Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 maja 2025 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Karolina Chudzinska

po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2025 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy K. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rozliczenie świadczenia

na skutek odwołania ubezpieczonego

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 11 kwietnia 2024 roku, znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zobowiązuje organ rentowy do wypłacenia K. K. dodatku pielęgnacyjnego za wszystkie 12 miesięcy 2022r., niezależnie od osiągniętego przychodu.

Sędzia Karolina Chudzinska

Sygn. akt VI U 481/24

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 kwietnia 2024 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. dokonał miesięcznego rozliczenia renty z tytułu niezdolności do pracy ubezpieczonego K. K. w związku z przychodem uzyskanym w poszczególnych miesiącach w roku 2022. Przychód osiągnięty w poszczególnych miesiącach uzasadniał zawieszenie lub zmniejszenie świadczenia albo wypłatę tego świadczenia w pełnej wysokości. Po dokonaniu miesięcznego rozliczenia Zakład ustalił, że przychód osiągnięty w poszczególnych miesiącach rozliczanego okresu, po uwzględnieniu dobrowolnej wpłaty na FUS, uzasadniał zmniejszenie albo zawieszenie świadczenia – łącznie o 19.859,95 zł. Świadczenie w poszczególnych miesiącach rozliczanego okresu podlegało zawieszeniu łącznie o kwotę 21.606,76 zł. ZUS wyjaśnił, że dodatek pielęgnacyjny przysługuje wraz ze świadczeniem w miesiącu, w którym realizowana jest wypłata tego świadczenia. Wobec czego dodatek pielęgnacyjny nie przysługiwał za miesiąc styczeń, czerwiec, wrzesień i grudzień 2021r.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony domagając się wypłaty dodatku pielęgnacyjnego, argumentując, że zawieszenie prawa do renty nie powoduje zawieszenia prawa do dodatku pielęgnacyjnego. Ubezpieczony powołał się w tym zakresie na wyrok Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 10 marca 2020 roku w sprawie o sygn. akt VI U 3693/19 oraz Sądu apelacyjnego w Szczecinie z dnia 27.04.2011r. ( sygn. akt III AUa 666/2010 ).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podnosząc w uzasadnieniu, że za poszczególne miesiące 2022r. ( z wyłączeniem lutego i lipca ) ubezpieczonemu dodatek pielęgnacyjny nie przysługiwał z uwagi na przekroczenie osiąganego przychodu w wysokości 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, iż w niniejszej sprawie nie było sporne to, że ubezpieczony (urodzony w dniu (...)) jest uprawniony do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na stałe oraz do dodatku pielęgnacyjnego. Ubezpieczony w spornym okresie – tj. 2022r. był zatrudniony i osiągnął przychód ( po wpłacie na FUS ) w wysokości 172,219,24 zł. Dokonane w związku z tym rozliczenie renty nie było sporne, ubezpieczony bowiem kwestionował wyłącznie zawieszenie prawa do dodatku pielęgnacyjnego w wymienionych okresach.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych „Prawo do emerytur i rent ulega zawieszeniu lub świadczenia te ulegają zmniejszeniu na zasadach określonych w art. 103a-106.” Chodzi m. in. o osiągania przychodu w kwocie wyższej niż 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy, ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego (art. 104 ust. 7 ustawy).

Zagadnienie, czy regulacja z rozdziału 2 pt. „zawieszanie lub zmniejszanie świadczeń” odnosi się do dodatku pielęgnacyjnego było już przedmiotem rozważań Sądu Apelacyjnego w Szczecinie, który w wyroku z dnia z dnia 27 kwietnia 2011 r. III AUa 666/10 wyraził pogląd, że zawieszenie prawa do renty nie powoduje zawieszenia prawa do dodatku pielęgnacyjnego. Uzasadnienie tego poglądu zostało wywiedzione ze stwierdzenia, że przepis art. 103 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odnosi się tylko do rent i emerytur. Sąd Apelacyjny powołał się w związku z tym na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 czerwca 2008 r., w którym SN stwierdził, że „zawarte w art. 104 ust. 7 ustawy rentowej sformułowanie o zawieszeniu prawa do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy oraz renty rodzinnej, do której uprawniona jest jedna osoba, w razie osiągania przychodu w kwocie wyższej niż 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy, ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, nie oznacza pozbawienia (nawet przejściowego) uprawnienia do tego świadczenia, a jedynie de facto wstrzymanie jego wypłaty na pewien czas. Sąd Apelacyjny powołał się też na pogląd doktryny zgodnie z którym po dniu 1 stycznia 1999 r. gramatyczne sformułowanie pojęcia "osoba uprawniona" nie przemawia za automatycznym wstrzymaniem wypłaty dodatku pielęgnacyjnego w przypadku analogicznych sytuacji odnoszących się do świadczenia podstawowego a także na szczególny charakter dodatku pielęgnacyjnego oraz regulację dotyczącą egzekucji komorniczej prowadzonej ze świadczeń emerytalno-rentowych. Dodatek pielęgnacyjny wyłączony został spod egzekucji sądowej (art. 833 § 6 k.p.c.) oraz administracyjnej (art. 10 § 4 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji) Zdaniem Sadu Apelacyjnego w Szczecinie przemawia to za uznaniem go za świadczenie szczególne, wypłacane w pełnej wysokości, niezależne od zajęcia pozostałych źródeł utrzymania. Analogiczne stanowisko zajął tutejszy Sąd w sprawach wszczętych na skutek odwołania ubezpieczonego i zakończonych prawomocnymi już wyrokami : z dnia 10.03.2020r. ( sygn. Akt VI U 3693/19) i z dnia 22.05.2024r. ( sygn. akt VI U 281/24 ).

Sąd podzielają przedstawione wyżej poglądy Sądu Okręgowego i Sądu Apelacyjnego.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd działając na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, jak w sentencji.

Sędzia Karolina Chudzinska