Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2017 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 3 października 2017 r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołania: E. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 28 kwietnia 2017 r., znak: (...)

w sprawie: E. K.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy w zbiegu z emeryturą częściową

I oddala odwołanie;

II zasądza od ubezpieczonego E. K. na rzecz Zakładu

(...) Oddziału w B. kwotę 180

( sto osiemdziesiąt ) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

SYGN.AKT VIU 815/17

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 28 kwietnia 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. po rozpoznaniu wniosku E. K. z dnia 15 marca 2017 roku odmówił wnioskodawcy wypłaty renty z tytułu niezdolności do pracy w zbiegu z połową emerytury częściowej. W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy wskazał, że zgodnie z artykułem 95 Ustawy emerytalnej w razie zbiegu u jednej osoby prawa do kilki świadczeń przewidzianych w Ustawie, wypłaca się jedno z tych świadczeń wyższe lub wybrane przez zainteresowanego. Organ rentowy podał dalej w uzasadnieniu tej decyzji, że wnioskodawca posiada uprawnienia do renty z tytułu niezdolności do pracy przyznanej na podstawie artykułu 57 Ustawy emerytalnej oraz do emerytury częściowej przyznanej na podstawie artykułu 26b Ustawy emerytalnej a wypłacana jest renta z tytułu niezdolności do pracy, jako świadczenie korzystniejsze. Odwołanie od tej decyzji wniósł ubezpieczony E. K. wskazując, że pomimo bezspornych faktów karta wypadku w drodze do pracy z 24 lutego 2014 roku ZUS odmówił ubezpieczonemu uprawnień wynikających z artykułu 96 ze znaczkiem 1 podpunkt 3 Ustawy emerytalnej. Ubezpieczony wnosił o wnikliwe zbadanie sprawy i wydanie wyroku zgodnego ze stanem faktycznym. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania, podtrzymując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji a dodatkowo wyjaśniając, że wskazany przepis artykułu 96 Ustęp 1 punkt 3 na który powoływał się ubezpieczony Ustawy emerytalno-rentowej która weszła w życie 1 stycznia 1999 roku, odnosi się do zbiegu prawa do emerytury z prawem do renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem w drodze do pracy. Przy czym o takiej rencie można mówić jedynie wówczas gdy wypadek w drodze do pracy powstał przed 1 stycznia 2003 roku. Organ rentowy powołał się tutaj na komentarz do artykułu 96 Ustawy emerytalno-rentowej autorstwa Marcina Bartnickiego. Sąd Okręgowy ustalił i rozważył co następuje. Ubezpieczony E. K. posiada przyznane prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Rentę taką pobiera jako świadczenie wyższe niż przyznana mu emerytura częściowa decyzją z dnia 14 listopada 2016 roku Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.. Świadczenie na podstawie tej decyzji przyznano od (...) roku, to jest od osiągnięcia wieku emerytalnego. W decyzji tej organ rentowy naliczył świadczenie, które okazało się niższe niż renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Ubezpieczony w dniu 24 stycznia 2014 roku uległ wypadkowi w drodze do pracy, co potwierdza dowód z karty wypadku w drodze do pracy lub z pracy na karcie 159 akt rentowych. Powyższe okoliczności były między stronami niesporne a zaskarżoną decyzją z dnia 28 kwietnia 2017 roku organ rentowy odmówił wypłaty renty z tytułu niezdolności do pracy w zbiegu z połową emerytury częściowej. Dokonując oceny ustalonego w sprawie stanu faktycznego z punktu widzenia właściwych przepisów prawa materialnego Sąd Okręgowy za okoliczność istotną dla rozstrzygnięcia sporu uznaje, iż do wypadku w drodze do pracy z którego ubezpieczony wywodzi swoje prawo do zbiegu świadczeń z tytułu renty i emerytury częściowej doszło 24 stycznia 2014 roku. Okoliczność ta ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sporu albowiem do dnia 1 stycznia 2003 roku wypadki które miały miejsce przed tą datą uznawane były, zrównywane były z wypadkami przy pracy. Od 1 stycznia 2003 roku weszła w życie nowa Ustawa wypadkowa, która nie przewiduje świadczeń z tytułu wypadku w drodze do pracy i z pracy a z dniem 1 stycznia 2003 roku do Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2016 roku pozycja 888 wprowadzono definicję a w artykule 57b wypadku w drodze do pracy lub z pracy. Zatem ewentualne świadczenia z tytułu wypadku w drodze do pracy lub z pracy przyznaje się od momentu wejścia w życie Ustawy, nowej Ustawy wypadkowej i nowelizacji od 1 stycznia Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Świadczenia z tytułu wypadków w drodze do pracy przyznawane są na podstawie samej Ustawy emerytalno-rentowej. Do dnia 1 stycznia 2003 roku istniała podstawa normatywna do traktowania wypadków w drodze do pracy i z pracy jako wypadków zrównanych z wypadkami przy pracy. Ta podstawa prawna odpadła z momentem uchylenia poprzednio obowiązującej Ustawy wypadkowej i wejściem w życie Ustawy obecnie obowiązującej o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Przepis artykułu 96 ustępu 1 punktu 3 Ustawy emerytalno-rentowej obecnie obowiązującej, na który powoływał się ubezpieczony w odwołaniu i w pismach procesowych stwierdza wprawdzie, że odrębne przepisy określają prawo do pobierania świadczeń w razie zbiegu u jednej osoby prawa do emerytury z prawem do renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy, wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy lub chorobą zawodową, jednakże podkreślić należy, że ten stan prawny o którym Sąd przed chwilą wspomniał obowiązuje i artykuł 96 ustęp 1 punkt 3 Ustawy emerytalno-rentowej nie dotyczy tylko świadczeń z tytuły wypadków w drodze do pracy i z pracy, które miały miejsce przed 1 stycznia 2003 roku. Nie wynika to wprawdzie wyraźnie z treści tego przepisu, ale jest to oczywiste przy uwzględnieniu że do Ustawy emerytalno-rentowej wprowadzono regulacje od 1 stycznia 2003 roku z artykułu 57a i artykułu 57b, dotyczące wypadków w drodze do pracy i z pracy. Zgodnie z tymi przepisami zajście wypadku w drodze do pracy i z pracy może być ewentualnie kompensowane świadczeniami z Ustawy emerytalno-rentowej, ale nie traktuje się tych wypadków jako wypadków przy pracy w rozumieniu przepisów Ustawy wypadkowej. Obowiązuje bowiem artykuł 95 powołanej Ustawy emerytalno-rentowej zgodnie z ustępem 1 tego przepisu, w razie zbiegu u jednej osoby prawa do kilku świadczeń przewidzianych w Ustawie wypłaca się jedno z tych świadczeń wyższe lub wybrane przez zainteresowanego. Podkreśla się również na ten, przykład w komentarzu do Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych autorstwa Haliny Jankowskiej i Inetty Jędrasik-Jankowskiej, że przepis ustępu 1 punktu 3, chodzi o artykuł 96 wymienia też rentę z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy, ta renta jednak nie może być pobierana w zbiegu z prawem do emerytury, ponieważ nie jest wypłacana na podstawie Ustawy wypadkowej ale na podstawie Ustawy emerytalnej, a więc reguły przewidziane w tej Ustawie, chodzi o Ustawę wypadkową, nie mają do niej zastosowania. Sąd zdaje sobie sprawę, że dla osoby która nie jest prawnikiem i nie posiada wykształcenia prawniczego wykładnia tych przepisów może powodować pewne trudności i prima facie mogłoby się wydawać ta norma prawna artykułu 96 ustępu 1 punktu 3 mogłaby być interpretowana w sposób jaki robił to Pan ubezpieczony, ale jest to oczywiście niemożliwe w świetle powyższych powołanych przez Sąd Okręgowy unormowań. Dlatego na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragraf 1 Kodeksu postępowania cywilnego Sąd w punkcie 1 wyroku oddalił Pana odwołanie. Natomiast z uwagi na to, że przegrał Pan proces to zgodnie z artykułem 98 paragrafem 1 i paragrafem 3 Kodeksu postępowania cywilnego ciąży na Panu obowiązek zwrotu kosztów procesu, które poniósł Pana przeciwnik procesowy, czyli Zakład Ubezpieczeń Społecznych, chodzi o koszty zastępstwa prawnego. W dniu dzisiejszym na rozprawie zgłosił się pełnomocnik będący radcą prawnym, wystąpił na rozprawie, zaprezentował stanowisko procesowe organu rentowego, w związku z tym na podstawie przepisów Rozporządzenia Rady Minis..., Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie..., w sprawie opłat za czynności radców prawnych Sąd w punkcie 2 wyroku zasądził od Pana jako strony spór przegrywającej na rzecz Zakładu wynagrodzenie pełnomocnika procesowego ustalone według stawki minimalnej przewidzianej w paragrafie 9 ustępie 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych w brzmieniu obowiązującym w dniu wniesienia odwołania i nadany Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku zmieniającym Rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych, Dziennik Ustaw z 2016 roku pozycja 1667. Na tym wygłoszenie uzasadnienia zakończono.