 grudnia 2008 r., prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5) przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6) po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

W myśl art. 3 ust. 5 wspomnianej ustawy, za pracowników wykonujących prace o szczególnym charakterze uważa się pracowników wykonujących po dniu wejścia w życie ustawy, w pełnym wymiarze czasu pracy, prace, o których mowa w ust. 3.

Zgodnie z brzmieniem art. 49 przywołanej ustawy, prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:

1) po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2) spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12;

3) w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Jak wynika z przeprowadzonego postępowania dowodowego, ubezpieczony spełnia warunki niezbędne do nabycia emerytury pomostowej, bowiem posiada wymagany 15-letni okres pracy w warunkach szczególnych ( przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS i po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 – co zostało uwzględnione przez organ rentowy )

Mając powyższe na uwadze poczynione w sprawie ustalenia i rozważania należy stwierdzić, że ubezpieczony spełnia przesłanki niezbędne do nabycia emerytury pomostowej, dlatego też Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, jak w sentencji.

Biorąc po uwagę, że wszelkie wątpliwości dotyczące charakteru pracy ubezpieczonego mogły zostać wyjaśnione dopiero w toku postepowania sądowego, Sąd w pkt 2 wyroku nie obciążył organu rentowego odpowiedzialnością za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sędzia Karolina Chudzinska