Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 maja 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania ubezpieczonej M. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na podstawie przepisu art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS .

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS ubezpieczona została uznana za osobę zdolną do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła ubezpieczona, domagając się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona wskazała, iż aktualny stan jej zdrowia spowodowany schorzeniami stawu biodrowego wymaga pełnej operacji, na którą ma skierowanie oraz wyznaczony termin, nie pozwala na podjęcie pracy zarobkowej.

W odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonej, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczona M. P. ( posiadająca wyuczony zawód mgr ekonomii) uprawniona była do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od dnia 17.03.2015 r. do dnia 30.04.2017r.. Podstawę ustalenia niezdolności do pracy stanowiło orzeczenie wydane przez lekarza orzecznika ZUS z dnia 02.04.2016 r. którym stwierdzono u powódki zaawansowane wtórne zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego lewego, na podłożu wrodzonego zwichnięci, z dysfunkcją chodu i ograniczeniem sprawności, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z dyskopatią L5 - SI powodującą częściową niezdolność do pracy do 30.04.2017 r.

W dniu 31.03. 2016 roku ubezpieczona złożyła w pozwanym organie rentowym wniosek o ustalenie uprawnień do świadczenia rentowego. W związku z wnioskiem o dalszą wypłatę świadczenia rentowego została poddana badaniom przez lekarza orzecznika w dniu 20.04.2017 r., który nie stwierdził poprawy stanu zdrowia i ustalił dalszą częściową niezdolność do pracy na okres dwóch lat. . W dniu 12.05.2017 r. orzeczenie to zostało poddane kontroli komisji lekarskiej ZUS, która nie stwierdziła występowania u .ubezpieczonej niezdolności do pracy. W oparciu o to orzeczenie organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję odmawiającą ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 1.05.2017r. -okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania orzeczeń wydanych przez lekarza orzecznika i komisję lekarską ZUS, Sąd powołał biegłych lekarzy sądowych z zakresu następujących specjalności:, neurologa, ortopedy.

Biegli w opinii z dnia 09 listopada 2017 roku rozpoznali u ubezpieczonej następujące schorzenia:

- wrodzone obustronne zwichnięcie stawów biodrowych leczone operacyjnie w zakresie stawu biodrowego lewego,

- rozległe zmiany zwyrodnieniowo - zniekształcające lewego stawu biodrowego z ograniczeniem ruchomości i upośledzeniem wydolności statyczno - dynamicznej kończyny dolnej lewej kwalifikowane do endoprotezoplastyki tego stawu,

- chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa,

- przewlekły zespół bólowy lędźwiowo - krzyżowy objawowy z okresami zaostrzeń,

- przebyty uraz czaszkowo - mózgowy w wywiadzie.

Zdaniem biegłych schorzenia powyższe powodują nadal okresową częściową

niezdolność do pracy. Okres przewidywanej niezdolności do pracy ustalili do

listopada 2019 r..

-dowód: opinia biegłych z dnia 9.11.2017 k. 25-26 akt sądowych

Po zapoznaniu się z wydaną przez biegłych opinią, pozwany zgłosił do niej zastrzeżenia, w których wskazał, iż następstwa wrodzonego zwichnięcia stawu biodrowego lewego pod postacią pod postacią zmian zwyrodnieniowych zakwalifikowane do alloplastyki, nie uzasadniały orzeczenia o częściowej niezdolności do pracy zgodnie z zasadami lekarskiego orzecznictwa lekarskiego. W ocenie organu rentowego długotrwałej niezdolności do pracy przeczyła również aktywność zawodowa ubezpieczonej, która jako ekonomista po studiach wyższych pracowała na Vz etatu, jako doradca finansowy (...).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sąd nie uwzględnił zastrzeżeń pozwanego organu rentowego. Oceną stanu zdrowia i wpływu poszczególnych schorzeń na wydolność ustroju zajmują się osoby, posiadające fachową wiedze medyczną. Powódka została zbadana przez biegłych specjalistów z tych dziedzin medycyny, które odpowiadają jej schorzeniom. Wydali oni opinię po przeprowadzeniu badania, zebraniu wywiadu oraz z uwzględnieniem całej dostępnej dokumentacji medycznej. Biegli w sposób szczegółowy opisali schorzenia powódki, a wnioski orzeczenia prawidłowo uzasadnili. Sąd nie znalazł żadnych podstaw do zakwestionowania opinii. Zastrzeżenia organu rentowego opierające się na odmiennej ocenie stanu zdrowia ubezpieczonego nie mogą podważyć opinii biegłych., Zupełnie chybiony jest w szczególności zarzut, że następstwa wrodzonego zwichnięcia stawów biodrowych wymagające obecnie leczenia operacyjnego i powodujące ograniczenie ruchomości i wydolności statyczno dynamicznej kończyny nie może stanowić podstawy orzeczenia niezdolności do pracy jako „wniesione do ubezpieczenia" n ubezpieczenia zostało „wniesione" zgodnie z określeniem organu rento schorzenie , a nie niezdolność do pracy. Organ rentowy w poprzedniej decv " uznał uprawnienia ubezpieczonej do renty przesądzając - zupełnie zasadnie że pogorszenie stanu zdrowia spowodowane następstwami tegoż zwichnięcia nastąpiły w okresie ubezpieczenia i uzasadniają uznanie powódki za osobę częściowo niezdolną do pracy. Nieuprawniona jest odmienna ocena tej przesłanki obecnie albowiem stan zdrowia ubezpieczonej nie uległ poprawie. Nie może ona wykonywać zarówno pracy w pozycji stojącej jak i siedzącej. Nie można też podzielić stanowiska organu rentowego jakoby wykonywanie pracy w niepełnym wymiarze czasu /pół etatu / potwierdzało jej zdolność do pracy.

Sąd dokonał wnikliwej oceny materiału dowodowego i doszedł do przekonania, że opinia biegłych jako wyczerpująca i rzetelna stanowi miarodajny dowód w sprawie.

Stosownie do przepisu art. 61 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych / t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1383 prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy. Pojęcie niezdolności do pracy zaś reguluje przepis art. 12 cytowanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz par. 5 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 08. 08. 1997 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy do celów rentowych / Dz.U. Nr 99 poz. 612/. W świetle cytowanych przepisów niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy i nie rokuje odzyskania zdolności po przekwalifikowaniu. Jak wynika z opinii biegłych powódka jest nadal częściowo niezdolna do pracy, zatem nie spełnia przesłanki przewidzianej przepisem art. 57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych warunkującej prawo do renty.

Mając na względzie powyższe, Sąd na podstawie art. 47714 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzje orzekając jak w pkt 1 wyroku.

W pkt 2 wyroku Sąd w oparciu o art. 118 ust. la ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych orzekał o odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji stwierdzając brak tej odpowiedzialności. Sąd w orzeczeniu tym kierował się tym, że stan zdrowia ubezpieczonej został ustalony przez biegłych sądowych na podstawie tych samych dokumentów, którymi dysponowali lekarze orzecznicy ZUS, co więcej lekarz orzecznik taką niezdolność stwierdził czego nie podzieliła komisja lekarska, której orzeczenie należy uznać za błędne co w konsekwencji powoduje ustalenie odpowiedzialności organu rentowego za nieustaleni ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

SSO Elżbieta Pietrzak