Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 lutego 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił W. S. prawa do renty na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2013r., poz. 1440 ze zm. ), uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 17 lutego 2015r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego przyznania, w szczególności jest osobą niezdolną do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje :

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki :

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie stanu zdrowia ubezpieczonego i jego wpływu na zdolność do pracy, w szczególności ustalenie, czy stan zdrowia ubezpieczonego powoduje jego częściową bądź całkowitą niezdolność do pracy.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji :

- neurologa,

- okulisty,

- otolaryngologa,

- kardiologa,

- specjalisty medycyny pracy,

którzy rozpoznali u ubezpieczonego poniższe schorzenia:

- chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa,

- wielopoziomową dyskopatię szyjną od C3 do C7 oraz lędźwiową L3/L4 i L5/S1,

- przewlekły zespół bólowy szyjno – barkowy i lędźwiowo – krzyżowy objawowy z częstymi zaostrzeniami i obecnymi objawami ubytkowymi,

- nawracające zaburzenia krążenia mózgowego w zakresie tętnicy kręgowo – podstawnej,

- zez zbieżny oka lewego z niedowidzeniem dużego stopnia,

- zespół metaboliczny pod postacią nadciśnienia tętniczego, otyłości, nietolerancji glukozy, hyperurykemii, hyperlipidemii,

- obustronny niedosłuch typu odbiorczego.

Zdaniem biegłych sądowych ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy od 31 stycznia 2015r. i niezdolność ta będzie trwała do 03.2018r. Jako przyczynę tej niezdolności biegli wskazali przede wszystkim schorzenia układu kostno – stawowego i zaburzenia układu krążenia. Podali także, że występujące u ubezpieczonego schorzenia powodują bóle i zawroty głowy, zaburzenia równowagi, ograniczenie ruchomości kręgosłupa, przewlekłe zespołu bólowe szyjno – barkowy i lędźwiowo – krzyżowy, zaburzenia widzenia i słuchu, znaczne obniżenie tolerancji wysiłku fizycznego. W przypadku ubezpieczonego praca fizyczna, dźwiganie ciężarów, długotrwała praca w wymuszonej pozycji, praca w złych warunkach atmosferycznych powodowałaby nasilenie dolegliwości i niekorzystny postęp schorzeń.

- dowód – opinia biegłych sądowych ( k. 41 – 42 akt ).

Jedyne zastrzeżenia do opinii zgłosił organ rentowy ( k. 53 akt ). W wydanej opinii uzupełniającej biegli sądowi podtrzymali swoje dotychczasowe stanowisko dodatkowo wyjaśniając, że, że w przypadku ubezpieczonego zasadnicze schorzenia mają charakter postępujący niezależnie od stosowanego leczenia. Wskazali także, iż zaawansowana choroba zwyrodnieniowa stawów i kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią oraz schorzenia układu krążenia z objawami niedomogi naczyń mózgowych w zakresie tętnicy kręgowo – podstawnej oraz schorzenia współistniejące istotnie upośledzają sprawność ustroju i zdolność do podjęcia pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Biegli powołali się przy tym na wyniki bada ń (...) dotyczące kręgosłupa szyjnego i odc. L – S, w których rozpoznano obok zmian zwyrodnieniowych wielopoziomowe zmiany dyskopatyczne z towarzyszącym przewlekłym zespołem bólowym. Zdaniem biegłych sądowych ciężka praca fizyczna zdecydowanie może nasilić niekorzystny przebieg schorzenia i skutkować istotnym pogorszeniem stanu zdrowia.

- dowód – opinia uzupełniająca ( k. 57 akt ).

Organ rentowy wniósł kolejne zastrzeżenia do opinii biegłych sądowych podnosząc, że nie akceptuje opinii uzupełniającej i nadal podtrzymuje zgłoszone wcześniej zarzuty.

Sąd nie uwzględnił powyższych zastrzeżeń do opinii, albowiem nie odnosiły się one w sposób szczegółowy do wydanej przez biegłych opinii uzupełniającej, która w ocenie Sądu zasługiwała na pozytywną ocenę. Należy zauważyć, iż w skład zespołu biegłych wchodzili specjaliści z zakresu schorzeń, które dolegają ubezpieczonemu ( w tym neurolog, kardiolog, specjalista medycyny pracy ), dysponujący zarówno wiedzą specjalistyczną, jak i doświadczeniem. Wydając opinię biegli dysponowali dodatkową dokumentacją medyczną w postaci karty informacyjnej leczenia szpitalnego na Oddziale Neurologii w dniach od 30.03.2015r. do 03.04.2015r.r. oraz badaniem (...) kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego wykonanym w 2016r. Wydana przez biegłych sądowych opinia nie tylko była spójna, logiczna i wyczerpująco uzasadniona, ale także przekonująca dla Sądu, w przeciwieństwie do stanowiska organu rentowego, które opierało się na stanowisku Przewodniczącego Komisji Lekarskich ZUS, który nie akceptuje opinii biegłych sądowych, a którego specjalizacja nie jest Sądowi znana. Należy też zauważyć, iż biegli sądowi dokonali kompleksowej oceny stanu zdrowia ubezpieczonego i wskazali na szereg schorzeń występujących u ubezpieczonego, które łącznie powodują, że nie jest on zdolny do wykonywania pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinię biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, jak w sentencji.

Zgodnie z brzmieniem art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, w pkt 2 wyroku zawarto orzeczenie o braku odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, bowiem biegli dysponowali dodatkowym materiałem w postaci dokumentacji medycznej, co pozwoliło na dokonanie nie tylko obiektywnej, ale też pełnej oceny stanu zdrowia ubezpieczonego, a którym to materiałem nie dysponował organ rentowy.

SSO Karolina Chudzinska - Koczorowicz