Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 sierpnia 2021r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Maciej Flinik

po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2021 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy S. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rekompensatę

w związku z odwołaniem od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. z dnia 28 czerwca 2021r. znak (...)

1/oddala odwołanie

2/żądanie ubezpieczonej zwrotu składek przekazuje organowi rentowemu celem rozpoznania

Sędzia Maciej Flinik

Sygn. akt VI U 1081/21

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 czerwca 2021r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonej S. D. prawa do rekompensaty z uwagi na nieudokumentowanie przez nią 15 lat prawy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczona S. D. domagając się uwzględnienia jako pracy w warunkach szczególnych okresu jej zatrudnienia przypadającego od 16 stycznia 1978 r. do 30 listopada 1999 r., a w przypadku oddalenia odwołania, zwrotu podwyższonych składek pobieranych na przestrzeni wskazanego okresu.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie podnosząc, iż nie uznał okresu zatrudnienia ubezpieczonej przypadającego od 16 stycznia 1978 r. do 31 grudnia 1999r. jako pracy w szczególnych warunkach, albowiem

pod wskazaną w zaświadczeniu pracodawcy pozycją znajduje się stanowisko „ pracownicy zatrudnieni w bezpośrednim sąsiedztwie stanowisk spawalniczych w wydziałach spawalniczych „. Nadto pozwany podniósł, iż analizowany okres zatrudnienia był już przedmiotem postępowania sądowego z odwołania w/w- nej od decyzji ZUS z dnia 8 sierpnia 2016 r. – wyrokiem z dnia 7 grudnia 2016 r. sygn. akt VI U 2330/16 oddalono odwołanie ubezpieczonej .

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Prawomocnym wyrokiem z dnia 7 grudnia 2016 r. sygn. akt VI U 2330/16 Sąd Okręgowy w Bydgoszczy oddalił odwołanie ubezpieczonej S. D. od decyzji ZUS , którą odmówiono jej prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z uwagi na niewykazanie wymaganych 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Sąd w ustnych motywach orzeczenia ( w oparciu o przeprowadzone postępowanie dowodowe , w tym zeznania świadków i akta osobowe ubezpieczonej ) jednoznacznie stwierdził, iż wskazany w zaświadczeniu wydanym przez pracodawcę punkt zarządzenia resortowego dotyczył pracy na wydziałach spawalniczych, tymczasem ubezpieczona po pierwsze nie wykonywała co do zasady prac spawalniczych ( tylko ślusarskie ) , po drugie okoliczność sąsiadowania jej stanowiska ze stanowiskami na których spawano nie oznaczała wykonywania prac spawalniczych wskazanych w rozporządzeniu ( zarządzenie resortowe wychodziło poza zakres wskazany rozporządzeniem ) , po trzecie i co sąd wyeksponował najmocniej, nie była to praca na wydziale spawalniczym. W konsekwencji sąd nie uznał pracy wykonywanej w spornym okresie przez ubezpieczoną za pracę w warunkach szczególnych. Tymczasem ( pomimo prawomocnego przesądzenia o braku podstaw do uwzględnienia spornego okresu zatrudnienia ubezpieczonej jako pracy w warunkach szczególnych ) w niniejszym postępowaniu ubezpieczona ponownie dochodzi tego samego - uznania zatrudnienia w tym okresie jako okresu wykonywania prac w szczególnych warunkach. Mając na uwadze stan faktyczny ustalony w sprawie VI U 2330/16 należy stwierdzić, iż nie tylko, że nie ma podstaw do wyciagnięcia odmiennych wniosków aniżeli te , które legły u podstaw wskazanego orzeczenia, ale nie można tego uczynić , z uwagi na związanie sądu orzekającego z mocy art. 365 k.p.c. prawomocnym orzeczeniem sądowym wydanym w prawomocnie zakończonej sprawie. Nie ulega wątpliwości takowe związanie sądu, albowiem dokładnie ta sama przesłanka - określonego , wymaganego ustawą stażu pracy w warunkach szczególnych stanowiła przedmiot postępowania w sprawie o przyznanie emerytury w obniżonym wieku emerytalnym i jest obecnie przedmiotem niniejszej sprawy o rekompensatę.

Zgodne z treścią art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz.U. z 2015 r., poz. 965 j.t.), rekompensata to odszkodowanie za utratę możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze dla osób, które nie nabędą prawa do emerytury pomostowej. Natomiast z stosownie do treści art. 21 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych, rekompensata przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 15 lat. Istota sporu tak w niniejszej jak i w postępowaniu o sygn. akt VI U 2330/16 sprowadzała się zatem do ustalenia, czy ubezpieczona świadcząc pracę na wymienionych wcześniej stanowiskach , pracowała stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonując prace kwalifikowane jako wykonywane w warunkach szczególnych w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze . Ku temu jak wspomniano wcześniej nie ma najmniejszych podstaw.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie jako bezzasadne ( pkt 1 sentencji wyroku ) . Orzeczenie w oparciu o art. 148 ¹§ 1 k.p.c. wydane zostało na posiedzeniu niejawnym ( przeprowadzenie rozprawy w świetle ustalonych okoliczności nie było konieczne , strony nie wnosiły o przeprowadzenie rozprawy ).

Żądanie ubezpieczonej zwrotu uiszczonych – podwyższonych składek nie było w istocie jak dotąd przedmiotem rozpoznania przez organ rentowy. W konsekwencji w oparciu o art. 477 ¹⁰ § 2 k.p.c. jako nowo zgłoszone podlegało przekazaniu do ZUS celem rozpoznania - wydania decyzji ( pkt 2 sentencji wyroku ) .

Sędzia Maciej Flinik