Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 stycznia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonemu W. K. prawa do renty socjalnej na dalszy okres, ponieważ Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 19.12.2012 r. nie uznała go za osobę całkowicie niezdolną do pracy.

Odwołanie od tej decyzji złożył powód, nie zgadzając się z opinią Komisji Lekarskiej ZUS.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony był uprawniony do renty socjalnej do dnia 30 listopada 2012 r.. W dniu 5.11.2012 r. złożył wniosek o prawo do renty socjalnej na dalszy okres. W dniu 30 listopada 2012 r. ubezpieczony został poddany badaniom przez lekarza orzecznika ZUS, który po uwzględnianiu opinii okulistycznej lekarza konsultanta nie stwierdził całkowitej niezdolności do pracy. Na skutek wniesionego sprzeciwu poddano ubezpieczonego badaniu przez Komisję Lekarską ZUS, która po badaniu przeprowadzonym dnia 19.12.2012 roku również nie stwierdziła całkowitej niezdolności do pracy.

dowód: orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS k. 36 akt ZUS

orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS k. 40 akt ZUS

W celu zweryfikowania ustaleń dokonanych przez organ rentowy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy o specjalnościach: okulista i internista.

Biegli rozpoznali u ubezpieczonego poniższe schorzenia:

- organiczne zaburzenia nastroju i osobowości

- pogranicze upośledzenia umysłowego

- padaczkę z napadami rzadkimi u osoby z przebytym w dzieciństwie

zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych

- astmę oskrzelową postać lekka, alergiczny nieżyt nosa

- wyrównaną pierwotną niedoczynność tarczycy

- otyłość

- nadciśnienie tętnicze

Na podstawie przeprowadzonego badania, zebranego wywiadu i dokumentacji, biegli stwierdzili, że stan zdrowia badanego czyni go nadal całkowicie niezdolnym do pracy od dnia 1 grudnia 2012 r. do 30 listopada 2015 r. Przyczyną stwierdzonej niezdolności są w szczególności schorzenia: psychiczne oraz neurologiczne z występującym deficytem intelektualnym, które wraz z napadami padaczki występującymi od dziecka utrudniają relacje społeczne badanego. Wszystko to w znaczący sposób upośledza sprawność ustroju ubezpieczonego czyniąc go osoba całkowicie niezdolna do podjęcia jakiegokolwiek zatrudnienia. Ubezpieczony wymaga stałej systematycznej terapii. Pomimo leczenia i rehabilitacji nie uzyskano dotąd trwałej istotnej poprawy stanu zdrowia.

Z tych względów biegli nie podzielili orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS ani Komisji Lekarskiej ZUS.

dowód: opinia biegłych sądowych (k. 14-15 akt)

Zastrzeżenia do opinii wniósł organ rentowy, podnosząc w nich, że opis badania nie wskazuje na tak duże zaawansowanie schorzenia, aby całkowicie uniemożliwiło wnioskodawcy podjęcie zatrudnienia, zwłaszcza, że ubezpieczony zdobył wykształcenie masażysty i informatyka. Padaczka z napadami sporadycznymi nie stanowiła przeciwwskazania do podjęcia nauki w szkole informatycznej, zatem nie jest tez przeciwwskazaniem do wykonywania uzyskanego zawodu (vide: k. 22 akt)

W toku rozprawy występująca w charakterze pełnomocnika powoda matka R. K. podał, że syn z powodu stanów lękowych, wymaga stałej obecności przy wykonywaniu jakichkolwiek zajęć poza domem. Mimo starań i podejmowanych prób nie powiodło się znalezienie zatrudnienia w zawodzie masażysty ponieważ ubezpieczony domaga się stałej obecności matki przy wszystkich czynnościach. Ukończył wprawdzie szkołę informatyczną, jednak miał ograniczony program nauczania i wielokrotnie poprawiał oceny. (vide k. 25 akt)

Sąd nie podzielił stanowiska organu rentowego i uznał, że zgromadzone dowody pozwalają na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy. Sąd w pełni podzielił stanowisko biegłych sądowych zaprezentowane w opinii, albowiem wydana ona została po zapoznaniu się z dokumentami leczenia, zebraniu wywiadu i przeprowadzeniu badania ubezpieczonego. Stanowisko swoje biegli fachowo, logicznie i wyczerpująco uzasadnili.

Zgodnie z art. 4 ustawy z 27.06.2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz. 1268 ze zm.), renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1) przed ukończeniem 18. roku życia;

2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25. roku życia;

3) w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

W przedmiotowej sprawie biegli lekarze sądowi stwierdzili dalszą całkowitą niezdolność ubezpieczonego do pracy do dnia 30 listopada 2015 r.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że zostały spełnione wszystkie z przesłanek przyznania ubezpieczonemu prawa do renty socjalnej na okres wskazany w opinii.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na postawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił decyzję organu rentowego orzekając jak w punkcie 1 wyroku.

Przedmiotem rozstrzygnięcia pozostawało także w niniejszej sprawie to, czy organ rentowy w ramach swoich uprawnień i kompetencji poczynił wszystkie możliwe ustalenia faktyczne i wyjaśnił wszystkie okoliczności konieczne do wydania decyzji. W zakresie tym Sąd ustalił, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych na etapie postępowania orzeczniczego dysponował odpowiednimi dowodami pozwalającymi na ustalenie, że nadal występuje u badanego całkowita niezdolność do pracy. Wywiad zebrany od badanego przez Lekarza Orzecznika ZUS i Komisję Lekarską ZUS odpowiada swą treścią danym zebranym przez biegłych lekarzy sądowych. Zespół specjalistów powołanych przez Sąd dysponował dokładnie tymi samymi dokumentami leczenia i wynikami badań, jakie stanowiły podstawę wadliwego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS. W niniejszej sprawie niewątpliwe jest, że zmiana decyzji w postępowaniu odwoławczym była uzasadniona ustaleniami faktycznymi, które powinny być i były znane organowi rentowemu. Opinia biegłych została wydana w oparciu o dokładnie takie same dokumenty diagnostyczne jakimi dysponował organ rentowy. Kliniczny stan pacjenta również nie uległ zmianie albowiem dane z wywiadu i badanie fizykalne nie wskazują na to, by ubezpiecozny w trakcie badania przez biegłych zgłaszał i cierpiał na inne dolegliwości aniżeli te, które znane były lekarzom wchodzącym w skład Komisji Lekarskiej ZUS. Z uwagi na powyższe w punkcie 2 wyroku stwierdzono, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, zgodnie z art. 118 ust 1a ustawy emerytalnej.

SSO Karolina Chudzinska - Koczorowicz