Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2014 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania A. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 4 lutego 2013 r. znak (...)

w sprawie: A. S.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę socjalną

I zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje ubezpieczonej A. S. prawo do renty socjalnej od dnia 28 listopada 2012 r. do dnia 31 maja 2014 r.,

II stwierdza odpowiedzialność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt VIU 887/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 lutego 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonej A. S. prawa do renty socjalnej, ponieważ orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS ubezpieczona nie została uznana za osobę całkowicie niezdolną do pracy.

Odwołanie od tej decyzji złożyła ubezpieczona nie zgadzając się z opinią komisji lekarskiej ZUS, wskazując, iż występujące u niej liczne schorzenia uniemożliwiają podjęcie zatrudnienia i utrudniają normalne funkcjonowanie.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił i rozważył, co następuje:

Ubezpieczona A. S. ( urodzona dnia (...)) w dniu 28 listopada 2012 roku złożyła w organie rentowym wniosek o ustalenie uprawnień do renty socjalnej, dołączając doń zaświadczenie o stanie zdrowia i dokumenty leczenia.

W efekcie została poddana badaniom przez lekarza orzecznika ZUS i komisji lekarskiej ZUS, którzy w wydanych orzeczeniach nie uznali ubezpieczonej za osobę całkowicie niezdolną do wykonywania zatrudnienia.

-okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania ustaleń dokonanych przez organ rentowy Sąd dopuścił dowód z opinii zespołu biegłych sądowych : psychiatry, psychologa, alergologa, ortopedy.

W opinii z dnia 10 maja 2013 roku biegli lekarze sądowi stwierdzili u powódki następujące schorzenia:

- schizofrenię,

-alergię pokarmową,

-chrzęstniakowatość stawu kolanowego prawego po leczeniu operacyjnym bez upośledzenia sprawności.

Zdaniem biegłych sądowych w oparciu o przeprowadzone badania oraz po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską ubezpieczonej, przebieg występujących u niej zaburzeń ma charakter przewlekły, w czasie legało natomiast zmianie nasilenie poszczególnych objawów chorobowych. Pomimo systematycznego leczenia nie osiągnięto pełnej remisji objawów chorobowych. Nadal okresowo utrzymują się objawy wytwórcze. U badanej biegli stwierdzili zmiany nastroju, zaburzenia napędu, lęk, niepokój, zaburzenia koncentracji uwagi, spadek motywacji, wycofanie, utratę zainteresowań, co powoduje znaczne trudności w organizowaniu codziennego toku zajęć w zakresie współpracy, motywacji oraz wykonywaniu i wydajności pracy. Obecnie praca może być traktowana jedynie jako forma rehabilitacji społeczno zawodowej ( zatrudnienie w zakładzie aktywności zawodowej lub na rynku chronionym). Stan zdrowia ubezpieczonej powoduje całkowitą niezdolność do jakiejkolwiek pracy zarobkowej okresowo do maja 2014 roku.

- dowód: opinia biegłych sądowych k13-14 akt sądowych

Po zapoznaniu się z wydaną przez biegłych opinią, pozwany organ rentowy zgłosił do niej zastrzeżenia , w których wskazał, że opis badania oparty jest jedynie na wywiadzie, który nie jest dowodem obiektywnym, biegli nie dokonali analizy dokumentacji medycznej potwierdzającej remisję objawów wytwórczych oraz cech psychozy. Ubezpieczona nie wymaga intensyfikacji farmakoterapii lub hospitalizacji, nie jest zatem całkowicie niezdolna do pracy, zwłaszcza, że posiada liczne kwalifikacje, czego nie uwzględnili biegli.

W opinii uzupełniającej wydanej w związku z zastrzeżeniami organu rentowego biegli w całości podtrzymali wcześniej wydane orzeczenie, nadto wskazali, iż aktywizacja zawodowa stanowi integralną część długoterminowej strategii leczenia schizofrenii. W tym celu wykorzystywane są zróżnicowane oddziaływania dostosowane do fazy choroby. Należy zauważyć, iż niepowodzenia rehabilitacji zawodowej powodują najczęściej pogorszenie stanu psychicznego pacjenta. U ubezpieczonej biegli stwierdzili zarówno ograniczony zakres jak i czas zajęć, w związku z czym ubezpieczona jest zdolna jedynie do pracy w warunkach chronionych. W kolejnej opinii uzupełniającej wydanej w związku z zastrzeżeniami organu rentowego dotyczących posiadania przez ubezpieczoną różnych kwalifikacji zawodowych biegli wskazali, iż naruszenie sprawności organizmu ubezpieczonej powodujące całkowitą niezdolność do pracy powstało przed 18 rokiem życia. Ubezpieczona od 2001 roku systematycznie leczona jest w PZP z powodu schizofrenii.

-dowód: opinia uzupełniająca k. 34, 51 akt sądowych

Pozwany organ rentowy po zapoznaniu się z opiniami uzupełniającymi wydanymi przez biegłych wniósł z uwagi na dużą rozbieżność opinii psychiatrycznych pomiędzy biegłymi a lekarzami ZUS o przeprowadzenie dowodu z opinii kolejnego zespołu biegłych, bądź oddalenie odwołania.

Sąd podzielił stanowisko biegłych sądowych zaprezentowane w wydanej opinii biegłych. Biegli wydający przedmiotową opinię są bowiem doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadają schorzeniom powódki. Opinię wydali po zapoznaniu się z dokumentami leczenia i po przeprowadzeniu badań ubezpieczonej. Stanowisko swoje fachowo i logicznie uzasadnili.

Wobec czego brak było podstaw do przeprowadzenia dowodu z opinii kolejnego zespołu biegłych. Opinia biegłych w sposób obszerny analizowała stan zdrowia ubezpieczonej w odniesieniu do możliwości wykonywania przez nią pracy. Sama rozbieżność między opinią wydaną przez biegłych a konsultantami ZUS nie jest powodem powołania kolejnego zespołu biegłych, to strona domagając a się przeprowadzenia dowodu z kolejnej opinii biegłych winna wykazać mankamenty opinii biegłych, czego pozwany nie zdołał wykazać w przedmiotowym postępowaniu.

Zgodnie z przepisem art. 4 ustawy z 27.06.2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz. 1268 z późn. zm.), renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1) przed ukończeniem 18 roku życia;

2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25 roku życia;

3) w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że nie zostały spełnione wszystkie wymagane przesłanki do przyznania ubezpieczonej renty socjalnej, bowiem stan zdrowia ubezpieczonej nie czyni jej osobą całkowicie niezdolną do pracy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.

W pkt 2 wyroku Sąd Okręgowy , zgodnie z przepisem art. 118 ust. 1a ustawy emerytalno- rentowej FUS , z urzędu orzekał w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Zdaniem Sądu Okręgowego w okolicznościach przedmiotowej sprawy wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego, bowiem dowody zaprezentowane w trakcie postępowania sądowego były tożsame z dowodami, którymi dysponował pozwany organ rentowy w trakcie prowadzonego postępowania orzeczniczego. Oznacza to, że przyczyną, dla której ubezpieczona uzyskała prawo do żądanego świadczenia dopiero w następstwie postępowania sądowego nie były dowody, do których organ rentowy nie mógłby się wcześniej ustosunkować a jedynie sama odmienna ocena stanu jej zdrowia dokonana przez biegłych sądowych, wobec czego wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności pozwanego organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.