Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 marca 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił N. J., począwszy od dnia 1 marca 2017., prawa do renty socjalnej na podstawie ustawy z dnia 27 czerwca 2003r. o rencie socjalnej ( tekst jednolity Dz. U. z 2013r., poz. 982 ze zm. ), uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 27 marca 2017r., która nie uznała ubezpieczonej za osobę całkowicie niezdolną do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego przyznania, w tym jest nadal całkowicie niezdolna do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje :

Zgodnie z art. 4 ustawy wskazanej wyżej – renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało :

1)  przed ukończeniem 18 roku życia,

2)  w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku życia,

3)  w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Przy czym całkowicie niezdolną do pracy w myśl art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2015r., poz. 748 ze zm. ) jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy zarobkowej.

Mając na uwadze, że kwestią sporną w przedmiotowej sprawie był stan zdrowia ubezpieczonej i jego wpływ na zdolność do pracy, Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji :

- specjalisty medycyny pracy,

- psychiatry,

- psychologa,

- neurologa,

którzy rozpoznali u ubezpieczonej padaczkę lekooporną z leczeniem operacyjnym wszczepienia układu stymulującego nerw błędny, zburzenia depresyjno – lękowe.

Zdaniem biegłych sądowych, ubezpieczona jest nadal całkowicie niezdolna do pracy przy czym niezdolność ta będzie trwała do 31 marca 2020 roku i pozostaje w związku z naruszeniem sprawności organizmu powstałym przed 18 rokiem życia. Jak wskazali biegli, pomimo systematycznego leczenia u ubezpieczonej nie doszło do poprawy stanu zdrowia, ale wręcz stan ten się pogorszył. Ubezpieczona jest leczona z powodu padaczki, której napady są zjawiskiem nagłym. U ubezpieczonej występują trwałe deficyty poznawcze oraz zaburzenia w sferze afektywno - behawioralnej. Wspominane dolegliwości powodują znaczne trudności w organizowaniu codziennego toku zajęć, w zakresie współpracy, motywacji oraz umiejętności podjęcia zatrudnienia w ramach otwartego rynku pracy i jej systematycznego świadczenia.

- dowód- opinia biegłych sądowych ( k. 17-18 akt)

Odnosząc się do zastrzeżeń zgłoszonych przez organ rentowy biegli wydali opinię uzupełniającą ( k. 35 akt) , w której podtrzymali swoje dotychczasowe stanowisko. Dodatkowo biegli wyjaśnili, że w 13 roku życia rozpoznano u ubezpieczonej padaczkę. Zwolniona z pracy 20.06.2017r. po napadzie padaczkowym , który wystąpił w pracy. Po wszczepieniu stymulatora nerwu błędnego dolegliwości psychiczne nasiliły się. W dniu 21.01.2016r. była poddana badaniu neuropsychologicznemu, stwierdzono wolne tempo procesów umysłowych, zaburzenia funkcji wykonawczych, osłabienie funkcji pamięciowych i fluencji werbalnej, ponadto zaburzenia depresyjne. Posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Hospitalizowana z rozpoznaniem padaczki lekoopornej o etiologii prawdopodobnie skroniowej z towarzyszącymi zaburzeniami lękowo – depresyjnymi.

Stan psychiczny i funkcjonowanie życiowe badanej determinuje zarówno padaczka o prawdopodobnie skroniowej etiologii oraz zaburzenia lękowo – depresyjne. Współwystępowanie w/w deficytów powoduje istotne osłabienie zdolności przystosowania społecznego takich obszarów, jak np. systematyczne wypełnianie codziennych czynności, samodzielności, motywacja do wysiłku (zadaniowa ) i samokontrola.

Badana nie jest w stanie wywiązywać się systematycznie z powierzonych jej obowiązków, przyjmować wskazówek i uwag, stosować się do harmonogramu zajęć, doskonalić kompetencji zawodowych i funkcjonować w warunkach współpracy z innymi, jak również być konkurencyjna na rynku pracy. Stres, zmęczenie, duże tępo pracy, wymagania przełożonych, czy bezpośredni kontakt z klientem, grożą u ubezpieczonej dekompensacją psychiczną , mogą wywołać zaostrzenie choroby podstawowej – padaczki.

Wszystkie schorzenia występujące u ubezpieczonej, rozpoznane wspólnie i w powiazaniu ze sobą uniemożliwiają jej obecnie regularne wykonywanie zatrudnienia w celu osiągnięcia wynagrodzenia na otwartym rynku pracy. Biegli zgodzili się z opinią lekarza Orzecznika ZUS z dnia 6.03.2017r., który stwierdzili że badana jest całkowicie niezdolna do pracy.

Zdaniem Sądu opinia biegłych sądowych w sposób kompleksowy przedstawia stan zdrowia ubezpieczonej i związane z nim dolegliwości oraz w sposób jasny, logiczny i przekonujący wyjaśnia przyczyny, dla których należy uznać, iż ubezpieczona jest nadal całkowicie niezdolna do pracy. Należy przy tym zauważyć, iż ocena ta pokrywa się także z opisem stanu ubezpieczonej dokonanym przez jej matkę, pełnomocnika w sprawie, która podała, że ubezpieczona kilkakrotnie podejmowała pracę, ale nie potrafiła jednak sprostać jej obowiązkom. Trzeba też podkreślić, iż nie tylko lekarze w wydanej opinii, ale też matka, przebywająca z ubezpieczoną każdego dnia, nie zaobserwowali istotnej poprawy w stanie zdrowia ubezpieczonej, wręcz przeciwnie – obserwuje pogorszenie tego stanu.

W tej sytuacji Sąd nie uznał za uzasadniony zgłoszony przez ZUS wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii II zespołu biegłych sądowych.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinię II zespołu biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonej zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, jak w pkt 1 wyroku.

Zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w pkt 2 wyroku zawarto orzeczenie o odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, bowiem biegli dysponowali taką samą, jak lekarze orzecznicy ZUS, a trzeba przy tym zauważyć, iż Lekarz Orzecznik uznał ubezpieczoną za osobę całkowicie niezdolną do pracy .

SSO Karolina Chudzinska - Koczorowicz