Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lipca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Karolina Chudzinska - Koczorowicz

Protokolant – stażysta Natalia Kopka

po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2018 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: K. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 3 kwietnia 2017 r., znak:(...)

w sprawie: K. S.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

1)  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. z dnia 3 kwietnia 2017 roku, znak: (...) i przyznaje ubezpieczonej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 1 marca 2017roku do 31 marca 2019 roku,

2)  stwierdza odpowiedzialność organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania zaskarżonej decyzji.

Sygn. akt VI U 715/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 3 kwietnia 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił K. S. począwszy od dnia 1 listopada 2015r., prawa do renty na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2015r., poz. 748 ze zm. ), uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 29.03.2017r., która nie stwierdziła u ubezpieczonej niezdolności do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego przyznania, w szczególności jest nadal osobą niezdolną do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje :

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki :

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Natomiast w myśl art. 61 – prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie stanu zdrowia ubezpieczonej i jego wpływu na zdolność do pracy, w szczególności ustalenie, czy stan zdrowia ubezpieczonej powoduje nadal jej częściową niezdolność do pracy.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji

- neurologa,

- neurochirurga,

- psychiatry,

- psychologa,

- internisty – reumatologa,

- specjalisty medycyny pracy,

którzy rozpoznali u ubezpieczonej poniższe schorzenia:

- rwę kulszową prawostronną przewlekłą,

- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa piersiowego i lędźwiowo - krzyżowego,

- stan po operacji dyskopatii L 5 – S 1,

- zaburzenia depresyjne,

- niedoczynność tarczycy.

Zdaniem biegłych sądowych ubezpieczona jest nadal osobą częściowo niezdolną do pracy, od daty ustania poprzedniego świadczenia do 31.03.2019r. Biegli wyjaśnili, że występujące u ubezpieczonej zmiany chorobowe stanowią przeciwskazanie do wykonywania pracy fizycznej, dźwigania ciężarów, długotrwałej pracy w pozycji wymuszonej oraz wymagającej pełnej sprawności psychofizycznej. Jednocześnie problemy natury psychicznej stanowią przyczynę ograniczeń w zakresie zatrudnienia związanego z wysokimi wymaganiami dotyczącymi tempa pracy, ciągłej dyspozycyjności, bieżącej, systematycznej oceny.

Stanowisko swoje biegli podtrzymali w opinii uzupełniającej, w której dodatkowo podnieśli, że ubezpieczona ukończyła szkołę zawodową w zawodzie sterowniczy procesów chemicznych a od 2007r. pracowała na stanowisku masarza – wędliniarza. Długo chorowała z powodu schorzeń kręgosłupa a po operacji korzystała z renty. W ocenie biegłych ubezpieczona nie odzyskała zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami i wymaga dalszego leczenia.

- dowód – opinia biegłych sądowych ( k. 17 – 19, 37 akt ).

Sąd nie uwzględni kolejnych zastrzeżeń do opinii zgłoszonych przez organ rentowy ani też wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii II zespołu biegłych, albowiem brak było merytorycznych podstaw sporządzenia kolejnej opinii i przedłużania postępowania.

W tej sytuacji Sąd pozytywnie ocenił opinię biegłych sądowych. Sporządzona ona została przez specjalistów z zakresu schorzeń, które dolegają ubezpieczonej, w szczególności należy podkreślić, iż wśród biegłych sporządzających opinię był zarówno neurolog, jak i neurochirurg a także specjalista medycyny pracy. Wspomniani biegli jednoznacznie wskazali, że ubezpieczona jest nadal częściowo niezdolna do pracy, czyli jest niezdolna do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami, przy czym stanowisko biegłych sądowych oparte zostało na przeprowadzonych badaniach i dokumentacji medycznej. Wydana opinia nie tylko była spójna, logiczna, ale także przekonująca dla Sądu.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinię biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonej zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, jak w sentencji.

Zgodnie z brzmieniem art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w pkt 2 wyroku zawarto orzeczenie o odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, bowiem biegli dysponowali w zasadzie tą samą dokumentacją medyczną, co organ rentowy. W tej sytuacji należy stwierdzić, że organ rentowy miał podstawy do dokonania prawidłowej oceny stanu zdrowia ubezpieczonej, czyli ustalenia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania prawidłowej decyzji, czego jednak nie uczynił.

SSO Karolina Chudzinska - Koczorowicz