Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 września 2023 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Karolina Chudzinska

Protokolant stażysta Roksana Prill

po rozpoznaniu w dniu 25 września 2023 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: P. P.

od decyzji Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w B.

z dnia 15 stycznia 2021r., znak: (...)

w sprawie: P. P.

przeciwko: Dyrektorowi Wojskowego Biura Emerytalnego w B.

o wysokość świadczenia

Zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że prawo do dodatku pielęgnacyjnego przyznaje ubezpieczonemu od dnia 1 marca 2020r.

W pozostałej części odwołanie oddala.

Żądanie ubezpieczonego zasądzenia na jego rzecz od Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w B. odszkodowania w wysokości 42 stawek dodatku pielęgnacyjnego przekazuje Sądowi Rejonowemu w B. jako właściwemu do jego rozpoznania.

Sędzia Karolina Chudzinska

Sygn. akt VI U 317/21

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 stycznia 2021r. Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w B. uwzględniając orzeczenie Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w B. z dnia 30.10.2020r. utrzymane w mocy przez Centralną Wojskową Komisję Lekarską w W. orzeczeniem z dnia 17.12.2020r. ustalił nową wysokość emerytury wojskowej P. P., począwszy od dnia 1 czerwca 2020r.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł P. P. domagając się jej zmiany i przyznanie dodatku pielęgnacyjnego od dnia złożenia wniosku, tj. 04.11.2016r. oraz zasądzenie od Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w B. odszkodowania w wysokości 42 stawek dodatku pielęgnacyjnego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania i podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje :

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin ( tekst jedn. Dz.U. z 2020r., poz. 586 ze zm. ) – do emerytury lub renty przysługuje dodatek pielęgnacyjny i dodatek dla sierot zupełnych na zasadach i w wysokości określonych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych .

Zgodnie z art. 75 ustawy o emeryturach i rentach z FUS - dodatek pielęgnacyjny przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty, jeżeli osoba ta została uznana za całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo ukończyła 75 lat życia.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie stanu zdrowia ubezpieczonego i jego wpływu na zdolność do samodzielnej egzystencji.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji:

- okulisty,

- neurologa,

- lekarza medycyny społecznej.

Biegła sądowa – okulistka – rozpoznała u ubezpieczonego poniższe schorzenia:

- dystrofię czopkowo – pręcikową obu oczu,

- jaskrę obu oczu,

- pseudosoczewkowość oka prawego,

- wytrzeszcz tarczycowy oka prawego,

- astygmatyzm krótkowzroczny obu oczu.

Zdaniem biegłych sądowych ubezpieczony nie jest osobą niezdolną do samodzielnej egzystencji z powodów schorzeń neurologicznych, lecz jest osobą niezdolną do samodzielnej egzystencji z powodu schorzeń okulistycznych. Jak podała biegła sądowa – okulistka, przedstawiona dokumentacja medyczna pozwala stwierdzić, iż ubezpieczony jest niezdolny do samodzielnej egzystencji od marca 2020r. na stałe, przemawia za tym wynik i opis badania SOCT plamki z 10.03.2020r.

- dowód – opinie biegłych sądowych ( k. 80, 111, 178 akt ).

Jedyne zastrzeżenia do opinii wniósł organ rentowy podnosząc m.in., iż odpis opinii doręczony organowi rentowemu nie zawierał wskazania danych biegłej oraz odniesienia się biegłej sądowej do orzeczenia RWKL i CWKL.

Sąd nie uwzględnił powyższych zastrzeżeń, trzeba bowiem zauważyć, iż wspomniana biegła – okulistka oceniała stan zdrowia ubezpieczonego ściśle pod kątem specjalizacji, jaką reprezentuje, o której to specjalizacji organ rentowy wiedział z wcześniejszej opinii. Sporządzona przez biegłą opinia była jasna i przekonująca dla Sądu. Opinia ta w sposób wystarczający wyjaśniła przyjętą datę początkową istniejącej u ubezpieczonego niezdolności do samodzielnej egzystencji.

W tej sytuacji Sąd pozytywnie ocenił opinie biegłych sądowych – w tym biegłej z zakresu chorób oczu. W ocenie Sądu przeprowadzone postępowanie dowodowe było wystarczające do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy i nie wymagało prowadzenia dalszego postępowania dowodowego, które skutkowałoby jedynie przedłużaniem postepowania, które trwa już od marca 2021r.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, uznał, że wniesione przez ubezpieczonego odwołanie w części zasługuje na uwzględnienie, o czym na podstawie art. art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł w pkt 1 wyroku, w pozostałej części, na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Sąd wniesione odwołanie oddalił.

Mając na uwadze, że wniesienie przez ubezpieczonego odwołania było zasadne i umożliwiło zmianę zaskarżonej decyzji – w ocenie Sądu żądanie organu rentowego zasądzenia od ubezpieczonego na rzecz tego organu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego nie zasługiwało na uwzględnienie.

Jednocześnie w pkt 3 wyroku, zgłoszone przez ubezpieczonego żądanie zasądzenia odszkodowania, jako wykraczające poza sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych, a stanowiąca sprawę z zakresu prawa cywilnego, Sąd przekazał Sądowi Rejonowemu w B. celem rozpoznania.

SSO Karolina Chudzinska