Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 października 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., na podstawie art. 4 stawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej odmówił A. P. prawa do renty socjalnej, albowiem zgodnie z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 13 września 2018 r. pozostaje ona wprawdzie całkowicie niezdolna do pracy , ale niezdolność ta nie pozostaje w związku z naruszeniem sprawności organizmu powstałym przed ukończeniem 18 roku życia, w trakcie nauki w szkole lub szkole wyższej przed ukończeniem 25 roku życia.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona , domagając się przyznania jej prawa do renty socjalnej.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wniósł o jego oddalenie podtrzymując dotychczasową dokumentację.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje :

Ubezpieczona A. P. (2) ma 46 lat. Uczyła się w szkole zawodowej specjalnej w zawodzie kucharza ( 2 lata ) , której nie ukończyła . W 2010 r. u ubezpieczonej wykryto zakażenie HIV. W marcu 2016 r. była hospitalizowana w oddziale niedoborów odpornościowych Szpitala (...) w B. . Rozpoznano u niej wówczas zespół nabytego braku odporności. W/ w- na pozostaje całkowicie niezdolna do pracy. Stopień zaawansowania choroby oraz rozpoznanie zespołu niedoboru odporności w 2010 r. wskazują na to, iż nie jest możliwe , aby do zakażenia HIV doszło przed uzyskaniem przez ubezpieczoną pełnoletniości to jest przez 29 czerwca 1992 r.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o dokumentację znajdującą się w aktach sprawy oraz w głównej mierze na podstawie opinii biegłych specjalisty chorób zakaźnych ( dr nauk med. A. K. ) , psychiatry ( lek. Med. J. G. ) oraz zespołu biegłych w składzie internista ( A. M. ) i psycholog ( T. B. ). Sąd podzielił w całości wnioski opinii biegłych. Opinie są wyczerpujące , logiczne i zgodne z zakresami fachowej wiedzy medycznej, w związku z czym nie ma podstaw do ich podważenia. Biegli sądowi są doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny , która zajmują się diagnozowaniem i leczeniem schorzeń wnioskodawczyni. Opinie spełniają wymogi określone w art. 285 k.p.c.

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie. Na wstępie trzeba zauważyć, że renta socjalna ma charakter świadczenia zabezpieczającego, a jej celem jest kompensowanie braku możliwości nabycia uprawnień do świadczeń z systemu ubezpieczenia społecznego ze względu na to, że całkowita niezdolność do pracy powstała przed wejściem na rynek pracy. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz. 1268 ze u zm.), świadczenie to przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało: przed ukończeniem 18 roku życia, w trakcie nauki lub nauki w szkole wyższej przed ukończeniem 25 roku życia lub w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej. W ustępie 2 wskazano, że osobie, która spełniła warunki określone w ust. 1, przysługuje renta socjalna stała – jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest trwała, bądź renta socjalna okresowa – jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest okresowa. Ustalenia całkowitej niezdolności do pracy dokonuje się na zasadach i w trybie określonych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, stosując odpowiednio (w myśl art. 5 i 15) m.in. art. 12-14 tej ustawy. Zgodnie więc z art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu (ust. 1). Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust. 2). Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust. 3). Zgodnie natomiast z treścią art. 13 ust. 1 ustawy przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji (pkt 1); możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (pkt 2).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, ze zgromadzonego w niej materiału dowodowego wynika, iż ubezpieczona z powodu stwierdzanego u niej schorzenia ( AIDS ) pozostaje obecnie całkowicie niezdolna do pracy. W tym zakresie nie ma obecnie sporu pomiędzy stronami. Spełniając powyższą przesłankę prawa do renty socjalnej , w/w- na nie spełnia jednocześnie kolejnej , niezbędnej przesłanki przysługiwania prawa do renty socjalnej, a mianowicie stwierdzana u niej całkowita niezdolność do pracy nie pozostaje w związku z naruszeniem sprawności jej organizmu powstałym przed ukończeniem 18 roku życia . Należy przy tym zaznaczyć, iż w przypadku ubezpieczonej nie ma zastosowania próg 25 lat, albowiem po uzyskaniu pełnoletniości nie pobierała nauki w szkole . Najistotniejsze z punktu widzenia ustaleń dotyczących daty naruszenia sprawności organizmu ubezpieczonej skutkującego obecnie jej całkowitą niezdolnością do pracy jest opinia specjalisty chorób zakaźnych . Z opinii tej, opartej na analizie stopnia zaawansowania choroby i daty jej zdiagnozowania ( wykrycia zakażenia wirusem HIV – 2010 r. ) , a także aktualnej wiedzy medycznej w tym przedmiocie wynika jednoznacznie, iż do zakażenia tego, a zatem naruszenia sprawności organizmu skutkującego obecnie całkowitą niezdolnością do pracy ubezpieczonej nie mogło dojść przed ukończeniem przez nią 18 roku życia, czyli przed czerwcem 1992r. Biegły specjalista chorób zakaźnych wyjaśnił, iż z reguły okres utajonego zakażenia do ostrej fazy objawowej ( AIDS ) wynosi od 8 do 10 lat. W przypadku ubezpieczonej można tym samym założyć, iż do zakażenia wirusem HIV nie doszło przed 2000 r. ( kiedy liczyła sobie 26 lat ) , tym bardziej przed 1992 r.. Co więcej , jak wskazał biegły nawet gdyby do zakażenia doszło przed wskazaną datą czerwcem 1992 r. ( co jest jak to ujął biegły wysoce mało prawdopodobne, wówczas bowiem objawy zespołu niedoboru pojawiłyby się znacznie wcześniej ) , to z uwagi na niewystępowanie u niej oportunistycznych zakażeń, będących wykładnikami klinicznymi zespołu AIDS, nie można u ubezpieczonej mówić o naruszeniu sprawności organizmu w tamtym czasie, albowiem w okresie utajenia zakażenia HIV nie wykazują objawów choroby i są uznawani za całkowicie zdolnych do pracy.

Z uwagi na powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p. orzekł jak w sentencji

O kosztach pomocy prawnej udzielonej ubezpieczonej z urzędu orzeczono w oparciu o i § 15 ust. 2 w zw. z § 4 ust. 2 i 3 rozporządzenia MS z dnia 3 października 2010 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu / DZ. U. 2019 poz. 68 / - 150 % stawki minimalnej wynoszącej 90 zł = 135 plus należny podatek VAT.