Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2024r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Karolina Chudzinska

Protokolant – starszy sekretarz sądowy Małgorzata Myślińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 lutego 2024r. w Bydgoszczy

odwołania: S. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 26 stycznia 2023r., znak: (...)

w sprawie: S. W.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rekompensatę

1.  Zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonemu prawo do rekompensaty.

2.  Ustala, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

3.  Zasądza od organu rentowego na rzecz ubezpieczonego kwotę 180 ( sto osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów zastępstwa prawnego z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sędzia Karolina Chudzinska

Sygn. akt VI U 436/23

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 stycznia 2023r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił S. W. prawa do rekompensaty, powołując się na przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2022r., poz. 504 ze zm. ) i ustawy z dnia 19 grudnia 2019r. o emeryturach pomostowych ( tekst jednolity Dz.U. z 2022r., poz. 1340 ze zm.).

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że ubezpieczony nie spełnia wszystkich warunków niezbędnych do przyznania żądanej rekompensaty, ponieważ nie udowodnił w wymaganym okresie co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych - ZUS uwzględnił ubezpieczonemu do okresu pracy w warunkach szczególnych łącznie 5 lat 1 miesiąc i 19 dni ( od 13.09.1984r. do 30.09.1989r.).

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego przyznania, w szczególności posiada wymagany okres pracy w warunkach szczególnych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje :

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych – ubezpieczonemu, który posiada na dzień 31 grudnia 2008r. co najmniej 15 letni okres pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnych charakterze w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przysługuje prawo do rekompensaty.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie, czy ubezpieczony spełnia warunek wymaganego czasu pracy w warunkach szczególnych, niezbędny do uzyskania rekompensaty.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe, w tym zapoznał się z dokumentami zgromadzonymi w aktach rentowych i dokumentacji pracowniczej, a także przesłuchał ubezpieczonego i świadków : H. D., K. G. i P. R. ( nagranie z rozprawy z dnia 01.02.2024r.).

Po przeanalizowaniu wspomnianego wyżej materiału dowodowego, Sąd doszedł do przekonania, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdza twierdzenia ubezpieczonego dotyczące posiadania wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Jak wynika bowiem ze wspomnianych wyżej dowodów, ubezpieczony był zatrudniony na cały etat w firmie (...) w B. w okresie od 1 października 1989r. do 31 sierpnia 1999r. a następnie od 6 września 1999r. do 30 listopada 2004r. pracował na cały etat w (...)u (...)W każdej z tych firm ubezpieczony pracował jako kierowca – stale jeżdżąc pojazdami o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, transportując rożne materiały budowlane, beton, przęsła dźwigowe, piasek, żwir itp. Nie korzystał z urlopów bezpłatnych, nie miał też dłuższych przerw w pracy spowodowanych chorobą.

Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego oraz świadków, albowiem były one spójne, logiczne i potwierdzone dodatkowo przez złożone do akt dokumenty. Ponadto należy zaznaczyć, iż świadkowie byli osobami obcymi dla ubezpieczonego, zatem nie byli bezpośrednio zainteresowani wynikiem sprawy, a dodatkowo jako osoby pracujące z ubezpieczonym, opierali złożone zeznania na własnych spostrzeżeniach.

Wspomniane wyżej dowody wskazują, że podczas zatrudnienia u powyższych pracodawców ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w warunkach szczególnych określoną w wykazie A dziale VIII pod poz. 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, co po uwzględnieniu okresu pracy w warunkach szczególnych uznanego przez ZUS, daje znacznie ponad wymagane 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że ubezpieczony spełnia wszystkie warunki niezbędne do przyznania rekompensaty , dlatego też Sąd zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, jak w pkt 1 wyroku.

Jednocześnie, z uwagi na fakt, że przedstawione ZUS-owi dokumenty były niewystarczające, a istniejące wątpliwości mogły zostać wyjaśnione dopiero w toku postepowania sądowego, Sąd w pkt 2 wyroku stwierdził, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za niewyjaśnienie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

O kosztach orzeczono w myśl art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Sędzia Karolina Chudzinska