Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

Sygn. akt.

VI U 598/16

Dnia

6 kwietnia 2016r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

na rozprawie w składzie:

Przewodniczący:

SSO Maciej Flinik

Protokolant:

st. sekr. sądowy Agnieszka Kozłowska

po rozpoznaniu w dniu

6 kwietnia 2016r.

w Bydgoszczy

odwołania

Z. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia

18 grudnia 2015 r.

Nr

(...)

w sprawie

Z. G.

przeciwko:

Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o świadczenie przedemerytalne

1/zmienia zaskarżoną decyzję organu rentowego z dnia 18 grudnia 2015 roku w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu Z. G. prawo do świadczenia przedemerytalnego od dnia 9 grudnia 2015r. ,

2/stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt VI U 598/16 UZASADNIENIE

Ubezpieczony Z. G. wniósł odwołanie od decyzji (...) Oddział w B. z dnia 18 grudnia 2015r., którą odmówiono mu prawa do świadczenia przedemerytalnego ( oświadczył, iż nie zgadza się z przedmiotową decyzją ).

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu wskazał, iż ze świadectwa pracy wystawionego ubezpieczonemu przez (...) S.A. w Z. nie wynika rozwiązanie stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy – podstawa prawna rozwiązania stosunku pracy wskazana w tym świadectwie nie kwalifikuje do przyznania świadczenia.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje :

Stan faktyczny w niniejszej sprawie był co do zasady bezsporny . Ubezpieczony Z. G. od 1996 r. pozostawał zatrudniony ostatnio jako operator maszyn i urządzeń technicznych w spółce (...) S.A. w Z.. W dniu 22 października 2014 r. pracodawca wręczył ubezpieczonemu oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem , którego okres upłynął z dniem 31 stycznia 2015 r , ze wskazaniem jako przyczyny wypowiedzenia przyczyn nie dotyczących pracownika - konieczności ograniczenia kosztów poprzez redukcję zatrudnienia. W tym samym czasie wypowiedzenia wręczono wszystkim pozostałym pracownikom spółki zatrudnionym w jej oddziale (...) ( łącznie 6- ciu osobom – między innymi J. K. (1), J. K. (2), S. B. ). Obecnie zakład znajduje się w upadłości likwidacyjnej ( patrz również zeznania ubezpieczonego - zapis AV k. 29 – 30 akt sprawy, zestawienie osób zgłoszonych do ubezpieczeń społecznych – teczka dołączona do kat sprawy oraz informacja syndyka k. 26 akt sprawy ). Ubezpieczony legitymuje się stażem pracy wynoszącym 40 lat i 29 dni.

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie. Stosownie do treści art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych / Dz.U.2013.170 j.t. / prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn. Przepis art. 2 ust. 1 pkt 29 a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy / Dz.U.2015.149 j.t. / , do którego odsyła przywołany wcześniej art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych stanowi jedynie , iż ilekroć w ustawie mowa jest o przyczynach dotyczących zakładu pracy - oznacza to między innymi rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn niedotyczących pracowników, zgodnie z przepisami o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników lub zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), w przypadku rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z tych przyczyn u pracodawcy zatrudniającego mniej niż 20 pracowników.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy argumentację organu rentowego , który zakwestionował prawo ubezpieczonego do świadczenia emerytalnego z powodu rzekomego niewłaściwego wpisu w wystawionym przez zakład pracy świadectwie pracy należy uznać za kuriozalną . W pierwszym rzędzie należy wskazać, iż wydane ubezpieczonemu świadectwo pracy zostało wystawione zgodnie z przepisami . W instrukcji wypełniania świadectwa pracy stanowiącej załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania /Dz.U.1996.60.282/ wskazano, iż w ust. 3 lit. a ( gdzie należy wpisać tryb i podstawę prawną rozwiązania stosunku pracy) pracodawca podaje jeden z trybów rozwiązania stosunku pracy określonych w art. 30 § 1 Kodeksu pracy, a w przypadku rozwiązania stosunku pracy za wypowiedzeniem lub bez wypowiedzenia - dodatkowo wskazuje stronę stosunku pracy składającą oświadczenie woli w tej sprawie. Brak wskazania przez pracodawcę ubezpieczonego ( (...) S.A ) zatrudniającego powyżej 20 pracownikow w przedmiotowym świadectwie pracy , iż rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło w trybie art. 1 czy art. 10 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników ) wbrew twierdzeniom organu rentowego nie stało na przeszkodzie ustaleniu, iż taka właśnie była przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę ubezpieczonemu. Organ rentowy oprócz przedmiotowego świadectwa pracy dysponował bowiem oświadczeniem pracodawcy o wypowiedzeniu ubezpieczonemu umowy o pracę , gdzie wprost wskazano przyczyny rozwiązania stosunku pracy leżące po stronie pracodawcy – konieczność ograniczania kosztów poprzez redukcję zatrudnienia. Tym samym w oparciu o oba przedmiotowe dokumenty nie powinien był mieć jakichkolwiek wątpliwości co do tego, iż przyczyna rozwiązania umowy o prace z powodem jest tą wymienioną w art. 29 a ustawy o promocji zatrudnienia. Należy zauważyć ,co symptomatyczne, iż z jednej strony organ rentowy ustalił jak należy domniemywać z treści kolejnych pism wyjaśniających rzeczywiste przyczyny odmowy , iż spółka (...) zatrudniała ponad 20 osób ( które to ustalenie legło następnie u podstaw całkowicie bezpodstawnej , absurdalnej odmowy przyznania prawa do spornego świadczenia ) , z drugiej zaś strony nie zweryfikował ( w oparciu choćby o posiadaną przez siebie bazę osób zgłaszanych do ubezpieczeń społecznych przez pracodawców ) czy (...) dokonuje redukcji zatrudnienia ( co rozwiałoby wszelkie wątpliwości co do tego, iż taka sytuacja w zakładzie ma właśnie miejsce ) . Jeżeli komórka merytoryczna zakładu rentowego powzięła wątpliwość co do wskazanej przyczyny wypowiedzenia, a zatem zakwestionowała w istocie fakt zwolnień pracowników przez pracodawcę powoda z przyczyn ekonomicznych , wystarczyło, aby organ rentowy sięgnął do własnych danych obrazujących ilości osób zgłaszanych przez spółkę do ubezpieczenia społecznego w poszczególnych miesiącach przełomu lat 2014 – 2015 . Tego jednak pozwany nie raczył już uczynić , arbitralnie i bezpodstawnie stwierdzając, iż treść świadectwa pracy ubezpieczonego uniemożliwia przyjęcie, że do rozwiązania stosunku pracy doszło z przyczyn leżących po stronie pracodawcy. Postępowanie organu rentowego w niniejszej sprawie należy określić za niedopuszczalne i prowadzące jedynie do niczym nieuzasadnionego opóźniania przyznania ubezpieczonemu świadczenia, co do którego od początku spełniał wszystkie ustawowe przesłanki

Reasumując ubezpieczony spełniając wszystkie przesłanki określone w art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych ( posiada okres zatrudnienia uprawniający do emerytury – 40 lat, rozwiązanie umowy o pracę z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w którym był zatrudniony przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy to jest z powodu ograniczania ilości zatrudnionych pracowników ,) ma prawo do spornego świadczenia od dnia następnego po złożeniu wniosku ( zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy ) .

Z uwagi na powyższe, Sąd Okręgowy uwzględniając odwołanie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

W punkcie 2 wyroku Sąd Okręgowy zgodnie z przepisem art. 118 ust. 1 a ustawy o emeryturach i rentach z FUS stosowanym odpowiednio z mocy art. 11 pkt 1 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych orzekł, iż organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. W rozpatrywanej sprawie , gdyby nie ” oryginalna „ rażąco bezpodstawna , kuriozalna interpretacja przepisów zastosowana przez ZUS, możliwym było wydanie prawidłowej decyzji jeszcze na etapie postępowania administracyjnego ( bez potrzeby kierowania go na drogę postępowania sądowego ).

SSO Maciej Flinik