Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2025 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Karolina Chudzinska

po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2025 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy A. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę socjalną

na skutek odwołania ubezpieczonej

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 23 maja 2024r. , znak: (...)

1. Zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonej prawo do renty socjalnej na okres od 27 lutego 2024r. do 26 lutego 2027.

2. Stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sędzia Karolina Chudzinska

Sygn. akt VI U 785/24

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 maja 2024r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił A. B. prawa do renty socjalnej na podstawie ustawy z dnia 27 czerwca 2003r. o rencie socjalnej (tekst jednolity Dz. U. z 2023r., poz. 2194 ze zm. ), uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 16 maja 2024r., która nie uznała ubezpieczonej za osobę całkowicie niezdolną do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczona, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego przyznania, w tym jest całkowicie niezdolna do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Zgodnie z art. 4 ustawy wskazanej wyżej – renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało :

1)  przed ukończeniem 18 roku życia,

2)  w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku życia,

3)  w trakcie kształcenia w szkole doktorskiej, studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Przy czym całkowicie niezdolną do pracy w myśl art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2023r., poz. 1251 ze zm. ) jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy zarobkowej.

Mając na uwadze, że kwestią sporną w przedmiotowej sprawie był stan zdrowia ubezpieczonej i jego wpływ na zdolność do pracy, Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji:

- psychiatry,

- psychologa,

którzy rozpoznali u ubezpieczonej poniższe schorzenia :

- schizofrenię paranoidalną,

- uzależnienie mieszane.

Zdaniem biegłych sądowych, ubezpieczona jest całkowicie niezdolna do pracy z powodu schorzeń psychiatrycznych na okres 3 lat od dnia złożenia wniosku, przy czym naruszenie sprawności organizmu powodujące tą niezdolność powstało przed 18 rokiem życia. Jak wskazali biegli sądowi, ubezpieczona pobierała rentę socjalną do 31 lipca 2023r., przy czym po dokonaniu analizy dokumentacji medycznej i przeprowadzeniu badania psychiatryczno – psychologicznego, nie stwierdzono u ubezpieczonej poprawy w zakresie stanu zdrowia psychicznego i funkcjonowania społecznego.

- dowód – opinia biegłych sądowych ( k. 19 - 26 akt).

Jedyne zastrzeżenia do opinii zgłosił organ rentowy, podnosząc, iż w ocenie psychiatry – konsultanta ZUS, ubezpieczona nie jest osobą całkowicie niezdolną do pracy.

Sąd nie uwzględnił zastrzeżeń zgłoszonych do opinii. Biegli w wydanej opinii jednoznacznie stwierdzili, że nie zgadzają się ze stanowiskiem lekarzy orzeczników ZUS, opisując w opinii szczegółowo sytuację ubezpieczonej, występujące u niej dolegliwości i konsekwencje występujących schorzeń i ich wpływ na możliwość podjęcia zatrudnienia, umożliwiającego ubezpieczonej uzyskanie środków na życie. Jak podali biegli sądowi – schizofrenia paranoidalna jest schorzeniem o długotrwałym przebiegu z tendencją do nawracania i utrwalania objawów zaburzających funkcjonowanie społeczne. Ubezpieczona nie jest w stanie podjąć aktywności zawodowej w celach zarobkowych, gdyż nasilenie objawów chorobowych zniekształca odbiór otoczenia, a zachowanie motywowane tymi przeżyciami jest dziwaczne i niezrozumiałe dla innych. Podano też, że w codziennym funkcjonowaniu, zwłaszcza w stanach psychozy, ubezpieczona wymaga wsparcia ze strony najbliższych.

Sąd pozytywnie ocenił opinię biegłych sądowych, bowiem została ona sporządzona przez specjalistów z zakresu schorzeń, które dolegają ubezpieczonej, tj. psychiatrę i psychologa. Wspomniani biegli dysponują zarówno specjalistyczną wiedzą, jak i doświadczeniem w zakresie swoich specjalizacji. Wydana opinia jest spójna, logiczna i przekonująca.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym opinie biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonej zasługuje na uwzględnienie i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, jak w pkt 1 wyroku.

Zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, mającym odpowiednie zastosowanie w niniejszej sprawie, w pkt 2 wyroku zawarto orzeczenie o odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, bowiem biegli sądowi dysponowali dokumentacją medyczną taką, jak lekarze badający ubezpieczoną z ramienia ZUS, zatem organ rentowy miał podstawy do wydania decyzji analogicznej, jak wyrok Sądu.

Sędzia Karolina Chudzinska