Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2016 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2016 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: M. B.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 7 marca 2014 r., znak: (...)

w sprawie: M. B.

przeciwko: Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o rentę rolniczą

oddala odwołanie.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt VI U 886/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7 marca 2014 roku Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział (...) w B. – po rozpatrzeniu wniosku M. B. z dnia 16 stycznia 2014 r. - odmówił ubezpieczonemu M. B. prawa do renty rolniczej w związku z wypadkiem przy pracy rolniczej na dalszy okres. Organ rentowy powołał się na orzeczenie Lekarza Rzeczoznawcy oraz Komisji Lekarskiej KRUS, którzy nie uznali ubezpieczonego za trwale lub okresowo całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym, w związku z wypadkiem przy pracy rolniczej.

Ubezpieczony M. B. w odwołaniu od powyższej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty w związku z wypadkiem przy pracy rolniczej. Podniósł, iż ze względu na zły stan zdrowia spowodowany wypadkiem na rowerze w 1991 r. jest całkowicie niezdolny do pracy w tym gospodarstwie.

W odpowiedzi na odwołanie Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział (...) w B. wniosła o jego oddalenie, podnosząc argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony M. B. (ur. (...)) w okresie od dnia 24 marca 1992 roku do dnia 31 grudnia 2013 roku był uprawniony do okresowej renty rolniczej z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym w związku z wypadkiem przy pracy. W dniu 16 stycznia 2014 roku ubezpieczony złożył wniosek o ustalenie prawa do renty na dalszy okres. Pozwany organ rentowy poddał ubezpieczonego badaniom przez Lekarza Rzeczoznawcę i Komisję Lekarska, którzy w wydanych orzeczeniach nie stwierdzili u badanego trwałej bądź okresowej całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

- okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania stanowiska Prezesa KRUS w zakresie odmowy przyznania ubezpieczonemu prawa do renty rolniczej Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii zespołu biegłych lekarzy sądowych o specjalnościach: neurochirurga i specjalisty medycyny pracy.

Specjalista medycyny pracy w opinii sądowo-lekarskiej z dnia 17 września 2014 r. rozpoznał u ubezpieczonego następujące schorzenia:

- wielopoziomową spondylozę,

- dyskopatię kręgosłupa szyjnego z okresowym zespołem bólowym korzeniowym szyjnym.

Biegły stwierdził u ubezpieczonego częściową niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym w związku z wypadkiem przy pracy. W ocenie biegłego przeciwwskazana jest ciężka fizyczna praca, ale ubezpieczony może pełnić funkcje zarządzania i doradztwa w związku z prowadzeniem rodzinnego gospodarstwa rolnego. Zdaniem biegłego ubezpieczony nie wymaga hospitalizacji ani leczenia operacyjnego, w jego stanie zdrowia nastąpiła poprawa polegająca na braku objawów rwy szyjno-barkowej. Okresowo występujący zespół bólowy szyjny wymaga leczenia i rehabilitacji, ale nie powoduje całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Biegły sądowy zgodził się z orzeczeniem Komisji Lekarskiej KRUS, stwierdzając brak wskazań do orzeczenia długotrwałej całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Dowód: opinia biegłego specjalisty medycyny pracy z dnia 24 września 2014 r.(k. 20-21 akt sądowych).

Biegły specjalista neurochirurg w wydanej opinii sądowo-lekarskiej z dnia 13 lutego 2015 r. rozpoznał u ubezpieczonego następujące schorzenia:

- wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego o charakterze uogólnionej spondylozy z klinicznymi objawami mielopatii w stopniu nieznacznym,

- lewostronny, przewlekły zespół bolesnego barku (PHS).

W ocenie biegłego zgłaszane przez ubezpieczonego objawy i deficyt neurologiczno-sprawnościowy należy odnieść nie jako następstwo przebytego urazu, ale jako konsekwencję istniejących zmian zwyrodnieniowych. Biegły stwierdził, że stopień ograniczenia sprawności nie kwalifikuje ubezpieczonego do uznania nadal za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym w związku z wypadkiem. Zdaniem biegłego istnieje nadal częściowa niezdolność do pracy z przyczyn ogólnych od czasu ostatniego orzeczenia, ale już nie w związku z wypadkiem w 19991 r. Biegły uznał zmiany stwierdzane u ubezpieczonego za utrwalone z możliwością stopniowego pogarszania w miarę upływu czasu. Biegły podkreślił, ze rehabilitacja będzie miała za zadanie jedynie okresową poprawę sprawności bez wpływu zasadniczego na istniejące zmiany przyczynowe. Biegły tym samym podzielił decyzję Komisji Lekarskiej KRUS.

Dowód: opinia biegłego specjalisty neurochirurga z dnia 13 lutego 2015 r. (k. 26-27 akt sądowych).

W związku z zastrzeżeniami do opinii zgłoszonymi przez ubezpieczonego w piśmie z dnia 13 marca 2015 r. oraz na rozprawie w dniu 19 maja 2015 r. Sąd dopuścił dowód z opinii drugiego zespołu biegłych sądowych w składzie neurochirurga i specjalisty medycyny pracy.

Biegły lekarz sądowy neurochirurg z drugiego zespołu biegłych w wydanej w dniu 9 września 2015 r. opinii sądowo-lekarskiej rozpoznał u ubezpieczonego następujące schorzenia:

- chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa szyjnego,

- stan po urazie kręgosłupa szyjnego i skręceniu C6/C7 ad 1991.

W ocenie biegłego neurochirurga ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy zarobkowej w gospodarstwie rolnym. Biegły stwierdził, iż w wyniku doznanego urazu kręgosłupa w 1991 r. u ubezpieczonego nie wystąpił deficyt neurologiczny w postaci niedowładu w zakresie kończyn górnych i dolnych. Mechanizmy naprawcze w zakresie tkanki łącznej więzadła, gorsetu mięśniowego kręgosłupa dokonują się w okresie 6 tygodni od urazu, często warunkując przewlekły zespół okolicy karku. Mechanizmy naprawcze w zakresie układu kostno-stawowego dokonują się w okresie 3-6 miesięcy od urazu, na ten czas ubezpieczony miał założony kołnierz szyjny (gips). Zdaniem biegłego w wykonanym badaniu MRI kręgu szyjnego nie stwierdza się ogniska uszkodzenia rdzenia kręgowego w odcinku szyjnym co tłumaczy brak deficytu neurologicznego u powoda. Natomiast proces degeneracyjny w zakresie dysków u mężczyzn rozpoczyna się w wieku 20 lat. A po 50 roku życia 95% populacji prezentuje objawy choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa. Tym samym biegły zgodził się z opinią Komisji Lekarskiej KRUS o nieuznaniu ubezpieczonego za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym z dniem 01.01.2014 r.

Dowód: opinia biegłego specjalisty neurochirurga II zespołu biegłych z dnia 9 września 2015 r. (k. 92-94 akt sądowych).

Z kolei biegły z zakres medycyny pracy z drugiego zespołu biegłych w wydanej w dniu 14 października 2015 r. opinii sądowo-lekarskiej rozpoznał u ubezpieczonego następujące schorzenia:

- chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa szyjnego,

- stan po urazie kręgosłupa szyjnego i skręceniu C6/C7 w 1991 r.

Zdaniem biegłego specjalisty medycyny pracy ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. Biegły stwierdził, że w stanie zdrowia ubezpieczonego nastąpiła poprawa, brak jest obecnie w badaniu neurochirurgicznym (z lipca 2015 r.) istotnych deficytów neurologicznych. Tym samym biegły zgodził się z orzeczeniem Komisji Lekarskiej KRUS i lekarzy biegłych I zespołu orzeczniczego.

Dowód: opinia biegłego specjalisty medycyny pracy II zespołu biegłych z dnia 14 października 2015 r.(k. 20-21 akt sądowych).

Ubezpieczony w piśmie z dnia 11 grudnia 2015 r. złożył zastrzeżenia do powyższych opinii biegłych (II zespołu biegłych), podnosząc, iż stan jego zdrowia się nie poprawił, opinie biegłych nie są spójne z faktycznym stanem jego zdrowia, każda opinia jest inna i opiera się na drugiej opinii oraz na danych statystycznych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Przenosząc ustalony w sprawie stan faktyczny na grunt przepisów prawa stwierdzić należało, że odwołanie ubezpieczonego nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 21 ust.1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz.704 ze zm.) renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  podlegał ubezpieczeniu emerytalno – rentowemu przez wymagany okres, o którym mowa w ust.2,

2)  jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym,

3)  całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno – rentowemu lub w okresach, o których mowa w art.20 ust.1 pkt. 1 i 2 lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała wskutek wypadku przy pracy rolniczej lub rolniczej choroby zawodowej, warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, uważa się za spełniony, jeżeli ubezpieczony posiada jakikolwiek okres ubezpieczenia emerytalno-rentowego, który obejmuje dzień wypadku lub dzień zachorowania na rolniczą chorobę zawodową (ust. 4).

Za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym. Uznaje się ją za trwałą, jeżeli ubezpieczony nie rokuje odzyskania zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym, natomiast jeżeli ubezpieczony rokuje odzyskanie zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym wówczas taką niezdolność uznaje się za okresową (art. 21 ust. 5, 6 i 7 ustawy).

Kwestią sporną w niniejszej sprawie pozostawała okoliczność spełnienia przez ubezpieczonego przesłanki uznania go za osobę całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym, a więc kwestia natury medycznej. Sąd dokonując oceny ewentualnej niezdolności ubezpieczonego do pracy miał na względzie opinie wydane przez biegłych lekarzy sądowych.

W postępowaniu sądowym Sąd dopuścił dowody z opinii dwóch zespołów biegłych sądowych. Sąd pozytywnie ocenił zarówno opinie pierwszego, jak i drugiego zespołu biegłych sądowych, zostały one bowiem sporządzone przez specjalistów z zakresu schorzeń, które dolegają ubezpieczonemu, oparte zostały na przeprowadzonych badaniach i dokumentacji medycznej, a ich treść była jasna, czytelna i wyczerpująco uzasadniona.

W świetle przeprowadzonego postępowania dowodowego – w tym przede wszystkim opinii biegłych – nie może być jakichkolwiek wątpliwości, że odwołujący nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. Stwierdza się u niego chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa szyjnego i stan po urazie kręgosłupa szyjnego i skręceniu C6/C7 w 1991 r., jednakże schorzenia te nie dają podstaw do uznania odwołującego za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym. Tylko bowiem całkowita niezdolność do pracy determinuje przyznanie prawa do renty rolniczej w związku z wypadkiem przy pracy w myśl powołanych na wstępie przepisów. Co prawda biegły specjalista medycyny pracy z pierwszego zespołu biegłych w opinii z dnia 17.09.2014 r. stwierdził u ubezpieczonego częściową niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym w związku z wypadkiem przy pracy, jednakże nie stanowi to podstawy do przyznania prawa do renty rolniczej w związku z wypadkiem przy pracy.

Sąd nie uwzględnił zastrzeżeń ubezpieczonego zgłoszonych w piśmie z dnia 11.12.2015 r., gdyż nie stanowiły one merytorycznej podstawy do zakwestionowania wniosków płynących z opinii biegłych. Wbrew twierdzeniom ubezpieczonego, samo jedynie subiektywne przekonanie ubezpieczonego o jego stanie zdrowia, bez wskazania konkretnych zarzutów natury medycznej nie może stanowić podstawy do zmiany zaskarżonej decyzji lub prowadzenia dalszego postępowania dowodowego.

Należy zaznaczyć, że opinie wydane w niniejszej sprawie przez biegłych sądowych, zarówno z pierwszego, jak i drugiego zespołu biegłych zasługiwały w ocenie Sądu, na pozytywną ocenę, jako odzwierciedlające rzeczywisty stan zdrowia ubezpieczonego i wpływ występujących u niej schorzeń na zdolność do pracy, w tym w szczególności w gospodarstwie rolnym. Zaznaczyć bowiem należy, iż dowód z drugiej z powyższych opinii biegłych sądowych, został przeprowadzony właśnie z uwagi na zastrzeżenia ubezpieczonego, co do treści opinii biegłych z pierwszego zespołu. Drugi zespół biegłych wydawał opinię w odmiennym od poprzedniego składzie osobowym, dysponujących specjalistyczną wiedzą medyczną w zakresie schorzeń ubezpieczonego. Biegli w sposób jednoznaczny wskazali, iż występujące u ubezpieczonego schorzenia nie powodują jego całkowitej trwałej bądź okresowej niezdolności do pracy.

W związku z tym Sąd uznał, iż w niniejszej sprawie nie zaistniały wszystkie przesłanki uzasadniające przyznanie ubezpieczonemu prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy rolniczej.

W tej sytuacji Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza przytoczone opinie biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonego nie zasługiwało na uwzględnienie, albowiem nie spełnia on wszystkich warunków niezbędnych do przyznania mu żądanej renty i w związku z tym w oparciu o przepis art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie ubezpieczonego, jak w sentencji.

SSO Ewa Milczarek