Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 czerwca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – st. sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2018 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: B. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 28 listopada 2017 r., znak: (...)

w sprawie: B. W.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

1)  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu B. W. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 18 września 2017 r. do dnia 31 sierpnia 2020 r.,

2)  stwierdza, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt VI U 309/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28.11.2017 r., znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1383 ze zm.), odmówił ubezpieczonemu B. W. prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i stwierdził, że będzie kontynuowana wypłata ubezpieczonemu renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 24.11.2017 r. ustaliła, iż ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył B. W., zaskarżając ją w całości i wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. W ocenie odwołującego, jego stan zdrowia czyni go całkowicie niezdolnym do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony B. W. był uprawniony do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy do 30.06.2015 r., a od 01.07.2015 r. na stałe do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Powód złożył w dniu 18.09.2017 r. wniosek o zmianę stopnia stwierdzonej u niego niezdolności do pracy, wskazując iż jest całkowicie niezdolny do pracy z uwagi na wykonany u niego w dniu 24.08.2017 r. zabieg operacyjny – pomostowanie naczyń wieńcowych bez użycia krążenia pozaustrojowego (tzw. by-passy). Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 24.10.2017 r. oraz Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 24.11.2017 r. ustalili, iż ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy.

Biegły sądowy specjalista z dziedziny kardiologii dr n. med. P. J. rozpoznał u powoda chorobę niedokrwienną serca z przebytym zawałem mięśnia sercowego leczonym PTCA LAD (2006), CABG (2017) w okresie niewydolności krążenia NYHA I; nadciśnienie tętnicze ESC II oraz otyłość. Biegły stwierdził, że B. W. jest od wielu lat leczony z powodu choroby niedokrwiennej serca. W 2006 r. powód przebył zawał serca. W 2017 r. u odwołującego wykonano zabieg pomostowania naczyń wieńcowych bez użycia krążenia pozaustrojowego (by-passy). Biegły kardiolog wskazał, iż nowe badanie echo serca B. W. z 2018 r. potwierdza cechy niewydolności krążenia. W ocenie biegłego, z uwagi na przeprowadzony u ubezpieczony zabieg CABG, występujące u niego otyłość i nadciśnienie tętnicze, skarżący jest w najwyższej grupie możliwych powikłań sercowo – naczyniowych.

Biegły sądowy P. J. orzekł, iż odwołujący jest całkowicie niezdolny do pracy od 18.09.2017 r. do 31.08.2020 r., gdyż w porównaniu z poprzednio przeprowadzonymi badaniami u powoda, jego stan zdrowia nie uległ poprawie.

Z treści przeprowadzonego wywiadu u ubezpieczonego wynika, iż B. W. jest leczony z powodu choroby niedokrwiennej serca. Po operacji CABG w 2017 r. jest lepiej, lecz i tak szybko się męczy, wchodząc na I piętro musi odpoczywać. Ubezpieczony ma ograniczoną tolerancję na wysiłek fizyczny, szybko się męczy.

- dowody: wynika badania echo serca z 23.03.2018 r. (k. 20 akt sądowych); opinia sądowo – lekarska biegłego kardiologa z 04.04.2018 r. (k. 21-23 akt sądowych); dokumentacja zawarta w aktach rentowych ZUS

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń faktycznych na podstawie dokumentacji zebranej w aktach sądowych, w aktach rentowych. Ustalenia faktyczne dotyczące stanu zdrowia odwołującego i jego wpływu na całkowitą niezdolność B. W. do pracy, Sąd Okręgowy oparł przede wszystkim na dowodzie z opinii biegłego sądowego kardiologa z 04.04.2018 r. Biegły sądowy sporządził opinię po dokonaniu szczegółowej analizy akt sprawy, mając na względzie całą dostępną dokumentację lekarską, a nade wszystko po przeprowadzeniu badania przedmiotowego ubezpieczonego. Poczynione przez niego ustalenia i wnioski zostały sformułowane w sposób jasny, precyzyjny, a końcowe stanowisko zostało szczegółowo, przekonująco i w sposób logiczny uzasadnione. Zaprezentowane konkluzje są jednoznaczne, a ich uzasadnienie przedstawione zostało w sposób przystępny i zrozumiały. Przeprowadzone dowody posłużyły do ustalenia okoliczności faktycznych, których to ustalenie było niezbędne do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego zasługiwało na uwzględnienie.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1383), niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Z treści art. 12 ust. 2, 3 ustawy emerytalnej wynika, iż częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, a całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

Zgodnie z brzmieniem art. 57 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)jest niezdolny do pracy;

2)ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3) niezdolność do pracy powstała w okresie ubezpieczenia albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tego okresu.

Biegły sądowy z zakresu kardiologii orzekł, iż odwołujący jest okresowo całkowicie niezdolny do pracy od 18.09.2017 r. do 31.08.2020 r. Biegły sądowy nie podzielił oceny stanu zdrowia ubezpieczonego dokonanej przez Komisją Lekarską ZUS w przedmiocie tego, iż B. W. nie jest całkowicie niezdolny do pracy.

Przedmiotem niniejszego postępowania było to, czy odwołujący B. W. jest całkowicie niezdolny do pracy. Sąd dopuścił w niniejszej sprawie dowód z opinii biegłego sądowego z dziedziny medycznej adekwatnej do schorzeń występujących u ubezpieczonego czyli z dziedziny kardiologii. Biegły sądowy w wydanej w przedmiotowej sprawie opinii, która w ocenie Sądu jest miarodajna, w oparciu o dokumentacją lekarską B. W. oraz po przeprowadzeniu badań ubezpieczonego, w sposób jasny, klarowny i nie budzący wątpliwości skonstatowali, iż odwołujący jest okresowo całkowicie niezdolny do pracy. Trzeba podnieść, iż Sąd w sprawach dotyczących kwestii niezdolności do pracy dokonuje rozstrzygnięcia opierając się na opiniach biegłych sądowych, tj. osób posiadających medyczne wiadomości specjalne. Zarówno w doktrynie jak i w judykaturze wskazuje się, iż ustalenie czy odwołujący jest niezdolny do pracy przez sąd może nastąpić wyłącznie w oparciu o opinię sporządzoną przez biegłych, która nie może być zastępowana innymi dowodami, np. zeznaniami świadków. Dowód z opinii lekarskiej w tej kategorii spraw jest, więc dowodem koronnym, analizującym i sumującym przeciwstawne oceny prezentowane przez strony ("Dowód z opinii lekarza biegłego w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych" SSN Beata Gudowska, Przegląd Ubezpieczeń Społecznych i Gospodarczych 2001 r., Nr 6, s. 8-12; wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 23 września 2015 r., sygn. akt III AUa 431/15; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 19 maja 2015 r., sygn. akt III AUa 1385/14; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 14 kwietnia 2015 r., sygn. akt III AUa 1093/14).

Mając na względzie poczynione ustalenia faktyczne oraz zgromadzony materiał w toku postępowania dowodowego, Sąd uznaje, iż stan zdrowia ubezpieczonego czyni go okresowo całkowicie niezdolnym do pracy od 18.09.2017 r. do 31.08.2020 r. W oparciu o treść opinii biegłego sądowego kardiologa z 04.04.2018 r., którą Sąd uznał za w pełni wiarygodną, Sąd ustalił, że stan zdrowia B. W. skutkuje u niego okresową całkowitą niezdolnością do pracy. Trzeba stwierdzić, iż wyniki przeprowadzonego u odwołującego w dniu 23.03.2018 r. badania echo serca (k. 20 a.s.) potwierdziły występujące u niego cechy niewydolności krążenia, cechy kardiomiopatii. Wobec tego, mając na uwadze wyniki wspomnianego badania, występujące u powoda otyłość oraz nadciśnienie tętnicze a także przebyty przez powoda zawał serca, nie ulega wątpliwości, iż B. W. należy do grupy pacjentów o najwyższym ryzyku wystąpienia kolejnych powikłań sercowo – naczyniowych.

Zdaniem Sądu, niewątpliwie w okresie wskazanym przez biegłego z dziedziny kardiologii w treści sporządzonej w sprawie opinii ubezpieczony jest niezdolny do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Mając powyższe na uwadze, należy skonstatować, że stan zdrowia powoda nie uległ poprawie, lecz nawet się pogorszył. Z treści badania echo serca skarżącego z 23.03.2018 r. wynika, iż frakcja wyrzutowa (EF) odwołującego wynosi około 38 %. Godnym wskazania jest to, iż frakcja wyrzutowa serca winna przekraczać 65 %, a wynik poniżej 50 % oznacza nieprawidłową pracę serca. Nie można nie zauważyć tego, że wynik frakcji wyrzutowej odwołującego wynoszący około 38 % jest niebezpiecznie zbliżony do wartości 35 %, poniżej której występuje zagrożenie nagłą śmiercią sercową.

W świetle okoliczności przedmiotowej sprawy, w szczególności w świetle opinii biegłego sądowego z zakresu kardiologii, nie ma wątpliwości, iż odwołujący B. W. jest okresowo całkowicie niezdolny do pracy od 18.09.2017 r. do 31.08.2020 r. W ocenie Sądu nie było potrzeby kontynuowania postępowania dowodowego, gdyż wydana w przedmiotowej sprawie opinia biegłego kardiologa z 04.04.2018 r. była jasna, zrozumiała oraz logicznie uzasadniona. W konsekwencji na uwagę nie zasługiwały zastrzeżenia wniesione przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych do opinii sporządzonej przez biegłego kardiologa. Za nietrafne należy uznać stwierdzenie przez organ rentowy po zapoznaniu się z wynikiem badania echa serca ubezpieczonego z 23.03.2018 r., iż o niezdolności do pracy decyduje obraz kliniczny schorzenia a wyniki badań mając charakter pomocniczy. Trzeba zauważyć, iż bezsprzecznie dla wydania rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie niezwykle istotne znaczenie miał wynik badania echa serca ubezpieczonego z 23.03.2018 r., w oparciu o który biegły kardiolog wydał opinię sądową z 04.04.2018 r., który to wynik badania był wyznacznikiem pogorszenia się stanu zdrowia ubezpieczonego.

Sąd postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 12.06.2018 r. oddalił wniosek organu rentowego ZUS o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłego sądowego kardiologa. W myśl art. 286 k.p.c., sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z dodatkowej opinii tych samych lub innych biegłych, gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas, gdy opinia złożona do sprawy zawiera istotne braki, sprzeczności, względnie nie wyjaśnia istotnych okoliczności ( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 października 2015 r., sygn. akt I UK 447/14, Legalis nr 1350322).

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w zw. z art. 12, 13, 57 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu B. W. prawo do renty z tytułu z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 18 września 2017 r. do dnia 31 sierpnia 2020 r.

W punkcie 2. wyroku Sąd zgodnie z treścią przepisu art. 118 ust. 1a ustawy emeryturach i rentach z FUS z urzędu orzekł w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Sąd uznał, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, gdyż dopiero biegły sądowy z zakresu kardiologii na etapie postępowania sądowego dysponował wynikiem badania echa serca odwołującego z 23.03.2018 r. (k. 20 a.s.), który pozwalał na dokonanie kompleksowej oceny stanu zdrowia B. W. a co za tym idzie dokonanie oceny stopnia niezdolności do pracy ubezpieczonego.

SSO Ewa Milczarek